2,847 matches
-
poezia literară în poezie scenică. [...] Mergând pe această direcție a "teatralizării" textului, Alexa Visarion a trecut spectacolul din registrul poematic al piesei, în acela al unei succesiuni de "stări" și momente, unele însă de o rară frumusețe, reprezentând reale transpuneri scenice ale metaforelor literare. Atmosfera se constituie într-un element activ al spectacolului, care cuprinde întreaga sală. Publicul este chemat în sală de bătăile toacei, care sunt urmate de o liniște adâncă, obligând la maximă concentrare. [...] De un dramatism cutremurător este
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
manipulare a expresivității unui decor este raportul fundamental între amplasamentul publicului și locul de joc, oricare ar fi el, scenă sau spațiu neconvențional. Iată cum am folosit acest instrument de lucru în cazul Meșterului Manole: Un decor ridicat în spațiul scenic propriu-zis ar fi îndepărtat fizic spectatorul de terenul dramei, l-ar fi situat în postura unui contemplator, ar fi dat naștere unor trucuri pentru a crea iluzia, așezând spectacolul în zona rece a unei concepții conformiste. De aceea, căutând un
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
felul acesta covârșit de dimensiunile monumentale ale unui eșafod în lemn de brad, o schelă de mari dimensiuni care acoperea toată deschiderea portalului scenei. În acest dispozitiv, obligam publicul să privească ansamblul construcției de jos în sus, asigurând pentru acțiunile scenice un ascedent marcat și ofeream spectatorului un impact, o anume stare de tulburare care ar fi reușit să-l pregătească pentru a primi mesajul propus într-o atitudine implicată, participativă în locul celei confortabile, distanțate și contemplative pe care ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
o eternă livadă cu vișini, veșnic retezată de necruțătorul fierăstrău al timpului. Ne aflăm "înăuntru", ne aflăm "afară"? Insesizabilă confundare a planurilor, imperceptibilul aliaj dintre real și fantastic, dintre banal și insolit, determină timbrul aparte al acestei reprezentații. O lectură scenică integrală a textului, care echilibrează armonios, subtil dar decis, "dichotomia dramaturgiei cehoviene". "La Cehov asistăm la o prăbușire a valorilor prin răsturnarea lor... prăbușirea constituie substanța tragică a pieselor, răsturnarea este viziunea comică aplicată". Această viziune comică se obține prin
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Despărțirea castă, eliberată de pofte, de Elena e jucată cu o adâncă simplitate. După ieșirea lui Astrov din scenă, avem impresia că spectacolul s-a terminat, dar finalul izbutește să dea iarăși o nouă semnificație întregului tablou: Sonia... O imagine scenică (...). Un carusel vesel, trist într-o lume de morți... (Mira Iosif) Excelenta atmosferă realizată de Alexa Visarion pe parcursul întregului spectacol, de asemenea, momente paroxistice, în special începutul actului al III-lea, unde Gheorhe Nuțescu ne oferă un adevărat recital (după
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
unde Constantin Adamovici face de monstrație de virtuozitate, încheind sublim spectacolul, împreună cu Melania Ursu, în acel dans al lacrimilor. (Ilie Călian) Grafica afișelor Vittorio Holtier Clasicii în actualitate ...La Unchiul Vanea se poate vorbi de o adecvare deplină a mijloacelor scenice la cerințele textului, privit în lumina critică a celor mai noi exegeze ale operei cehoviene. De aici și valoarea deosebită a spectacolului. Numeroaselor discuții cu privire la "genul" pieselor lui Cehov Alexa Visarion le dă un răspuns limpede, îmbinând comicul cu tragicul
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
