7,832 matches
-
introductive este una dintre sarcinile naratorului, care este aproape exclusiv funcțională și pe care cititorul, de regulă, nu o percepe în întregime ca pe o modalitate de exprimare a personajului-narator. În afara de verba dicendi, există, de asemenea, verbe prin care naratorul introduce gîndurile și observațiile personajelor. Stilul indirect liber, care va fi discutat în secțiunea următoare, este o posibilă alternativă pentru dialog și pentru redarea gîndirii fără o introducere auctorială. În timp ce folosirea tot mai frecventă a stilului indirect liber ca tehnică
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
iterativă a unei acțiuni sau a unei expresii este, în mod normal, un element auctorial, așa cum fiecare tip de rezumat narativ, condensare, prescurtare a acțiunii și a vorbirii trebuie considerat o manifestare a personajului-narator. Un element important legat de retragerea naratorului este creșterea proporției dialogului. Într-un capitol anterior 435, am arătat deja că raportul cantitativ dintre părțile narative și dialoguri, adică părțile non-narative din roman, fluctuează considerabil de la o operă la alta. Într-un număr semnificativ de povestiri și romane
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
alta. Într-un număr semnificativ de povestiri și romane, dialogul ocupă, de departe, cea mai mare parte a textului. Operele de acest tip sînt localizate pe cercul tipologic aproximativ la jumătatea distanței dintre situația narativă auctorială și cea personală. Prezența naratorului auctorial se reduce la indicații regizorale scurte, dar nu apare la nivelul acestora nici un mediu personal. Prezentarea decurge doar dintr-o perspectivă externă. Cîteva opere de acest gen sînt romanul Nothing al lui Henry Green, și cele ale lui Ivy
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Comptom-Burnett, de exemplu, Mother and Son, care sînt construite în primul rînd din dialog. Cîteva dintre povestirile lui Hemingway își au de asemenea locul din punct de vedere tipologic aici, în mod special povestirea Asasinii. Din moment ce în aceste opere persoana naratorului apare doar cu funcție narativă, adică sub forma unui principiu abstract, non-identitatea spațiului personajelor și naratorului (sau a funcției narative) ia aici forma cea mai radicală. În măsura în care un narator își asumă trăsături personale, el se apropie totuși, chiar dacă numai pînă
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
povestirile lui Hemingway își au de asemenea locul din punct de vedere tipologic aici, în mod special povestirea Asasinii. Din moment ce în aceste opere persoana naratorului apare doar cu funcție narativă, adică sub forma unui principiu abstract, non-identitatea spațiului personajelor și naratorului (sau a funcției narative) ia aici forma cea mai radicală. În măsura în care un narator își asumă trăsături personale, el se apropie totuși, chiar dacă numai pînă la o anumită distanță, de spațiul personajelor, pentru că personalitatea este o trăsătură tipic umană pe care
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
aici, în mod special povestirea Asasinii. Din moment ce în aceste opere persoana naratorului apare doar cu funcție narativă, adică sub forma unui principiu abstract, non-identitatea spațiului personajelor și naratorului (sau a funcției narative) ia aici forma cea mai radicală. În măsura în care un narator își asumă trăsături personale, el se apropie totuși, chiar dacă numai pînă la o anumită distanță, de spațiul personajelor, pentru că personalitatea este o trăsătură tipic umană pe care naratorul și personajele o au în comun. Acesta este un motiv pentru care
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
sau a funcției narative) ia aici forma cea mai radicală. În măsura în care un narator își asumă trăsături personale, el se apropie totuși, chiar dacă numai pînă la o anumită distanță, de spațiul personajelor, pentru că personalitatea este o trăsătură tipic umană pe care naratorul și personajele o au în comun. Acesta este un motiv pentru care situația narativă auctorială, care include mereu prezența unui narator personalizat, trebuie situată la o distanță adecvată de polul non-identității din cercul tipologic. În cele mai multe cazuri, retragerea naratorului și
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
chiar dacă numai pînă la o anumită distanță, de spațiul personajelor, pentru că personalitatea este o trăsătură tipic umană pe care naratorul și personajele o au în comun. Acesta este un motiv pentru care situația narativă auctorială, care include mereu prezența unui narator personalizat, trebuie situată la o distanță adecvată de polul non-identității din cercul tipologic. În cele mai multe cazuri, retragerea naratorului și predominanța dialogului au, de asemenea, ca rezultat o limitare și o selecție a obiectelor lumii exterioare incluse în textul narativ. Hemingway
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
