3,145 matches
-
pe cea mai bună stradă străjuită de copaci din West Village pentru mai puțin de 2.500$ pe lună? Îl decorase cu grijă, atât cât îi permisese bugetul de absolventă, care nu era prea mare, dar cel puțin reușise să vopsească pereții cu un galben pal, să instaleze pe peretele din spate un pat Murphy care nu ocupa mult spațiu și să pună pe podea niște perne comfortabile în jurul unui covor de lână ultra-pufos pe care îl găsise la solduri. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ar fi trebuit să fie culcați pe o parte, gâfâind, în pragul culoarelor, în căutarea unui loc mai răcoros, de negăsit. Au luat-o pe Bulevardul Palmierilor, au traversat Piața Armelor și au coborât înspre cartierul Marinei. La stânga, o cafenea vopsită în verde se adăpostea sub un stor oblic din pânză galbenă și groasă. Intrând, Cottard și Rambert își ștergeau frunțile. S-au așezat pe scaune pliante de grădină în fața unor mese de tablă verde. Sala era cu desăvârșire pustie. Muște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
soți erau sterpi. Și pentru că un cuplu vroia să aibă un băiat blond sau măcar șaten, cu ochii albaștri, Înalt, puternic. O fată ca o zînă, cu picioare lungi, suplă; zînele erau bălaie. Lumea parcă se tot smintea. Bruneții Își vopseau părul, vroiau să fie blonzi; mulți negri și-l oxigenau; brunele, de toate neamurile, făceau asta de zeci de ani, de o sută. Roiuri de blonde fatale. În filme, reviste, la televizor; bulevardele erau pline, la fel și barurile. Și
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
nu garanta unei mame măslinii, nici măcar uneia șatene, că va avea un copil bălai. Dar nu era imposibil. Blondelor, da, și doar cine știe ce moștenire genetică obscură să fi dus la un alt rezultat. Era de mirare că blondele nu-și vopseau părul negru, nici măcar roșu. Dansatoarea lui Jesper, cel mai bun prieten al lui Thomas, avea părul roșu; Thomas credea că asta fusese cauza Îndobitocirii lui Castor - Thomas era Pollux, așa erau numiți de către o parte din cunoscuți cei doi. Din
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
am răspuns. Sincer, nu aveam nici cea mai mică idee dacă Charlie e drăguț sau nu. Singurul om la care mă puteam gândi limpede era Zach. Restul erau în ceață. Haide, povestește-mi totul, îmi ceru Julie în timp ce Ariette îi vopsea șuvițele. Când m-ai sunat de la Daphne, aveai o voce groaznică. Ce s-a-ntâmplat după petrecere? — A, nimic, i-am răspuns nepăsătoare, răsfoind noul număr din Vogue. (În salon există întotdeauna Vogue-ul din luna următoare, cu mult înainte de apariția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
W și pilește toate celebritățile, am murmurat „Nu, mulțumesc“. Trebuie să fi fost până peste poate de cinică s-o refuz pe Xenia, vreau să spun, eu sunt atât de dependentă de manichiură, încât mă dor unghiile dacă nu-s vopsite cu lac de unghii rozalb de la NARS. Dar știți ce? Durerea de unghii era floare la ureche în comparație cu amărăciunea care mă copleșea acum. În a patra zi, Julie m-a anunțat că mă scoate în oraș. Gemenele Vandonbilt dădeau o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
se fac în alți termeni, de aceea oamenii se poartă diferit. Nu pentru că natura lor umană e mai bună sau a noastră este mai rea. Să-ți iasă din cap chestia asta. Nu vreau să zic că trebuie să ne vopsim în roz și să strigăm că suntem vulturi. Pericolul cel mare este să repetăm mereu că „așa suntem noi, lași/leneși/murdari/neserioși etc.”. Ne repetăm mereu lucrul ăsta până când ajungem să-l privim ca destin inexorabil, de care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
ar fi dat fata, el „și-ar fi mâncat zilele într-un cămin de nefamiliști, ca toți derbedeii și proștii ăia cu facultate”. Tipa asta avea vreo 65 de ani, era pensionară, dar se purta ca o fetișcană; avea părul vopsit în roșu, umbla cu fuste crăpate, păstrase orgoliul unei foste funcționare de la Consiliul Județean și încerca să împrumute cât mai mult din vocabularul fistichiu al lui Mircea Breaz, să-și dea gata prietenele. Într-o zi mă întâlnesc cu el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
