3,270 matches
-
vostru. Puteți realiza treaba asta cu ceva simplu, cum ar fi un zâmbet. Sau un compliment. Sau o privireplină de dragoste. Dumnezeu este viața la nivelul vibrației celei mai înalte,care este bucuria însăși.” Fragment din "Prietenie cu Dumnezeu" de Neale Donald Walsch Când trăiești în cercul iubirii ești atent, ești deschis la tot ceea ce are viața mai bun să-ți ofere și astfel vezi „semnele” lăsate de Creator, „auzi” mesajele îngerilor. Ești în acest „cerc” când iubirea îți călăuzește pașii
Trăieşte viaţa pe care o iubeşti! by Alexandra Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91668_a_93006]
-
puchinoși pe tablă! În momente din astea devin puțin paranoic, mimez perplexitatea și le zic că toate ca toate, dar după ce sfârșesc opera de artă s-o aducă acilea în zonă, o transformăm în măsuță sau i-o dăm lui nea Mihai, că tot avea nevoie să astupe un perete pe unde-l trăgea curentul. Mă rog, cică mă credeau mai deschis la nou. Ce nou, bre, că e tablă ruginită, vai de capul ei! Nu, cică io sunt căpos, fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
În caractere braille Munca Orbilor și nea Vulpe șoferul, care toată ziua cât era de lungă tot căra perii și bidinele cu Molotovul lui și cânta: „Avaramuuu! A-aaaaa! Avaramuuu! Iagardișmenuu, aman cataramuu! Avaramuuu! A-aaaaa!” Așa cânta. Și se ruga de nea Vulpe să-l plimbe cu mașina și nea Vulpe nu-l plimba și Într-o vreme se plictisea să-l tot roage și către prânz Îl lăsa În pace pentru că avea o pereche de orbi care lucrau la fabrică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
jumătate de cer. Fetița adormea de ger. În barba și mustățile lui răsuflarea făcea promoroacă. Spre răsărit se ridica luna plină. Până atunci nu băgase de seamă ce sus se ridică iarna luna pe cer. Sus, sus și calea de nea lumina ca argintul. Ba nu, mai tare. Când plecau, se însoțeau cu alte sănii, dar ei se simțeau singuri între pământ și cer. Pe iapă o chema Steluța, după cometă - spunea Constantin. De fapt îi spuseseră așa încă înainte de asta
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
o sărută și lăsă să cadă pe ea o lacrimă. — Îți mulțumesc, măria ta, că mi-ai arătat cum se ridică și cresc din ape casele domnești... Stau de cinci ani aci și până azi nu le-am văzut niciodată. — Nea Marine, lasă, nu se cade, eu nu sunt vodă... — Pentru mine ești. Să trăiești, măria ta, și-i mai sărută o dată tandru mâna spălată de lacrimi. Sări în caretă, dădu cu aceeași mână dreaptă semnalul plecării, surugiii chiuiră și armăsarii
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
să spună ceva, o închise la loc și surprins parcă la vederea disperării din ochii supți, zâmbi la început, apoi râzând cu toată gura, întrebă cu glas tare: — Și cu Leu ce mai este? De ce-i spui măgarului după sălbăticiu nea cu care este înfățișat în icoane Sfântul Gherasim? Asta este, îl fulgeră gândul pe ieromonah, nu vrea să mă rănească spunându-mi adevăratele lui frământări. Îi este milă de mine..., nu-i rău nici așa. Și în mersul liniștit al
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
iese, Împingînd roaba sau bucățile de scenă, de munte, de piramidă, de tablou)”. De ce zic „riscant”? Fiindcă, la un moment dat, spectatorul/cititorul real, nu cel de pe scenă, Începe să pre vadă ce va urmă. De asemenea, În interiorul scenelor acțiu nea e palidă, greul căzînd pe dialoguri. Și-n replici, găsim cîteva frumoase definiții ale comedianului, precum „praf de stele”, ori „un cer Într-o sferă acută” sau „un gest al sce nei”. Chiar omul din public, la un moment dat
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
-i acordă atenție. Și-n cazul prefectului din Scrisoarea...nu avem vreun indiciu că ar deveni frigid, În cazul doamnei Trahanache. Am iarăși rezerve În cazul lui Spiridon care, zice autoarea, „plînge pe Înfundate” din cauza bătăilor jupînului : Spiridon, În viziu nea mi personală, este un simulant, didascaliile comediei nearătîndu-ne contondențele evocate În monolog. În fine, aș mai avea o rezervă legată de imaginea nopții caragialiene :”una luminată vesel, zgomotoasă”(p.88) ;cred că mai există și o noapte terifiantă, născătoare de
