6,372 matches
-
natale, n. trad. 486). Într-adevăr, narațiunea despre râul Suwannee a lui Cecile Matschat reprezintă probabil genul de lucrare pe care Kazin îl caracteriza drept "noul folclor pe jumătate sentimental, pe jumătate comercial, ce a creat sau a umflat semizei comici din trecutul regăsit". Bineînțeles, nu tot ce s-a scris avea un merit literar, dar, așa cum nota Kazin în On Native Grounds, "Literatura aceea mai are încă multe de spus și s-ar putea chiar să domine scena încă mulți
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
vede fiecare știre din unghiul relației pe care o are cu teoriile și practicile guvernului. Jurnalistul literar vede știrile în relație cu calitatea sa de om, cu posibilitatea de a introduce oamenii în miezul vieții, o viață care poate fi comică, tragică, patetică, absurdă (311). Pentru a face acest lucru, adaugă Ford, jurnalistul literar "trebuie să prefere descrierea relațiilor interumane" (311). De fapt, jurnaliștii literari narativi trebuie să ajute cititorii să decidă ceea ce lui Hurstwood îi era frică să decidă, adică
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
lună, în regia lui Lucian Pintilie), proza scurtă și romanul, scriitorul a avut capacitatea de a-și impune stilul individual, instituind o formulă artistică personală, identificabilă după câteva strategii și procedee: „unitatea dintre aparență și esență”, ca sursă paradoxală a comicului dacă se ține seama de tradiția clasică a genului ce presupune ca efectul de ilaritate să fie obținut prin discrepanța dintre ceea ce este și ceea ce se vrea a fi, „amestecul de dialog administrativ, metafizică de ședință și sublim”, „concretețea împinsă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288074_a_289403]
-
Raicu), jocul scenic al personajelor-perechi, care acționează printr-o combinatorică amețitoare a apropierilor și respingerilor. Scopul urmărit consecvent nu ține de asigurarea delectării cu un spectacol umoristic facil, în pofida aparențelor genului proxim (Somnoroasa aventură este încadrată de autor ca „divertisment comic”, Proștii sub clar de lună primește eticheta de „falsă tragedie”, Pălăria de pe noptieră și Don Juan moare ca toți ceilalți sunt tragicomedii, iar Acești nebuni fățarnici, Frumos e în septembrie la Veneția și Mobilă și durere, comedii) și a dimensiunilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288074_a_289403]
-
poltronii, copiii răsfățați, femeile acaparatoare și necruțătoare, cu iluzorie înfățișare angelică și bune intenții, stupizii ticăloși de tot soiul. Nu are nici măcar impresia de a fi autor de literatură satirică, deoarece nu este interesat de amuzament, ci de viața involuntar comică, căreia nu e nevoie să îi stilizeze sau caricaturizeze faptele și personajele. Este conștient că substanța literară se găsește pretutindeni în jur, autorului revenindu-i doar rolul de a o identifica și de a o face vizibilă celorlalți. La sfârșitul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288074_a_289403]
-
artistică. Un scriitor ciudat, prețuit enorm de unii și contestat total de alții, este Teodor Mazilu (1930-1980). Admiratorii văd în el un moralist de rasă și un strălucit comediograf, adversarii îl trec în rândul foiletoniștilor umaniști, negându-i profunzimea invenției comice. În jurul romanului Bariera (1959) s-a dat o veritabilă bătălie, piesa Proștii sub clar de lună (1962), pusă în scenă de Lucian Pintilie, a stârnit un val de indignare. Mazilu, care detesta în foiletoanele lui satirice violența, intoleranța, a provocat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288074_a_289403]
-
47; Georgeta Horodincă, Obsesia vieții, CNT, 1972, 51; Petru Poantă, „Cântece de alchimist”, ST, 1972, 23; Traian Stoica, „Cântece de alchimist”, VR, 1972, 12; Andrei Strihan, O aventură estetică cu Teodor Mazilu, București, 1972; Raicu, Structuri, 271-277; Sorin Titel, Violența comicului, RL, 1974, 2; Cornel Ungureanu, Parada filosofilor, O, 1974, 4; Florin Faifer, Tandrețea mizantropiei, CRC, 1974, 5; Georgeta Horodincă, Unghiul revelator, LCF, 1974, 7; Val Condurache, Teatrul conștiinței, CL, 1974, 9; Ciobanu, Critica, 47-52; Valeriu Cristea, Satira mecanismelor mimării, RL