care naratorul și personajele o au în comun. Acesta este un motiv pentru care situația narativă auctorială, care include mereu prezența unui narator personalizat, trebuie situată la o distanță adecvată de polul non-identității din cercul tipologic. În cele mai multe cazuri, retragerea naratorului și predominanța dialogului au, de asemenea, ca rezultat o limitare și o selecție a obiectelor lumii exterioare incluse în textul narativ. Hemingway a practicat această "tehnică a omisiunii" cel mai consistent. El a fost ghidat de ideea "că poți omite
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
mai puternică și îi va face pe oameni să simtă ceva mai mult decît înțeleg"436. Relevanța semiotică a omisiunii sau, mai precis, a lucrurilor care sînt omise, este sporită de situația narativă particulară din povestirile lui Hemingway, unde absența naratorului îi sugerează constant cititorului să exploreze atent semnificația propriu-zisă a tot ceea ce nu s-a omis. 7.1.3. De la nume la pro-nume Retragerea naratorului auctorial este evidentă în reducerea și mai ales în absența discursului auctorial specific, cum ar
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
care sînt omise, este sporită de situația narativă particulară din povestirile lui Hemingway, unde absența naratorului îi sugerează constant cititorului să exploreze atent semnificația propriu-zisă a tot ceea ce nu s-a omis. 7.1.3. De la nume la pro-nume Retragerea naratorului auctorial este evidentă în reducerea și mai ales în absența discursului auctorial specific, cum ar fi referirile naratorului auctorial la el însuși, comentariile lui la evenimentele narate, referirile la trecut, viitor și așa mai departe. Manifestările pur funcționale ale naratorului
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
constant cititorului să exploreze atent semnificația propriu-zisă a tot ceea ce nu s-a omis. 7.1.3. De la nume la pro-nume Retragerea naratorului auctorial este evidentă în reducerea și mai ales în absența discursului auctorial specific, cum ar fi referirile naratorului auctorial la el însuși, comentariile lui la evenimentele narate, referirile la trecut, viitor și așa mai departe. Manifestările pur funcționale ale naratorului auctorial, regizarea dialogului, conferirea de nume personajelor sînt menținute cel mai mult. Reducerea elementului auctorial în referirea la
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
naratorului auctorial este evidentă în reducerea și mai ales în absența discursului auctorial specific, cum ar fi referirile naratorului auctorial la el însuși, comentariile lui la evenimentele narate, referirile la trecut, viitor și așa mai departe. Manifestările pur funcționale ale naratorului auctorial, regizarea dialogului, conferirea de nume personajelor sînt menținute cel mai mult. Reducerea elementului auctorial în referirea la un personaj afectează, mai întîi, adjectivul ce exprimă compasiunea auctorială ("bietul Strether"), apoi perifraza auctorială ("eroul nostru"). Acestea sînt înlocuite de numele
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
indirect liber s-au concentrat și mai mult asupra aspectelor lui suprafrazale. Majoritatea explicațiilor literare de astăzi despre stilul indirect liber sînt de acord în privința acceptării faptului că esența stilului indirect liber constă în privirea dublă asupra evenimentelor din perspectiva naratorului și a personajului romanesc 443. Perspectiva duală a stilului indirect liber trebuie înțeleasă încă o dată ca o formă specială de exprimare a intermedierii narațiunii. Tendințele opuse din mediul narativ descrise mai sus, și anume prezența naratorului ca întrupare tangibilă a
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
asupra evenimentelor din perspectiva naratorului și a personajului romanesc 443. Perspectiva duală a stilului indirect liber trebuie înțeleasă încă o dată ca o formă specială de exprimare a intermedierii narațiunii. Tendințele opuse din mediul narativ descrise mai sus, și anume prezența naratorului ca întrupare tangibilă a intermedierii narațiunii, pe de o parte, și iluzia nemedierii prin reflectarea realității ficționale în conștiința unui mediu personal sau a unui personaj-reflector, pe de altă parte, se întîlnesc în stilul indirect liber. Aspectul personal al acestei
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
a unui personaj-reflector, pe de altă parte, se întîlnesc în stilul indirect liber. Aspectul personal al acestei perspective duble este, de obicei, susținut mai puternic de contextul narativ decît aspectul auctorial. Din acest motiv, stilul indirect liber apare între polul naratorului și polul reflectorului pe cercul tipologic, mai aproape de situația narativă personală decît de cea auctorială. Este esențial pentru metoda criticii literare ca fenomenul stilului indirect liber să fie văzut nu într-o propoziție izolată, ci în conjuncție cu alte fenomene
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
indirect liber însuși nu e înțeles ca o categorie omogenă și inflexibilă, ci mai degrabă ca un continuum de forme și de modificări ale lor. Aceste modificări pot fi prezentate sistematic la nivelul tranziției auctorial-personal. 7.1.5. "Contaminarea" vorbirii naratorului de către vorbirea personajelor O primă etapă în modificarea unei forme narative auctoriale în direcția stilului indirect liber și apoi spre o situație narativă personală se poate observa atunci cînd relatarea naratorului auctorial este "contaminată" de vorbirea personajelor 445. Următorul pasaj
