7,503 matches
-
construit în anul 1856. Până atunci, clopotele au fost așezate sub streașina bisericii sau sub o zvoniță. Nu au fost păstrate obiecte de preț donate de ctitor sau de familia sa. Cea mai veche relicvă păstrată este un fragment de sculptură provenind de la o catapeteasmă din secolul al XVII-lea. Cele mai vechi icoane sunt: "Deisis" (donată în 1726 de Ioachim Buliga și soția sa Iliana), "Sf. Muceniță Varvara, Cuvioasa Parascheva și Întâiul mucenic Ștefan" (din 1808). S-au mai păstrat
Biserica Înălțarea Sfintei Cruci din Volovăț () [Corola-website/Science/316964_a_318293]
-
picturile sale liniile drepte și folosește culori complimentare. În tablouri, ca ""Dinamismul unui unui jucător de fotbal"" (1911) sau ""Dinamismul unui ciclist"" (1913), reprezentarea subiectului în stadii temporale succesive, sugerează idea deplasării în spațiu. Aceiași preocupare se constată și în sculpturile sale, de altfel puține la număr. "Liniile-forțe" și "planurile care se întrepătrund" conferă obiectului continuitate în spațiu (""Forme unice de continuitate în spațiu"", 1913). În 1915 Italia intră în război. Boccioni se înrolează voluntar împreună cu alt grup de artiști, consecvent
Umberto Boccioni () [Corola-website/Science/319195_a_320524]
-
(n. 13 noiembrie 1938, Stavanger) este un artist plastic din Norvegia care lucrează folosind diferite tehnici, precum pictura, desenul, sculptura, țesutul. Fiu al unui director de școli comerciale, și familia sa au locuit în mai multe orașe în timpul copilăriei, atât datorită transferurilor de serviciu ale tatălui său, dar și pentru că familia căuta să-l menajeze pe Jan când acesta era
Jan Groth () [Corola-website/Science/315233_a_316562]
-
a avut loc între anii 460-480, în timpul domniei împăratului Harishena din dinastia Vakataka (250-500 d.Hr). Acesta era un mare patron al artei budiste, în timpul domniei sale fiind înfrumuțesate grotele de la Ajanta și construite unele noi, fabuloase, bogate în picturi și sculpturi, prezentând scene din viața lui Buddha sau ale altor divinități budiste. Curând, Ajanta a devenit un important centru monahal budist, însuși călugărul chinez Xuanzang ne informează într-una din lucrările sale că aici a trăit Dignaga, un celebru călugăr filozof
Grotele Ajanta () [Corola-website/Science/310439_a_311768]
-
o inscripție. Mult mai târziu, alți cercetători îl vor redescoperi și îl vor face celebru în întreaga lume, incluzându-l în anul 1983 în Patrimoniul Mondial UNESCO. Pe lângă realizarea extraodinară de săpare de grote în stâncă, aceste grote prezintă și sculpturi și picturi artistice remarcabile. Intrarea în grotă este îngustă, iar încăperile grotelor sunt mai mult largi decât adânci. La intrare în încăpere privirea vizitatorului cade pe o statuie sculptată în piatră a lui Buddha. Grota mai importantă are scene executate
Grotele Ajanta () [Corola-website/Science/310439_a_311768]
-
mulaje din materiale plastice (sau ceară), impregnate cu un strat de grafit, pentru a le face conductoare. Mulajul este montat la catod și după depunerea metalului se îndepărtează materialul mulajului. Se obțin astfel reproduceri foarte fidele ale formei unor obiecte (sculpturi, alte opere de artă). Plasăm o plăcuță din material semiconductor într-un câmp magnetic uniform de inducție B, perpendicular pe fețele laterale, prin care circulă curentul I. Sub acțiunea forței Lorentz, electronii se vor deplasa spre fața interioară care se
Efectele curentului electric () [Corola-website/Science/312275_a_313604]
-