vâjâie o dată cu foehnul deasupra părului meu și îl oprește. E o liniște mormântală. Nu sunt în stare să deschid ochii. Mult mai bine ! spune Trish aprobator. Deschid încet un ochi. Apoi pe celălalt. Nu sunt blondă. Sunt caramel. Am părul vopsit într-o nuanță caldă de caramel cu șuvițe de culoarea mierii și, ici și colo, firicele aurii. Când mișc capul, acestea captează lumina. Înghit în sec de câteva ori, încercând să mă stăpânesc. Mai am puțin și-mi dau lacrimile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
opresc și mă admir, îmi dau părul pe spate și îl admir cum se revarsă într-o coamă bogată de culoarea caramelului. Aspir sub preș. Fâl. Aspir sub măsuța de cafea. Fâl. Fâl. Nu m-am gândit niciodată să-mi vopsesc părul. Oare ce alte lucruri senzaționale am ratat ? — A, Samantha. Ridic privirea și îl văd pe Eddie intrând în cameră, cu sacou și cravată. O să am o întâlnire de afaceri în salon. Te rog să faci niște cafea și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
devreme sau mai târziu, va trebui chemat în grabă un alt înger, îmbrăcat la fel, pentru a-i ușura și a face să dispară propriile dureri și necazuri. Nici eschimosul nu prezintă mari dificultăți, blănurile care îl îmbracă pot fi vopsite jumătate bej jumătate gri, întretăiate de câteva pete albicioase, totul imitând pielea de urs întoarsă pe dos, important e ca eschimosul chiar să aibă față de eschimos, de aia a venit pe lume. În ce-l privește pe măscărici, problemele vor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
câteva găleți de plastic, recipiente noi de lemn și bobine de sârmă, spatule, dălți. Chestiunea vopselelor fusese obiect de vii dezbateri în timpul și după cina din prima zi, punctul controversat a fost dacă piesele trebuie băgate în cuptor după ce sunt vopsite, sau, dimpotrivă, vopsitul trebuie făcut după ce sunt gata și nu se mai întorc în cuptor. Vopselele erau diferite de la caz la caz, așa că decizia trebuia luată imediat, nu putea fi lăsată pe ultima clipă, cu pensula în mână, E o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
caz la caz, așa că decizia trebuia luată imediat, nu putea fi lăsată pe ultima clipă, cu pensula în mână, E o chestiune de estetică, susținea Marta, E o chestiune de timp, se opunea Cipriano Algor, și de siguranță, Dacă le vopsim înainte să meargă la cuptor, execuția va avea o mai bună calitate și strălucire, insista ea, Dar, dacă vopsim la rece, evităm surprizele dezagreabile, culoarea utilizată așa rămâne, nu va depinde de acțiunea căldurii asupra pigmenților, mai ales că uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
E o chestiune de estetică, susținea Marta, E o chestiune de timp, se opunea Cipriano Algor, și de siguranță, Dacă le vopsim înainte să meargă la cuptor, execuția va avea o mai bună calitate și strălucire, insista ea, Dar, dacă vopsim la rece, evităm surprizele dezagreabile, culoarea utilizată așa rămâne, nu va depinde de acțiunea căldurii asupra pigmenților, mai ales că uneori cuptorul e capricios. Învinse opinia lui Cipriano Algor, vor cumpăra așadar vopsele care sunt cunoscute pe piața de specialitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
amândoi fără lucru, Eu încă am de lucru, E adevărat. Mai târziu, pe șoseaua spre oraș, după o lungă tăcere, Cipriano Algor spuse, Am o idee, vreau să știu ce crezi despre ea, Spune, Să duc la Centru, de îndată ce sunt vopsite, primele trei sute de păpuși, așa Centrul ar vedea că lucrăm serios și ar începe să vândă înainte de data prevăzută, ar fi bine pentru ei și mai bine pentru noi, n-ar mai trebui să așteptăm atâta timp rezultatele și, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
un cuvânt pe care-l rostise cu puțin înainte, așa ni se întâmplă mereu cu cuvintele, le repetăm tot timpul, dar, în unele cazuri, nu se știe bine de ce, o remarcăm. Când furgoneta intră în oraș, Marçal întrebă, Cine va vopsi acum păpușile, Marta insistă să le vopsească, spune că nu pot ține liturghia și trage clopotul în același timp, mă rog, n-a folosit chiar aceste cuvinte, dar ăsta era înțelesul, Tată, vopselele pot intoxica, Așa e, și în starea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
