30,395 matches
-
Bull că ordinea internațională trebuie judecată, până la urmă, prin prisma contribuției ei la ordinea mondială, cât și ideea lui Wight că principala sarcină a politicii este promovarea ordinii și securității "din care legea, justiția și prosperitatea se pot dezvolta ulterior", sugerează că se poate totuși spune câte ceva despre direcția pe care societatea internațională ar trebui, în mod ideal, să o urmeze. Interesant, acest lucru pare să-i apropie pe Bull și pe Wight de Kant, care credea că era important să
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
baza felului în care acestea gestionează comiterea răului (harm). Ce tipuri de rău sunt generate în aceste sisteme de state și în ce măsură sunt încorporate reguli și norme împotriva comiterii răului, în aceste sisteme de state? Cercetarea inițială a lui Linklater sugerează că sistemul modern de state poate fi unic, prin aceea că a elaborat "convenții cosmopolite în privința comiterii răului", care au efectul de a eroda jurisdicțiile naționale ale statelor și de a promova obligațiile morale (Linklater 2001). Însă avantajele civilizatoare ale
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
lui, s-a metamorfozat în Războiul Rece (1999: 17). "Această întoarcere la trecut arată că avem alte ținte inamice, alți aliați, dar aceeași structură de a ne raporta la lume prin politica externă" (2002a: 18). Cynthia Weber (2002) argumentează asemănător, sugerând că atacurile de la Pearl Harbor din 7 decembrie 1941 conferă un cadru de interpretare pentru răspunsul militar al Statelor Unite de astăzi. "11 Septembrie" este astfel perceput ca având aceeași semnificație ca și "7 decembrie". Pentru postmodernism, reprezentarea oricărui eveniment politic
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
metodei genealogice se poate găsi în analiza lui Maja Zehfuss (2003) a lui "11 Septembrie" și a războiului împotriva terorismului. Ea pune la îndoială asumpția agentului unitar și pe cea a relației dintre cauze și efecte. După cum subliniază Zehfuss, a sugera că evenimentele de pe 11 septembrie au fost un atac "asupra Vestului", așa cum fac guvernele Statelor Unite și Marii Britanii, însemnă a ignora caracterul ambiguu al identității occidentale. Înseamnă, cel puțin, a ignora faptul că națiunile vestice sunt complice cu tehnologiile și atacatorii
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
două concepte sau termeni opuși este întotdeauna însoțită de o diferență ascunsă înăuntrul fiecăruia dintre termeni. Niciunul dintre ei nu este pur identic cu sine, complet prin sine, sau complet închis față de celălalt, deși acest lucru se simulează. Astfel, se sugerează că totalitățile, fie ele conceptuale sau sociale, nu sunt niciodată complet prezente sau pe deplin stabilite. Mai mult, nu există stabilitate pură, ci doar stabilizări mai mult sau mai puțin reușite, deoarece există o anumită cantitate de "joc", sau "dat
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
arătat cum până și turismul modern participă la reporducerea acestei concepții spațializate a securității. Prin reafirmarea continuă a dinstincției dintre "siguranță aici și acum" și "pericol acolo și atunci", practicile turistice contribuie la susținerea discursului geopolitic al securității. Interpretarea ei sugerează că războiul și turismul, în loc să fie două practici sociale distincte și opuse, sunt de fapt strâns legate prin faptul că sunt guvernate de același discurs securitar global. O relatare detaliată privind relația dintre stat, violență și identitate poate fi găsită
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
națiune (Derrida 1994a: 82; Campbell 1998a: 80). Ea funcționează pentru a răspândi și consolida presupunerea că o comunitate politică trebuie înțeleasă și organizată ca o singură identitate perfect aliniată cu, și posedând, teritoriul care îi este alocat. Logica acestei reguli, sugerează Campbell (1998a: 168-9), conduce la dorința de a avea o comunitate coerentă, delimitată, și monoculturală. Aceste presupuneri "onto-pologice" formează "codurile dominante ale subiectivității în relațiile inter-naționale" (1998a: 170). Ceea ce este interesant în argumentarea lui Campbell (1999a: 23) este că se
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
capacitatea guvernului Statelor Unite de a îngrădi amenințările interne (1992: Capitolul 6). Într-adevăr, conceptul central de îngrădire este folosit în două sensuri, atât spre exterior cât și în interior, pentru a se ocupa de elementele ce constituie o amenințare, după cum sugerează Campbell (1992: 175). Rezultatul final al strategiilor de îngrădire a fost de a înrădăcina identitatea în cadrul statului teritorial. Este important de menționat că identitățile politice nu sunt precedente diferențierii dintre sine și celălalt. Principala problemă este cum ceva ce este
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
-l menține într-o continuă mișcare. Așa cum subliniază Richard Ashley (1987: 410) în articolul lui deschizător de drumuri, subiecții nu au o existență anterioară practicii politice. Statele suverane iau naștere în același timp cu practicile istorice și politice. Acest fapt sugerează că este mai bine să înțelegem statul ca o entitate constituită performativ, neavând nicio altă identitate în afară de punerea continuă în aplicare a ansamblului de politici interne și externe, a strategiilor de securitate și apărare, a protocoalelor de semnare a tratatelor