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
abia mai vezi? GETA: Și te-a bătut Pandele? EDUARD: Aoleu. Dacă nu fugeam, îmi rupea oasele. După ce a citit povestirea lu' tata, s-a făcut că pleacă după țigări Assos și s-a ascuns după colț, la cafeneaua lui nea Neluțu'. Cînd am venit eu, m-a luat ca din oală. SONIA: Dar nevastă-sa? EDUARD: Pe ea cred c-o mai bate și-acum. Se ridică) Mă duc să mă schimb, că mi-a rupt cămașa. Dacă-l vedeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
să te lași prostită de Ticuță și să-ți lași baltă școala. Moartă-coaptă, să te vezi măritată-n rându’ lumii, Mirelo, și totodată abia așteptai să te vezi scăpată de ai tăi și mai ales de taică-tău. Amarnic om nea Petrică - te băgase pe bandă în focu’ iadului, ca o pedeapsă, iar pe de altă parte, Ticuță te ducea cu vorba că te ia și-l aburea și pe nea Petrică. Taică-tău, la o adică, ar fi putut să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
al traficului de pe șosea, iar după o vreme, auzi glasul bătrânului conversând cu tipul ăla care dijmuia pescarii și care parcă s-ar fi străduit acum să-l perie cu nea Matei în sus, nea Matei în jos, deștept tare nea Matei ăsta. Rafael îl auzea hlizindu-se cum că nea Matei e mereu pe baltă la patru dimineața, și până să fumeze trei țigări și-a luat două kile de baboi pentru o prăjeală țapănă, după care n-are decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
pe baltă la patru dimineața, și până să fumeze trei țigări și-a luat două kile de baboi pentru o prăjeală țapănă, după care n-are decât să se ducă acasă să se culce nea Matei. O face pă treabă nea Matei, da’ ce nu-i place lui la nea Matei e că strigă-n gura mare de bani, că a plătit. Păi, bineînțeles c-a plătit, dar asta nu înseamnă că... la care nea Matei îi ia vorba din gură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
mai fi alinat, că, uite, își terminase cuminte zece clase și ieșise pe leafă. Și el tot în fabrica aia de mobilă, tâmplar ca și taică-său, și ca mâine îl vezi că se-nsoară și o să-i facă lui nea Petrică nepoți cu care să se mândrească la lume... Da-n rest, fiecare-i dator să-și crească copiii și să le-asigure, taică, așa cum și noi ne-am luptat cu greutățile ca să vă facem mari, maică, da’ acuma nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
mă prostești cu bunicii și nepoții, după ce adineauri am spus că de patru ani tac-tu nu mai vrea să te vadă... Vicențiu și Romeo nu se-ndură să creadă una ca asta. Cine? Nea Petrică? Ie om ca lumea nea Petrică. Se știu, se cunosc de-a fir a păr. Vecini și prieteni acolo la Câmpulung, laolaltă cu neamuri, părinți și frați, cumnați și veri, nu ca aicea, în Bucureștiu’ ăsta în care te pierzi și te rătăcești printre străini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
și matale că-i destul de greu. Cât își caută, n-ar fi o problemă pentru noi să ținem copiii. Putem și pe amândoi. Le-ar prinde bine la țară, la aer curat. E sănătos... Rafael surâde dezarmat. E destul de obositor nea Petrică ăsta. E mult până-i dai nas și-l bagi în seamă. Descurcă-te cu el, dragostea mea, păi, tac-tu care te-a făcut și vrea să te ajute, și Mirela-i repetă răbdătoare că doar pe Mugur. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
rămas tot ăla, și n-ai avea cum să-l scoți din ale lui. Cătrănit de nu se poate, deh, ce-ar mai fi să știe că nici Rafael nu lucrează? Parcă ar pluti în aer nedumerirea asta a lui nea Petrică. E pericol, n-a apucat Mirela să-i povestească, da’ ăsta-i genul de om care-ți tot bagă nasu-n fund ca să-și dea cu părerea și să-ți dea sfaturi, și poate să te și silească să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
că puloverul de la tine e super! Hai să mâncăm! Muntene, da’ câte ai luat, tată!... De-abia pot să nu râgâi, e vineri, am băut un pic, am luat autobuzul și am lăsat mașina la firmă; i-am dat lui nea Zoaie merele glazurate și s-a bucurat, a zis că nu-i nici o problemă, și șeful își lasă mașina peste week-end, i-am dat și lămâile, să le ducă lui nepotu-său, a fost și mai bucuros. Înainte să plec de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
