11,725 matches
-
(7 septembrie 1868 - 25 octombrie 1949) a fost fiica cea mare a lui Carlos, Duce de Madrid, pretendent carlist la tronul Spaniei sub numele de Carlos al VII-lea și a primei soții, Prințesa Margherita de Bourbon-Parma. Blanca a fost membră a Casei de Bourbon și Infanta a Spaniei prin naștere. În 1889 s-a căsătorit cu Arhiducele Leopold Salvator de
Infanta Blanca a Spaniei () [Corola-website/Science/324055_a_325384]
-
Ademar. Domnia lui Ademar s-a încheiat în mod violent: o răscoală l-a depus, iar Guaifer, vlăstarul unei familii locale cu oarecare notorietate, Dauferizii, l-a orbit pe Ademar și l-a aruncat în închisoare. Guaifer a urmat la tron, având sprijinul populației. Pe parcursul lungii sale domnii de 19 ani, Guaifer a izbutit să stabilizeze principatul de Salerno. Succesorii săi au avut și ei parte de domnii de lungă durată, astfel încât într-o scurtă perioadă Salerno a depăsit Benevento în
Principatul de Salerno () [Corola-website/Science/324626_a_325955]
-
-lea, de la care a primit titlul de "patrikios". În 900 sau 901, fiul său Guaimar al II-lea l-a silit pe Guaifer să se retragă la mănăstirea întemeiată de el însuși la San Massimo și i-a urmat la tron. Guaimar al II-lea a reușit să ridice Salerno la măreție. El era un principe mai pios decât tatăl său și a introdus elementele reformei cluniacense la Salerno. De asemenea, Guaimar era mai înclinat spre războiul cu musulmanii și a
Principatul de Salerno () [Corola-website/Science/324626_a_325955]
-
au loc în sud-estul Asiei (în special în Borneo, Malaezia și India), la mijlocul secolului al XIX-lea (românele furnizează date precise). Sandokan este un prinț din Borneo, care a jurat să se răzbune pe britanicii care l-au deposedat de tron și i-au ucis familia. Din această cauză, el s-a dedicat pirateriei, sub supranumele de "Tigrul Malaeziei", bucurându-se de fidelitatea necondiționată a unui echipaj format din malaezieni și din indigenii Dayak din Borneo. Principalii tovarăși ai lui Sandokan
Sandokan () [Corola-website/Science/324642_a_325971]
-
Acest spectacol animat pentru copii, scris de Doug Stone și Dave Mallow, este vag inspirat din românele lui Salgari. În spectacol Sandokan (aici un tigru antropomorfizat) este un prinț uzurpat care călătorește pe mare că pirat încercând să-și revendice tronul lui de la Rajahul din Sarawak. Primele nouă episoade ale serialului sunt disponibile pe trei DVD-uri în Marea Britanie. Un film de animație, "The Princess and the Pirate", a fost lansat în 1995. Un alt serial de desene animate a fost
Sandokan () [Corola-website/Science/324642_a_325971]
-
de Roskilde. El a inițiat procesul de a obține canonizarea cumnatului său Knut Lavar și a stabilit o mănăstire la Ringsted. Eric a vrut să stabilească dreptul divin al regilor și canonizarea lui Knut care îi sprijinea cererea sa la tron. Knut a fost canonizat în cele din urmă în 1170. Eric a fost cunoscut ca un rege dur cu dușmanii săi. În vara anului 1136, el a organizat o cruciadă împotriva populatiei păgâne de la insula Rügen din Marea Baltică și capitala
Eric al II-lea al Danemarcei () [Corola-website/Science/331270_a_332599]
-
Plov a dat jos protecția suliței și l-a înjunghiat pe rege. Nepotul regelui, Eric Håkonssøn a pășit înainte cu sabia în mână, însă nobilul i-a spus să se oprească, văzând cum Eric Håkonssøn era următorul în linie la tron, fiind singurul bărbat adult al familiei roiale. Potrivit legendei, Sorte Plov a scăpat cu viață.
