2,924 matches
-
de model pentru statuia lui Lincoln - zic -, dar sînt destul de priceput să recunosc un șarlatan. — Serios? zice. Te crezi grozav, nu? Așa de grozav c-o să te trezești Într-o zi c-un pumn drept În nas - zice. Așa de grozav ești! Ei, noroc că-mi venea metroul, că altfel Îl pocneam pe loc, dar văzînd că-mi vine metroul i-am spus doar atît: — Ei, lasă, șmechere! Păcat că nu pot să mai stau, că-ți arătam eu ție, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
cum sună numele ăsta Bensonhurst, Înțelegi, și m-am gîndit să mă duc să văd și eu cum arată. — Ce tot spui? zic. Ce crezi, că-ți merge să-ți bați joc de mine? Știi, mă gîndeam că face pe grozavul cu mine. — Nu, zice. Vorbesc serios. Îmi place să mă duc să văd și eu cum arată cartierele cu nume frumoase. Îmi place să mă duc să văd tot felul de locuri. — Și cum de-ai aflat de cartierul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Străinul cel Înalt: Ce? Nu... ha, ha, ha. Ce-ai face? Fiul orașului: Aș intra În ring și m-aș bate cu Dempsey... M-aș bate cu toți... Asta aș face... Cine-i Înalt ca tine poate da niște lovituri grozave... și cu brațele tale, n-ar reuși nimeni să te atingă... Asta aș face eu, dac-aș fi Înalt ca tine! Aș intra În ring... pe cuvîntul meu!... Nimic altceva n-aș face, dac-aș fi Înalt ca tine! Străinul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
lui John Patton, de care ți-am zis, Willy și Lucindy Patton, și străbunicu-tău, bătrînul Bill Pentland, căruia-i ziceau toți Bill-Pălărierul, fiindcă făcea pălării din cel mai bun postav, că-nvățase să trateze lîna cu leșie, da, cele mai grozave pălării din lume, de-mi amintesc și-acum cum a venit un fermier la noi acasă cînd eram mică și i-a dat o pălărie lui unchiu-tu Sam să i-o pună pe calapod și i-a zis: „Ascultă, Sam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
mi-a făcut-o Bill Pentland acum douăzeci de ani“ - zice - „și-acum e la fel de bună ca atunci, numai trebuie curățată și călcată“ și, să știi, cîți l-au cunoscut pe Billy Pentland, toți au spus că avea un cap grozav. Așa că, să știi de la mine, fiule, totdeauna am zis că toată priceperea ta ai primit-o dinspre partea asta, să fii sigur că Bill Pentland ajungea departe dacă era Învățat. Nu știa el carte, dar se zice că se pricepea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
aia Îl ajuta pe John Arthur să construiască Închisoarea din Columbus, Carolina de Sud... Doamne, cei mai negri din cîți negri ai văzut vreodată beau și chefuiau și risipeau banii celor care plăteau taxe și umblau Îmbrăcați În cele mai grozave costume, cu trabuce mari În gură, cu picioarele proptite pe birouri de mahon, mai zi ceva dacă poți, și cum mai miroseau... păi, nu le-am văzut toate astea În poza aia, Nașterea națiunii, făcută după cartea lui Tom Dixton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
de ce țin minte... stai, că asta vreau să-ți spun... dar chiar cu două zile În urmă, pe douăzeci și cinci, avusesem discuția cu Ambrose Radiker la cîrciumă, exact atunci s-a Întîmplat. Asta a fost după ce domnul Grant făcuse cheful ăla grozav, de-a trebuit să ne cheme să-l luăm acasă. Ce mai, mi-am zis atunci, am suferit destul, nu mai pot să suport, așa că am pornit-o de una singură ca să lămuresc odată lucrurile. Mi-am dat seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
fiindcă este captivantă, ci pentru că îmi amintea de un fost coleg de școală, un tip mare și prost care dormea pe el de câte ori avea prilejul. Il chema Iovu. Și spune acolo în carte, că în țara Uț (???) trăia un om grozav de bogat și tare temător de Dumnezeu. „Dar într-o zi fiii lui Dumnezeu veniră și statură în fața domnului și Satan veni și el printre ei. Ci Domnul grăi către Satan: «De unde vii?» (unii spun că i s-ar fi
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
și persoana, care are voie să pupe fundul președintelui. Sperăm, ca graficul să se facă într-un spirit curat democratic, potrivit principiului după care nimeni nu este mai presus decât ceilalți. Drept care semnăm. (La dumneavoastră nu pupăm). Turcul plătește! Suntem grozavi dom'le! Asta e! un popor care tinde mereu spre mai mare, mai lung, mai teribil, un popor care și-a făcut în acest sens un adevărat mesaj mesianic din vechiul dicton latin „Ad astra, per aspra" . Ei nici chiar