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288074_a_289403]
-
Dimisianu, Nouă prozatori, 64-89; Virgil Brădățeanu, Viziune și univers în noua dramaturgie românească, București, 1977, 290-308; Ungureanu, Proză, 201-215; Baltag, Polemos, 137-142; Iorgulescu, Firescul, 194-197; Florin Faifer, Ultima piesă sau Lirismul alegoric al sarcasmului, CRC, 1981, 4; Victor Bibicioiu, Vitalitatea comicului, R, 1981, 1; Mircea Bențea, Exaltarea umanului, ECH, 1981, 1-3; Constantin Săplăcan, Convenție și implicare, ECH, 1981, 1-3; Ioan Buduca, Un moralist pentru viitor, AFT, 1981, 7; Dumitru Dinulescu, Lumea lui Mazilu, RL, 1981, 41; Ion Vartic, Acei nebuni fățarnici
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288074_a_289403]
-
boieri și jupânese, stareți, răzeși, lotri, plăieși, partea a doua e o idilă (între Ioniță, nepotul domnitorului, și Anca, fiica pădurilor) plină de alinturi, emanând o poezie naivă. Din limbajul cu tentă arhaică și accent moldovenesc, autorul obține și efecte comice. Dincolo de lejerități și stângăcii, evocarea aceasta rapsodică are culoare și un anume fior. O cădere a fost, la premiera din 1919, comedia Una dintr-o mie, cu hazul ei căznit, poticnit în vulgarități. Satiră politică „în trei acte și un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286760_a_288089]
-
afară și din interior. Giambattista Vico afirmă că sentimentul premerge rațiunii și chiar o predetermină, iar abatele Du Bos, Fénelon, Ludovico Muratori atribuie sensibilității o funcție creatoare decisivă. În planul creației, clasicismul e dinamitat de Marivaux, prin îmbinarea originală a comicului cu psihologicul. Creșterea continuă a interesului pentru stările afective, pentru sentiment, sensibilitate, viață interioară duce în secolul al XVIII-lea la apariția, în marile literaturi, a sentimentalismului (Samuel Richardson, Mackenzie, Jean-Jacques Rousseau, Bernardin de Saint-Pierre, Goethe). Unii cercetători identifică această
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289012_a_290341]
-
sugestii și conotații care vor servi la descifrarea sensurilor adânci ale piesei muzicale a lui Schumann: drama existențelor mărunte (fluturi, suflete) de a fi atât de efemere, fragile, neînsemnate. Este demonstrat caracterul relativ și reciproc convertibil al dramaticului, tragicului și comicului. Analizând filosofia și arta romantică, a căror influență este evidentă, S. constată dramatismul „literar” al compoziției lui Schumann, apoi evidențiază legăturile organice dintre muzică și poezie, făcând paralele între unele versuri și diferite fraze muzicale, menite să confirme simetria ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289824_a_291153]
-
în literatura realist-socialistă decurg din teza pe care autoarea insistă să o ilustreze, deși demonstrația se arată în total dezacord cu profunda cunoaștere a fenomenului literar. Aceeași opinie despre influențarea esteticului de către realitatea social-istorică se regăsește și în Metamorfozele măștilor comice: procedee, motive, modalități (1966). Pornind de la istoricitatea motivelor comice, se întreprinde o cercetare comparatistă a evoluției lor în diverse epoci literare, subliniată fiind treptata înnoire a semnificațiilor ca răspuns la „stimulentul obiectiv care este realitatea socială”. Din punctul de vedere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286037_a_287366]
-
insistă să o ilustreze, deși demonstrația se arată în total dezacord cu profunda cunoaștere a fenomenului literar. Aceeași opinie despre influențarea esteticului de către realitatea social-istorică se regăsește și în Metamorfozele măștilor comice: procedee, motive, modalități (1966). Pornind de la istoricitatea motivelor comice, se întreprinde o cercetare comparatistă a evoluției lor în diverse epoci literare, subliniată fiind treptata înnoire a semnificațiilor ca răspuns la „stimulentul obiectiv care este realitatea socială”. Din punctul de vedere al elaborării stilistice, sunt distinse, de la simplu la complex