Eric al II-lea al Danemarcei () [Corola-website/Science/331270_a_332599]
-
melodiei de anii "șaizeștrei" (1863) și "șaizeșopt" (1868), dar o mai bună relevanță ar avea-o anii 1853 (plecarea lui Barbu Știrbei la Viena) și 1858 (plecarea lui Alexandru Ghica de la domnie), totul culminând cu venirea lui A. I. Cuza pe tron în ambele provincii românești ("„soarele mi-a răsărit / pe țărani i-a-nveselit / pe boieri că i-a urât”") și eliberarea țăranilor de sub tirania boierilor „caimacami” (Ioan Manu, Emanoil Băleanu și Ioan Al. Filipide). Textul piesei este unul de „jurnal oral” (specie
Folclorul muzical din Vlașca-Teleorman () [Corola-website/Science/335373_a_336702]
-
cf. Cristina Cioară, Lycantropia <endnote id="1"/>. Extrem de slabul efort al creștinismului de a asimila energetico simbolistic zalmoxianismul este mai mult decât evident. Mereu, Lupul este expediat În tenebrele nopții și groazei și pustiului demoniac, În loc să i se ofere/păstreze Tronul Solar Demiurgic...sau, măcar, bivalența nocturndiurn. (Bivalență evidentă, totuși, dacă luăm În considerare „postarea” prioritară, a Sărbătorilor LUPULUI, În zona calendarului de toamnă-iarnă - din septembrie și până, hăt, În februarie 24 septembrie-2 februarie: de la A FACE/”FĂCăTORUL” =”cvasi-etalarea”/cel puțin
ANUL 4 • NR. 18-19 • MARTIE-APRILIE • 2011 by Adrian Botez () [Corola-journal/Imaginative/88_a_1486]
-
a poporului și semănare de discordie în societate”. El a fost executat în 1864, iar mulți dintre susținătorii săi s-au ascuns în munți. Populația coreeană a fost lăsată în continuare să sufere. Regele Gojong (r. 1864-1910) a urcat pe tron la vârsta de 12 ani, succedându-l pe regele Cheolchong (r. 1849-1863). Tatăl regelui Gojong, Heungseon Daewongun (Yi Ha-ung; 1801-1898) a domnit ca regent de facto și a inaugurat o reformă pentru a întări autoritatea centrală.
Reforma Gabo () [Corola-website/Science/333444_a_334773]
-
scrisori de la regină la mătușa ei, care încă trăia în Germania. Când a devenit în vârstă, ea a devenit și arțăgoasă. Când Prințesa Maud de Wales a devenit regină a Norvegiei, Augusta a spus că ea "a devenit regina unui tron revoluționar". În timpul Festivităților Jubileului de Diamant a reginei Victoria, Augusta a spus cu voce tare "De ce ea îi mulțumește lui Dumnezeu în stradă?", regina Victoria stând în trăsura ei pentru binecuvântare. Prințesa Augusta a murit la Neustrelitz și a fost
Prințesa Augusta de Cambridge () [Corola-website/Science/323840_a_325169]
-
ale cărui amintiri sunt o unică și amănunțită sursă pentru cariera sa. Sphrantzes, care venea din Morea, slujise la curtea lui Manuel II. Unchiul său fusese tutorele lui Constantin. Verii săi fuseseră tovarășii, prietenii și însoțitorii lui Constantin. Ajuns pe tron, Ioan al VIII-lea a ezitat, la început, să cedeze în fața dorinței lui Constantin ca Sphrantzes să intre în serviciul său, pentru că acesta era prea valoros ca sol imperial, ca diplomat și sfetnic la Constantinopol. Dar Constantin se înțelegea bine
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
Teodor, stăpân încă la Mistra. Dar înțelegerea dintre ei nu a durat mult. A fost sfărâmată când s-a pus problema întâietății unuia dintre ei. Împăratul Ioan fusese căsătorit de trei ori, dar căsătoriile n-au produs nici un moștenitor la tron care să poată fi desemnat împărat asociat. S-a bănuit că, atunci când va veni timpul, unul dintre frați îi va succede. Preferința lui Ioan mergea către Constantin, lucru pe care despotul Teodor îl cunoștea, nemulțumindu-l. Constantin se putea înțelege
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
personale cu Teodor erau otrăvite de invidie și gelozie. În august 1435, împăratul l-a chemat pe Constantin la Constantinopol. Gheorghe Sphrantzes l-a însoțit. Se prea poate ca Teodor să-și fi închipuit că se aranja problema succesiunii la tron. În martie 1436, a sosit și el la Constantinopol. Împăratul n-a fost în stare șă-și determine frații să poarte o discuție, cu atât mai puțin să se înțeleagă. Ei s-au întors separat în Morea. Erau dispuși să lupte
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
scurt timp, în Italia. Constantin a ajuns în Constantinopol la 24 sep 1437. Nu se spusese nimic despre numirea sa ca împărat asociat. Dar desemnarea ca regent pt a II-a oară arăta cu claritate faptul că era considerat moștenitorul tronului. Ioan al VIII-lea a plecat pe mare, spre Italia, la sfârșitul lui noiembrie. Scopul călătoriei sale era prezența la conciliul pe care papa Eugeniu al IV-lea îl convocase la Ferrara (conciliul de la Basel) ca să realizeze unirea Bisericilor Greacă
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
ca adversar al oricărui plan de unire a Bisericilor. Dar nu putea fi lăsat fără grijă în urmă, la Constantinopol, deoarece exista bănuiala că încercase să-i atragă pe turci întru sprijinirea propriei sale tentative de a prelua succesiunea la tron. Constantin era cel mai cuminte și mai cinstit dintre frații împăratului. Își dovedise competența ca regent la Constantinopol în timpul absenței lui Ioan al VIII-lea, plecat în apus în 1423-1424, și avea întregul sprijin al mamei sale, împărăteasa văduvă Elena