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
de genul, cele mai mari găuri la buget, cele mai teribile țepi date electoratului, cele mai mari hoții din banii publici. Aici cred că am fi recordmeni absoluți. C-așa-i românul când se mai prostește... Imuni ca oaia căpiată Grozavă idee au avut vreo câțiva români ca zestrea culturală a timpurilor pe care le trăim să nu se piardă în vânt, ci să poată fi transmisă peste veacuri celor care vor veni. Și cum ar fi putut face asta mai
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
matale să-i numești cum sunt ei de fapt, niște tâmpiți sadea, scoși la pachet de școala românească, cea mult prea bine împănată de profesori pârliți, rău plătiți, tratați doar cu șuturi în fund mai de orice guvernare postdecembristă, dar grozavi și fermi anticomuniști. În cazul acesta, se pare că nu există faptă fără răsplată. Ei acum și-au luat răsplata cuvenită pentru că au crezut cuvintele prezidențiale aruncate atunci. Dar mă gândesc eu așa, cum mi se întâmplă în ultima vreme
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
Kiev, și pe două direcții secundare: a) din Finlanda spre Murmansk și Leningrad; b) din România prin sudul Ucrainei și În lungul litoralului nordic al Mării Negre. (P. Bărbulescu - I. Cloșcă, op. cit., p. 808) „Fusese, timp de câteva zile, o furtună grozavă și neagră și drumul se transformase Într-un fluviu de noroi.“ Transcrierea amintirii uzează deja de alte cuvinte decât cele proprii povestitorului. Între timp el s-a ridicat și a gustat din țuica ce Începuse să se scurgă Încetișor În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
lovise cu piciorul un vas de tablă cu care se scotea de obicei cenușa, crezuseră cu toții că aud tunete nu departe de ei. Ipoteza s-ar fi susținut oricum căci cu numai două zile În urmă chiar fusese o furtună grozavă și neobișnuită pentru luna aprilie. Acum, deci, erau cu toții În luna aprilie a anului 1942 și Înaintau Între Odessa și Nikolaev imediat după o furtună ca cea de alaltăieri. În camioane era foarte frig și tot pământul era acoperit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
cu ea undeva. Se strângeau la el În casă toate femeile singure și fetele tinere, băgau vitele pe râu În spatele casei, În pădure, printre stejari, le legau și le luau talăngile. Stăteau acolo pe Întuneric și vorbeau de cele mai grozave lucruri. Nimic nu ghiceau din ce avea să se Întâmple, nici În vise, nici În semne cerești“. Acum regula povestirii părea să se schimbe. Plăcerea teribilă pe care moș Anton o trăise aproape trei ani, mersul călare peste mameloanele dulci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
poza e În alb-negru). Grințu-caiet. Împreună cu numitul Grințu Anton din Infanteria Marină, simplu soldat ca grad, ne-am ascuns Într-o șură de oameni gospodari și ne-am lungit oasele pe fânul care mirosea Îmbătător. Mărturisesc că În acele clipe grozave, deși era foarte posibil ca moartea să ne găsească la fiecare clipă, imediat ce m-am Întins În fân și m-am uitat la cer printr-o spărtură a acoperișului am simțit că nu-mi pasă de nimic, nici de moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
să plângă. — Dumneata ai fost de două ori la Casa de copii școlari - spuse inspectorul Stamatescu. Grințu nu prinse din primul moment sensul Întreg al propoziției. Simți numai din frământarea specifică a celui care o rostea că ea conține ceva grozav, ceva mai greu de acceptat sau de Înțeles la prima vedere. Se concentră. „Am fost de două ori la Casa de copii.“ — Adică, prima dată la Leagăn, la creșă, În 51 și abia a doua oară la Casa de copii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Aceeași măreață înfățișare o are călătorul care coboară cu plutele pe Bistrița. Pornind de la Vatra Dornei, dintr-o vale largă cu munți netezi (unul chiar se cheamă Oușorul, atât de rotund și îmbătrânit), intri de la o vreme într-o strâmtoare grozavă, săpată de apele râului între Giumalău și Pietrosul. Atât de sălbatică e priveliștea acestei „porși” prin mijlocul muntelui, încât crezi că ai intrat într-o șară fermecată. În loc să se grăbească, apa curge din ce în ce mai domol, până ce, la Colțul Acrei, socoți că
