9,812 matches
-
Am început să formez numărul lui James de la biroul din Londra și-am simțit că mă ia amețeala. Eram nerăbdătoare și, în același timp, înfricoșată. Peste câteva clipe aveam să-i aud vocea. Abia așteptam. Mă încălzisem și începusem să tremur anticipând momentul ăla. Aveam să vorbesc cu el, cu James al meu, cu prietenul meu cel mai bun. Numai că, sigur că da, el nu mai era prietenul meu cel mai bun, nu-i așa? Însă uneori uitam lucrul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Fusese așa de greu. După care, în ciuda dorinței mele, fusesem așa de nerăbdătoare să vorbesc cu el. Iar el nici măcar nu era acolo. Ce dezamăgire. Tone de adrenalină îmi curgeau în tot corpul, făcând să-mi transpire fruntea, să-mi tremure și să mi se umezească mâinile, să mă simt amețită. Nu știam ce să mă fac. După care am fost săgetată de un gând: unde era James? Vă rog să nu-mi spuneți că era în vacanță. În vacanță? Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
fetița mea e deosebită. —Claire! a sărit mama exasperată. Nu vrei să pleci odată? Bine, bine, am zis repede, verificând dacă interfonul era deschis. Mă duc. —Distracție plăcută, mi-a strigat mama. —O să încerc, am răspuns cu buza de jos tremurându-mi. Drumul până-n oraș a fost un coșmar. Știți că dacă asculți cu mare atenție, orice sună ca un plânset de copil? Vântul prin copaci, ploaia căzând pe acoperișul mașinii, zumzăitul motorului. Eram convinsă c-o aud pe Kate plângând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Vă asigur că era o conversație mult mai distractivă. Fericitul beneficiar al farmecelor Laurei era un student la arte în vârstă de nouăsprezece ani. —Nouășpe ani! am strigat la o intensitate decibelică atât de ridicată încât de sperietură le-au tremurat mâinile băutorilor dintr-un bar aflat la vreun kilometru depărtare. Nouășpe ani! Vorbești serios? Da, a râs Laura. Dar e un dezastru. Băiatu’ n-are niciodată nici o lețcaie, așa că nu ne permitem decât să facem sex. — Dar nu poți să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
să-mi dau seama că ți-ai băgat nasul în chestia asta, a șuierat el spre biata Anna, care rămăsese cu mâna pe clanță. Nu, tată, eu am fost de vină, l-am anunțat eu repede. Annei începuse să-i tremure buza de jos și arăta pe punctul de a izbucni în lacrimi. Nu, nu, am închis-o doar fiindcă ne era frig, i-am explicat când tata s-a uitat la mine cu o privire rănită. Nu pentru c-aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
alți bărbați care pot să facă exact ce ai făcut și tu. Poftim!“. Poate că nu era cea mai nimerită atitudine din punctul de vedere al respectului de sine, dar oricum. Am format numărul din Londra. Mâinile nu mi-au tremurat, iar vocea nu mi s-a voalat. Ce interesant, m-am gândit. James nu mai avea puterea să mă reducă la starea de epavă tremurândă. Ei, cel puțin formarea numărului său de la birou nu mai avea puterea să mă reducă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
fi trebuit să-i ofer eu cafea dinainte. Dar cu toată agitația aia, nici nu-mi trecuse prin minte. A fost o ușurare să intru în bucătărie. Când am închis ușa în spatele meu, am oftat prelung și profund. Mâinile îmi tremurau așa de tare, că abia am putut să umplu ibricul cu apă. Mi-era așa de greu să fiu cu el. Era epuizant să mă prefac că totul era în regulă. Iar faptul că trebuia tot timpul să-mi țin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
care a părăsit femeia. Credeam că bunele maniere îți impun să spui că tu ai fost părăsit de ea, chiar dacă în realitate a fost invers. Chiar și eu eram uluită de cât de ilogică eram. Eram conștientă că vocea îmi tremura din cauza crizei de isterie abia stăpânită. Dar nu mai aveam nici o putere să mă opresc. Nu-mi mai controlam emoțiile, așa că fiecare o luase unde vedea cu ochii. Nu spun lumii întregi c-am părăsit-o, mi-a răspuns el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
