3,277 matches
-
Deci... ce e de făcut acum ? Mă simt ușor neliniștită, cum stau așa pur și simplu. Ar trebui să fac ceva. Îmi cad ochii pe un număr vechi din Economist din raftul de ziare de lângă masă și îl ridic. Îl răsfoiesc și încep să citesc un articol interesant despre controalele monetare internaționale, savurându-mi cafeaua. Apoi, în clipa în care aud un zgomot venind de sus, îl las imediat jos. Nu e normal ca menajerele să citească articole despre controalele monetare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
preșul de la intrare un exemplar din The Times și vin cu el în bucătărie, exact în clipa în care feliile de pâine sar din prăjitor. Asta da viață. Mă așez lângă fereastră, crănțănind din pâinea prăjită, sorbind din cafea și răsfoind ziarul alene. În cele din urmă, după ce devorez trei felii, două cești de cafea și toate secțiunile de duminică, îmi întind brațele cu un căscat uriaș și mă uit la ceas. Nu-mi vine să cred. E abia opt fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
dat pe spate ! Acum arăt ca un Iisus care a luat ceva la bord. Nu sunt prea convinsă că în felul ăsta îmi sporesc șansele. Cobor, trag draperiile, lăsând să intre lumina puternică a dimineții, și ridic ziarele de pe preș. Răsfoiesc rapid Cotswold Property Magazine ca să văd cât costă o casă aici, când sună telefonul. La ușă e un tip în uniformă, cu un clipboard în mână, și în spatele lui, pe alee, e parcată o dubiță. — Aveți o livrare de la Professional
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pe un ton firesc. Ăsta e numele firmei la care aplici ? — Ei, nu știu, spune Melissa, posomorâtă. E cea mai tare. Dar e incredibil de competitivă. E foarte greu să te angajezi la ei. Pare de mega lux ! spune Eddie, răsfoind paginile strălucitoare, fiecare ilustrată cu câte o fotografie. Ia uite ce birouri ! Îl privesc cum dă paginile transfigurată. Uite o poză cu holul de la intrare. Uite una cu etajul la care am lucrat. Nu-mi pot lua ochii - și, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
cineva mi-a desenat o perie de wc într-una dintre mâini. Lângă fața mea scrie cu litere uriașe „Mai bine spăl wc-uri!” — O, Doamne. Mă prăbușesc într-un scaun și mă uit la poză. De ce ? — E august, spune Eddie, răsfoind Telegraph. N-au ce știri să dea. Scrie aici că ești o „victimă a societății obsedate de muncă a zilei de azi”. Întoarce ziarul și îmi arată un articolaș cu titlul MAREA SPERANȚĂ DE LA CARTER SPINK ALEGE CORVEZILE CASNICE DUPĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
E un sezon prost, spune Eddie, apucând ziarul Express. E adevărat că ai descoperit de una singură legăturile Mafiei cu firma la care lucrai ? — Nu ! Ridic privirea îngrozită. Cine a zis așa ceva ? — Nu-mi mai amintesc unde am citit, spune, răsfoind paginile. Uite, în ăsta e o poză cu mama ta. E o doamnă bine. — Cu mama ? Mă uit siderată. — Ambițioasa fiică a unei mame ambițioase, citește Eddie cu glas tare. „Cât de mare a fost prețul succesului ?” O, Doamne. O să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
simpla vedere a unui contract nou-nouț îmi stârnea un val de adrenalină. Întotdeauna voiam să fiu prima care sesizează o anomalie, prima care ridică o problemă. Însă acum mă simt total pustiită. Toată lumea din compartiment s-a pus pe treabă. Răsfoiesc contractul, sforțându-mă să-mi stârnesc entuziasmul. Haide. Asta e viața mea de-acum. În clipa în care am să reintru efectiv în joc, o să înceapă să-mi placă din nou. — De la cărțile de bucate la contracte, murmură Dominic în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
din partea angajaților, N-a fost vorba de presiuni, domnule, Dar a fost o interferență, Îmi cer scuze. Altă pauză, Ce-o să-mi mai spună acum, se întrebă olarul, îngrijorat. Nu va întârzia s-o afle. Șeful deschidea un registru, îl răsfoia, consulta o pagină, alta, apoi adună cifre pe un calculator de buzunar, în fine spuse, Mai avem în magazie, fără posibilitate de vânzare, nici măcar la preț de sold, chiar sub cât ne-au costat, o mare cantitate de articole de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
