6,297 matches
-
și activi: Leopold I și Leopold al II-lea. Diplomația spaniolă în secolul al XVII-lea și cea turcă în secolul al XIX-lea au fost în stare, temporar, să-și compenseze declinul puterii naționale cu alte avantaje. Ascensiunile și declinurile puterii britanice sunt strâns legate de schimbarea calității diplomației. Cardinalul Wolsey, Castlereagh și Canning au marcat apogeul diplomației și puterii britanice, în timp ce lordul North și Neville Chamberlain au consemnat declinul celor două. Ce ar fi fost puterea Franței fără talentul
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
-și compenseze declinul puterii naționale cu alte avantaje. Ascensiunile și declinurile puterii britanice sunt strâns legate de schimbarea calității diplomației. Cardinalul Wolsey, Castlereagh și Canning au marcat apogeul diplomației și puterii britanice, în timp ce lordul North și Neville Chamberlain au consemnat declinul celor două. Ce ar fi fost puterea Franței fără talentul politic al lui Richelieu, Mazarin și Talleyrand? Cum ar fi arătat puterea germană fără Bismarck? Italia fără Cavour? și cât de mult le datorează puterea tinerei republici americane lui Franklin
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
mai sigure surse de informație, tot ar rămâne factori necunoscuți care le vor da peste cap evaluările. Ei nu pot prevedea catastrofe naturale ca foametea și epidemiile, catastrofe umane ca războaiele și revoluțiile, și nici invențiile și descoperirile, ascensiunea și declinul liderilor intelectuali, militari și politici, gândurile și acțiunile lor, fără a mai vorbi de resorturile sensibile ale moralului național. Pe scurt, chiar și cei mai înțelepți și mai bine informați oameni tot ar trebui să se confrunte cu toate evenimentele
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
rachetele ghidate. Această schimbare a poziției de putere lămurește dilema tragică cu care s-a confruntat Neville Chamberlain în anii de dinaintea primului război mondial. El a înțeles relativitatea puterii britanice. știa că nici măcar victoria în război nu-i va opri declinul. Ironia sorții sale a fost că înseși încercările de a opri războiul cu orice preț au făcut conflictul inevitabil și că a fost obligat să declare războiul de care se temea că va distruge puterea Londrei. Este însă o mărturie
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
să declare războiul de care se temea că va distruge puterea Londrei. Este însă o mărturie a înțelepciunii politice britanice faptul că, de la sfârșitul celui de-al doilea război mondial, politica externă a statului a fost, în general, conștientă de declinul puterii în comparație cu alte națiuni. Decidenții au fost conștienți că, deși în sine, flota britanică este poate la fel de performantă ca și cu un deceniu mai înainte, iar Canalul Mânecii este la fel de larg și de greu controlabil ca întotdeauna, alte națiuni și-au
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
stabilească o balanță a puterii în acest ultim sens. Nenumăratele războaie de coaliție din perioada dintre Tratatul de la Utrecht din 1713 și prima împărțire a Poloniei din 1772 au încercat să mențină echilibrul consacrat de primul document și pe care declinul puterii Suediei și ascensiunea Prusiei, Rusiei și a Marii Britanii îl amenințau. Schimbările frecvente de alianțe chiar în timpul conflictului au șocat istoricii și au făcut ca secolul al XVIII-lea, în special, să pară lipsit de principii și considerente morale. Împotriva
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
pledat pentru o detașare completă și permanentă de afacerile europene - adică izolaționismul - ca principiu al politicii externe britanice. Ca tradiție și practică a diplomației britanice, această variantă a balanței de putere pare să fi dispărut doar în ultimii ani, odată cu declinul puterii Angliei și ascensiunea celei americane și rusești 17. Când această tradiție și practică era pe punctul de a dispărea, Sir Winston Churchill a rezumat-o cel mai elocvent într-un discurs adresat Comitetului conservator pentru politică externă, în martie
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
În timp ce selecția democratică și responsabilitatea demnitarilor guvernamentali au distrus moralitatea internațională ca sistem eficace de restricții, naționalismul a distrus însăși societatea internațională în care acționase moralitatea. Revoluția franceză din 1789 marchează începutul noii epoci a istoriei, care este martoră a declinului treptat al societății aristocratice cosmopolite și al influenței restrânse a moralității sale asupra politicii externe. Profesorul G.P. Gooch a scris în acest sens: În timp ce patriotismul este la fel de vechi ca instinctul asocierii umane, naționalismul, în calitate de crez distinct, a provenit din lava
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
coroziune, cu vechea ordine rezistând brav, așa cum este ilustrată de Sfânta Alianță și de incidente precum cel discutat anterior, când, nu mai târziu de 1862, țarul l-a invitat pe Bismarck să intre în serviciul diplomatic rus13. Cu toate acestea, declinul societății internaționale și al moralității ei, care uniseră monarhii și nobilimea creștinătății, este evident spre sfârșitul secolului al XIX-lea. Declinul nu a fost nicăieri mai dureros de clar ca în deșertăciunea teatrală a încercărilor verbale ale lui Wilhelm al
