7,087 matches
-
un drum cu totul nou. Este drumul care ne spune că omul are nevoie de iluzii, de imaginație asemenea celor ce intrau în tavernele unde se fuma opiu din orient. Acești căutători de iluzii ușor administrate simțeau nevoia acestei lumi imaginare care le lipsea din varii motive. Chiar când imaginația nu merge pe un drum artistic sau științific, pe un drum creator, și se apropie mai mult de iluzie, ea există ca o necesitate. Ce înseamnă aceasta? Imaginația omului ar trebui
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
că ea nu poate fi eficace fără a face apel și la cele două facultăți ale mentalului nostru. Deci este, de fapt, imposibil să reflectăm făcând abstracție de experiențele noastre trecute sau fără a avea o cât de mică abordare imaginară a viitorului. Tocmai din această cauză am afirmat că reflecția se situează între memorie și imaginație, și aceasta fiindcă toate judecățile noastre procedează prin asociere de idei și prin anticiparea viitorului. Reflectând mereu asupra conținutului acestei prelegeri, cel care o
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
de viață dătător, Nu era azi nici mâine, nici ieri nici totdeauna, Căci unul erau toate, și totul era una...1328. Unii autori vâd în satisfacerea plăcerii scopul artei, insatisfacția ducând la fenomene asemenea reveriei, adică împlinirea dorințelor în plan imaginar printr-o realizare utopică a suspendării realității. Nu pot fi în același registru cu cei care ne consideră, pe noi oamenii, formați la focul mic limitativ și ultim al viselor cu ochii deschiși 1329. Totuși sunt lucruri care ne caracterizează
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
captivantă și mai reprezentativă pentru arta lui Bosch debutează cu tripticul Carul cu fân. Pictorul se întoarce la tema demenței pe care o abordase deja în Corabia nebunilor. Permanent prezenți în opera lui Bosch și caracteristici pentru stilul său, monștrii imaginari ne îndeamnă la meditație asupra deșertăciunii vieții. Căruța cu fân înfățișează scena care se desfășoară în jurul figurilor din căruță, cufundate în jocuri amoroase. O mulțime de monștri hibrizi tocmai trage căruța spre infern. Pentru plăcerea de o clipă, amanții vor
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
cheia spre locul de dincolo, apoi o batrană care îl asteptă curioasă parcă să-1 vadă ieșit din transă datorată intrării în locul magic. Cele doua femei sunt de fapt unul și acelasi personaj, una la început de viață, cealaltă la un imaginar sfârșit, căci personajele ireale nu mor cu adevărat, ele se conservă, luând diverse înfăățisări. Secvența aceasta se încheie cu o ultimă imagine a lumii lăsate în urmă, un zgomot infernal de tramvai, amplificat de rezonanțe insuportabile, stinse însă curand. Faptul
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
despre lume care implică divinitatea și omul, situați întrun context anistoric, în timpuri imemorabile, punând în evidență percepția vieții din perspectiva raportării la postexistență. Legenda nu mai prezintă faptele într-un illo tempore iar personajele sunt aparent istorice, reale sau imaginare sau atestate istoric. Mitul lui Orfeu a străbătut toate timpurile, constituind o permanență în literatură, muzică, pictura si filosofie. Fiecare epoca l-a redescoperit si l-a reconsiderat, dandu-i noi valente. Mitul lui Orfeu, accentuat în special pe coborârea
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
întâlnit și alte modificări, în unele variante afirmându-se că Tristan și Isolda erau frate și soră sau că acțiunea s-ar petrece în India. Pe teritoriul Spaniei, povestea circulă într o formă diferită și originală: sub forma unor scrisori imaginare între Tristan și Isolda, din care se poate deduce acțiunea operei. Aceste scrisori sunt strânse în colecția Carta enviada por Hiseo la Brunda a Tristán; Respuesta de Tristán alcătuită de Arcipreste de Hita. Avem și pe acest teritoriu traduceri din
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
tinde spre a găsi un instrument monetar perfect stabil. Mises își pune aceeași întrebare în lucrarea sa "Acțiunea umană". El spune: "Cu alte cuvinte, este posibil să ne imaginăm o monedă neutră, în cadrul unui sistem economic care nu corespunde construcției imaginare a unei economii în regim de rotație uniformă?"720. Ar fi o eroare să considerăm că moneda perfectă este moneda neutră față de sistemul economic. Socialismul, înghețând prețurile, a anulat rolul banilor și flexibilitatea acestora în raport cu sistemul economic. Rezultatul a fost
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
puterea și educația de a fi sinceri, pentru a începe ceva, ci ne purtăm ca niște închipuiți, niște prefăcuți, care preferă să-și exteriorizeze problemele nu ca pe praguri proprii de trecut, ci ca pe asimilarea lor cu un drum imaginar pe care nu dorim să ne aflăm. De fapt noi suntem rătăciți pe drumul vieții noastre proprii și nu pe drumul "construcției capitalismului", așa cum dăm de înțeles întotdeauna când suntem întrebați. Când pleacă de acasă, fiecare copil primește sfatul de
