30,395 matches
-
și glorie ar fi deosebit de eficientă, deoarece neîncrederea duce la război în primul rând din cauza fricii de a fi prădat. Printre forțele ce acționează în sens contrar, Hobbes enumeră "pasiunile care îl îndeamnă pe om la pace" și rațiunea, care "sugerează compromisuri pacifice convenabile, asupra cărora oamenii ar putea cădea la înțelegere" (paragraful 14). Dar el are prea puțină încredere în capacitatea acestor forțe de a învinge pornirile mai egoiste, în special în absența unui guvern care să garanteze reguli de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
învinge pornirile mai egoiste, în special în absența unui guvern care să garanteze reguli de cooperare. Evaluarea realismului hobbesian Hobbes admite (paragraful 12) că o stare atât de sălbatică precum o descrie el nu a existat niciodată pe glob. Aș sugera să mergem mai departe și să abandonăm orice referire la istorie și la antropologia comparativă. Hobbes, în această lectură, identifică o logică a interacțiunii, un model ideal-tipic de presiuni și tendințe. Când actori egali interacționează în anarhie, mânați de competiție
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
state ce dețin capacitatea de a provoca daune ca pedeapsă, sau chiar de a amenința cu moartea pe oricare altă putere din sistem sunt egale din punctul de vedere al lui Hobbes. Ar trebui să notăm în trecere că aceasta sugerează că realismul (hobbesian) este o teorie a politicii marilor puteri, mai degrabă decât o teorie generală a relațiilor internaționale. Relațiile dintre puteri fundamental inegale ar putea fi guvernate de o altă logică a interacțiunii. Fiecare dintre ipotezele lui Hobbes pare
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
din timpul Războiului Rece, precum cele din Vietnam, America Centrală sau Africa de Sud, nu au fost parte a unei conspirații comuniste, ci au fost mai degrabă eforturi normale ale unei mari puteri de a-și crește influența la nivel internațional. Acest exemplu sugerează o foarte importantă interpretare. Realismul este o relatare teoretică a felului cum operează lumea. Poate fi folosit la fel de bine pentru scopuri pașnice există câțiva Quakeri realiști precum și pentru război. De exemplu, sute de mii de vieți ar fi putut fi
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
structural ar trebui să constea în analiza impactului distribuției capacităților. Cum influențează polaritatea, adică numărul de mari puteri dintr-un sistem, relațiile internaționale ? Unipolaritatea a devenit o temă la modă de la sfârșitul Războiului Rece. Logica structurală (Layne 1993; Mastanduno 1997) sugerează că unipolaritatea este instabilă. Tendința de echilibrare va facilita ridicarea unor noi mari puteri, la fel cum ascensiunea unui hegemon (ex: Franța sub Napoleon) duce la constituirea unei mari coaliții care unește celelalte mari puteri. (Wohlforth 1999 respinge, totuși, această
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
semnificației erorilor de tipul al treilea ale realismului. Motivațiile contează Cât de departe putem să mergem cu teorii pur structurale adică, anarhia, distibuția capacităților și nimic altceva ? Nu foarte departe, așa cum voi arăta. Motivațiile statelor sunt esențiale, așa cum a fost sugerat și de centralitatea lor în dilema prizionerului și dilema securității. Ignorarea și asumarea motivațiilor Waltz pretinde că "face abstracție de toate atributele statelor, cu excepția capacităților lor" (1979:99), precum o sugerează discursul său în care vorbește de "unități" abstracte, concentrări
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
voi arăta. Motivațiile statelor sunt esențiale, așa cum a fost sugerat și de centralitatea lor în dilema prizionerului și dilema securității. Ignorarea și asumarea motivațiilor Waltz pretinde că "face abstracție de toate atributele statelor, cu excepția capacităților lor" (1979:99), precum o sugerează discursul său în care vorbește de "unități" abstracte, concentrări de capacități lipsite de caracter. De fapt, cu toate acestea, teoria sa, așa cum admite și el, "este bazată pe presupuneri ce vizează statele", "construită pe motivațiile presupuse ale statelor" (1979:1918
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
care am vorbit la început. Snyder este în mod clar un realist: el evidențiază anarhia și lupta pentru putere și este sceptic față de puterea relativă a normelor și instituțiilor. Dar abordarea sa față de instituții și norme este neobișnuit de deschisă, sugerând conversații interesante cu analize non-realiste convergente. De exemplu, Alexander Wendt (1999: Cap. 6) demonstrează că ordinea anarhică funcționează foarte diferit când actorii se percep unii pe alții ca fiind "inamici", gata să se distrugă unii pe ceilalți, "rivali" care concurează
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