al XX-lea mai ales datorită bustului (protoma) ei, ajuns în colecția Muzeului egiptean din Berlin, și care face parte în prezent din Muzeul Nou. Bustul lui Nefertiti, în mai multe variante, a fost una din cele mai des copiate sculpturi dintre cele ce ne-au parvenit din Egiptul antic. Titlurile reginei Nefertiti erau numeroase, de exemplu, la Karnak sunt inscripții în care este denumită "„Moștenitoarea, cea mare în grații, cea plină de farmec, marea aducătoare de fericire, doamna gingășiei, foarte
Nefertiti () [Corola-website/Science/303012_a_304341]
-
ți le cere. Există și excepții. Cum poate cineva să se înconjoare numai de kitch-uri? Pentru că le adoră. Fac parte din viața lui. Este personalitatea lui,. Chiar dacă mâine un prieten i-ar face cadou un tablou original renumit sau o sculptură reușită, el chiar de-a doua zi ar pune alături un mic buchet de flori din plastic, care s-ar asorta de minune cu culoarea ramei sau a covorului de jos. Adolescența nu se poate asocia cu muzica clasică, nu
Editura Destine Literare by Corina Diana Haiduc () [Corola-journal/Journalistic/85_a_460]
-
cele două domenii au fost unite. Thomas Bruce, al VII-lea conte de Elgin a fost un diplomat și ambasador al Imperiului Otoman între 1799 și 1803. El a cheltuit o mare parte din avere în operațiuni de salvare a sculpturilor din marmură din Panteonul de la Atena, care decădeau în ruină.
Casa de Bruce () [Corola-website/Science/331046_a_332375]
-
cele trei faze ale culturii minoice (EM, MM, LM). Cum obiectele din lemn și textile au dispărut prin descompunere, cele mai bine conservate urme ale artei minoice care au supraviețuit sunt obiectele din ceramică, palatele din piatră cu fresce și sculpturile din piatră. Pe fresce, femeile erau reprezentate cu piele palidă, iar bărbații cu piele bronzată sau roșie - li se spuneau și "Foinikes". Orașele minoice erau conectate cu drumuri pavate cu blocuri de piatră tăiate cu ferăstraie de bronz . Străzile erau
Civilizația minoică () [Corola-website/Science/304501_a_305830]
-
publice locale. Fondurile acestora conțin circa 800.000 piese de patrimoniu ce țin de istoria și cultura națională și cea universală. Patrimoniul arheologic al Republicii Moldova este bogat în opere de artă de o vechime considerabilă. Au fost depistate mostre de sculptură încă din perioada paleoliticului tîrziu. Ceramica culturii Cucuteni din perioada eneolitică este atestată în mai multe localități ale Republicii Moldova și posedă valențe artistice incontestabile, prezentînd o întreagă mitologie în imagini. Primul post de radio din Chișinău, Radio Basarabia, a fost
Republica Moldova () [Corola-website/Science/296551_a_297880]
-
sau alte materiale, de exemplu marmura în India) sunt utilizate frecvent. Uneori, adevărate bariere de mashrabiya sunt create, ca în complexele și moscheile mamelucilor. Există o mie și una de modalități de a decora o clădire în ținuturile Islamului. Ceramica, sculptura, pictura, mozaicul sunt unele dintre cele mai des utilizate tehnici. Anumite elemente arhitecturale au, de asemenea, o vocație ornamentală. Spre deosebire de ceea ce credem cei mai mulți dintre noi, decorul arhitectural, ca și arta islamică, în general, este frecvent figurativ. O excepție importantă, cu
Arhitectura islamică () [Corola-website/Science/337179_a_338508]
-
populare). Clădirea cel mai bine conservată în momentul de față este, fără îndoială, maristanul lui Nur al-Din, în Alep, și cel mai remarcabil, cea a complexului funerar al lui Qala ' un, din păcate într-o stare precară, dar ale cărui sculpturi din stuc rămase dovedesc magnificență. Lung de aproape , clădirea acoperea o arie vastă, și era organizată în jurul unei curți cu patru "iwan" inegale. În această curte, era o fântână din care porneau patru canale care alimentau unele încăperi. Două tipuri