așa? Adevărat, nu mă gândisem să ți-o arăt. Am ascuns-o Întotdeauna În prezența ta. Dar persoana care mi-a dăruit-o mi-a cerut să-i făgăduiesc că am s-o țin ascunsă. I-o Întinde. Djahane o răsfoiește vreme de câteva clipe, simulând cea mai mare indiferență la vederea acelor câtorva pagini Înnegrite, răzlețite printre zecile de foi goale. I-o dă Înapoi, cu o strâmbătură clară de nemulțumire. — De ce mi-o arăți? Nu ți-am cerut nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Înșface, pentru că respectivul episod era cu totul necunoscut În afara comunităților ismailite. Știa oare istoricul de existența Manuscrisului de la Samarkand? Se pare că nu. L-ar fi căutat, dacă ar fi auzit vorbindu-se de el, și, după ce l-ar fi răsfoit, l-ar fi salvat? Nu se știe. Ceea ce se povestește este că el s-a oprit În fața unui teanc de lucrări consacrate științelor oculte și că s-a cufundat În ele, uitând de trecerea timpului. Ofițerul mongol care a venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
fi sigur că Manuscrisul ar exista, interesul tău pentru Omar Khayyam ar renaște? — Neîndoielnic, am mărturisit eu. Și dacă ți-aș spune că am văzut cu ochii mei acest Manuscris al lui Khayyam, chiar În Paris, și că l-am răsfoit? XXVII Dacă aș spune că această revelație mi-a bulversat, dintr-odată, viața, ar fi inexact. Nu cred că voi fi avut reacția pe care o aștepta Rochefort. Eram surprins, intrigat peste măsură, dar, totodată, și sceptic. Omul nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
ar fi inexact. Nu cred că voi fi avut reacția pe care o aștepta Rochefort. Eram surprins, intrigat peste măsură, dar, totodată, și sceptic. Omul nu-mi inspira o Încredere nemărginită. Cum putea să știe dacă manuscrisul pe care-l răsfoise reprezenta opera autentică a lui Khayyam? Nu cunoștea persana, s-ar fi putut Înșela. Din ce rațiuni neobișnuite s-ar fi aflat acea carte la Paris, fără ca nici un orientalist să se fi gândit să atragă atenția asupra ei? M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
m-a povățuit să vin să vă văd, dar scopul vizitei mele nu este acela de a scrie un articol despre Persia, nici despre dumneavoastră. I-am dezvăluit interesul meu pentru Manuscrisul lui Khayyam, dorința mea intensă de a-l răsfoi Într-o zi, de a-i studia Îndeaproape conținutul. M-a ascultat cu o atenție susținută și cu o bucurie evidentă. — Vă sunt recunoscător că mă smulgeți, pentru câteva clipe, din apăsătoarele mele preocupări. Subiectul pe care-l evocați m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
nu-mi răspunse și ieși. N-a revenit decât după șase luni. Dintr-un buzunar interior, scoase un sipețel de aur, bătut cu nestemate, pe care mi-l Întinse deschis. „Privește acest manuscris, cât crezi că poate valora?” L-am răsfoit, apoi i-am descoperit conținutul, tremurând de emoție. „Textul autentic al lui Khayyam; picturile, ornamentația, e inestimabil!” „Mai mult de o mie o sută de tumani?” „Infinit mai mult!” „Ți-l dăruiesc, păstrează-l. Îți va aduce aminte că Mirza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
noastre s-ar putea Încrucișa! Câteva clipe de amintiri mute ne-au absorbit. După aceea, Șirin spuse: — N-am plecat din Teheran fără carte. — Manuscrisul de la Samarkand? Stă tot timpul pe scrin, aproape de patul meu, nu ostenesc niciodată să-l răsfoiesc, știu pe dinafară Rubaiatele și cronica de pe marginea textului. — Aș da zece ani din viață pentru o noapte cu această carte. — Eu aș da o noapte din viață. În clipa următoare, eram aplecat asupra feței lui Șirin, buzele ni s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
despre Guggenheim... și să‑mi petrec restul după‑amiezei prin magazine. Fiindcă ideea e: chiar ai nevoie să vezi o operă de artă în carne și oase, ca să o apreciezi cum trebuie? Firește că nu. Și, într‑un fel, să răsfoiești o carte poate fi chiar mai bine decât să faci ocolul galeriilor, pentru că în felul ăsta pot să bifez mai multe opere și, de fapt, chiar să aflu mai multe. În plus, și aici e artă, nu? Așa că deja am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
de fapt, chiar să aflu mai multe. În plus, și aici e artă, nu? Așa că deja am făcut o baie bună de cultură. Exact. Nu se poate spune că mă grăbesc să ies din magazin. Stau cel puțin zece minute, răsfoind cărți și îmbibându‑mă de atmosfera culturală. În cele din urmă, cumpăr o carte mare și grea, pe care am să i‑o fac cadou lui Luke, plus o cană foarte cool pentru Suze, niște creioane și un calendar pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