știu eu, hoților! Ce cătați la merele mele!? Și a ridicat ciomagul să lovească. Noi n-am mai așteptat nicio clipă și am zbughit-o spre ograda lui Țuți. Am scăpat cu pielea netăbăcită, dar frizerul ne-a pârât lui nea Filică, tatăl lui Țuți. Acesta a zâmbit cu bunătate și și-a văzut de treabă, nici măcar nu ne-a dojenit. În schimb, de la tata lui Victor, care avea o fâșie de pământ cu legume și niște pruni în dreapta casei lui
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
a mers în ziua aceea: am cunoscut un năsos, o fetiță blondă și dulce, cea cu unghia de la degetul cel mic, am devorat patru mici, și asta numai cu ajutorul portarului căruia i-am arătat ce rost am pe acolo, un nea Marin minunat de oltean ce era, un ștab plin de ifose de la centru și un prim secretar homosexual. Dacă dădeam mâna cu ultimul, cred că n-o mai spălam două săptămâni. Și știți de ce? Pentru că, hai să fim serioși, a
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
curte un umbrar, cu două șiruri lungi de mese și băncile lor. Porcul era tăiat și de dimineața, sâmbătă, începuse să se dea iama în păsări. De la oraș s-au adus pâinile și săleamul. Dirijate de o soră a lui nea Sandu căci soacra mare era pierdută cu firea, în forfota de femei care nu-și vedeau capul și într-un du-te-vino de bărbați care se cinsteau, după rang, cu vin, țuică ori coniac, se înființase Costică Jambru. Slab, urât și
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
un suprarealist" / 106 • Doinaș melancolicul / 110 • Ultimul mare modernist / 114 • La aniversară... / 120 • Marele Mircea / 125 • Doi dintre noi / 129 • Florin Iaru / 134 • "L-am cunoscut, Hora tio..." / 140 • Plictis și nostalgie / 145 • Romanian graffiti / 151 • Viața și opiniile lui Nea Gică frizerul / 155 • Domnului profesor, cu dragoste / 159 • O relansare? / 162 • Imperiul și anarhia / 166 • Despre violență / 170 • Viespea și reperele / 174 • Despre fascism, sine im et studio /177 • Un război pierdut / 181 • Puțină etologie / 184 • între prea-prea și foarte-foarte
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
spre deosebire de nouăzeci și nouă la sută din jalnica producție poetică actuală, merită cu prisosință citit. Graffiti-ul românesc își găsește în Gherguț un reprezentant simpatic și, ce să mai vorbim, foarte bun, dom'le, foarte bun... Viața și opiniile lui Nea Gică frizerul Nu știu dacă în clipa de față îl egalez pe Gică frizerul în forța mușchilor piloerectori - ai duioșiei și-ai fricii -> dar în orice caz am exersat mult citind "Bucla" de T.O. Bobe, cel mai memorabil "roman
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
circ și un blând ospiciu constituie decorul pictat din fundal. O muzică desuetă : Edith Piaf, Joe Dassin, Ella Fitzgerald, dar și Beatles, dar și Sara pe deal adie peste toată butaforia. Pe acest background se desfășoară viața și opiniile lui Nea Gică frizerul. De la început el apare drept "cel mai mare frizer din lume", care "deține recordul mondial de viteză la tuns plastic și este triplu campion olimpic la masaj pe ceafă". In frizeria sa cu șase scaune el dă "simultane
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
cele mai emoționante pe care le-am citit în ultima vreme. Unul este "Liziera", în care se merge pe lirismul desuet al vechilor filme franțuzești (el și ea în mașină, plouă, ea plînge...), altul e "Poezia de dragoste a lui Nea Gică". Memorabilă în întregime e mai ales " Amintirea de dragoste a lui Nea Gică", pandantul celei dinainte. Autorul, aici, nu se teme de melodramă, de fapt adevărul cel mai adânc al oricărei povești "de amor". Dimpotrivă, el accentuează melodrama și
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Liziera", în care se merge pe lirismul desuet al vechilor filme franțuzești (el și ea în mașină, plouă, ea plînge...), altul e "Poezia de dragoste a lui Nea Gică". Memorabilă în întregime e mai ales " Amintirea de dragoste a lui Nea Gică", pandantul celei dinainte. Autorul, aici, nu se teme de melodramă, de fapt adevărul cel mai adânc al oricărei povești "de amor". Dimpotrivă, el accentuează melodrama și, în "Vademecum", din perspectiva "coafezei", a ființei mărunte și libere de artificiile intelectului
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]