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
mai târziu de 1862, țarul l-a invitat pe Bismarck să intre în serviciul diplomatic rus13. Cu toate acestea, declinul societății internaționale și al moralității ei, care uniseră monarhii și nobilimea creștinătății, este evident spre sfârșitul secolului al XIX-lea. Declinul nu a fost nicăieri mai dureros de clar ca în deșertăciunea teatrală a încercărilor verbale ale lui Wilhelm al II-lea de a-l opri. El i-a scris țarului rus în 1895, referitor la francezi, că: Republicanii sunt revoluționari
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Vest. Acest spirit ar fi suficient pentru ca universalismul naționalist al statelor din Europa de Vest să intre în competiție cu cel al altor națiuni. Este evident faptul că, din perspectiva caracteristicilor tehnologice și militare ale vremurilor noastre, statul-națiune tradițional se află în declin. Însă, în încercarea de a înlocui statul-națiune cu o unitate mai complexă, mai bine echipată pentru a face față condițiilor actuale, este necesar să avem în vedere ca acesta să nu fie înlocuit cu un vehicul și mai eficient de
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Noua balanță a puterii" Distrugerea consensului intelectual și moral care a controlat lupta pentru putere timp de aproape trei secole a privat balanța puterii de energia vitală care a făcut-o să fie principiul viu al politicii internaționale. Concomitent cu declinul acelei energii vitale, sistemul balanței de putere a cunoscut trei schimbări structurale care au dus la afectarea în mod considerabil a funcționării sale1. Caracterul inflexibil al noii balanțe a puteriitc " Caracterul inflexibil al noii balanțe a puterii" Reducerea numărului marilor
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
din distribuția de putere între Statele Unite și Uniunea Sovietică, este foarte posibil ca poziția Marii Britanii într-un conflict armat dintre aceste două puteri să nu aibă un impact decisiv asupra rezultatului final. Ca o consecință a celor afirmate mai sus, declinul puterii relative a Marii Britanii și incapacitatea sa de a-și menține poziția dominantă în cadrul balanței puterii nu constituie un eveniment izolat, datorat exclusiv acțiunilor Marii Britanii. Mai degrabă este rezultatul unei schimbări structurale care afectează funcționarea balanței în toate manifestările sale
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
imposibil ca poziția privilegiată și dominantă pe care Marea Britanie a deținut-o pentru o perioadă atât de lungă să fie preluată de către un alt stat. Această situație nu se datorează faptului că puterea tradițională a „deținătorului” balanței a înregistrat un declin care îi afectează capacitatea de a performa acest rol, ci faptului că poziția respectivă nu mai există. Fiind doi giganți care pot să determine în ce parte se înclină balanța puterii, nu poate exista nici o șansă pentru ca o a treia
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
și începutul etapei în care se retrage, la fel și finalizarea expansiunii coloniale reprezintă începutul sfârșitului colonialismului. În momentul în care marile puteri coloniale și-au atins limitele expansiunii, ele au atins totodată și limitele dominației lor supreme. Mai precis, declinul politic și militar al națiunilor Europei era motivul și, mai târziu, rezultatul revoluției coloniale. Dacă dispariția frontierei coloniale nu ar fi coincis cu declinul Europei drept centru de putere al lumii, ceea ce acum, la fel ca și revoluția colonială, a
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
și-au atins limitele expansiunii, ele au atins totodată și limitele dominației lor supreme. Mai precis, declinul politic și militar al națiunilor Europei era motivul și, mai târziu, rezultatul revoluției coloniale. Dacă dispariția frontierei coloniale nu ar fi coincis cu declinul Europei drept centru de putere al lumii, ceea ce acum, la fel ca și revoluția colonială, a devenit unul din momentele de cotitură ale istoriei mondiale ar fi părut retrospectiv drept o serie de simple revolte coloniale, neizbutite ca multe altele
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
drept centru de putere al lumii, ceea ce acum, la fel ca și revoluția colonială, a devenit unul din momentele de cotitură ale istoriei mondiale ar fi părut retrospectiv drept o serie de simple revolte coloniale, neizbutite ca multe altele. Însă declinul evident al principalelor puteri europene, demonstrat în special prin înfrângerea lor de către Japonia în cel de-al doilea război mondial, a făcut posibilă revoluția colonială și i-a garantat fie succesul, fie inevitabilitatea unui succes ulterior. Astfel, ceea ce părea de
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