poală o carte intitulată Arta abstractă și artiștii săi, după care iau o gură din băutura care tocmai mi‑a fost pusă în față, încercând să nu fiu prea plină de mine. — Chiar te‑ai dus la Guggenheim! zice Luke, răsfoind cartea și parcă nevenindu‑i să creadă. — Îhm... da, zic. Normal că m‑am dus. OK, știu că n‑ar trebui să‑ți minți iubitul. Dar e oarecum adevărat, nu? Adică, am fost la Guggenheim. În cel mai larg sens
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
grăbesc la ușă, înșfac teancul de ziare și le car cu mine în pat. Înhaț Daily World și încep să caut prin el cu înfrigurare. Pagină după pagină... dar nu văd nimic. Mă întorc la prima pagină și încep să răsfoiesc mai atentă, uitându‑mă prin toate rubricuțele, și numele meu nu apare nicăieri. Mă las pe pernă amuzată. Ce tot spune Suze? De ce naiba e atât de ... Și atunci văd pagina dublă de la mijloc. O singură pagină dublă împăturită, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
plicuri cu înfățișare neprietenoasă, simt un junghi în stomac și îmi doresc să nu fi venit niciodată acasă. Cel puțin, cât eram plecată, nu trebuia să știu despre toate astea. — Așa, zic, încercând un ton nonșalant și stăpân pe situație. Răsfoiesc plicurile, fără să mă uit la ele cu adevărat, apoi le las jos. O să mă uit la ele mai târziu. Când am să mă pot concentra la ele. — Bex... Suze face o față lungă. Cred că ar fi bine s
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
managerul meu de cont, mă servește cu un pahar de sherry și mă întreabă despre toți cei din familie. Știi ceva, Bex, cred că ar trebui să te muți la Coutts. — Mda, bine, spun. Poate. Simt o oarecare nervozitate în timp ce răsfoiesc niște broșuri de asigurări. Îmi amintesc ce a spus Derek Smeath despre John Gavin, că e riguros și inflexibil. O, Doamne, mi‑e dor de dragul de Smeathie. O, Doamne. Mi‑e dor de Luke. E un sentiment care mă izbește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
personalitate. — E prea la modă. Profesorul îi întinde un album gros, cu poze. — Ca să câștigăm timp, ne-am gândit să le propunem clienților noștri combinații de fețe de masculi consacrați, cu care să poată merge la sigur. Vă rog să răsfoiți albumul, e făcut în Photoshop. Lionel îi înapoiază albumul fără să-l deschidă. Îi spune hotărât: — Faceți-mă de nerecunoscut! — Acum sunteți cunoscut? se miră, oarecum ironic, chirurgul. — Aș vrea să-mi faceți o față de anonim. — Pardon? e contrariat profesorul
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
furnicarului... fabricarea untului,nituirea vapoarelor, coaserea uniformelor, dansul, discursurile, agrafe biciclete peruci discuri cravate trenuri conserve sutiene tunuri cărți, competiția inventivă a zădărniciei. — O, ooo, Ina!... de zece ani nu te-am văzut. Domnul o bătuse, ușor, pe umăr. Irina răsfoia, la un stand de cărți, în stradă, un ghid al plantelor medicinale. Leacuri vechi, semințe și ierburi. Bărbatul era înalt, spân, palid. Buze groase, nas mare, chelie în creștere, ochelari. Costum cacao, cravată cafea, față albă, de lapte. Parcă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Normal, Tolea, e normal! Aici, da. Aici, în gaura de șoricei. În găurica asta otrăvită, pentru șoricei.“ Așa că domnul Vancea ajunge iar în stația de tramvai. Așteaptă răbdător tramvaiul, se urcă, găsește loc liber lângă casieră, se așază, deschide ziarul. Răsfoiește paginile: fantoma Octavian nu apare, nici președintele Orest Popescu nu apare, nici numele Irinei Radovici nu apare. Ce-o fi făcând Ina la această trăsnită Asociație? Panouri, afișe, grafice de realizări și de sarcini, macheta numerelor festive? Și de ce isi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
umilea și a bunătății, în care nu credea? Să fie ASOCIAȚIA Model chiar ocazia ideală, masca ideală? Un mod de a urma și desăvârși morbida inițiere, în care se lansase în tinerețe? Domnul Vancea balansa de pe un picior pe altul, răsfoind ziarul în care nu găsea răspuns. Limbajul era aidoma tuturor ziarelor accesibile de-a lungul și de-a latul țării, un model, nu se putea desluși nici cea mai vagă deosebire. Sub banalitatea perfectei adaptări la mediul din jur, functiona
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]