5,297 matches
-
egali. Theodor Codreanu ne-a dat o carte incitantă și substanțială care ne prezintă un Eminescu poet al ființei în liniile directoare ale eminescologiei noi, un Eminescu poet al ființei naționale călăuz al mersului nostru de azi în istorie. "Moldova suverană", nr. 90, 15 iunie 1993 Sandra CRISTEA Theodor Codreanu: "Modelul ontologic eminescian" Cartea Dlui Theodor Codreanu Modelul ontologic eminescian, apărută la începutul acestui an la Editura "Porto Franco" din Galați, ni se pare a fi mai mult decât un nou
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
ca și capacitatea de a teoretiza, îți pun la îndemână instrumentele cele mai potrivite nu numai pentru a respinge argumentele pe cât de grave, pe atât de superficiale și pătimașe ale denigratorilor, ci și pentru a repune adevărul în drepturile sale suverane. Imaginea lui Eminescu ziaristul, implicat cu patimă într-un contingent meschin și nedemn pe care ar dori să-l înalțe într-o perspectivă înnoitoare, conformă manierei sale de a vedea (după propriile vorbe: "pe deplin modernă"), este proiectată, dincolo de obiecțiile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
în primul rând prin rezultatele atât de convingătoare la toate nivelurile: caracteristicile imaginarului poetic, cronotopul acestui univers aflat sub semnul negativului stilistic, dubla descendență a bacovianismului (Eminescu și simbolismul), reprezentanții acestuia în timp și spațiu. Totul este făcut cu o suverană stăpânire a unui imens material, investigat fără crispări și complexe (inutile), cu delimitări, nuanțări și preluări critice, autorul fiind permanent interesat de a controla și evalua corect sursele, dar mai ales de a oferi soluțiile cele mai corecte, mai apropiate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
pledează azi pentru transgresarea frontierelor și dialogism, încercând o conciliere a literaturii cu știința (vezi, de pildă, Solomon Marcus, Întâlnirea extremelor, Editura Paralela 45, Pitești, 2005). Implicit, pentru lărgirea conceptului de cultură, restrâns nejustificat la oferta umanioarelor prin ruptura, încă suverană, dintre estetic și cognitiv. Dar orice mare scriitor, reamintim, desfășoară o viziune totală asupra lumii, îmbrățișând, pe deasupra severelor decupaje disciplinare, câmpul epistemologic în expansiune. Și dorind a pune umărul, chiar și fără suportul unei formații științifice riguroase, prin intuiție și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
și parcă văd, dincoace de Prut, dublura lui H.-R. Patapievici, clona aceleiași ideologii a haosului, împătimitul de teorii anarhiste (cu faimosul corolar autohton "teoria moldovenismului"), eminența cenușie a Partidului Comuniștilor de la Chișinău, Mark Tkaciuk. Aceeași ură și același dispreț suveran regăsesc la amândoi, laolaltă cu aceeași râvnă de a se ține strâns de buca puterii. Din oportunism, dar și din știința că puterea asociată cu haosul este o mare prăpastie pretutindeni unde se confirmă o consistență ontologică. De aceea, cred
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
la nevoie prin constrângere (coerciție). De aici decurge consecința logică: morala pozitivă nu are nevoie de structuri și articulații speciale, În vreme ce dreptul pozitiv - observă Giorgio del Vecchio - care este În chip efectiv aplicabil și aplicat, presupune o voință preponderentă și suverană. „Normele juridice, care compun unitatea unui sistem sunt oarecum subiectivizate, sunt raportate la subiectul acestei voințe preponderente ca la centrul lor comun, la o personalitate juridică. Această personalitate constituie o ființă care nu se confundă cu personalitatea fizică și care
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
este, spune Immanuel Kant, singura dintre toate Ideile rațiunii, a cărei posibilitate o cunoaștem. Celelalte două postulate ale rațiunii practice sunt nemurirea sufletului și existența lui Dumnezeu. „Ele sunt condiția de posibilitate nu ale legii morale Însăși, ci ale Binelui Suveran, adică ale valorii supreme a vieții morale, care constă În unirea virtuții cu fericirea”. Dar, numai prin conceptul libertății capătă valabilitate și aceste două postulate. Astfel, rațiunea practică este cea care restabilește libertatea, nemurirea și existența lui Dumnezeu, asupra cărora
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
lege, la cea dependentă de lege, În situația juridică, prin voința legislatoare a membrilor poporului, În calitate de cetățeni. Pentru Kant, ca și pentru Montesquieu, puterile coexistă separat În stat, ele fiind „voința unificată universal Într-o treită persoană”. Ele sunt: puterea suverană În persoana legislatorului, puterea executivă În persoana conducătorului și puterea judiciară În persoana judecătorului. Acestei structuri, Îi corespunde În optica filosofului, structura unui raționament practic alcătuit din: premisa majoră - legea voinței, premisa minoră care reprezintă porunca de a proceda conform
