4,611 matches
-
gândesc” altfel. (Extrem de instructive sunt paginile despre stabilimentele de nebuni și despre pușcării, ca o descoperire târzie a civilizației, ale filozofului francez Foucaultă Nu vom extinde speculația asupra conceptului de imitație; acesta, cum o spuneam, este studiat de psihologi și pedagogi. Pe noi, În aceste pagini, și nu numai, ne interesează În primul rând, ideea de „vecinătate”, de „graniță”, idee revoluționară care, la orizontul secolului XX, a produs o modificare substanțială, profund novatoare, În științele „tari”, În fizică mai ales. Dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
exercită asupra contingentelor umane vii, proaspete, Însuflețite de mari forțe și idealuri? Sigur, prima „triere, barieră”, cum am numit-o, o putem Înțelege: este izbitura socialului, față de care formele psihice Încă labile cedează; contactul, șocul cu primele autorități În afara familiei - pedagogul, autoritățile civice -, dar și revolta față de autoritățile „interne” - părinții, tatăl, mai ales. Șocul față de „cinismul social”, „nepotrivirea” grosolană a dezideratelor sociale față de cele „ideale”, scurse din cărțile, din preceptele scolastice, școlare, sau pur și simplu „ieșite, forjate” de mințile Înfierbântate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
tinereții sau copilăriei, pubertate și adolescență. Când au sclipit, au „performat”, uimind, uneori chiar stupefiindu-i pe adulții din preajmă, părinți, educatori, dar și pe alții, gazetari de exemplu, În goana după „senzațional”. Forme mimetice de care se Îndrăgostesc unii pedagogi, maimuțăreala, uneori extrem de iscusită, abilă, inventivă, a valorilor lumii adulte, a problemelor ei, a creației chiar. (Nu vorbim aici, bineînțeles, de acele zone În care precocitatea este „la ea acasă”, cum este matematica, talentul „instrumental” la muzică, iar astăzi informaticaă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
naturale Ion Petrașcu (mort tânăr prin anii ’64-’65 Într-un accident rutieră. După câteva exerciții atletice, ne aflam cu toții, elevii și dirigintele nostru, așezați pe iarba stadionului, Într-o discuție „amicală”, una dintre multele În care tânărul și inteligentul pedagog răspundea Întrebărilor și problemelor noastre. Având probabil mâncărime la limbă sau voind să mă arăt interesant, cum li se Întâmplă unor puberi nesiguri de sine sau arătând precoce semne ale vanității, m-am „auzit” Întrebându-l pe ironicul Petrașcu, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
fost curios și narcisiac, am vrut să acced la cea mai Înaltă treaptă a omului social, după preot, se’nțelege, sau după mag sau profet, cum vreți - preotul nu este și un profet cu fața Întoarsă spre trecut? -, aceea de pedagog: nu să-i Învăț pe alții, ci, cu acea anima ce mă locuiește, feminitatea indisociabilă creației, să-i „asist” pe lectorii mei, să „presimt” nu atât bolile cu care se mândresc, ci pe acelea care vor veni și... de care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
haosul aparent și gigantic - se pare că acționează și În albia strâmtă a unei singure existențe, de parcă Cineva, deasupra, alături de umărul nostru, aproape invizibil sau chiar dedesubt, alergând sub tălpile noastre nătânge - ne amintim sobolul pe care-l invocă Hamlet! -, pedagog subtil și tenace ne indică, ne sugerează și uneori chiar ne Împinge pur și simplu Într-o „formă”, una dintre acele Forme aristotelice, care nu sunt altceva decât un tipar fix, etern repetabil și esențial al viului. Pentru a ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
care ni le ocazionează viața, de fapt propria noastră fire Înclinată, ca’ntr-un joc hipnotic, să „mai facă o dată ce făcuse!”, dincolo de bine și de rău, am mai descoperit apoi, uimit, fermecat, stupefiat alteori, și alte simetrii, de parcă, așa cum spuneam, un pedagog nevăzut și răbdător ne ajută nu numai să ne Înțelegem firea, dar ne ajută mai ales să ieșim mai mult sau mai puțin din reala, dar și din aparenta moară haotică a lucrurilor, a istoriei, a viului social sau biologic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
peisaj (uman!Ă aflat În disproporție cu micul, stingherul nostru Eu, populat de forțe indiferente, nu rareori ostile - o inamiciție măruntă Însă, trivială, noi, acolo, nu suntem apți de dușmănii, de agresiuni majore! - exilul ni se arată uneori ca un pedagog uriaș, ciclopic, o figură coșmarescă, „cineva” care, cu o mișcare unică și teribilă În deciziunea ei, dă la o parte tot ce ni se părea a fi câștigat odată, Împreună cu părinții, prietenii și chiar cu unele dintre reflexele noastre de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
