3,099 matches
-
oră, indiferent de ce am nevoie. Mi‑a zis s‑o sun negreșit. Iau cartea ei de vizită din geantă și încep să tastez cu grijă numărul. — Alo! zice o voce veselă. Ați sunat la biroul lui Kent Garland. Sunt Megan, secretara ei. Cu ce vă pot fi de folos? — Bună ziua, spun. Sunt Rebecca Bloomwood. Pot să vorbesc cu Kent, vă rog? — E într‑o ședință, zice Megan pe un ton amabil. Vreți să‑i lăsați un mesaj? Păi, aș vrea doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
în gât. Îmi cer scuze. — N‑ai pentru ce, spune Michael calm. Și eu aș fi făcut la fel. — Da, sigur, îngaim. — Ar trebui să mă vezi când pierd vreun contract. Plâng până mi se duc ochii în vârful capului. Secretara mea trebuie să se ducă după șervețele la fiecare jumătate de oră. — E atât de serios, încât nu îmi pot abține un mic surâs. Hai, bea‑ți coniacul, zice, și hai să lămurim câteva chestii. Tu i‑ai invitat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
prea fără sare și piper. Așa că mă schimb repede cu un puloveraș roz, ceea ce înseamnă că trebuie să‑mi schimb și rujul. În cele din urmă ieșim din casă și ajungem la sucursala Fulham a Băncii Endwich. Când intrăm, fosta secretară a lui Derek Smeath, Erica Parnell, conduce un cuplu de vârsta a doua. Între noi fie vorba, eu și ea nu ne‑am prea înțeles niciodată. Are ceva ușor inuman - de fiecare dată când am văzut‑o, avea aceiași pantofi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
producătorul altei emisiuni. Poate era cineva care vrea să scriu în ziarul lui. Poate era John Gavin, care a sunat să‑și ceară scuze și să‑mi ofere înlesniri nelimitate de creditare. Poate că totul o să fie bine. — Era Mel, secretara lui Luke. — A! Mă uit la ea cu teamă. Ce voia? — Se pare că a venit un colet la ei la birou, pe numele tău. Din State. De la Barnes and Noble. Mă uit la ea cu o privire goală, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
nebunească: dacă și-ar schimba fața ca să nu-l mai recunoască destinul? Când mai ai câteva zile de trăit, merită să încerci orice. Intră în sala de așteptare. Un mobilier ultratrendy îl inhibă și vrea să plece. Prea târziu: o secretară, pe care profesorul a încercat toate implanturile posibile și care părea absorbită de un televizor cu plasmă, îl observă și îl abordează, superamabilă: — Aveți programare la profesorul Delacroix? — Nu. Abia azi m-am decis. De fapt, acum un minut, răspunde
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
N-am știut. Îmi cer scuze. Nu pot aștepta atât. Nu mă lasă Esmé. — Esmé... Am înțeles, îi face ea cu ochiul, atentă să nu i se desprindă pleoapa. Lionel se întoarce fericit c-a scăpat și dă să plece. Secretara se preface că verifică programările pe calculator și strigă după el, aproape disperată: — O secundă, domnule, unde vă grăbiți așa? Se pare că nevasta unui șeic și-a anulat rendez-vous-ul de la ora asta. Aveți un noroc... — La cât a scăzut
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Se pare că nevasta unui șeic și-a anulat rendez-vous-ul de la ora asta. Aveți un noroc... — La cât a scăzut prețul barilului de petrol, e de înțeles, încearcă Lionel s-o scuze pe nevasta șeicului. — Intrați, vă rog, îl îmbie secretara, zâmbindu-i din tot botoxul. În timp ce Lionel intră în cabinet, secretara apucă să-i spună profesorului, prin interfon: — Laurent, în sfârșit, un client! Să nu-l ratezi și pe-ăsta, că te părăsesc. Profesorul abia apucă să ascundă într-un
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
ora asta. Aveți un noroc... — La cât a scăzut prețul barilului de petrol, e de înțeles, încearcă Lionel s-o scuze pe nevasta șeicului. — Intrați, vă rog, îl îmbie secretara, zâmbindu-i din tot botoxul. În timp ce Lionel intră în cabinet, secretara apucă să-i spună profesorului, prin interfon: — Laurent, în sfârșit, un client! Să nu-l ratezi și pe-ăsta, că te părăsesc. Profesorul abia apucă să ascundă într-un sertar culegerea de sudoku pe care o cosmetiza de la prima oră
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