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
o societate fără a avea nevoie de o structură și organe speciale, dreptul pozitiv (adică acela care este aplicabil și se aplică efectiv Într-o comunitate oarecare) se organizează Într-o formă concretă ca expresie a unei voințe predominante sau suverane, care Își Îndeplinește funcția regulativă cu ajutorul instituțiilor și organelor proprii specifice. Din faptul că normele Dreptului sunt grupate În sistem unitar, ele se găsesc Într-un fel subiectivate, adică sunt raportate ca la un centru comun, la subiectul acestei voințe
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
o au despre ele, oamenii cel mai puțin instruiți. GÎnditorul observa concis: „Eu plec de la trei definiții, sau mai degrabă trei fapte, și anume: guvernământul republican este acela În care Întregul popor sau numai o parte a lui deține puterea suverană; cel monarhic este acela În care conduce unul singur, dar potrivit unor legi fixe și dinainte stabilite; pe când, În cel despotic, unul singur fără vreo lege și fără vreo regulă, mână totul după voința și capriciile sale. Iată ce numesc
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
aparțin aceleiași ordini juridice și care, În consecință, sunt capabili de a o respecta, tocmai pentru că ea este «registrul voințelor Înseși ale lor»”. Acest principiu Își găsește integrarea sa logică În celălalt principiu al statului care spune: „legea singură este suverană”. Cu excepția cazurilor de incapacitate fizică sau celor condamnați penal, „nimeni nu poate fi privat de dreptul de a participa, pe picior de egalitate, la exercițiul funcției legislative, direct sau prin intermediul reprezentanților liber aleși. Orice excludere sau limitare la aceasta, retrage
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
nu e perfect ca atare, dacă Îi lipsește suveranitatea. Așa-zisele State semi-suverane, State sub protectorat sau State vasale, sunt figuri imperfecte de Stat. Giorgio del Vecchio distinge două aspecte ale Suveranității: 1. din punct de vedere extern, Statul e suveran Întrucât nu e supus unui alt Stat, adică nu atârnă de nici o altă putere; 2. din punct de vedere intern, deoarece are un imperiu asupra unui teritoriu și asupra unei populații. Toți cetățenii, Întrucât aparțin unui Stat, sunt legați de
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
în ciuda unor prognosticări pesimiste, teatrul va dăinui atât timp cât va exista specia umană. A doua carte, Contururi scenice (1975), reunește cronici teatrale, menite să demonstreze „legea unității spectacolului”. Textul dramatic și spectacolul - crede S. - sunt interesate nu doar de „o conviețuire suverană”, ci și de „o intercondiționare și integrare reciproc avantajoasă”. Concepția potrivit căreia teatrul „înseamnă numai sau în primul rând literatură dramatică”, ca și aceea, opusă, ce reduce teatrul la „translarea mecanică a textului în spectacol” sunt respinse. Un spectacol își
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289982_a_291311]
-
societățile evreești, criteriul de definire variază de la Decret la Decret (când după majoritatea acționarilor, când după procentul de capital), iar altele nu definesc deloc societățile în nume colectiv, sau în comandită evreești și, în sfârșit, altele prevăd drept criteriu aprecierea suverană a Ministerului Economiei Naționale; f. - Nu se tratează nicăieri despre asociațiile nelucrative; g. - Unele probleme, cum este aceea a personalului evreesc din teatre sunt reglementate numai prin Decizie Ministerială, iar altele sunt tratate în mod indirect (de exemplu: situația medicilor
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
la „muncă de jos”, muncitor tâmplar la Fabrica de chibrituri București. A fost discutat în C.C. al P.M.R. și în comisia Colegiului de partid, unde a sustinut „aceleași principii de solidaritate cu Tito”, solicitând respectarea „neamestecului în politica altui stat suveran”. Supravegheat de organele Securității timp de cinci ani, „idealismul său politic a confirmat, câțiva ani mai tarziu, politica greșită a P.C.R., sub influiența U.R.S.S.” Nu a cedat nicio clipă „în fața greutăților, amenințărilor suportate și și-a dovedit dreptatea”. După
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
libertatea lor de a comercia, egoiștii, zicem, par, cel puțin în formă, a nu recunoaște nici însemnătatea politică a acestor acte. Vericari vor fi însă vederile lor, este constatat și probat că, dacă România a continuat a esercita dreptul său suveran de a tracta în ceea ce privesc interesele sale de ordine politică, n-a fost tot astfel și în ceea ce privesc interesele sale de ordină economică. Sunt trei secoli de când ea nu a esercitat dreptul său de a încheia cu alte
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