-și dobândească și să-și mențină dominația globală. Dispariția sa a secat principala sursă de putere - militară, economică și politică - pe care națiunile europene se puteau baza pentru a compensa inferioritatea lor numerică, teritorială și lipsa resurselor naturale. Însă, dacă declinul puterii europene a oferit revoluției coloniale șansa de reușită, nu i-a oferit în același timp și imboldul necesar izbucnirii sale. Ca toate revoluțiile autentice, revoluția colonială a rezultat din contestarea morală a ordinii mondiale. Acest lucru este valabil în
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
popoarelor asiatice au învățat și această lecție. Astăzi, Asia se aruncă în lupta cu Occidentul invocând aceste principii ale autodeterminării naționale și dreptății sociale, condamnând și revoltându-se împotriva măsurilor economice și politice vestice realizate în numele standardelor morale proprii Vestului. Declinul Occidentuluitc "Declinul Occidentului" Preocuparea actuală în legătură cu declinul Occidentului este cauzată și de declinul evident al puterii americane. Înfrângerea suferită de politicile Statelor Unite în Indochina a fost nu doar deplină, ci și înjositoare. Chiar dacă înfrângerea survenită la mii de kilometri depărtare
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
au învățat și această lecție. Astăzi, Asia se aruncă în lupta cu Occidentul invocând aceste principii ale autodeterminării naționale și dreptății sociale, condamnând și revoltându-se împotriva măsurilor economice și politice vestice realizate în numele standardelor morale proprii Vestului. Declinul Occidentuluitc "Declinul Occidentului" Preocuparea actuală în legătură cu declinul Occidentului este cauzată și de declinul evident al puterii americane. Înfrângerea suferită de politicile Statelor Unite în Indochina a fost nu doar deplină, ci și înjositoare. Chiar dacă înfrângerea survenită la mii de kilometri depărtare de țărmurile
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Astăzi, Asia se aruncă în lupta cu Occidentul invocând aceste principii ale autodeterminării naționale și dreptății sociale, condamnând și revoltându-se împotriva măsurilor economice și politice vestice realizate în numele standardelor morale proprii Vestului. Declinul Occidentuluitc "Declinul Occidentului" Preocuparea actuală în legătură cu declinul Occidentului este cauzată și de declinul evident al puterii americane. Înfrângerea suferită de politicile Statelor Unite în Indochina a fost nu doar deplină, ci și înjositoare. Chiar dacă înfrângerea survenită la mii de kilometri depărtare de țărmurile americane era de anticipat ca
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
cu Occidentul invocând aceste principii ale autodeterminării naționale și dreptății sociale, condamnând și revoltându-se împotriva măsurilor economice și politice vestice realizate în numele standardelor morale proprii Vestului. Declinul Occidentuluitc "Declinul Occidentului" Preocuparea actuală în legătură cu declinul Occidentului este cauzată și de declinul evident al puterii americane. Înfrângerea suferită de politicile Statelor Unite în Indochina a fost nu doar deplină, ci și înjositoare. Chiar dacă înfrângerea survenită la mii de kilometri depărtare de țărmurile americane era de anticipat ca inevitabilă, incapacitatea Americii de a se
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Chiar dacă înfrângerea survenită la mii de kilometri depărtare de țărmurile americane era de anticipat ca inevitabilă, incapacitatea Americii de a se retrage dintr-o poziție imposibil de menținut cu un minimum de decență nu era însă inevitabilă. Preocuparea naturală în legătură cu declinul puterii americane maschează de fapt preocuparea pentru declinul Occidentului în general. Mai precis, ascunde faptul că Statele Unite își datorează sporirea dominației după cel de-al doilea război mondial chiar aceluiași declin al Occidentului, această dominație fiind chiar unul dintre primele
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
de țărmurile americane era de anticipat ca inevitabilă, incapacitatea Americii de a se retrage dintr-o poziție imposibil de menținut cu un minimum de decență nu era însă inevitabilă. Preocuparea naturală în legătură cu declinul puterii americane maschează de fapt preocuparea pentru declinul Occidentului în general. Mai precis, ascunde faptul că Statele Unite își datorează sporirea dominației după cel de-al doilea război mondial chiar aceluiași declin al Occidentului, această dominație fiind chiar unul dintre primele sale exemple. Cu alte cuvinte, declinul Occidentului a
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
de decență nu era însă inevitabilă. Preocuparea naturală în legătură cu declinul puterii americane maschează de fapt preocuparea pentru declinul Occidentului în general. Mai precis, ascunde faptul că Statele Unite își datorează sporirea dominației după cel de-al doilea război mondial chiar aceluiași declin al Occidentului, această dominație fiind chiar unul dintre primele sale exemple. Cu alte cuvinte, declinul Occidentului a fost precedat de declinul statelor-națiune tradiționale din Europa de Vest, declin de care au beneficiat, pentru o scurtă perioadă de timp, mai ales Statele Unite. Deznodământul
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]