monștri, micul, insignifiantul Gulliver a trăit acea umilință și spaimă de a fi ridicat În sus, În Înalturi, de o mână gigantă, contemplat ca o insectă sau aruncat, cu un dispreț binevoitor, pe o pajiște vecină!... Dar exilul, din sublim, pedagog și inamic, poate deveni și părinte; unul aspru, fără Îndoială, unul dintre acei părinți aspri, aproape dispăruți În societățile liberale, pro-americane, de azi, care ne iubește fără să ne-o arate, dar mai degrabă asemănător unui fel de tată vitreg
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
Mircea Popa, O istorie a literaturii didactice românești, ST, 1976, 3; Serafim Duicu, Memorialistică, VTRA, 1977, 3; Micu, Lecturi, 156-157; Blaga Mihoc, Dimensiunea unei personalități, F, 1981, 5; Bucur Țincu, Confesiunile unui luptător, VTRA, 1981, 11; Zaharia Sângeorzan, Amintirile unui pedagog militant, VR, 1982, 2; Horia Stanca, O ucenicie de luptă pe baricade, T, 1982, 3; Al. Zub, Onisifor Ghibu. Baricadele unei vieți, CRC, 1983, 21; Fănuș Băileșteanu, Între pedagogie și literatură, ST, 1983, 5; Nadia Nicolescu, Centenar Onisifor Ghibu. Omul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287252_a_288581]
-
Urmăm calea cerută - plata taxei școlare (2500 lei ca bursier față de 7500 cât plătea un solvent), predarea alimentelor la magazia școlii și apoi ajung la clasa aflată în partea de sud a școlii monumentale. Tata mă dă în grija unui pedagog lăsându-mi și ceva bani pentru cărțile și rechizitele școlare ce-mi trebuiau, apoi pleacă spre treburile lui, zorit să ajungă până în seară acasă. Își poate închipui cineva starea sufletească în care mă aflam eu atunci? Eu, cel care nu
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
normală a vârstei, așa că elementele slabe au înrăutățit situația generală la învățătură și mai ales la purtare. Unii colegi de acest fel manifestau vădite tendințe huliganice de indisciplină, tulburând desfășurarea normală a lecțiilor. În mod tacit am apelat la ajutorul pedagogilor școlii și al șefului de meditație, care era elev în ultimul an. Diriginta făcea și ea ce putea, însă la sfârșitul și al acestui al doilea an școlar a trebuit să se facă a doua selecție, ce ne-a scăpat
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
în criză de bani. Intrasem serios în perioada de criză economică generalizată cu falimentul băncilor și întreprinderilor din lumea întreagă. Școala nu mai putea face față furnizorilor și plății salariilor și de aceea, în fiecare sâmbătă, la masa de prânz, pedagogul de serviciu citea lungi liste de elevi datornici care erau somați să plece imediat acasă și să vină cu banii ce datorau. Pe la mijlocul lui octombrie, cu toată șefia mea de clasă, mă aud citit, pe o lungă listă de datornici
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
bun acestor plaiuri mioritice și să iau drumul spre casă, de unde în curând trebuia să încep ultimul an de școală. Fiind primul din ultima clasă, eram șeful general al internatului, încă din ultimul trimestru din clasa a VII-a. Alături de pedagogi aveam rostul meu zilnic în dirijarea sutelor de elevi de la ora deșteptării în sunet de clopoțel - ca la armată - și până la ora stingerii ca la cazarmă. Fără o anumită disciplină și ordine, viața celor câteva sute de normaliști nu s-
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
câteva sutimi la media generală. Institutorul nu prea mă simpatiza și nu m-am mirat de atitudinea lui, dar n-am înțeles cum s-a pretat profesorul agronom la așa ceva, când eu îl iubeam și-l prețuiam ca om și pedagog. După această destăinuire nu m-am supărat. Chiar i-am spus celui ce-mi relatase despre această mașinație că, premiul meu de la „Tinerimea Română”, nu putea fi comparat cu un premiu I obișnuit la clasă. În ultima clasă de școală
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
familiei care m-a făcut cu atâta trudă învățător, pornesc îngrijorat să găsesc un loc de muncă. În învățământ nu pot găsi nimic. M-aș fi dus oriunde, numai să nu trăiesc pe seama alor mei. Aflu de un post de pedagog la fosta mea Școală Normală din Bârlad. Merg la directorul nou, Gh. V. Gâlcă și aflu că mai era un post de pedagog plătit de comitetul director al școlii, dar care nu era bugetar. Primesc acest post la jumătatea salariului
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
M-aș fi dus oriunde, numai să nu trăiesc pe seama alor mei. Aflu de un post de pedagog la fosta mea Școală Normală din Bârlad. Merg la directorul nou, Gh. V. Gâlcă și aflu că mai era un post de pedagog plătit de comitetul director al școlii, dar care nu era bugetar. Primesc acest post la jumătatea salariului celui cuprins în buget și îmi duc munca în școala pe care o cunoșteam și mă cunoștea. Primul trimestru al anului 1939 mă
