7,345 matches
-
încă Răscoala, așa că ideile veneau din altă parte. Prin mai 1929, au găsit un fel de bilet, cartonat ca o planșă, prins de ușa primăriei: scria pe el Brussels (orice ar fi însemnat asta), iar de la stânga la dreapta fuseseră desenate niște linii strâmbe, punctate, ca petele de pojar. A fost chemat învățătorul, care a declarat pe loc că asta e-un fel de hartă, dar tare ciudată, cu Africa lipită de Rusia și Mexicul mare cât Statele Unite! Cineva a avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Hercule. Când uita să se descalțe, îi arunca nevastă-sa din bucătărie cu tigăi și veselă în cap. Era o figură Cezar. Prin 2002, se angajase împreună cu Andrei la o firmă cehească de mașini second-hand. Andrei lucra la vânzări, Cezar desena schițele pentru clienți. Atmosfera părea degajată, ca atunci când se mută Mittel-Europa în Balcani și nimeni nu observă. Cehii veneau cu lăzi de „Pils“, ai noștri cu desfăcătoarele improvizate din monede, dinți sau canturi de ușă. Vinerea, aduceau mașinuțe de-acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
picioarele fără jenă: cu unul mă împingea; pe celălalt, încălțat în bocanc, îl rezema de calorifer. Se uita voios, când la mine, când la Mihnea, fericit că ne are pe amândoi. Sprâncenele urcau și coborau în ritmul zâmbetelor. Buzele se desenau cărnos pe vârful sticlei de bere, iar ochii aveau o strălucire verde, curată, cum numai nebunii și-actorii mai păstrează. Era un bărbat frumos Cezar. Dacă aș fi fost homosexual, m-aș fi îndrăgostit de el. Genul de om pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nu semnează.“, am observat. „Se sinucide sau nu?“ „Înainte sau după semnătură?“ „Oricând. Sau îi face felul altcuiva?“ „Nu rezultă.“, a observat Mihnea, scuipând aburi de frig și nemulțumire. „Poate o taie pe fătuca aia a lui; poate doar își desenează franjuri pe vene.“ „Sau poate minte de stinge...“ „N-aș crede. Și, la urma-urmei, minciuna e-o formă alternativă a realității. O variantă. Nimic n-o face mai puțin validă decât adevărul. Iar tipul ăsta acționează la greu, mișcă sonde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
mini-hotel acolo, cu așternuturi, perne, veioză-neon și suport de pahare. Nu trebuia decât să te cațeri. Patul era deja făcut, pufos, mirosind a bumbac și detergent de lămâie. Lipsea doar valetul, dar aveai la îndemână un buton roșu, cu clopoțelul desenat pe el, prin care puteai să-l chemi, ca-n filme. Asta nu înseamnă că și venea. „Aoleu, ce incomod...“, s-a auzit vocea lui Mihnea. Își aruncase hainele pe chiuvetă și rămăsese în izmene și-n tricou, îi vedeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
gândurile ne mai diferențiau, închise în bulele lor prețioase, unice. Totul fusese capsulat, nu ieșea nimic din compartiment. Dacă mișcai căsuța cu fețe și cuvinte, te simțeai ca într-o bandă foto-realistă; cu puțin noroc, zăreai și mâna care te desena. Mihnea și Maria pluteau la rândul lor, puși la locul potrivit. Nu mai puteam fi rupt de ei, nici dacă mi-aș fi dorit: cu unul îmi petrecusem copilăria și adolescența, cu celălalt ultimii cinci ani din viață. Îi luam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Sau pe-ăia cu horoscoapele, dimineața. Mecanica astrelor? Ce mai e și-asta?!“ „Bayes, nu Bayles. Omul mai era pasionat de studiul fenomenelor electrice, al opticii și-al greutății corpurilor în diferite condiții.“ „Un adevărat fizician. Fac pariu c-a desenat și vreo hartă cosmică secretă, pe care, din cine știe ce motive obscure, se chinuie s-o recupereze Securitatea!“ „Deloc.“, a parat Mihnea cu calm. „Dar a făcut altceva, care cred că te privește-n mod direct. Și pun și-eu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
se cheamă banda?“ „Nu-mi amintesc.“, am mințit pe jumătate. „Léo sau Pifou, una din ele.“ „Ar trebui să fie simplu. Sunt făcute de-același autor.“ „R mas.“, am precizat. „Pseudonimul lui Roger Masmonteil. Cel mai prolific autor de benzi desenate de la Vaillant și Pif. A prins și-al doilea război mondial. 45 000 de gag-uri, la finalul carierei. Mai tare ca Jup și Pârligras. Dar mă îndoiesc că povestea pe care o cauți e-n numărul meu.“ „Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