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
la nivelul tranziției auctorial-personal. 7.1.5. "Contaminarea" vorbirii naratorului de către vorbirea personajelor O primă etapă în modificarea unei forme narative auctoriale în direcția stilului indirect liber și apoi spre o situație narativă personală se poate observa atunci cînd relatarea naratorului auctorial este "contaminată" de vorbirea personajelor 445. Următorul pasaj din romanul Casa Buddenbrook este un exemplu clasic pentru acest fenomen. Acesta a fost deja citat în studii anterioare referitoare la stilul indirect liber: În ziua nunții doamna Stuht din Glockengießerstraße
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
mai frumoasă și, privind în sus, plină de admirație, se așeză în genunchi așa grasă cum era să prindă crenguțele de mirt pe rochia albă din moiré antique... Asta se petrecea în sufrageria mică446. Aceasta este o contaminare a vorbirii naratorului de către vorbirea personajelor, un fel de citat indirect, care poate fi observat frecvent la romancierii victorieni precum Dickens, George Eliot și Meredith, care preferă un stil auctorial foarte pronunțat. De regulă, aceasta aruncă o ușoară lumină ironică asupra personajelor "citate
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
prin urmare, el era preferatul. Faptul că era și fiul cel mai mare constituia un alt atu important în favoarea lui. Avusese, oricum, un presentiment că AVEA să-l placă mai mult. Știa că era genul ei448. Este vorba despre un narator auctorial care îi relatează cititorului cum membrii familiei Crawford sînt primiți ca oaspeți la Mansfield, dar în relatarea lui naratorul se folosește de numeroase expresii bombastice, care par a fi tipice vorbirii personajelor: "Majoritatea acestor "citate" sînt atît caracteristice, cît
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Avusese, oricum, un presentiment că AVEA să-l placă mai mult. Știa că era genul ei448. Este vorba despre un narator auctorial care îi relatează cititorului cum membrii familiei Crawford sînt primiți ca oaspeți la Mansfield, dar în relatarea lui naratorul se folosește de numeroase expresii bombastice, care par a fi tipice vorbirii personajelor: "Majoritatea acestor "citate" sînt atît caracteristice, cît și ironice, setul atribuit lui Marry Crawford, de exemplu, arătînd atitudinea ei sofisticată, cvasicinismul acesteia și acuta cunoaștere de sine
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
bombastice, care par a fi tipice vorbirii personajelor: "Majoritatea acestor "citate" sînt atît caracteristice, cît și ironice, setul atribuit lui Marry Crawford, de exemplu, arătînd atitudinea ei sofisticată, cvasicinismul acesteia și acuta cunoaștere de sine"449. Această amestecare a limbajului naratorului cu cel al personajelor ficționale îi sugerează lui Pascal originea folosirii stilului indirect liber de către Jane Austen. El presupune că acesta s-a dezvoltat din felul în care autoarea vorbea cu membrii familiei sale450. 7.1.6. Diferențierea vorbirii naratorului
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
naratorului cu cel al personajelor ficționale îi sugerează lui Pascal originea folosirii stilului indirect liber de către Jane Austen. El presupune că acesta s-a dezvoltat din felul în care autoarea vorbea cu membrii familiei sale450. 7.1.6. Diferențierea vorbirii naratorului de cea a personajelor O dată cu diferențierea mai clară a vorbirii naratorului de cea a personajelor în romanul modern, acest element narativ a devenit mai important pentru perspectivă. Citatele din vorbirea personajelor devin mai evidente în relatarea auctorială și sînt mai
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
folosirii stilului indirect liber de către Jane Austen. El presupune că acesta s-a dezvoltat din felul în care autoarea vorbea cu membrii familiei sale450. 7.1.6. Diferențierea vorbirii naratorului de cea a personajelor O dată cu diferențierea mai clară a vorbirii naratorului de cea a personajelor în romanul modern, acest element narativ a devenit mai important pentru perspectivă. Citatele din vorbirea personajelor devin mai evidente în relatarea auctorială și sînt mai proeminente, adică elementul personal sporește pe baza elementului auctorial. Astfel, Joyce
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Joyce își începe narațiunea The Dead cu o descriere a celor două surori mai mari Morkan în timp ce își așteaptă oaspeții pentru balul lor anual de Revelion. Nervozitatea și grija cu privire la unul dintre oaspeții așteptați sînt exprimate în limbajul lor, cu toate că naratorul nu le citează nici direct, nici indirect. Anxietatea lor este reflectată de cîteva expresii idiomatice, caracteristice femeilor bătrîne, expresii care sînt încorporate în relatare: Firește, într-o seară ca asta înțelegeai să n-aibă astîmpăr. Și unde mai pui că
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]