spectacolul Unchiul Vanea, semnat de Alexa Visarion. Regizorul, împreună cu scenograful Vittorio Holtier, propun un raport extrem de subtil între real și imaginar, oferind o lume concretă, a cărei prezență nu admite însă niciodată iluzia vieții. Două elemente opuse susțin perpetuu imaginea scenică: pietrișul alb ce acoperă scena ca o spumă parcă înghețată, dar scrâșnind la fiecare pas, și elegantul candelabru, agățat misterios deasupra acestor oameni plasați într-un spațiu ce nu mai distinge exteriorul de interior. [...] Melania Ursu Sonia, Gheorghe Nuțescu Astrov
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
verbul lui Caragiale datorită unor regizori cuminți... (Dinu Săraru) Actuala reprezentație a Studioului de la Giulești, înseamnă prin concepție și valorificare a operei marelui nostru clasic. Creatorii sectacolului au descoperit în piesă dimensiuni mult mai vaste întrupate și transmise integral cereației scenice. [...] Deși montarea recentă pune în evidență mai ales virtuți regizorale, apte să anunțe de pe acum în persoana tânărului Alexa Visarion, un nume de prin rang în teatrul românesc, nu se poate trece cu vederea creațiile actoricești. [...] Alexa Visarion a intuit
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
românesc al deceniului opt, pentru actuala generație de artiști și spectatori, a celui mai important capitol al dramaturgiei naționale; evident, deschizând, totodată, ca și noile reprezentații cu D-ale carnavalului (Lucian Pintilie), O scrisoare pierdută (Liviu Ciulei) drumul unor exegeze scenice novatoare. (Valentin Silvestru) Spectacolul Năpasta, al regizorului Alexa Visarion, pe care l-am realizat împreună în 1974, la Teatrul Giulești a optat pentru o formulă de studio, exploatând foarte eficient avantajele respective. Cel mai important gest teatral scenografic acela de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
expresivul cadru scenografic și, mai ales, conducând reiguros evoluția fiecărui actor... (Ileana Lucaciu) Cu DA sau NU de Alexandru Ghelman, Alexa Visarion a făcut un spectacol strălucit, de o tensiune aproape dureroasă, cu caracterizări nete ale eroilor și o desfășurare scenică exemplară. [...] Alexa Visarion, al cărui stil personal e caracterizat de vigoare și austeritate a despovărat textul de unele amănunte localizante și a organizat atât de stringent lucrările acestei neobișnuite ședințe [...] spectacol omogen de o autenticitate robustă, impunând un joc interpretativ
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
ordin. Conferind unor scene de excepțională tensiune, sobrietate și concizie forța unei metafore, filmul lui Alexa Visarion pătrunde revelator mecanisme ale sufletului omenesc... (Natalia Stancu) ...Frumusețea stranie a peliculei se datorează, în bună parte, tocmai deliberatei prelungiri a unor mijloace scenice în înălțarea scheletului cinematografic. Supunerea la obiect funcționează însă pe deplin, mișcarea personajelor în spațiu, măsurată, pe alocuri, pas cu pas, ca un mers pe marginea prăpastiei, fiind, în ultimă instanță, mișcarea unor oameni închiși în propria lor patimă, nesăbuință
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
mare artă, bijuterii filigramate de o înălțătoare emoție (suita de stop-cadre din generic echilibrată de ecoul sec al cizmelor: cenușiul pereților hanului cu reflexe gălbui dau senzația unui interior rece și neprimitor, umed și "murdar", un interior dominat de spații scenice suprapuse, colțuroase, aspre, cu zone copleșite de umbre negre, mistuitoare, propice dramelor incomunicabilității și conjugale; starea de depresiune e agravată de o dominantă morală (triunghiul conjugal, patima înavuțirii); mediul e de o monotonie aparent-mediocră, aici melancolia devine deznădejde și plictisul