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286037_a_287366]
-
întreprinde o cercetare comparatistă a evoluției lor în diverse epoci literare, subliniată fiind treptata înnoire a semnificațiilor ca răspuns la „stimulentul obiectiv care este realitatea socială”. Din punctul de vedere al elaborării stilistice, sunt distinse, de la simplu la complex, procedeul comic (schemă lipsită de sugestie tematică), motivul comicului (care conține indicații despre tematica și intenționalitatea operei), modalitatea comică (grotescă, absurdă, ironică, umoristică etc., ținând de viziunea autorului și având efect selectiv și modificator asupra procedeelor și motivelor alese). În Romantismul (1970
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286037_a_287366]
-
în diverse epoci literare, subliniată fiind treptata înnoire a semnificațiilor ca răspuns la „stimulentul obiectiv care este realitatea socială”. Din punctul de vedere al elaborării stilistice, sunt distinse, de la simplu la complex, procedeul comic (schemă lipsită de sugestie tematică), motivul comicului (care conține indicații despre tematica și intenționalitatea operei), modalitatea comică (grotescă, absurdă, ironică, umoristică etc., ținând de viziunea autorului și având efect selectiv și modificator asupra procedeelor și motivelor alese). În Romantismul (1970), C. afirmă că întrucât estetica romantică favoriza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286037_a_287366]
-
ca răspuns la „stimulentul obiectiv care este realitatea socială”. Din punctul de vedere al elaborării stilistice, sunt distinse, de la simplu la complex, procedeul comic (schemă lipsită de sugestie tematică), motivul comicului (care conține indicații despre tematica și intenționalitatea operei), modalitatea comică (grotescă, absurdă, ironică, umoristică etc., ținând de viziunea autorului și având efect selectiv și modificator asupra procedeelor și motivelor alese). În Romantismul (1970), C. afirmă că întrucât estetica romantică favoriza arta „formelor deschise” împotriva delimitării stricte a genurilor literare, studiul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286037_a_287366]
-
de critică, București, 1954; Furtună în cancelarie (în colaborare cu Silvian Iosifescu), București, 1956; Pornind de la clasici, București, 1957; Byron, București, 1961; O temă literară: sociologia și psihologia ratării, București, 1963; Curentele literare și evocarea istorică, București, 1963; Metamorfozele măștilor comice: procedee, motive, modalități, București, 1966; Alegoria și esențele. Structuri alegorice în literatura veche și nouă, București, 1969; Romantismul, București,1970; Auferstehung der Allegorie, Viena, 1971; Omisiunea elocventă, București, 1973; Postwar Developments of the Prewar Tradition in Romania, în Fiction and
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286037_a_287366]
-
literare și evocarea istorică”, O, 1963, 10; Lidia Bote, „Curentele literare și evocarea istorică”, TR, 1963, 43; Val Panaitescu, Eficiența punctului de vedere, IL, 1963, 11; Mihaela Șchiopu, „Curentele literare și evocarea istorică”, RITL, 1963, 3-4; Edgar Papu, Metamorfoza măștilor comice, „Romanian Review”, 1967, 2; Mirodan, Dicționar, 320-325; H. Grămescu, Vera Călin, L, 1996, 52; Letiția Guran, Acasă. Târziu, VTRA, 1998, 6; Dimisianu, Lumea, 441-445; Micu, Ist. lit., 762; Petraș, Panorama, 165-167; Manolescu, Enciclopedia, 139. Il.C.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286037_a_287366]
-