hobbesiană",. Suveranitatea, înțeleasă ca dreptul la integritate teritorială și independență politică, transformă relațiile după modelul celor existente între rivalii lui Locke, cu rivalitatea substanțial moderată de abolirea războiului de agresiune. Mare parte a realiștilor subestimează totuși semnificația instituțiilor, așa cum se sugerează în titluri ca "The False Promise of International Institutions"11 (Mearsheimer 1994/5) și Sovereignty: Organized Hypocrisy 12 (Krasner 1999). Instituțiile și normele sunt tratate ca și cum ar putea fi reduse la interesele materiale ale celui puternic. Ele sunt, în cel
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
în orice calcul politic rezonabil și realist. Astfel că până și Mearsheimer îngăduie existența "unor motive bune pentru a aplauda invazia Cambogiei din 1978 de către Vietnam, din moment ce l-a înlăturat de la putere pe criminalul Pol Pot" (1994/5:31). Realiștii sugerează adesea că cetățenii de rând și chiar politicienii, în special în regimuri democratice, tind să subestimeze costurile și astfel să supraestimeze spațiul disponibil urmăririi intereselor morale. Dar în măsura în care acesta este un adevăr, cei mai mulți non-realiști ar avea aceeași linie critică. Nu
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
puțin înclinate să facă război cu statele nedemocratice, și Doyle are dreptate în a sublinia că democrațiile au o poftă sănătoasă pentru divergențe cu statele autoritare, după cum au demonstrat-o conflictele din Orientul Mijlociu și din Asia Centrală. Dar tot acest fapt sugerează că cea mai bună probabilitate de a pune capăt războiului dintre state rezidă în răspândirea guvernelor liberal-democratice de-a lungul globului. Extinderea zonei de pace din centru către periferie reprezintă, de asemenea, baza optimismului lui Fukuyama în privința erei postcomuniste (Doyle
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
pace nu este un antidot pentru calculele puterii brute într-o lume anarhică. Recentele conflicte din Balcani, din Asia Centrală și din Golful Persic toate implicând puteri industriale importante reprezintă un semnal de alarmă că perioada post-Război Rece rămâne instabilă și sugerează că războiul nu și-a pierdut din eficacitate în diplomația internațională. Niciunul dintre acestea nu este un conflict între statele democratice, dar ele nu sunt mai puțin importante pentru menținerea ordinii mondiale. Acestea și alte lupte în așa numitele "state
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
resping superioritatea normativă a democrației liberale este în creștere, apare o îndoială cu privire la credința că lumea non-europeană caută să imite drumul occidental de modernizare politică. Acest lucru a fost foarte bine ilustrat de valul actual al terorii islamiste antioccidentale. Linklater sugerează că nu răspândirea democrației liberale în sine are o atractivitate universală, "ci ideea puterii limitate care îi este consubstanțială, dar nu perfect sinonimă, democrației liberale" (Linklater 1993: 33-6; Rawls 1999). Noțiunea de putere limitată și respectul pentru statul de drept
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
și-ar putea lărgi semnificativ concepțiile asupra interesului propriu, pentru a extinde sfera cooperării. Acceptarea regulilor acestor organizații nu numai că descurajează preocuparea îngustă pentru interesele naționale, dar slăbește și semnificația și atractivitatea suveranității statale (Keohane și Nye 1977). Aceasta sugerează că sistemul internațional este reglementat prin norme într-o măsură mult mai mare decât ne-ar fi lăsat să credem realiștii. Această idee a fost dezvoltată apoi de autori aparținând Școlii Engleze, precum Wight și Bull ( Vezi capitolul 4 din
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
dacă nu chiar deloc, exemple de state ce se impun ca puteri industriale prin adoptarea de la început a politicii liberului schimb. Protecționismul și dezvoltarea coordonată de stat au fost primele ingrediente cheie ale succesului economic în lumea modernă, după cum o sugerează experiența de după război din Asia de Est. Liberalism și globalizare Într-o mare măsură, globalizarea economiei mondiale a coincis cu renașterea gândirii neoliberale în lumea occidentală. Triumful politic al "Noii Drepte" în Marea Britanie și SUA îndeosebi la sfârșitul anilor 1970
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
constrângerile naționale și teritoriale (Ohmae 1995; Friedman 2000; Micklewait și Wooldridge 2000). Scepticii, pe de altă parte, consideră că lumea era mai puțin deschisă și globalizată la sfârșitul secolului al XX-lea decât fusese în secolul al XIX-lea. Ei sugerează că volumul comerțului mondial raportat la dimensiunea economiei mondiale este aproape identic cu acela din 1914, deși pînă la urmă sunt de acord că enorma explozie de transferuri de capital speculative pe termen scurt după colapsul sistemului Bretton Woods, la
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
transnațional din perioada modernă. Volumul de tranzacționare a monedelor străine în centrele financiare majore ale lumii, estimat la peste 1,5 mii de miliarde dolari pe zi, a ajuns să depășească comerțul internațional de cel puțin 60 ori. Statisticile ONU sugerează că cele mai mari 100 de companii transnaționale din lume, cu active de peste 5 mii de miliarde dolari, dețin o treime din totalul de investiții străine directe ale statelor lor de origine, ceea ce le conferă o influență din ce în ce mai mare asupra