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Bleiker argumentează că globalizarea supune viața socială la o dinamică politică schimbătoare. În era mass-mediei și telecomunicațiilor, imaginile unui act local de rezistență pot fi transmise în toată lumea într-o secundă, transformându-se astfel în evenimente de importanță globală. Globalizarea, sugerează Bleiker, a transformat natura protestelor sociale, făcând posibilă exercitarea de presiuni populare la nivel global și transversal (2000: 31). Deoarece nu mai au loc într-un context local, actele de rezistență "au căpătat o dimensiune transversală din ce în ce mai importantă. Astfel de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Rob Walker în Inside/Outside (1993). Walker prezintă contextul în care s-a recurs la suveranitatea statului ca o categorie analitică prin care sunt înțelese relațiile internaționale, și ca o expresie primară a comunității politice și morale. Critica lui Walker sugerează că suveranitatea statului este cel mai bine înțeleasă ca o practică politică constitutivă ce a luat naștere, din punct de vedere istoric, pentru a soluționa trei contradicții ontologice. Relația dintre timp și spațiu a fost rezolvată prin includerea timpului în
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
cu "prozaica politică" subliniată mai sus, este punerea la îndoială a utilității "suveranității" ca o categorie descriptivă și a eficacității răspunsului pe care ea îl dă problemelor cu care se confruntă umanitatea în viața politică modernă. Analiza oferită de Walker sugerează că devine din ce în ce mai dificil să se organizeze viața politică modernă în termenii suveranității statului și ai frontierelor suverane. El argumentează că există "procese spațio-temporale ce sunt radical împotriva soluției oferite de principiul suveranității statului" (1993: 155). Atât din motive materiale
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
identitățile actorilor, însă acele structuri nu ar exista dacă nu ar fi practicile conștiente ale acelor actori. Accentul pus de Wendt pe puterea "de a surveni" a structurilor și predilecția multor constructiviști către studiul modului în care normele formează comportamentul sugerează că de fapt constructiviștii sunt structuraliști, ca și omologii lor neorealiști și marxiști. Totuși, la o privire mai atentă, constructiviștii pot fi mai degrabă considerați drept structuraționiști, deoarece subliniază impactul structurilor non-materiale asupra identităților și intereselor, dar, la fel de important, și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Un președinte sau un prim ministru pot apela la convențiile guvernării executive, iar un stat își poate justifica comportamentul prin referiri la normele suveranității sau, în cazul intervenției în afacerile unui alt stat, la normele internaționale ale drepturilor omului. Așa cum sugerează ultimul caz, normele pot intra în conflict unele cu altele prin ceea ce prescriu, ceea ce face din disputa morală legată de importanța relativă a preceptelor normative internaționale un aspect delicat al politicii mondiale (Risse 2000). În sfârșit, chiar dacă structurile normative și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
cea a raționalismului, că studiul normelor, ca fapte sociale, necesită o metodologie interpretativă, și că din importante puncte de vedere constructivismul era legat de proiectul emancipator al teoriei critice. Faptul că aceste angajamente continuă să fie importante pentru constructivismul non-american sugerează că o nouă manifestare a "diviziunii atlantice" ar putea fi pe cale să apară. Traducere de Cristina BOBU Capitolul 9 Feminismul Jacqui True Rupând tradiția legăturilor puternice dintre bărbați, state și războaie 13, teoriile feministe din Relațiile Internaționale au proliferat începând
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
gen asociate conceptelor din Relațiile Internaționale și a explica aspecte constitutive ale Relațiilor Internaționale; (3) feminismul normativ, care reflectează asupra procesului de teoretizare ca parte a agendei normative pentru schimbări politice și sociale. Aceste forme nu prefigurează și nici nu sugerează vreo epistemologie feministă proprie. De exemplu, analiza lui Berman (2003) asupra modului în care statele europene își protejează granițele prin politici împotriva traficului de carne vie este un exemplu de abordare empirică feministă ce folosește o epistemologie post-structuralistă. Abordările feminismului
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Relațiile internaționale au avut o mare importanță pentru modelele relațiilor de gen, așa cum și dinamica relațiilor de gen a influențat procesul global de militarizare și globalizarea economică, spre exemplu. Urmând valul revoluției feministe din toată lumea, Cynthia Enloe a îndrăznit să sugereze că "personalul, care este politic" este de asemenea, la fel de bine, și "internațional". În lucrarea Bananas, Beaches and Bases (1989), ea a arătat modul în care politica internațională implică de multe ori relații intime, identități personale și vieți private. Aceste relații
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