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
să i se ofere lui Dimitrie noi tentații. El făcuse deja o înțelegere pe cont propriu cu sultanul și declarase război împăratului, prefăcându-se apărător al facțiunii antiunioniste, din ce în ce mai numeroasă, un rol care se potrivea cu ambiția sa personală pentru tron și cu scopurile politice ale turcilor. Când Sphrantzes a ajuns la el, Dimitrie se pregătea să pornească spre Constantinopol cu trupe puse la dispoziție, cu amabilitate, de prietenul său sultanul. N-a avut chef să dea ascultare propunerii făcute de
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
pentru împărat. Teodor sugera acum ca împăratul să transfere despotatul de Mistra lui Constantin, în schimbul Selymbriei. Toți au fost de acord cu această învoială, deși nu este sigur că Dimitrie fusese consultat. Teodor urma să fie adus, poate, mai aproape de tron. În oct 1443, Constantin s-a mutat la Mistra, în noua sa dregătorie. Teodor a luat aceeași corabie, în voiajul de întoarcere către Constantinopol. Când, în oct 1443, Constantin a devenit despot la Mistra, urmându-i fratelui său Teodor, conducerea
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
au luat timp și au fost depășite de evenimente. În iunie 1448, Teodor, fratele lui Constantin, a murit în principatul său de la Selymbria. La 31 octombrie, în același an a murit și împăratul Ioan al VIII-lea. Posibilii urmași la tronul Constantinopolului se reduseseră la trei: Constantin și frații săi, Dimitrie și Toma. Toți stiau că pretendentul cel mai favorizat de răposatul împărat era Constantin. Acesta o declarase chiar și pe patul de moarte. Toți știau, de asemenea, că mama sa
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
împăratului l-a ajuns pe Constantin la Mistra. El trebuie să fi știut că frații săi, Toma și Dimitrie, erau mai aproape de locul acțiunii și că amândoi puteau să i-o ia înainte, în încercarea de a prelua succesiunea la tron. Toma a ajuns în Constantinopol la 13 noiembrie; Dimitrie se grăbea spre capitală, venind din Selymbria. Toma nu era, probabil, un rival serios. Dar Dimitrie, pentru că reprezenta sau pretindea că reprezintă interesele puternicei facțiuni antiunioniste, aflată în căutarea unui împărat
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
-i atragă bunăvoința prin lingușeala lor. La începutul lunii ianuarie 1449, Constantin îi scrisese lui Antonio Diedo, ducele venețian al Candiei, în Creta, să-i anunțe moartea fratelui său, Ioan al VIII-lea, precum și faptul că el îi urmase la tron. I-a cerut privilegiul unei călătorii sigure spre Constantinopol, pe o corabie venețiană. Ducele de Candia a răspuns prompt și curtenitor, la 9 ianuarie, adresându-se lui Constantin corect, cu formula illustrissime et serenissime imperator și exprimându-i condoleanțe pentru
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
găsite alte surse de venit. Venețienii nu au fost mulțumiți. Au mai existat și alte schimburi inflamate de replici, în 1451. Când sultanul Murad a murit, dogele a trimis o solie să-l felicite pe fiul său pentru urcarea pe tron; câteva luni mai târziu, între Mehmed al II-lea și Republica Veneția s-a semnat un tratat oficial. Constantin trebuie să fi simțit că venețienii aveau să-și pună tot timpul propriile interese înaintea acelora ale orașului care-i îmbogățise
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
înființată de tatăl lor la curtea saxonă. Cele mai multe dintre cadrele didactice erau protestante; acest lucru a contribuit la atitudinea sa ecumenică de mai târziu. Georg a devenit Prinț Moștenitor de la vârsta de unsprezece ani, când tatăl său a urcat pe tron în 1904. După ce a absolvit școala în 1912, Georg a studiat științele politice timp de trei luni la Universitatea din Breslau. Apoi a început studiile economice. Georg a deținut rangul de căpitan când a fost trimis pe front la izbucnirea
Georg, Prinț Moștenitor al Saxoniei () [Corola-website/Science/322605_a_323934]
-
acest regiment atât pe fronul de est cât și pe frontul din vest. A deținut comanda până la 22 mai 1918. În primăvara anului 1918, ziarele au anunțat logodna prințului cu Ducesa Marie Amelia, fiica lui Albrecht, Duce de Württemberg, moștenitorul tronului Regatului Württemberg. Sfârșitul monarhiei saxone și dorința prințului de a deveni preot a dus la ruperea logodnei. Ducesa a murit nemăritată în 1923.
Georg, Prinț Moștenitor al Saxoniei () [Corola-website/Science/322605_a_323934]
-
cea din dreapta era destinată demnitarilor. La stânga, intrarea conduce într-un hol octogonal, decorat în stil neo-bizantin de unde urcă "scara invitaților" iar la dreapta se intră în "holul oficial", un mare hol pătrat, de unde urcă "scara voievozilor" spre fosta sală a tronului. Regele Carol al II-lea a deținut mai multe proprietăți în apropierea palatului, printre care și Casa Nouă, vila în care a locuit în anii '30 împreună cu Elena Lupescu și fiul său, principele moștenitor Mihai. La 6 septembrie 1940, în
Palatul Regal din București () [Corola-website/Science/305915_a_307244]