puțin înainte, așa ni se întâmplă mereu cu cuvintele, le repetăm tot timpul, dar, în unele cazuri, nu se știe bine de ce, o remarcăm. Când furgoneta intră în oraș, Marçal întrebă, Cine va vopsi acum păpușile, Marta insistă să le vopsească, spune că nu pot ține liturghia și trage clopotul în același timp, mă rog, n-a folosit chiar aceste cuvinte, dar ăsta era înțelesul, Tată, vopselele pot intoxica, Așa e, și în starea în care e Marta mi se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
cincizeci de păpuși care au ieșit din cuptor au fost eschimoșii, care erau cei mai la îndemână, imediat la intrare. O fericită întâmplare, în imediata opinie a Martei, pentru antrenament n-ar fi putut începe mai bine, sunt ușor de vopsit, mai ușor decât ei nu sunt decât infirmierele, îmbrăcate în alb. Când statuetele s-au răcit complet, le-au transportat pe planșetele de uscare, unde Cipriano Algor, înarmat cu pistolul de pulverizat și adăpostit de filtrul măștii, le-a acoperit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
adusese era doar un pretext pentru a-i face să-și amintească de el, un mesaj în treacăt ca să nu uite că există, la vreo treizeci de kilometri de aici, un cuptor care coace harnic lutul și o femeie care vopsește, și tatăl ei care modelează, toți cu ochii fixați asupra Centrului, și să nu-mi spuneți că cuptoarele n-au ochi, ba au, dacă n-ar avea, n-ar ști ce fac, au ochi așadar, dar nu seamănă cu ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
automat anulată de desființarea olăriei, Și dacă rezultatul va fi negativ, Atunci aș fi tentat să spun că ar fi și mai bine, vă scutește pe dumneata și pe Marta de efortul de a coace păpușile și de a le vopsi. Cipriano Algor închise încet ușa cuptorului și spuse, Ai uitat câteva aspecte ale problemei, ce-i drept, neînsemnate, Care, Uiți ce lovitură este să-ți vezi respins rodul muncii tale, uiți că, dacă aceste nefaste evenimente n-ar coincide întâmplător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
excelentă și, nu numai că era demnă de mulțumiri, dar avea și o justificare la momentul respectiv, promovarea lui Marçal a schimbat însă complet situația, bagă de seamă că n-avem decât o săptămână pentru a organiza mutarea și a vopsi cele trei sute de statuete coapte din cuptor, cel puțin avem obligația să le predăm, Și eu m-am gândit la păpuși, dar am ajuns la o concluzie diferită de a ta, Nu înțeleg, Centrul a primit în avans trei sute de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
eu, e la fel de simplu ca doi și cu doi fac patru, În capul dumitale, doi și cu doi fac mereu cinci, sau trei, sau orice număr, orice în afară de patru, O să-ți pară rău, Mă îndoiesc, Închipuiește-ți atunci că nu mai vopsim statuetele, ne mutăm în Centru și le lăsăm în cuptor așa cum sunt acum, Mi-am închipuit, Viața în Centru, așa cum Marçal a explicat cu mare claritate, nu e un exil, oamenii nu sunt încarcerați, sunt liberi să iasă când vor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
plec cu un mers relativ împleticit spre un șir de sticluțe cu lacuri de unghii, cu nume ca Inteligență Cosmică și Vis Lucid. Mă uit la produsele expuse, copleșită de emoție. Aceste sticluțe îmi vorbesc. Îmi spun că, dacă îmi vopsesc unghiile în culoarea potrivită, totul va capăta brusc sens și viața mea se va aranja perfect. De ce, oare, nu mi‑am dat niciodată seama de acest adevăr până acum? De ce? Iau un Vis Lucid și îl pun în coș, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mare, e greu de tot. Mă simt de parcă aș fi fost pusă la microscop. De ce n‑o fi venit Luke? Și ea de ce n‑o fi vrut să amâne întâlnirea? Adică, chiar nu vrea să‑l vadă? — Rebecca, cine te vopsește culoarea asta? zice Elinor brusc. — E... chiar a mea, zic, atingându‑mi cu un gest nervos o șuviță. — Chiara? mă îngână suspicios. Nu știu pe nimeni cu numele ăsta. Și la ce salon lucrează? O secundă sunt redusă la tăcere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
birou pe care l‑am comandat de pe internet... e castronul ăla de lemn pe care l‑am cumpărat acum o mie de ani pentru că era în Elle Decoration (după care am văzut unul absolut identic la Woolworths)... o trusă de vopsit țesăturile în degradé... niște sare pentru masaj corporal... Ce naiba sunt și astea? Ce e cutia asta, pe care nici măcar n‑am deschis‑o? Deschid pachetul și mă holbez la un sul de 50 de metri de folie pentru curcan la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]