am sucit spre banchetă și, între două ziare locale, Die Presse și Kronen Zeitung (un fel de Libertatea), am zărit un colț din coperta Pif-ului. Aș fi recunoscut-o dintr-o mie: avea un magician cu joben și nas uriaș, desenat în partea dreaptă, în timp ce sărea pe-un tirbușon de aer. Magicianul râdea cu gura până la urechi și lovea cu bagheta fermecată într-un tablou pe care apărea și dispărea un elefănțel după o perdea. Bagheta scotea o jerbă de stele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ilor: „ Se tot duc, se duc mereu, Trec În umbr?, pier În vale, Iar? cornul plin de jale Sun? dulce, sun? greu. Blându-i sunet se Împarte Peste v?i Împr??tiet, Mai Incet, tot mai Incet, Mai departe... mai departe... ". Desenate de lumina lunii ocrotitoare („Luna-n urm???ine straj?"), aceste configura?îi lirice ale spa?iului poetic se deschid spre orizonturi nem?rginite, sugerate nu atât prin structuri vizuale, cât prin structuri auditive „blândul sunet al cornului" ce se „Împr
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
signor Alexandru... leule... Alexandru sări din trăsură și se aruncă În brațele lui Pietro. „Leule” era o alintare știută numai de ei doi și de tatăl său, care, de altfel, o și inventase cu ani În urmă, când Îl surprinsese desenând leul Înaripat, blazonul Serenisimei Veneții. - Numai o clipă, spusese Pietro, Întorcându-se spre cei treizeci de călăreți cu care sosise. Pierderi? - Dintre cei patru care au Însoțit trăsura - răspunsese un oștean -, trei morți și un rănit. Arcașul Simion. Ceilalți, morți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
masa lungă din mijloc era plină cu bunătăți. Prea multe bunătăți. O aglomerare de culori și de forme care Îi plăcu lui Alexandru, dar dincolo de care simțea nevoia contelui de a repara ceva. Simțea mai degrabă dorința de a le desena și de a Încerca să redea jocurile luminii pe cojile lucioase sau pufoase ale fructelor, pe formele rotunjite ale carafei cu lapte și pe argintul alb al tacâmurilor. Mâncă fără poftă și spuse brusc: - Aș vrea să ies. - Desigur, răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spre Piața San Marco. Recunoscu străduțele pe care se jucase cu micii lui prieteni, revăzu zidurile caselor cu etaj, Înghesuite În alei umbrite, cu zidurile ușor Înnegrite de timp, se opri În Campo di San Luca, privind o fetiță care desena pe caldarâm, cu o piatră albă, profilul unei pisici, și apoi, la etajul superior al caselor elegante, ferestrele pline de flori roz, galbene și mov, iar În partea opusă, silueta masivă și Înaltă a Bisericii San Luca și crucea de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
un tânăr stătea și el pe marginea digului, cu picioarele atârnând și cu un caiet cu file albe pe genunchi. Copilului Îi păru rău că nu are și el o hârtie și un cărbune. Sigur, nu ar fi avut ce desena cu fața spre mare, căci marea nu fusese niciodată un subiect de pictură, dar ar fi putut Încerca să copieze liniile unduitoare ale logiilor palatului. Se ridică și o luă Încet Înapoi, dar se opri uimit. În palat tocmai intra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pe toți pretendenții la titlul de prima spadă a Padovei. Nu și-l revendicase Însă, rămânând cu modestie În camera lui de la mansarda casei lui Antonio Grimaldi, unde rectorul Îl și vizitase o dată, descoperind cu uimire un morman de hârtii desenate de studentul său. Erau pline de pătrățele, săgeți, linii curbe și linii drepte, iar Cosmin Îi explicase, puțin jenat, că nu erau decât scheme neizbutite ale unor manevre de atac și de apărare executate cu cavaleria. Și, apoi, totul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pe o masă, pare a avea ochi de pictor... - Să vedem dacă are și mână de pictor! spuse, vesel, Giovanni. Uite, ai aici o coală de hârtie de Genova, bună pentru desen, iată și un creion de cărbune. Încearcă să desenezi ceva din ceea ce vezi. Alexandru privi În jurul lui, dar nu se putu hotărî. În cele din urmă, privirea Îi rămase fixată asupra lui Giovanni, care aștepta nedumerit. Și, Încet, din linii lungi, Începu să-i deseneze chipul. Intrigat, Gentile se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de cărbune. Încearcă să desenezi ceva din ceea ce vezi. Alexandru privi În jurul lui, dar nu se putu hotărî. În cele din urmă, privirea Îi rămase fixată asupra lui Giovanni, care aștepta nedumerit. Și, Încet, din linii lungi, Începu să-i deseneze chipul. Intrigat, Gentile se apropie să vadă cum se conturează Îndrăzneața idee a copilului. Spre totala lui uluire, de sub cărbunele lui Alexandru se ivea, aproape perfect, portretul lui Giovanni. Puse mâna pe umărul lui, pentru Încurajare, și spuse: - Giovanni, mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Erau lucruri prea multe și prea complicate pentru Ștefănel. Nu se putea ca Yamabushi să nu știe asta. Și totuși, Yamabushi continua. Caligrafia cu penelul fu Înlocuită cu o altă caligrafie, cu bățul de bambus. În prima etapă, o caligrafie desenată pe pământ. Apoi, când iarna sosi din nou, pe zăpadă. Iar apoi trecură la un lucru cu totul neașteptat. Caligrafia pe aer. Copilul Încercă de multe ori, dar, cum se aștepta, pe aer nu se vedea nimic. - E destul de bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