de jos, încât să vă fur banii din buzunar. Față mai de anonim decât aveți dumneavoastră nu se poate. Dacă vă fac o poză, n-apăreți în ea. Lionel se scoală demn: — Vă mulțumesc pentru timpul acordat. — Plătiți consultația la secretară. Înainte de-a pleca, am și eu o curiozitate: de ce vreți să fiți anonim? — Ca să nu mă recunoască destinul. La revedere. Lionel reintră în sala de așteptare. Secretarei nu-i vine să creadă că-l revede atât de repede și
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Lionel se scoală demn: — Vă mulțumesc pentru timpul acordat. — Plătiți consultația la secretară. Înainte de-a pleca, am și eu o curiozitate: de ce vreți să fiți anonim? — Ca să nu mă recunoască destinul. La revedere. Lionel reintră în sala de așteptare. Secretarei nu-i vine să creadă că-l revede atât de repede și cu aceeași față de fraier. Îl întreabă speriată: — Ce s-a-ntâmplat? — Domnul profesor a spus că nu e cazul de operație. — Așa a spus profesorul? — Exact așa. Și
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
operație. — Așa a spus profesorul? — Exact așa. Și mi-a spus să vă plătesc consultația. Cât vă datorez? — Nimic, e un cadou din partea casei. Puteți să mă așteptați puțin, până mă schimb? Ies și eu cu dumneavoastră. — Cu mare plăcere. Secretara intră în vestiar. Privirea lui Lionel este atrasă de televizor, unde sunt prezentate știrile de la ora 11. Lionel îl recunoaște pe prezentatorul vedetă - Gérard și mai nu știu cum -, care tocmai încheie un discurs patetic: — ...iar după aceste două morți absolut inexplicabile
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
se pare că va urma o a treia: un imigrant român, Lionel Frunza, care ar trebui să fie naturalizat luni, 14 mai. Dacă scapă, evident. Lui Lionel nu-i vine să creadă ce-i aud urechile. Se ține de biroul secretarei ca să nu cadă. Gérard continuă: — Imigrantul român, bine cunoscut în orașul nostru sub porecla Dansatorul din Nantes - Lionel cade, dar se ridică imediat, ca să nu fie surprins de secretară -, este orfan, a cunoscut umilințe cumplite la el în țară - Lionel
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
vine să creadă ce-i aud urechile. Se ține de biroul secretarei ca să nu cadă. Gérard continuă: — Imigrantul român, bine cunoscut în orașul nostru sub porecla Dansatorul din Nantes - Lionel cade, dar se ridică imediat, ca să nu fie surprins de secretară -, este orfan, a cunoscut umilințe cumplite la el în țară - Lionel mai cade o dată, dar se ridică la fel de repede - și a venit în Franța, țara drepturilor omului, ca să înceapă o viață nouă. Și acum, niște mâini criminale - nu excludem posibilitatea
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
acțiuni civice menite să apere viața acestui viitor cetățean francez. Suntem informați că poliția locală, prin inspectorul Clovis, a luat deja primele măsuri de protecție. Vom reveni în cadrul știrilor de la ora 13 cu noi amănunte. Putem pleca? aude Lionel vocea secretarei din spatele lui, care stinge televizorul cu telecomanda. — Da, spune Lionel, care încă nu și-a revenit din șoc. — Numai o clipă, mai spune retușata și apasă pe butonul de la interfon, după care îi spune profesorului Delacroix: Laurent, întoarce-te la
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
care îi spune profesorului Delacroix: Laurent, întoarce-te la nevastă! Impotentule! Îl ia de braț pe Lionel și ies. E ora 11.20. Lionel se află pe marginea Podului Verdun, cu picioarele atârnând deasupra râului Maine. S-a despărțit de secretară după numai câțiva pași făcuți împreună, dându-și seama că azi e miercuri și nicidecum prima duminică din lună. O doamnă distinsă, în vârstă de circa 75 de ani, aflată în spatele lui, îl încurajează. De acord, spune ea și trece
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
multe pânze de păianjen în acest hol. Iese. Agnès scapă solnița în cușcuș. Nevenindu-i să-și creadă urechilor, mormăie pentru ea: — Nu e grav. E ora 9.00. Gérard Clément intră pe ușa consulatului României. Este condus de o secretară - care-l privește suspicios și îmbietor - în biroul lui Anghel. Anghel se preface ocupat, deși, încă de dimineață, recalculează pe ce i s-a dus salariul din aprilie. Îl invită pe Gérard să ia loc. Acesta se conformează și-i