străinătate, cu ifose cosmopolite, și bătrânul său părinte, păzitor al vechilor și bunelor obiceiuri, amintește de Iorgu de la Sadagura a lui V. Alecsandri. H. este un antibonjurist convins, suspicios și ricanator în fața unor semne de înnoire. Un fel de cânticel comic ar fi Serdarul Iliușu. Tombatera câne roșu (1871), unde, la fel ca la Alecsandri, sunt luate în răspăr falsul patriotism, demagogia, parlamentarismul. În teatrul istoric, rezultatele sunt deplorabile. În afară de anacronisme și de absența unei atmosfere de epocă, limbajul e mereu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287399_a_288728]
-
o nuntă de vis. E foarte kiki și opulentă. Doar că... nu e nunta în care mi te-am imaginat. Dar se vede treaba că m-am înșelat, adaugă repede când îmi vede expresia. Evident. Îi privesc chipul uscățiv și comic și văd că nu bănuiește absolut nimic. O, Doamne. Trebuie neapărat să-i spun. Nu pot să nu-i spun, măcar lui. — Danny, trebuie să-ți spun ceva, zic cât pot de încet. — Ce? — În legătură cu nunta asta... — Bună, copii! Mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
spiritul însuși cu toate ideile imaginative și artistice, fără a a le exprima vizibil și material pentru contemplația externă"36. Forma poeziei este supusă schimbărilor cauzate de calitățile poziei. Începând cu Poetica putem vorbi de trei genuri de poezie (epică, comică și tragică), în care se identifică acele calități superioare ale poeziei în funcție de fiecare gen literar în parte. Ulterior, poezia se încadra în trei genuri primare (epic, liric și dramatic) împreună cu subdiviziunile ei (tragic și comic). Diferența poemului față de celelalte genuri
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
trei genuri de poezie (epică, comică și tragică), în care se identifică acele calități superioare ale poeziei în funcție de fiecare gen literar în parte. Ulterior, poezia se încadra în trei genuri primare (epic, liric și dramatic) împreună cu subdiviziunile ei (tragic și comic). Diferența poemului față de celelalte genuri literare constă în exprimarea frumosului și sublimului fără un proces narativ prestabilit sau logic, întrucât poezia este un act al producției continue. Construcția poeziei presupune tropii ontologic ce iau parte la finalizarea obiectului real al
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
de vedere științific, ci artistic. Immanuel Kant, Critica facultății de judecare, § 308 29 Cel mai bun exemplu al conlucrării conceptelor (mythos, ergon și lógos) poate fi văzut în "Mitul Peșterii". 30 "[...] Dionysiac madness - from which both the tragic and the comic arts emerged". Friedrich Nietzsche, The Birth of Tragedy and other Writings, tradusă de Ronald Speirs, Cambridge, 1999, p. 7. 31 "Fables, parables [...] Lessing made evident that not only what we read or observe in literature or deserve to be understood
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
autorul îl numește Paul Baciu, și în final, Vasile Baciu. Romancierul schimbă și numele personajelor secundare, astfel: Atena devine Laura, Livia devine Ghighi, Ghighi Filipean devine Elvira Filipoiu. A renunțat la unele dintre numele utilizate inițial ca porecle, cu rezonanțe comice: Oprea Mustață, Victor Golanu, Toader Văduva, George Oiță. Rebreanu se considera un ”constructor de lumi”: ”a purta un nume însemna a-ți asuma un destin’’, în existența concretă, iar ” a acorda un nume însemna a da naștere unui personaj bine
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
când compune și improvizează piese de teatru, lui U. (membru în Comitetul Teatrului Național din Iași și apoi în cel al Naționalului din București) nu i se poate tăgădui meșteșugul, dar nici ignora desincronizarea. Jucate începând de prin 1860, scenetele comice, farsele (Sacagiul, Odă la Elisa, Balul mortului sau Mortul și danțul, Avocat sau paiață, Anghina difterică, Sticla de Cotnari ș.a.) prelungesc maniera comediografică a lui Vasile Alecsandri. I-au fost reprezentate, de asemenea, numeroase prelucrări: Cine este ea? după Bretón
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290374_a_291703]