Arhitectura islamică () [Corola-website/Science/337179_a_338508]
-
Luceafărul, România Literară, Săptămâna, Viața Românească, Albina, Ifiumuncacs. A ilustrat volumele: Poeme de Theodor Balș, Libertatea de a trage cu pușca de Geo Dumitrescu, Veșmânt și culoare de Cristina Anghelescu, Coloana fără sfârșit de Mircea Eliade. Prima expoziție personală, de sculptură și desen, Cariatide, a fost realizată în anul 1969, la Galeria Simeza. I-au urmat expozițiile de sculptură din anii 1970, 1972, 1974, la Galeria Apollo; 1975 expoziția de desen la Galeria Amfora; 1976 expoziția de sculptură la Galeriile de
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
trage cu pușca de Geo Dumitrescu, Veșmânt și culoare de Cristina Anghelescu, Coloana fără sfârșit de Mircea Eliade. Prima expoziție personală, de sculptură și desen, Cariatide, a fost realizată în anul 1969, la Galeria Simeza. I-au urmat expozițiile de sculptură din anii 1970, 1972, 1974, la Galeria Apollo; 1975 expoziția de desen la Galeria Amfora; 1976 expoziția de sculptură la Galeriile de artă ale municipiului București; 1979 expoziția de sculptură și desen la Galeriile de artă Bacău; 1980 expoziția de
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
expoziție personală, de sculptură și desen, Cariatide, a fost realizată în anul 1969, la Galeria Simeza. I-au urmat expozițiile de sculptură din anii 1970, 1972, 1974, la Galeria Apollo; 1975 expoziția de desen la Galeria Amfora; 1976 expoziția de sculptură la Galeriile de artă ale municipiului București; 1979 expoziția de sculptură și desen la Galeriile de artă Bacău; 1980 expoziția de desen la Galeria Galateea. Sculpturi monumentale din această perioadă se află la Măgura Buzăului: A fost aici, odată... (1971
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
anul 1969, la Galeria Simeza. I-au urmat expozițiile de sculptură din anii 1970, 1972, 1974, la Galeria Apollo; 1975 expoziția de desen la Galeria Amfora; 1976 expoziția de sculptură la Galeriile de artă ale municipiului București; 1979 expoziția de sculptură și desen la Galeriile de artă Bacău; 1980 expoziția de desen la Galeria Galateea. Sculpturi monumentale din această perioadă se află la Măgura Buzăului: A fost aici, odată... (1971), Zăbală și paloș (1979), iar la Tîrgu-Jiu a realizat decorația exterioară
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
1974, la Galeria Apollo; 1975 expoziția de desen la Galeria Amfora; 1976 expoziția de sculptură la Galeriile de artă ale municipiului București; 1979 expoziția de sculptură și desen la Galeriile de artă Bacău; 1980 expoziția de desen la Galeria Galateea. Sculpturi monumentale din această perioadă se află la Măgura Buzăului: A fost aici, odată... (1971), Zăbală și paloș (1979), iar la Tîrgu-Jiu a realizat decorația exterioară de la sediul primăriei (32 capitele). La 15 iulie 1980, data la care a părăsit România
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
și de sculptor, realizată între 1962 - 1980, a rămas în atelierul din Bariera Vergului, Intrarea Mieilor nr. 10, atelier devastat după refuzul artistului de a reveni în țară. Plecarea din România i-a fost favorizată de invitația la Simpozionul de sculptură în marmură de la Skironio (Grecia), organizat de soția sculptorului Costas Polichronopoulos, în memoria acestuia. După o scurtă perioadă petrecută în Grecia și în Italia, în iulie 1981 Nicăpetre emigrează în Canada, la Toronto. Deși a fost obligat să lucreze ca
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