în pașă turcesc (l-ar crede toată lumea după mutră) ș-ar începe-a da poronci în numele sultanului? Acest turc "novissimi generis" ar fi cel mult competent de a intra direct în corespondență cu craii din împărăția Goliei, dar nu cu suverana maiestate a unui popor. Ei bine, tot atâta competență are un vizir de-a se adresa în mod direct cătră suveranul unei nații. C-un cuvînt: vizirii, muftii, kadii mari și mici, în actele lor care trec peste graniță, sunt
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
Constantinopole, iar cel de[al] doilea era exarhul acelui patriarhat, continua puterea centrului constantinopolitan pân 'n munții aurarii, sfințea pe mitropolitul de Alba-Iulia, statea în legătură întinsă a organismului eclesiastic greco-bulgar. Singură mitropolia Moldovei și a Sucevei e ab antiquo suverană, neatârnată de nici o patriarhie; acestei Mitropolii a Moldovei și a Sucevei se datorește introducerea limbei române în biserică și stat, ea este mama neamului românesc. {EminescuOpIX 259} De aceea estragem din "Îndireptarea legii" lui Matei Basarab (tipărit la Târgoviște 1652
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
înțeles nicidecum a renunța la suveranitatea sa. România are deci drept după tractate și în virtutea proprielor sale capitulații, recunoscute și consăcrate de Europa, la o viață neatârnată. "Statele tributare, - zice Wheaton, - nu încetez nicidecum de a fi considerate ca state suverane", căci deși un tribut plătit unei puteri străine micșorează oarecum demnitatea acelor state, fiind o mărturisire a slăbiciunei, lasă însă să subsiste întreaga suveranitate a lor. Obiceiul de a plăti tribut era altădată prea des, cel slab plătea tocmai vexațiunea
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
Sa Mitropolitul îndreptîndu-se către M. S. Împăratul rosti în limba română următoarea întîmpinare: Maiestate! Fericita sosire a Maiestăței Voastre Imperiale lângă hotarăle României, a acestei țări ortodoxe, a căria biserică de secole s-a bucurat de protecțiunea binevoitoare a auguștilor suverani, glorioșii voștri strămoși, ortodoxii monarhi ai puternicei împărății a Rusiei, ne procură, și nouă astăzi fericita ocaziune de a supune Maiestăței Voastre, omagiile noastre și respectuoasele felicitări de bună venire, atât din partea clerului bisericei române, cât și din partea reprezentanților autorităților
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
nou factor politic va fi deci: conservarea și dezvoltarea gradată a tuturor principielor liberale din constituția noastră, cu escluderea a orice turburări; aplicarea sinceră și leală a legilor existente; întărirea dinastiei și naționalității române; c-un cuvânt consolidarea unui stat suveran care e menit a cuprinde un loc însemnat în concertul celorlalte state europene. Profesia de credință încheie cu deviza: "Libertate fără anarhie, ordine fără despotism " Din parte-ne dorim succes noului organ, deși toată formarea unui partid al centrului va
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
păr moale tăiat scurt, întru totul napoleonic. Picioarele le ținea ușor despărțite după modelul lui Frederick cel Mare, dar avea cam cu treizeci de centimetri mai puțin decât i-ar fi trebuit ca să fie luat în gardă. Avea o privire suverană de independență. Și el și nevastă-sa - o femeie liniștită și modestă cu vecinii, dar certareață foc acasă - precum și fiul lui, student la stomatologie, locuiau în ceea ce se numea subsolul englezesc din fața casei. Fiul , Kotzie, lucra seara ca vânzător la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
proprietarul lotului, pe care-l cumpărase de la un amic de-al tatălui lui pe șaptezeci și cinci de dolari; acum a devenit proprietarul unei jumătăți din teren, cu profit mare. Și toate astea le-a făcut prin diverse șmecherii, cu un calm suveran. Treaba s-a terminat bine, căci Mutchnik a găsit un cumpărător pentru lot, încântat că reușise să scoată o sută de dolari profit dintr-o afacere legală. Dar dacă ar fi descoperit păcăleala, l-ar fi împușcat pe Einhorn sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
în fotoliul negru, tare - zic ‘înfipt’ din cauza greutății pe care o câștigase - l-am văzut cum s-a concentrat să se așeze - s-a apucat să îmi zică vreo două. A fost mai dur decât era cazul, ca un pașă suveran. Să nu crezi că am tăiat frunză la câini, mi-a spus. Lucrez la ceva. Și cred că mă voi căsători foarte curând, mi-a zis, și nu și-a permis să zâmbească în timp ce făcea acest anunț sau să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ea m-a înțeles. Nu mi-a zis ‘fă aia, fă ailaltă’. M-a rugat. O fi văzut și ea că m-am săturat să mi se spună... Asta a făcut-o să îmi arunce o privire de o scârbă suverană, ca și cum ar fi fost brusc lovită de o pală de vânt; și-a mușcat o clipă buza cu dinții. Apoi mi-a zis: Ăsta n-a fost un joc. Deși văd că tu așa îl vezi. Pentru mine n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]