de umilința asta? Foarte bine, Claire, a zis James oftând zgomotos, exasperat de cererile mele iraționale. Dacă te face fericită, atunci am să spun tuturor ce s-a întâmplat cu Denise. Foarte bine, am aprobat eu cu buza de jos tremurându-mi de parc-ar fi fost din gelatină. Era îngrozitor! Unde dispăruse acea Claire care-și redescoperise echilibrul interior? Mă străduisem din răsputeri să-mi păstrez controlul în fața lui James, să nu-l las să vadă cât de mult mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
parc-aș fi lipsit ani-lumină, iar pe de altă parte mă simțeam de parcă n-aș fi plecat niciodată. Am început să merg către apartamentul meu. Inima îmi bătea să-mi sară din piept, genunchii mi se înmuiaseră și-mi cam tremurau. Eram surprinsă. Și puțin șocată. Nu mă așteptasem să fiu așa de afectată de revenirea în vechiul meu cartier. Când am depășit colțul și mi-am văzut apartamentul, casa pe care o împărțisem cu James, fruntea a început să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
în calitate de stăpână a apartamentului? Asta în condițiile în care toată lumea știe că nu sunt stăpână decât pe jumătate din apartament. Dar după aceea mi-am spus că, fir-ar al naibii, asta e casa mea. O să intru singură. Mâna îmi tremura când am început să pipăi prin geantă în căutarea legăturii de chei. Mi-a luat o veșnicie până când am reușit să bag cheia în broască. Mirosul evocator și familiar al holului de la intrare m-a lovit direct în stomac. Mirosea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
mușc. Voiam să fiu furioasă. Voiam ca furia să-mi curgă prin vine. Furia e bună, mi-am spus. Furia ține la depărtare durerea. Furia mă face puternică. M-am uitat prin sufragerie. I-am zâmbit grațios lui James, cu toate că tremuram. Apartamentul arată drăguț, i-am spus amabilă. Eram surprinsă că vocea nu-mi tremura. — Văd că ți-ai mutat înapoi cărțile, discurile și toate celelalte. Și... Am trecut pe lângă el, m-am dus în dormitor și am deschis șifonierul. Văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
e bună, mi-am spus. Furia ține la depărtare durerea. Furia mă face puternică. M-am uitat prin sufragerie. I-am zâmbit grațios lui James, cu toate că tremuram. Apartamentul arată drăguț, i-am spus amabilă. Eram surprinsă că vocea nu-mi tremura. — Văd că ți-ai mutat înapoi cărțile, discurile și toate celelalte. Și... Am trecut pe lângă el, m-am dus în dormitor și am deschis șifonierul. Văd că ți-ai adus și hainele înapoi. Foarte intim. —Claire, ce faci aici? a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
din povestea asta. Tu ești! Tăcere. Camera ținea de tăcere. Eu am rămas nemișcată. Eram absolut șocată. James a răsuflat din greu, furios, și a început să se plimbe prin cameră. Nu se uita la mine. Eu am realizat că tremuram. Oare sunt un om rău? m-am întrebat. Oare sunt într-adevăr un om rău? O voce slabă din capul meu mi-a spus să nu fiu ridicolă. Se mersese deja prea departe. Trebuia să țin cu dinții de ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
El a ales să facă asta. James îmi spusese că am fost aproape imposibil de iubit, dar tuturor celorlalți le spusese că mă iubea foarte mult. James voia ca eu să-mi asum vina pentru aventura lui. Cum stăteam acolo, tremurând din tot corpul, cu capul învârtindu-mi-se pe umeri, ceva mi-a devenit foarte clar. Ceva ce nu mai realizasem până atunci. James nu voia să recunoască, nu avea să recunoască că greșise. Nu putea să accepte că avusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
la duș, Parcă nici nu poți să lași apa să curgă, de o teamă pierdută. Poate mă vezi lângă tine, deși sunt cam invizibilă, Tot corpul e la tine, doar sufletul arde mocnit Într-o baltă de iubire. Picioarele mele tremură când îmi apari în gând Și nu vreau să pleci departe, stai lângă al meu suflet, Nu te las să faci un pas, e absurd, Deși drumul îți spune să mergi. Tot corpul e la tine, toate organele le-am
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
răspund la tot ce-i bun. Privirea ți-e de piatră și nu-mi mai vorbești, Oh cât aș vrea din nou în mare să te întâlnesc, Printre meduze și alge și scoici și pești Și plante degeneratoare. Mâinile îți tremură dar nu vrei să le lipești deale mele, Te-am supărat și mă cerți cu a ta tăcere, Știu că am greșit și las iar gâzele să mă încolțească, Drept pedeapsă că ți-am fost necredincioasă. JOC ABSURD Sunt prinsă