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
valoarea reală 6. Acum, imaginea dobândește adevăratul său sens, fiind interpretată prin intermediul Celuilalt sau Aceluiași, un raport deja depășit între imagine și gândire. Gaston Bachelard introduce termenul de "imagine imaginată" care nu este decât o sublimare a arhetipurilor. Dialectica energetismului imaginar împlinește o funcție primordială care poate regla regimul complexelor de imagini, descoperind rețele implicite ale funcționării lor. De la Filosofia lui Nu și Aerul și visele până la Poetica spațiului și Flacăra unei lumânări, Bachelard restituie funcția simbolică a imaginii care determină
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
într-un iconoclasm endemic, confundând demitizarea cu demistificarea, societatea contemporană are un mijloc de recuperare a valorii imaginii și chiar a funcției sale simbolice, care se bazează pe un proces de remitizare, de depășire a scientismului, un fel de "Muzeu imaginar" ca mod virtual de reechilibru. Spațiul occidental este chemat să cunoască "gândirea critică". Între tendința iconoclastă a vechii civilizații și supraabundența imaginii, specifică actualei civilizații, trebuie să existe o modalitate prin care funcția imago-ului să devină creatoare, în sensul
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
Biserică vie poate fi cea a noastră, când astăzi nu avem în ea trei oameni care să poată deveni episcopi? Când cei mai buni sunt zvârliți pradă înjurătorilor publici, stând în directă legătură cu Partidul Liberal sau ostracizați pentru păcate imaginare și aruncați într-o biserică de margine? Și să mai spun? Voi mai spune. La vreme! Noi, "calomniatori ai Bisericii"! Am cerut Bisericii să ne judece. De ce nu o face dacă suntem în vină ? E așa de simplu. Nu se
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
putrezesc în ciorchine”, bisericile poartă „mucegaiul” și „mirosul de vreme”, iar înăuntrul lor icoanele sunt „teatrale” și cu un „cer de panoramă”; tot aici se văd madone „laice și-obeze”, Hristoși-copii „hidrocefali și primitivi”. Pe acest fundal poetul își retrăiește imaginara iubire pentru Pamela - „ilustrație demodată” ce-l atrăgea în copilărie din paginile unei reviste (Veneția). Clipa ațipește-n „plictiseală”, marea, cerul și nisipul sunt „bolnave, cenușii”, pe când ploaia este „posacă, rece, grea, neodihnită”; pavilionul unde orchestra cântă poartă aceeași amprentă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286088_a_287417]
-
romane, unde anumite certitudini ale realului sunt măcar invocate, chiar și numai pentru a fi contrazise, în cele șase proze scurte incluse în Manualul întâmplărilor nu mai există decât luxurianța posibilului. Dacă în romane modelul de construcție este suita variațiunilor imaginare pe o temă dată, în povestiri tema se pierde treptat; rămâne doar jocul derutant al variantelor. Dincolo de aspectul lor heteroclit, povestirile se înșiră ca mărgelele pe ață, urmărind peripețiile tandemului bizar alcătuit din Ioan Geograful și Zadic Armeanul, într-o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285200_a_286529]
-
istorioară instructivă pentru soluțiile pe care le furnizează "geniul" noilor culturi literare. Într-un text scris în primăvara lui 1848, cu câteva săptămâni înainte de suspendarea Curierului românesc de către autorități, I. Heliade Rădulescu abordează problema statutului limbii române într-un dialog imaginar cu un francez. E un moment de bilanț, la aproape douăzeci de ani de la lansarea primelor ziare în Țările Române - un interval în care s-a scris multă literatură, a apărut o nouă generație de autori și s-a format
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
locul pentru o detaliere a acestui fenomen extrem de important în definirea culturilor literare în modernitate. Aș reține totuși explicația pe care o dă Nathalie Heinich pentru emergența reprezentării boemei la începutul secolului al XIX-lea și pentru constituirea schemei ei imaginare 19. La origine a fost un dezechilibru apărut în lumea artei după Revoluția din 1789. Un sistem bipolar care gestiona lumea artei printr-o distribuție a artiștilor în două clase, artizanii organizați în bresle și elita reunită în academii, a
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
o retorică - fatalmente repetitivă - pentru a construi medalioanele. E un mecanism de producere a admirației care trebuie să dea "senzația" de geniu, indiferent de cariera pe care o evocă, de operă, sau de destin. Portretele se bazează pe un aparat imaginar simplificat, menit să coreleze rapid activitatea sau existența personalității cu ideea de genialitate. Sunt câteva fraze pe care le reia la începutul fiecărui portret și care spun în esență "da, acesta e cu adevărat un geniu". Cum? Calificându-l ca