Călătorii literare: antologie de texte literare şi nonliterare utilizate în formarea competenţelor de comunicare: clasele a III-a şi a IV-a by Felicia Bugalete, Dorina Lungu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/400_a_1023]
-
și nu are bani de hotel. După trei zile (ziua umblam pe străzi, lihnit de foame, sau mai făceam pe hamalul), m-am întors pe strada Tufelor și i-am povestit coanei Veta că la Predeal a fost un viscol grozav, care a înzăpezit trenul, încît reușisem cu greu să vin înapoi. Eram foarte încîntat că minciuna mă ajuta să aștept liniștit venirea Crăciunului. Pe vremea aceea, toată averea mea încăpea în cufărul de lemn cu care tata a trecut prin
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
din birou după șeful. Într-o zi, la prânz îi spune lui Kenan: - În pauză, ce-ar fi să mergem peste drum?! în paranteză canal. Am văzut niște nuci în depărtare... vreau să fac diseară dulceață! Am aflat că este grozavă! - Este nemaipomenită, căluțul abia așteaptă... la drum! îi răspunse nerăbdător Kenan. Și astfel au plecat în zarea zărilor blazate, iar când au ajuns la destinație lui Kenan, neînsurat, nu îi ardea de nuci: - Eu mă culc! își face semnul drept
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
te mai prinde omul la ședințe! Ai văzut... n-ai murit! Peste câteva zile vine Radu, șoferul lui de pe basculantă și-i șoptește, - V-a lăsat Lică ceva! Îi lăsase 5 sau 10 kg de brânză...dar ce brânză! Mai grozavă ca cea de export, tip Medgidia făcută la Băneasa pentru greci în cutii de tablă din inox alimentar. O făceau părinții lui și a refuzat să primească bani oricât a insistat. Se simte obligat și acum de gestul lui Lică
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
istorice, având de obicei ca eroine soțiile lui Henric al VIII-lea. Dar după părerea mea - deși nu i-o spusesem niciodată pe față - opera ei era imatură. Caracterizările personajelor erau slăbuțe, în comparație cu ale mele, și ortografia nu era prea grozavă. Cu toate acestea, ne făcea plăcere să ne arătăm unul altuia povestirile. Joan și cu mine ne duceam deseori împreună cu bicicletele la ferma domnului Nuttall. Era o călătorie scurtă, nu dura mai mult de zece minute și includea o bucată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
În fond, s-ar putea să n-o mai avem mult timp printre noi. — Da, am amânat mereu momentul. Și, în plus, am avut întotdeauna impresia că editorii nu doreau această înâlnire. — O, da, enigmaticii tăi editori! Au o afacere grozavă, recunosc. M-au impresionat birourile lor sau, mai corect, cât am văzut din ele în scurta mea vizită neoficială. Te voi șoca dezvlăuindu-ți că mi-am însușit câteva din broșurile lor. Întinse mâna peste birou, îmi flutură prin față un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
O poveste veselă despre bombardarea Dresdei, scrisă de comandantul de escadrilă „Punct-lovit“ Fortescue, Crucea Victoria. Sună cam isteric, după părerea mea. Uite, asta mi-a atras atenția: O abordare luterană a filmelor lui Martin și Lewis. Sau asta, și mai grozavă, Soclurile de la A la Z de Preasfinția Sa J.W. Portage - „o carte de referință de neprețuit“, scrie aici, „care se adaugă lucrărilor sale anterioare deschizătoare de drumuri“. Un adevărat corn al abundenței! — Nu-mi spuneți mie! am zis. Primesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fi, ce să fii? Un nimic? O să le-arăt io ce e aia nimic! Trăzni-i-ar! Pe toți! Doamne! Și ce scârbă! Ce pustiu, Doamne! Nu pricep nimic, niște boi. Să se termine cu orăcăiala! Să se termine cu durerea asta grozavă de cap și de mădulare și cu uraganele astea care-mi bântuie măruntaiele! Sigur, toată lumea plânge de mila copiilor și chiar pentru haitele străzii, dar de mila nenorocitului, a amărâtului cine plânge? De mine cui i-e milă? Cui? După ce că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
de conținutul castronului. Las’ c-am eu timp și de igienă, dragă. Și dacă mi-ai da Dante ceva mai des, poate n-aș mai reacționa așa. Propac pentru pisici obeze, tu ce părere ai, o fi o chestie așa grozavă? Aș cam vrea să mă culc, Mămăligă, mai zice Aurora. Sper să-ți ajungă până la cinci dimineața. Dacă iar sari pe mine de pe dulap, îți jur că nu te mai las în dormitor. Da, da... Și în timp ce motanul plescăie mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]