milita pentru pace în fața conflictului brutal (Cockburn 1998; True 2003). Concentrarea asupra politicii marginale discreditează asumpția că puterea este ceea ce iese de pe țeava puștii sau decurge din declarațiile liderilor lumii. Într-adevăr, eforturile feminiștilor de a reinterpreta conceptul de putere sugerează că teoreticienii relațiilor internaționale au subestimat omniprezența puterii și mecanismele care, întotdeauna și la orice nivel, reproduc o ordine mondială profund injustă și ierarhică (Enloe 1997). Reconceptualizarea puterii în termeni feminiști și atenția acordată marginalității din politica globală i-ar
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
studiul lor asupra establishment-ului de politică externă și apărare, femeile sunt rareori direct implicate în procesul decizional al instituțiilor care creează și implementează politica externă sau poartă războaie. În anul 2004, faptul că existau douăsprezece femei Ministru de Externe sugerează că acestă dominație masculină începe să se schimbe. În plus, cercetătorii feminiști analizează această persistentă "diferență de gen" în convingerile legate de politica externă atât la nivel de elite, cât și în rândul cetățenilor obișnuiți; femeile lider și cetățenele din
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Sondajul World Value Survey arată că diferențele de valori și atitudini legate de gen și sexualitate separă Vestul de lumea non-occidentală (Norris și Inglehart 2003). Declarațiile lui Osama bin Laden și jurnalul lăsat în urmă de teroriștii de la 11 Septembrie sugerează că acțiunile lor nu au fost îndreptate pur și simplu împotriva Occidentului, ci și împotriva identităților de gen, percepute ca fiind atât de amenințătoare pentru viziunea lor culturală islamică și/sau panarabă (Tickner 2002). Când fundamentaliștii islamici iau în râs
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
relațiilor internaționale de după 11 Septembrie. Tickner (1991) susține că idei și concepte cheie precum cel de "raționalitate", "securitate" sau "putere" ar putea reprezenta pilonii explicativi ai teoriei feministe a Relațiilor Internaționale. Nu e nimic inerent acestor termeni care ar putea sugera abandonarea lor. Mai degrabă, înțelesurile lor și conotațiile lor genizate în teoria și practica relațiilor internaționale reprezintă o problemă pentru analiza feministă. Runyan și Peterson (1991:70) susțin că gândirea dihotomică (interior-exterior, suveranitate-anarhie, intern-interna-țional) împiedică teoria Relațiilor Internaționale să "conceptualizeze
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
feminismului normativ potrivit căreia există multiple perspective din care poate fi privită politica globală, și că fiecare poate dezvălui diferite realități și relații. Concluzie Cele trei forme de feminism discutate în acest capitol feminismul empiric, feminismul analitic și feminismul normativ sugerează că teoria și practica relațiilor internaționale au avut de suferit de pe urma neglijării perspectivelor feministe. Feminiștii susțin că teoriile convenționale ale relațiilor internaționale distorsionează atât cunoașterea "relațiilor", cât și transformarea continuă a "internaționalului". Aceste teorii pierd din vedere semnificația politică a
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
ecologism, teoriile convenționale ale Relațiilor Internaționale și practicile politicii globale. Teoria politică ecologistă Există în momentul de față o literatură vastă care tratează teoria politică ecologistă, și care constituie o bază importantă pentru ideile ecologiștilor asupra relațiilor internaționale. Eckersley (1992) sugerează că ecocentrismul ar fi trăsătura definitorie ecocentrismul este caracterizat de respingerea viziunii antropocentrice a lumii, care atribuie valoare morală numai oamenilor, în favoarea viziunii care atribuie o valoare independentă și ecosistemelor și tuturor ființelor (Eckersley 1992). Pe lângă respingerea antropocentrismului, Dobson (1990
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
că ecocentrismul ar fi trăsătura definitorie ecocentrismul este caracterizat de respingerea viziunii antropocentrice a lumii, care atribuie valoare morală numai oamenilor, în favoarea viziunii care atribuie o valoare independentă și ecosistemelor și tuturor ființelor (Eckersley 1992). Pe lângă respingerea antropocentrismului, Dobson (1990) sugerează că o a doua caracteristică esențială a ecologismului este argumentul "limitării creșterii", legat de natura crizei ecologice. Adepții ecologismului susțin că progresul economic exponențial din ultimele două secole este principala cauză a crizei actuale a mediului. Așadar, definitorie nu este
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
anul 2100. Detaliile previziunilor lor au fost destul de ușor infirmate. Cu toate acestea, ecologiștii au preluat concluzia principală: creșterea exponențială nu este posibilă într-un sistem limitat (Spretnak și Capra 1984; Trainer 1985; Porritt 1986; Bunyard și Morgan-Grenville 1987). Dobson sugerează că există trei argumente importante aici (1990: 74-80). În primul rând, soluțiile tehnologice nu vor funcționa ele pot amâna criza, dar nu pot împiedica apariția ei la un moment dat. În al doilea rând, natura exponențială a creșterii însemnă că
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]