8,741 matches
-
dispoziție, numai pentru ei, câte un apartament cu trei camere, Înzestrat cu tot confortul care putea fi imaginat pe vremea aia? Păi, toată viața lui de Învățăcel - Întâi licean și spoi student - și-o dusese În camere cu zeci de inși, În paturi cu saltele de paie și În cantine În care i se dădea mai totdeauna un sfert de pâine neagră și un castron de zeamă lungă. Ba, Încă, atunci când voia să-și cumpere vreun flecușteț pe care eu nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
cetățean român, deoarece se prezumă că s-a născut din părinți români (art.5, alin. ultim), Copilul găsit pe teritoriu străin, dacă are părinți necunoscuți, nu are cetățenie româna. Rezultă că, potrivit legii noastre, cetățenia româna se dobândește după principiul ins sanguinus.222 Cetățenia româna se poate redobândi prin repatrierea (art.8, alin.1), copilul minor al repatriatului primind cetățenia română de la data redobândirii acesteia de către părintele său repatriat, în afară de cazul când domiciliază cu celălalt părinte în străinătate (art.8). În vederea
[Corola-publishinghouse/Science/1532_a_2830]
-
Octavian Paler, Mircea Dinescu, Nicolae Manolescu, Nichita Stănescu, Gabriel Dimisianu, George Arion). Observator atent al lumii înconjurătoare, el caută să desprindă semnificația mai adâncă a evenimentelor prezentate, de multe ori revelatorii pentru specificul național, și totodată se autoportretizează indirect ca ins bonom și simpatic, capricios și naiv, impulsiv și indolent. În volumul Ceva care seamănă cu literatura (2003; Premiul Asociației Scriitorilor din București) criticul regrupează paginile publicate timp de doi ani la „Ziarul de duminică”, în cadrul unei insolite campanii purtate împotriva
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289910_a_291239]
-
reprezintă momentul de Început al gândirii moderne, că el este cel care a readus gândirea filosofică de pe calea obscură ce-i era rezervată În umbra teologiei, pe calea reflecției personale, prin negarea oricărei autorități și regăsirea bunei judecăți din fiecare ins. Este, fără tăgadă, un merit ce Îi revine cu siguranță lui mai mult decât oricărui alt gânditor din acea vreme, În care căile filosofiei nu erau deplin despărțite de cele ale teologiei. Și totuși, ne putem oare Închipui că Descartes
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
la plată. Unii mai și zâmbeau, iar alții erau foarte încântați de nivelul ,,democratic", fără precedent, al socialismului care permitea, iată, o asemenea critică directă. În spatele situației se afla, însă, drama consumatorului care era servit în mod neglijent de un ins care îi era egal ca poziție socială, pentru că și el și consumatorul aveau același statut, acela de angajați cu drepturi ,,nelimitate" ai statului român. Din glumele proaste ale revelioanelor nimeni nu învăța nimic pentru că nimeni nu putea învăța ceva. Socialismul
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
omorau jucându-și copiii în picioare la cozi nu mai erau consumatori ci o turmă de sălbatici îndobitociți de lipsuri. A trecut mult timp de atunci, dar, degeaba, nici azi nu am scăpat de obsesia chelnerului arogant. Acesta este un ins care are o atitudine de academician în vacanță, te primește relaxat și te câtărește rapid din priviri. Sunt experți și au criterii. Te măsoară după haine, după mărimea țigării, marca mașinii sau frumusețrea femeii care te însoțește. Nu au nici o
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
pe această cale, spiritul s-a deschis și el trebuie să se desăvârșească"4. Individualismul și personalitatea umană, ca și cetățenia omului nu vor fi decât manifestări exterioare, forme de existență materială ale principiului liber 5. Odată cu Grecia apare Omul, insul care gândește liber și se manifestă ca atare în lume. Grecia inaugurează persoana care pune dincolo de oameni adevărul și se pronunță pentru adevăr. Socrate este simbolul unei astfel de gândiri 6. Ceea ce dorim a demonstra prin această privire pe care
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