ciclul Livezi înflorite), să scrie (volumul autobiografic Brăilița - Downtown - via UAP) și să cioplească în parcuri, în locuri izolate, trunchiuri de copaci răsturnați de furtună și din ce în ce mai rar, în piatră. Din 1982 a reușit să expună în Toronto, pictură și sculptură la Columbus Center, iar în 1985, a deschis expoziția personală de sculptură la Goethe Institute. Acesta a fost începutul unei intense activități expoziționale care îi va aduce recunoașterea internațională. Nicăpetre s-a impus prin varietatea tehnicilor, a genurilor și prin
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
să cioplească în parcuri, în locuri izolate, trunchiuri de copaci răsturnați de furtună și din ce în ce mai rar, în piatră. Din 1982 a reușit să expună în Toronto, pictură și sculptură la Columbus Center, iar în 1985, a deschis expoziția personală de sculptură la Goethe Institute. Acesta a fost începutul unei intense activități expoziționale care îi va aduce recunoașterea internațională. Nicăpetre s-a impus prin varietatea tehnicilor, a genurilor și prin complexitatea operei sale, prezentată în galerii și în alte spații culturale de
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
impus prin varietatea tehnicilor, a genurilor și prin complexitatea operei sale, prezentată în galerii și în alte spații culturale de referință din Canada, SUA, Japonia, Grecia, Germania, Austria. În 1991 a fost distins cu Marele Premiu la Concursul Internațional de Sculptură Henri Moore de la Hakone (Japonia). Lucrarea premiată, Adam și Eva, sculptată în marmură, a intrat în colecția Muzeului Regal din Tokio. În 1993 a obținut Premiul Juriului la a II-a ediție a Concursului Internațional de Sculptură organizat de Universitatea
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
Concursul Internațional de Sculptură Henri Moore de la Hakone (Japonia). Lucrarea premiată, Adam și Eva, sculptată în marmură, a intrat în colecția Muzeului Regal din Tokio. În 1993 a obținut Premiul Juriului la a II-a ediție a Concursului Internațional de Sculptură organizat de Universitatea din Birmingham - Alabama, SUA. Lucrarea Invocație, sculptată în lemn, a fost cumpărată pentru colecția Universității. În 1995 a participat cu lucrarea în lemn, Devenire, la Expoziția Trienală de Sculptură de la Osaka. Alte lucrări monumentale sculptate de Nicăpetre
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
a II-a ediție a Concursului Internațional de Sculptură organizat de Universitatea din Birmingham - Alabama, SUA. Lucrarea Invocație, sculptată în lemn, a fost cumpărată pentru colecția Universității. În 1995 a participat cu lucrarea în lemn, Devenire, la Expoziția Trienală de Sculptură de la Osaka. Alte lucrări monumentale sculptate de Nicăpetre sînt instalate în parcuri culturale și spații publice din lume: Iubirea mea... despre tine (1974), marmură, la Villany (Ungaria), Marea Umbră (1980), marmură, la Skironio (Grecia), Orgă de liniște (1988), granit, la
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]
-
autobiografia Brăilița - Downtown via U. A. P. S-a stins din viață pe la 72 de ani, în dimineața zilei de luni, 21 aprilie 2008. Petru Comarnescu a intuit cel dintîi valoarea sculptorului Nicăpetre. În 1969, în cronica primei expoziții personale de sculptură, criticul scria, despre autorul ei, că "va deveni un foarte original și mare sculptor". Încă de la debut, Nicăpetre și-a afirmat atașamentul la modernitatea clasică, așa cum a fost ea definită de Brâncuși, prin adoptarea cioplirii directe, prin urmarea modelului formelor
Nicăpetre () [Corola-website/Science/316250_a_317579]