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
lingvistul Aron Pumnul sau fabulistul Țichindeal. Nu contează profesia sau postura publică. Nu e nevoie ca poeții să trăiască în mizerie, ca revoluționarii să fie martiri, ca oamenii politici să fie persecutați sau ca savanții să nu fie recunoscuți. Schema imaginară funcționează ca un clișeu, invariabil, raportând carierele la sfera genialității fără să adapteze. Apostolatul nu se aplică restrictiv unui anume tip de carieră sau destin. Câtă vreme în exercițiul activității e implicată ideea de anticipare 84 - și ce postură publică
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
articolului despre Țichindeal: În momentul acestei profunde amorțiri, providența d-zeiască, care veghează neîncetat preste destinele popoarelor, își reîncepe misiunea sa și organele sale esecutive sunt bărbații științelor, adevărații luminători ai poporului, apostolii esmiși în lume"85, amestecă două logici imaginare distincte. Una religioasă, care încadrează dinamica anticipării într-un scenariu mesianic, al "alesului" care anunță o nouă ordine. Cealaltă raționalistă, care determină aceeași temă a anticipării prin progresul cunoașterii. E un suport democratizant care sub aparența unei figuri a unicului
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
organiza lumea artei și sunt angajate într-un proces de proletarizare a societății creatorilor și de modificare a regulilor de acces în câmpul artei. Chiar dacă în sens istoric acest fenomen corespunde unei realități instituționale specifice marilor culturi, vocabularul și dispozitivele imaginare au putut migra și "înarma" culturile emergente. În măsura în care acolo nu era vorba de o disoluție a breselelor, ci de inexistența lor, deschiderea accesului la lumea artei și posibilitatea apariției unui număr mare de artiști își păstrau semnificația emancipatoare. În schimb
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
surse de frumos și de sensibilitate. Ceea ce fiecare avea, un prezent și o prezență amenințate de dispariție, se putea transfigura ca să devină o capacitate de creație. Prin această intuiție subterană a timpului care face operă, vocabularul arheologiei și orizontul ei imaginar au infiltrat percepțiile estetice, inspirând o viziune a forțelor creatoare. Și în acest sens, temele arheologiei au funcționat ca o resursă de reflecție și de reprezentare, oferindu-se pentru utilizări și extrapolări în afara câmpului strict disciplinar. 3.7. Metaforele formei
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
asemenea relație cu modelul se simțeau sfidători, ireverențioși și își descriau acțiunea în termeni militari: a rupe o lance cu Homer, a te întrece, a te încleșta sau a declara război celui pe care îl admiri. Din punct de vedere imaginar, diferența era cât se poate de tranșantă. Imitatio prescria urmărirea modelului (a călca pe urmele înaintașului, a te menține mereu în spatele lui), æmulatio dimpotrivă, însoțirea lui, umăr la umăr: în locul unor metafore ale succesiunii și filiației, se ilustra prin reprezentări
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
Zamfir face Ioana Bot ("Istoria și anatomia unui mit cultural", în Ioana Bot (coord.), "Mihai Eminescu, poet național român". Istoria și anatomia unui mit cultural, Dacia, Cluj-Napoca, 2001, pp. 30-42), care subliniază ineficiența unei analize strict "morfologice", bazată pe componentele imaginare ale "tânărului geniu". Ioana Bot justifică emergența mitului eminescian printr-o dublă necesitate, culturală și istorică, de constituire a figurii identitare a "poetului național" (pp. 42sqq). 136 Lucian Boia, Mihai Eminescu, românul absolut. Facerea și desfacerea unui mit, Humanitas, București
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
concurs școlar, câteva clipe mai târziu adaugă: „Apropo, nu am câștigat chiar o enciclopedie, era o carte mai mică, pur și simplu așa mă exprim eu”. Povestea vieții lui, ca o intrigă de film, este prezentată ca o altă producție imaginară. În construirea poveștilor lor, rezultatul dedicării totale unei singure valori - religia pentru Ian și arta pentru Mike - este acela că primul capitol al vieții lor, anterior tranziției, este perceput doar prin prisma actualizării de mai târziu. Ian își vede viața
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
creatorul său) este prezentat ca un metal forjat la o temperatură înaltă. Tigrul nu întruchipează un animal din lumea naturală a grădinii zoologice, un tigru pe care Blake ar fi putut să-l vadă la Tumul Londrei, ci o făptură imaginară, simbol și lucru în același timp. 272 Metafora magică este lipsită de această transparență. Ea este chipul Meduzei care preschimbă în stană de piatră tot ce e viu. Pongs îl consideră pe Stefan George drept un reprezentant al acestei atitudini
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]