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
insecuritate și neîncredere, chiar și în cele mai pașnice societăți, dacă autoritatea suverană s-ar prăbuși. Cel mai probabil rezultat ar fi o situație de haos, dar totuși nu aceasta este caracteristica centrală a politicii mondiale. Asta nu înseamnă că sugerăm că Școala Engleză ignoră fenomenul violenței în relațiile dintre state. Membrii săi privesc violența ca pe o trăsătură endemică a "societății anarhice" (titlul celei mai faimoase lucrări a lui Hedley Bull, 1977) dar ei subliniază de asemenea faptul că aceasta
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Wight deplânge faptul că dezbaterile dintre realism și utopism în perioada interbelică au condus la neglijarea acelei "via media", orientată către societatea internațională. Pe scurt, membrii Școlii Engleze susțin că sistemul politic internațional este mai civilizat și mai ordonat decât sugerează realiștii și neorealiștii. Totuși, faptul că în viziunea lor violența nu poate fi eradicată, îi ridică deasupra utopiștilor care cred în posibilitatea păcii perpetue. Membrii Școlii Engleze nu se așteaptă ca sistemul politic internațional să atingă niveluri de strânsă cooperare
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
în fața dreptății, care cerea ca fiecare stat suveran să fie tratat în mod egal. Societatea internațională contemporană conține alte exemple de tensiune dintre ordine și dreptate. Ordinea impune eforturi de a preveni accesul altor state la clubul nuclear, în timp ce dreptatea sugerează că toate statele au un drept egal de a-și procura arme de distrugere în masă (1977: 227-8). Un aspect legat de acesta este că statele au idei diferite și adesea conflictuale cu privire la dreptate, și că există pericolul ca ele
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
despre viitorul solidarității. În același timp, ele prefigurează mai recentele analize despre "ciocnirea civilizațiilor" și discuțiile dacă emergența valorilor "indigene" și dezvoltarea grupurilor radicale sau militante islamice va adânci rivalitățile cu occidentul (Huntington 1993). Nimic din scrierile lui Bull nu sugera că o prăbușire a societății internaționale ar fi fost iminentă. Așa cum vom vedea în următoarea secțiune, Bull credea că majoritatea noilor state acceptă principiile de bază ale societății internaționale, inclusiv ideile de suveranitate și non-intervenție. În ciuda diferențelor culturale și de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
organizare politică mondială, și dacă nu cumva ele ar trebui să se limiteze la asta. Viziunea lui Bull și Watson în anii '80 a fost aceea că apariția conflictelor culturale și emergența culturii cosmopolite a modernității au evoluat împreună. Aceasta sugerează, contrar părerilor menționate în paragraful anterior, că tensiunea dintre concepțiile "pluraliste" și "solidariste" asupra societății internaționale s-ar putea adânci în viitor. Dacă aceasta era predicția lor, ea s-a dovedit a fi în linii mari corectă, după cum se poate
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Argumentul acestui capitol este acela că Școala Engleză concepe progresul mai degrabă sub forma acordurilor asupra felului în care să se mențină ordinea, și într-o mai mică măsură sub forma promovării principiilor dreptății. Scrierile lui Bull asupra acestui subiect sugerează deseori că ordinea trebuie să preceadă dreptatea, ideea fiind că ordinea internațională este o realizare fragilă și că statele au fost oricum incapabile să ajungă la un acord privind sensul conceptului de dreptate globală. Câteodată, Bull pare să se fi
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
conștiințe morale cosmopolite" care a dus la "o schimbare majoră a sensibilităților noastre" (1984b: 13). Agenda globală în permanentă schimbare a făcut ca statele să devină "agenți locali ai unui bine comun mondial" (1984b: 14). Ar fi o greșeală să sugerăm că Bull a ajuns la concluzia că soluțiile la problemele globale ar fi ușor de găsit și că nu mai trebuie făcute "alegeri dificile" (1984b: 14). Scepticismul tocește invariabil impulsul vizionar. Acest lucru este clar din observația sa că este
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
nu se poate pune problema acceptării reciproce a dreptului la suveranitate sau independență" (1977: 24). Mulți autori, inclusiv Stanley Hoffmann (1990: 23-4), au argumentat despre Kant că era "mai puțin cosmopolit și universalist în scrierile sale despre problemele internaționale decât sugera Bull". Într-adevăr, în ciuda cosmopolitismului său, Kant apăra o societate a statelor suverane care respectau principiul nonintervenției. Din acest motiv, "kantianism" pare un termen impropriu pentru a descrie un grup de perspective vizionare pe care Bull și Wight le respinseseră
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]