oboseau să tot privească aerul, și, În sfârșit, aerul cu caligrafia? - Au legătură, spunea netulburat Yamabushi. Dar trebuie să fii atent la respirație. Să-ți controlezi inspirația și expirația. Să ajungi la o expirație cât mai lungă. Atunci când vei putea desena o Întreagă ideogramă pe o singură expirație, va fi mult mai bine. Inspirația te face mai slab, chiar dacă ai impresia că te ajută, fiindcă Îți umple plămânii cu aer. Dar expirația te face puternic. Ea coboară spre hara, locul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Promit. Acum să mergem. Cei doi porniră Înapoi, pe drumul care cobora spre sud. Deși era roasă de Întrebări, fetița tăcea. Nu voia să-l supere pe Copilul Albastru. Era singura ei lumină. Mama ei se stingea Încet, iar shogunul desena planurile unui nou pavilion pe care visa să-l ridice la marginea capitalei Kyoto, când luptele dintre clanurile Yamana și Hosokawa vor fi luat sfârșit. Rămânea absolut singură Într-o lume din care nu Înțelegea nimic. Dar avea o Încredere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
acolo, la Edo, a fost intuiție și anticipare. Dar... despre asta vom vorbi mai târziu. Văd că ai musafiri. La poarta spre nicăieri se afla, mică și nemișcată, Midori. Era Îmbrăcată Într-un chimono de culoarea caisei, pe care erau desenate frunze mari de stejar, de un maroniu cald, aproape vesel. - Copilul Albastru trece țanțoș pe cal și nici nu se uită În jurul lui! izbucni fetița, luând o mutră supărată. Oan-san se apropie și Întinse mâinile. Le Întinse și Midori, până când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Nu Cazimir. Nu dogele Veneției. Nu Europa. Am făcut dovada vitejiei noastre de atâtea ori. Zadarnic. În fața primejdiei, suntem singuri. De pe dealurile Împădurite ale Vasluiului, valea Bârladului și a Racovățului se vedeau, prin pânza de ploaie măruntă și rece, ca desenate pe o hartă. Copitele cailor se Înfundau În noroi. Spre miazăzi, Țara de Jos a Moldovei se ghicea Înfrigurată, tăcută, cuprinsă de spaima celei mai mari invazii ivite vreodată pe acele meleaguri. În jurul voievodului, căpitanii de oaste se opriseră, cufundați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
o mișcare Înceată, ridicând parcă toate visurile și nădejdile Moldovei mai sus de clipă, spre Timp, Ștefan ridică spada, cu mânerul În sus, așa cum făcuse la Baia și la Lipnic și În celelalte bătălii. Brațul i se Întinse, iar spada desenă, pe cerul iernii, semnul crucii. -VICTORIEEEEE! Strigătul crescu, asemeni unui vuiet, asemeni acelei furtuni pe care voievodul voise s-o stârnească dacă ar fi fost el Însuși Dumnezeul lumilor. Asemeni furtunii pe care, cu puterile lui și ale Întregii țări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
la perfecție limba turcă. Să găsească anumiți oameni din jurul sultanului. Acei oameni vor trebui identificați, ca să poată fi găsiți și eliminați În luptă. Unul dintre acei Apărători va trebui să-și amintească cu maximă precizie trăsăturile lor. Sau să le deseneze portretul. Alexandru Își privea tatăl cu ochii măriți, nevenindu-i Încă să creadă. I se Încredința o misiune secretă, sau era un vis? - Din câte am văzut, continuă căpitanul, ești neîntrecut În realizarea portretelor. Vei fi Pictorul. Vei aștepta pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nici acum să distingă nici o trăsătură. Simțea, Însă, o nemărginită milă față de acel om nevoit să supraviețuiască cu atâtea umilințe În fața celui mai de temut palat al capitalei imperiului. Pe poartă ieși, chiar atunci, același personaj pe care Alexandru Îl desenase cu câteva ore mai devreme. În minte, Îi spunea „arabul”. Cerșetorul se târî În fața lui, Întinzând o mână tremurândă. Arabul nu-l luă În seamâ. Dar, după câțiva pași, duse mâna la ceafă, ca și cum ar fi simțit o pișcătură de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]