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
care nu era bugetar. Primesc acest post la jumătatea salariului celui cuprins în buget și îmi duc munca în școala pe care o cunoșteam și mă cunoștea. Primul trimestru al anului 1939 mă găsește în acest post alături de alți trei pedagogi cunoscuți, dintre care unul era chiar fostul meu coleg și concurent la „Tinerimea Română” și care-mi luase premiul din ultima clasă în împrejurările relatate. Întâmplător locuiam la etaj în aceeași cameră. Totul decurge normal, fără incidente. Comportarea mea prietenească
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
Și în același timp reprezintă un fel de alibi, pentru că având această distanță ar fi fost mai greu să se realizeze o cultură deplină. S. A.: Sigur că da. Din acest motiv, costul psihologic al învățării din proximitate este enorm, fiindcă "pedagogul" nu e vreun norocos, vreun favorizat de soartă, trăitor într-o lume aproape perfectă ca Occidentul din fantasmele noastre -, ci un Celălalt vecin, prins aproape în aceleași chingi geografice și istorice. Astfel încât, ardelenii, care își aveau modelele printre ei, nu
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
zbuciumată. Rămas orfan de tată la numai doi ani, crescut doar de mamă, neputând năzui la prea multe a fost nevoit să se descurce singur, luptând din greu. Constrâns de greutățile materiale s-a angajat ca ca un fel de pedagog la un internat particular. Sarcinile lui erau să-i ducă pe copii la școală, să-i readucă la internat și nu în ultimul rând să-i supravegheze 31. Lipsa tot mai mare de mijloace financiare și neputința de a-și
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3063]
-
s-o iau în viață! (Azi îmi dau cont că numai un tinerel timid și pierdut în jungla socială, cum eram eu, atunci, putea avea insolența de a pune o astfel de problemă unui om atât de important, unui vechi pedagog, un om aflat el însuși în derută!Ă - Ai adus ceva cu dumneata? m-a întrebat Profesorul, calm, și eu am „scos de sub surtuc” câteva foi bătute la mașină, două schițe fade, perfect mediocre. Și-a aruncat ochii pe una
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
actul acela cvasi-disperat și cam nesocotit de a pune marele om în fața unui tinerel necunoscut ce-i prezintă niște foi bătute la mașină, perfect plate, cerându-i însă o hotărâre destinală, încărcându-l cu rolul insuportabil chiar și pentru un pedagog versat de a deveni arbitru între părinții și progenitura încă plutind în apele, în mâzga tuturor posibilităților. Cele două schițe arătau perfect „lipsa mea de talent” - și eu însumi, apoi, peste ani, când mi se prezentau „aspiranți la proză, la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
o societate deschisă din nou „tuturor posibilităților”, vor trăi, cel puțin unii dintre ei, aceleași obsesii sociale pe care le-am trăit noi - o parte dintre noi, cei ce refuzam încă de pe băncile școlii un drum cuminte, înțelept calculat de pedagogii și părinții noștri! -, oare aceste „idealuri” burgheze vor mai „funcționa” în viitorul social al României, al Europei?! Dar... numai burgheze?! E adevărat că pentru noi, fiii secolului XX, cariera însemna reușita socială, materială, administrativă; burgheză, încă o dată. Dar la sfârșitul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
patetic și inflamat care eram a fost și un motor al propriei mele formații - în dezacord cu toate premisele societății românești de atunci, înrobite stalinismului. Opunând de pe atunci „ideea mea” despre carieră celei pe care mi-o propuneau părinții și pedagogii. În legătură cu pedagogii mei trebuie să spun că nici unul dintre ei nu „m-a simțit”! Și nu din vina lor, evoluția mea interioară, cum am mai spus-o, a fost extrem de lentă și de „ascunsă”, de „subterană”. Eu însumi - acel „eu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
inflamat care eram a fost și un motor al propriei mele formații - în dezacord cu toate premisele societății românești de atunci, înrobite stalinismului. Opunând de pe atunci „ideea mea” despre carieră celei pe care mi-o propuneau părinții și pedagogii. În legătură cu pedagogii mei trebuie să spun că nici unul dintre ei nu „m-a simțit”! Și nu din vina lor, evoluția mea interioară, cum am mai spus-o, a fost extrem de lentă și de „ascunsă”, de „subterană”. Eu însumi - acel „eu însumi” din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]