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
obiceiuri ciudate Trenul iubirii șuieră în cap, Oprește la o stație zdrobită, Călătorii opresc iar timpul uitat Și la peron mulțimea irita. Unul nervos sparge un geam, O sticlă de bere se varsă, Un suflet iubește și plânge în noapte, Tremurându-și vechile păcate, Nu poate crede că iubirea a pierit, Ca și un nor izgonit de soare. SUFERINȚA A PLECAT Tresar când ochii tăi mă cheamă Și lin se limpezesc cu a mea iubire, Se arătă în chipul tău cel
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
a supărat, Simți că tot ce ai iubit, s-a scufundat! RIME ȘI IUBIRE Rime, versuri albe, poezii nescrise, Respirația ta încinsă și fierbinte, Zgomotul mașinii recent pornite, Cafeaua care mă așteaptă cuminte. Nu știu ce urmează după foaia albă, Pixul îmi tremură în mâna dreaptă, Tu ești jos și îmi spui să mă grăbesc, Plecăm undeva departe, în Univers. Foaia îmi face semne să rămân, Am atâtea de spus și de scris, Însă tu ești nerăbdător să mă vezi Și nu mă
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
e pătrunsă. Iubirea mea, sunt fericită că te am, Dacă nu ai fi apărut, viața îmi era pustie, Tu dai un sens unui nou început, Tu îmi oferi ce căutăm demult, o iubire. CUVINTELE IUBIRII Te-am găsit și am tremurat de fericire, Inima mea bătea întruna și nu își găsea locul, Tic tac, tic tac, se auzea în mine Un sunet ce ne învăluia într-o mare iubire, Ne pierdeam urma gândindu-ne la noi, Îmbrăcați într-o spumoasă idee
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
contenire. Avusese o strângere de inimă. Întâi crezuse că e un copil din clasa ei, dar când s-a apropiat de el și a reușit să-l prindă de mână, l-a recunoscut pe Radu, fiul profesoarei de engleză. Copilul tremura ca o trestie bătută de vânt. În același timp, șoferul de taxi coborî și, lăsându-și mașina de izbeliște în mijlocul străzii, se certa cu un alt participant la trafic, aflat și el în plină stradă. Acesta profera la adresa șoferului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
cui este, cum îl cheamă? Nu se găsea nimeni să le dea răspuns la întrebare. Copiii cu care se jucase Răducu fugiseră speriați, care încotro. Unul singur, Georgel, cel mai bun prieten al lui Răducu se reîntoarse la locul accidentului. Tremura ca o vargă, plângea și spunea mereu: E Răducu, colegul meu... E Răducu!..." Auzindu-l, mai mulți oameni din preajma sa începură să-l iscodească: ,,Răducu și mai cum îl cheamă? Cine sunt părinții lui?" Așa aflară că e copilul unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
că Simona retrăia coșmarul prin care trecuse. Era de bănuit că prin fața ei se derula, secvență cu secvență, scena când fusese adusă la locul accidentului. Discuția se curma aici. Începea o nouă criză. Tot corpul i se făcea ca sârma, tremura ca o trestie bătută de vânturi. O asistentă care se afla în preajmă veni zorită, cerându-le scuze vizitatoarelor: Doamna urmează să se odihnească... ne scuzați, trebuie să meargă în salon. Și-i șopti uneia dintre ele: Nu trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
moartă și mi-aș fi schimbat imediat destinul cu al ei. Prețul integral al vieții, cum bine zicea Eliade, îl dă numai moartea. Adieri dulci de amurg de vară se scuturau printre plopii din curtea bisericii, cărora începuse să le tremure frunza, dublậnd siluetele lor cu nuanțe violete. Totul se poate reduce la cenușă sau la praf, dar lumina dragostei adevărate se ridică chiar și din mormậnt. O simțeam deja pe muribundă întoarsă din călătoria ei și înfiptă între noi ca
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
dragostea noastră, neîmplinită încă.Cu cật mai lungi erau depărtările, cu atật dragostea mea devenea mai mare și, cu toate acestea, începusem să mă tem de dragoste mai mult decật de moarte. După atậta abstinență, sậnii mei împietriseră, coapsele mele tremurau...Așteptarea clipei unice, a revederii, îmi dădea fiori.Toamna se așternu curậnd covor de frunze galbene, roșii, verzui. Satul îmi lipsea din ce în ce mai mult. Nu mai era de acum un sat în spațiu, ci unul în timp, măsurậnd orele tainice care
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]