210 Engels are o altă părere: ,,Avântul industriei pe bază capitalistă ridică sărăcia și mizeria maselor muncitoare la rangul de condiție de viață pentru societate". Dezvoltarea socialismului de la utopie la știință, Editura PCR, București, 1945, p. 15. 211 Evoluția PIB, INS, Ziarul Financiar din 15.11.2011, www.zf.ro. 212 Michel Beaud, Istoria capitalismului, de la 1500-până în 2000, Editura Cartier, București, 2001, p. 191. 213 Ibidem, p. 191. 214 ,,Capitalismul poartă în el războiul așa cum un nor poartă în el
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
Cuza", Iași, 2012, p. 34. 38 ,,Criticii aduc două acuze la adresa capitalismului. În primul rând, spun ei, deținerea unui automobil, televizor sau frigider, nu îl face pe om mai fericit. În al doilea rând, ei adaugă faptul că există încă inși ce nu posedă asemenea obiecte. Cele două remarci sunt corecte, dar nu constituie un reproș ce poate fi adus sistemului capitalist de cooperare socială".Ludwig Von Mises, Mentalitatea anticapitalistă, Editura Universității ,,Alexandru Ioan Cuza", Iași, 2011, p. 74. 39 Chiar
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
nu pe Emilia ar fi trebuit să o venereze în timpul existenței sale încărcată de ridicol, ci pe d-na T. Gestul e semnificativ și pledează în favoarea considerării poetului ca erou donquijotesc, fiindcă celebrul hidalgo trăiește irațional, dar sfârșește ca un ins cu o gândire limpede, sănătoasă. O spune răspicat Tudor Vianu: "O importantă semnificație se leagă de episodul final al povestirii lui Cervantes. Don Quijote trăiește ca un nebun și moare ca un om cu mintea sănătoasă, recunoscând îndelungata lui eroare și
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
doar un simplu rol de reper moral și intelectual. Reabilitarea tatălui se constată și în Patul lui Procust. Tănase Vasilescu nu mai amintește prin nimic de afaceristul venal și analfabet din primul roman, fiul său fiind, biologic și spiritual, un ins superior. În linia aceleiași ipoteze a reabilitării paterne se înscrie și argumentul onomastic. Eroul din Ultima noapte... are un nume foarte asemănător cu cel al lui Constantin Gheorghiu, prezumtivul tată al lui Camil, colonel cu grad de general de brigadă
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
tocmai atunci, suferința psihică devine mai greu de îndurat. Ce poate fi mai chinuitor pentru o minte genială decât să constate că a căzut în cea mai josnică ipostază a mizeriei intelectuale, morale și fizice? "Ecce homo!", regele poeziei devine ins patibular. Toate aceste constatări își dovedesc oportunitatea în constituirea câmpului arhetipal eminescian în opera lui Camil Petrescu. Exegeții nu au exclus posibilitatea ca autorul Patului lui Procust să îl fi avut în vedere pe Eminescu în momentul în care a
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
POPESCU, ION, Curs de limba română (Curso de lengua rumana). Volumul al II-lea [Traduccion al español: Micaela Ghițescu]. București, EDP, 1973, 439 [-440] p. [58] POPESCU, ION, Curs de limba română. (Lehrbuch der rumänischen Sprache). Volumul al II-lea. [ins Deutsch übersetzt von Ruth Kirsch], București, EDP, 1973, 438 [-439] p. [59] PURA, GRIGORE, Creșterea eficienței învățămîntului la lecțiile de sintaxă a propoziției prin instruire programată, Rev. Ped. XXII, 1973, nr. 7-8, p. 92-100. [60] PURA, GRIGORE, Analiza comportamentală ca
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
pe cobai. Erau testate astfel potențialul de nemulțumire, impactul posturilor de radio occidentale, reactivitatea la bancuri și critici ale regimului. Îi recunoșteam, îmi făcusem de mult un obicei secret din a le urmări fizionomiile, mimica, atitudinea insinuantă, arogantă, superioară, de inși obișnuiți să nu fie contraziși, le „citeam” semnalele, strategia - rândurile de aici sunt și rodul observațiilor empirice ale puberului și adolescentului de atunci. Erau pentru mine Pericolul de care trebuia să te ferești și, ca să te poți feri, trebuia să
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
unchiul meu, fratele mamei. A repetat-o de atâtea ori, încât s-a imprimat în mintea mea crudă și nu am putut-o uita niciodată. Abia când am ajuns la vârsta înțelegerii, unchiul meu mi-a descifrat această aserțiune: „Golan - ins cu gândire înceată, de cele mai multe ori fără, trândav, dar agresiv, total ignorant și incompetent, lipsit de sensibilitate și hăituit numai de instincte. Poate fi ușor dresat și antrenat în activități care-i satisfac nevoile primare, devine robotul perfect”. A.N.