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Filmul nostru, film românesc... Dumnezeule, oare vom putea ieși din nou oameni după o viață întreagă în Echipa de zgomote?... (Alexa Visarion) Ion Vîlcu Mușat Pentru drama poetică Echipa de zgomote de Fănuș Neagu, Alexa Visarion a găsit o echivalență scenică întru totul propice. El creează în termenii unei estetici teatrale mult comentate, un spectacol "visceral", care dă senzația adâncului și poate ultimului strigăt pe care omul împins în mocirla degradării, îl mai poate adresa universului. Unitatea și finețea nuanțelor acestei
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
întâlniri între un "visător", creator al unei grave alegorii cu profunde rezonanțe umane și actuale Fănuș Neagu, și puternica personalitate a unui regizor Alexa Visarion, care transpune cu "brutalitate", cu forță expresivă "visul" dramatic într-o crudă și expresivă realitate scenică. [...] Alexa Visarion a înțeles perfect textul lui Fănuș Neagu și i s-a dedicat fără rezerve. Mai întâi avem contact cu expresiva scenografie imaginată de Daniela Codarcea: un studio de sunet amărât, copleșit de false mecanisme dedicate redării "naturalului", trucării
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
expresie, dar, îndeosebi, de excepțională organicitate. Parcă niciodată ca până acum regizorul nu a reușit o montare atât de puternică și de limpede în același timp. Lumea ca arenă de circ, tristă (paradoxal!) și groteascăiată sugestiile propuse, inspirat, de ambianța scenică semnată de Octavian Dibrov (decoruri) și Daniela Codarcea (costume). Extrem de important mi se pare spiritul de echipă impus de regizor.[...] În sfârșitdar de fapt, în primul rândFlorin Zamfirescu, în rolul titular. Woyzeck-ul său este neliniștitor, iar unui ochi atent nu
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
echipă, devotată ideii spectacolului, ce imprimă amprenta jocului colectiv. El materializează, prin această admirabilă echipă posibilitățile de expresie ale unui "teatru senzorial" un personal mod de a gândi teatru în care se resimte invenția cinematografului și felul în care arta scenică își revendică astăzi, cu brutalitate, față de acesta, specificul, împrumutându-i subtil și funcțional din posibilitățile de expresie (vezi: nota vizuală generală, specifică reprezentației, folosirea consecventă a "profunzimii câmpului" scenic, îmbinarea planurilor de joc ca într-un montaj cinematografic). La materializarea
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de calitate, printr-o echipă unită de regizorul Alexa Visarion. (Ileana Lucaciu) ...Spectacolul realizat de Alexa Visarion preia fondul demonstrativ al scenariului dramatic (neterminat) al lui Buchner, publicat (postum) în urmă cu 142 de ani, expunându-l într-un eseu scenic propriu, un torent de imagini și un flux de idei, viguros stăpânite prin claritatea viziunii. Condiția tragică a individului Woyzeck (extrem de comentată în abundenta exegeză a operei lui Buchner, relevându-i-se adecvarea și similitudinile cu destinul "omului fără calități
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
li se cere un continuu efort de concentrare nervoasă, depășind ca sarcină artistică parametrii interpretării tradiționale a "rolului". Meritul spectacolului este acela că nu ilustrează pur și simplu acest concept teatral, ci ne convinge permanent de viabilitatea și organicitatea lui scenică. Iar "starea" ca atare va fi resimțită în bună măsură și de public, pauza dintre cele două părți ale reprezentației părându-i-se astfel doar una din respirație, chiar dacă obligatorie. Într-un astfel de spectacol e greu de scris despre
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
acestui concept. Spectacolul este de sesizantă originalitate, complex și dur, de o dramaticitate pe alocuri excepțională, convocând numeroase și subtile mijloace în coagularea obsedantei imagini globale. Dintre reprezentațiile românești de până acum, Alexa Visarion dă, incontestabil, cea mai pătrunzătoare versiune scenică extinzând sensurile textului spre universal, construind o lume fabuloasă, cu oameni strigând libertatea și aclamând tirania viscerali și meditativi, răi și buni deopotrivă... [...]Alexa Visarion și-a afirmat puternica personalitate creatoare și în arta cinematografică. Realizate după scenarii proprii, inspirate
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
mai devotat, mai pătruns de participare, fie efemeră, într-o colectivitate străbătută de fiorul inefabil al artei. Ștefan Iordache Valentin și Radu Gh. Zaharia chelner [...]Alexa Visarion a poposit pe platou cu mentalitatea omului de teatru aureolat de prestigiul artei scenice, dorind parcă să demonstreze (și să răspundă pe risc propriu la întrebările noastre) că cinematografia a ignorat multă vreme un adevăr vechi de când lumea: sufletul oricărui film este autorul, emoția actului artistic rezidă din comunicarea directă și misterioasă dintre actor
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
desigur tragice, dar nu senzaționale sau perverse. Edgar Papu a putut cu dreptate scrie despre Năpasta că "alături de teatrul lui Tolstoi și al lui Strindberg, această dramă a lui Caragiale se numără printre primele din ceea ce avea să fie creația scenică de avangardă. Fixarea intensă a demoniei interioare, subînțelesurile abisale din om se află cu anticipație în Năpasta. În tot cazul, pe la 1890, nici teatrul francez, cu toată noutatea lui Maeterlinck și a lui Claudel, nici cel englez, cu toată vâlva
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
avut prilejul de a asista la acest mare eveniment teatral. Și, datorită lui, fiecare dintre noi a devenit mai "talentat". (Robert W. Corrigan) Un spectacol de o înaltă clasă a interpretării... Un exercițiu de măiestrie și strălucire... (Richard Schechner) Fascinație scenică, surprinzătoare construcție regizorală, așa cum nu am mai văzut niciodată la UWM. (Jean G. Mileham) 1986 PUNCT... ȘI DE LA CAPĂT Casa de Filme PATRU Camelia Maxim și Mircea Diaconu ... Dincolo însă de formula de comunicare, de regulă realist-parabolică (mai ales în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
îl joacă respectându-l cuvânt cu cuvânt, oarecum pe îndelete, artătându-se destul de scrupulos și cu indicațiile de regie ale autorului, dar creeând simultan senzația de concentrare, de densitate sporită. De altfel, întregul spectacol de la Timișoara, în ciuda aspectului său de maraton scenic, este caracterizat de această densitate, de eliminarea oricărui loc comun. Întratât Alexa Visarion reușește să încarce cu semnificație fiecare scenă, să o trimită dincolo spre ceva cunoscut și necunoscut deopotrivă. Când înainte de a părăsi scena, Tuzenbach (Robert Linz) cade în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
dacă spectacolul, pe alocuri, atinge culmi de plăcere estetică și tensiune intelectuală, faptul își află explicația în evoluția actorilor Claudiu Bleonț (Miroiu), sincer ca un înger, sensibil ca violoncelui lui Pablo Casals, Carmen Galin (Mona), pentru profunzimea și rafinamentul trăirilor scenice, care nu exclud misterul, "jocul", poezia, Cerasela Stan (Domnișoara Cucu), împletire de umor zglobiu și de bine ascunsă tristețe, Raluca Penu (o elevă) efigie a ingenuității amenințată însă de platitudinea din jur, Valentin Uritescu (profesorul Udrea), impresionant și el, alături de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
revelată aproape în clipa imediat următoare mișcării ei, Valer Dellakeza a reușit să traducă scenic "complexul" Gaev. Aplauze pentru Ilie Gheorghe care și-a împărțit sufletul de artist la doua personaje: bătrânul Firs și guvernanta Charlotta Ivanovna. Cele două creații scenice, total diferite, au fost o ispititoare invitație la o percepție deschisă, cu căutări și înțelesuri noi. Decorul, splendoare vizuală a formelor, conceput de Viorel Penișoară-Stegaru, a fost un actor omniprezent al spectacolului. Gândit pe mai multe planuri, a reușit să
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]