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
contrazici. «N-ar fi fost mai bine să ne lipsim?» Dar orice pas către înțelepciune se plătește scump. Dumneata știi cum vine asta.” (idem). Lui Petru Manoliu îi scria cam aceleași lucruri. Numai că tonul era mai revanșard. Însingurat printre inși care nu știu, Cioran aștepta satisfacția acestei răzbunări a istoriei. O carte despre care spune că este născută „din spaima de gânduri negre” nu o trimite criticilor literari din Franța: „Sunt aici oameni foarte inteligenți, dotați, erudiți, rafinați etc., dar
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
temporale e timp pierdut și risipire inutilă. Lucrurile acestea le-am priceput prea târziu din păcate, dar mă consolez de a le fi priceput măcar acum. ș...ț Ce departe eram acum de știam acestea la 20 de ani. Fiece ins e victima propriului său temperament” (1947 Ă 42). În 1946 le scria părinților: „Eu am devenit imun la orice, la fostele credințe și la orice credință viitoare” (8 septembrie 1946 Ă 7). Cu zece ani mai devreme, ezita în echilibrul
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
poți scrie adevăr cu majusculă” (III, 276); or, el nu poate să facă acest lucru. Și atunci, ființa angajează la el orice spațiu originar și elementaritatea. În toate cazurile, căutarea este semnul experienței întemeietoare: „Nu sunt un scriitor, sunt un ins care caută; duc o luptă spirituală; aștept ca spiritul meu să descopere o lumină ce nu are nume în limbile noastre” (I, 340). Iată, așadar, denegăsitul. Oricum, de văzut dacă nu cumva peregrinările lui Cioran, atât de temerare și cumva
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
că-și cultivă, sub masca angajării, propria-le vanitate. Disprețuindu-i, așadar, pe ceilalți pentru activismul lor, deopotrivă disprețuindu-se pe sine pentru refugiul în lașitate. Admirația secretă și revolta, ura de sine și orgoliul ascuns satisfăcut, iată fețele aceluiași ins multiplicat la nesfârșit. De aceea, nevoia unei credințe, pe care o admiră uneori la ceilalți, e dublată de „groaza de a se manifesta”. „În fața perspectivei de a fi prezent, indiferent unde, mi se face pielea găină. M-am aplecat asupra
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
cinic și în viață; dar îi admir pe toți cei care au acest curaj, care știu să sfideze opinia publică altfel decât în vorbe. Cinismul practic mi-a fost aproape total interzis; mă consolez citind tot ce are legătură cu inși ca Talleyrand” (II, 170). Iată-l, așadar, pe Cioran, care nu poate depăși limitele prea strâmte ale scepticismului, dorindu-și cinismul practic. Într-un loc, după o secvență amplă în care detaliază „extraordinara figură a lui Talleyrand” (întregul său oportunism
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
Talleyrand în faptul că m-am săturat de scepticismul în vorbe și sunt bucuros să văd pe cineva care l-a tradus în fapte, în normă, în acțiune” (II, 285). Or, Cioran acționează doar din neputința de a acționa. Finalmente, insul care-l admiră pe Talleyrand pentru cinismul său practic este totuna cu cel care-i iubește pe evrei, pentru „visarea lor continuă la o condiție diferită” (III, 304). Conștiința acestei contradicții, a acestei „sinteze irealizabile” ș„Am fost oare făcut
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
picioare, să urlu, să mă zvârcolesc. / Mi-am impus exercițiul înțelepciunii ca să-mi reprim furia, iar furia mea se răzbună de câte ori poate” (III, 67). În fine, care sunt motivele care-l fac pe Cioran să explodeze? Redus la ipostaza unui ins oarecare, Cioran se simte umilit. Deși e în căutarea anonimatului, a dispariției, nu suportă să se știe ignorat. Ar vrea să fie trecut cu vederea, dar abia după ce toți ar ști cine este. E o ipocrizie de care nu se
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
mai este capabil nici măcar de prietenie. Își spune: „Ar trebui totuși să-mi inventez niște legături dacă vreau să ies din acest simulacru de existență la care sunt redus” (I, 113). Și face totul pentru a părea normal, adică un ins care posedă o minimală încredere în aparență: „Mă scol, în anumite dimineți, cu desăvârșire golit de orice convingere. Urmează apoi o zi întreagă în care trebuie să mă prefac că cred în lucruri” (I, 252). Astfel, când nu ajunge la
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
încredere în mine” (III, 124). Așadar, Cioran își descoperă, cu aceeași intensitate și în momente atât de apropiate unele de altele, fondul activist și deopotrivă steril. În alt loc, cu trimitere explicită la crezurile tinereții, dar și la postura de ins care se manifestă în istorie, afirmă: „Nimic nu valorează cât meditația, care e forma supremă a răgazului. Timpul vid al meditației este, la drept vorbind, singurul timp plin. Roșesc pentru tot ce am făcut, dar nu voi roși niciodată pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
sine: „Nu sunt nici indiferent, nici detașat Ă sunt abulic Ă iar abulia nu e detașare” (I, 100). Abulic pentru că ezită între tentația gloriei și extazul anonimatului. Or, gloria se dovedește deșartă, iar anonimatul, dureros. Cum în jurul său vede doar inși care caută gloria sau, ține să precizeze, „cel puțin renumele”, Cioran comentează: „Pasiune dezgustătoare și totuși de înțeles, ba chiar inevitabilă” (I, 150). Mai mult: „Dacă tu însuți ai dorit aceeași glorie, te deranjează să-i vezi pe ceilalți că
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]