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Lionel? Nu trebuia să fii pe șantier? — Suntem cu două luni înaintea graficului. Și noi cu patru luni în urmă cu vânzările. Care-i problema? Lionel îi întinde o hârtie scrisă de mână cu câteva minute mai înainte, în biroul secretarei: — Vreau să-mi iau două zile libere. — S-a-ntâmplat ceva? îl întreabă directorul îngrijorat. — Un deces în familie. — Tu n-ai familie. Decesul meu. — Lionel, sunt obosit și nu gust nici o glumă. Mai ales dacă e macabră. — E greu
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
ridice privirea de pe claviatură. Da, lângă fereastră se afla, într-adevăr, un scaun. Se așeză pe scaun, în fața unui bărbat brunet, solid, sufocat de cravată. — Ați venit pentru Anul handicapaților... — Să vedeți, aș fi vrut să... — Întâi discutați cu tov secretară! N-avem voie să dăm nici un fel de date. Dacă ea mă cheamă și îmi spune, uite Papașa, așa-mi zice, Papașa sau Iopo îmi mai spune, discută dumneata cu tovarășu’, dacă îmi spune așa, atunci, bineînțeles... — Aștept, nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
un caz exemplar, cum vă spun. Să fi zâmbit și ceilalți, oare, tot așa, un zâmbet egal, nemișcat, imprimat definitiv pe mască? Dominic tocmai voia să ridice privirea, când vocea ghidului se înălță, brusc, peste tonalitatea obișnuită. — A, iată tovarășa secretară. Înseamnă că ședința biroului executiv s-a încheiat. Iată, puteți vorbi chiar cu tovarășa... Lângă dactilografă aparuse o gospodină scundă, modest îmbrăcată. Fustă groasă, gri, jachetă de lână tricotată, albastră. Ochelari, nas lung, păr puțin, încâlcit. Întindea o mână mică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
deloc ușoară. Nu e Shakespeare, nu e Cehov, nu e nici cea mai bună lucrare a lui Horia, dar am ales-o pentru colega mea de catedră, minunata și nu foarte răsfățata de regizori, Luminița Stoianovici. Ei bine, regizorii teatrului & secretara literară, deja-s cu pîra la directoare, că va fi ceva călduț, ceva modest, nedemn de un Național! Că să fie clar că e ceva „ de Studio”, nu de scena mare! Că mai bine ar fi să stea publicul pe
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
luni Înainte, marele gazetar Mircea Grigorescu m-a trimis acasă la maestru, să iau câteva portrete de-ale sale de pe perete, pentru a ilustra paginile dedicate dramaturgului, de către revista România Literară. Ajuns acasă la celebrul scriitor, am fost Întâmpinat de secretara sa, Anicuța Chendi (nepoata ardeleanului), o femeie ușor trecută,dar căreia-i luceau ochii precum la codobaturi. Mi-a spus cu o drăgălășenie cam zaharisită, că maestrul doarme, dar dacă-i las gaj buletinul, pot să-mi aleg de pe perete
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Chiriac (managerul Festivalului de la Sibiu), de două ori, la interval de 14 zile. E un om care te complexează: face 5-6 orașe din Europa și Asia, În fiecare lună. Ducîndu-mă cu mașina, pîn’ la gară, În București, vorbea mereu cu secretarele despre Moscova, Varșovia, Tokio, Bogota...Pleca la Madrid și după ce se-ntorcea, fugea În Croația ș.a.m.d. Și fiindcă veni vorba, printre altele, de Learul lui Șerban cu Mariana Mihuț, mi-a spus Costache că și Zholdak visa unul
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
nu zic nu, la dezgropare, ori la ambalaj, ori poate așa a fost să rămână, incompleți. Dar fără cap... Nisip dădu să spună ceva. Goncea îi făcu semn să tacă. - N-am altă soluție. Luați săculețu’, semnați la eaj, la secretara tov. colonel Ghiță, și până diseară îl și îngropați. Plutonierul Brandaburlea, Macatist al meu, vă așteaptă în mașină. Nisip încercă iar să spună ceva. Părintele Macovei îi făcu semn să tacă. Șopti ca pentru sine. - Dumnezeu le vede și le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
o virtualè nuntè, provocându-l, o nuntè oficiatè pe internet, nu-i spun cè e vorba despre nuntă mea deși tocmai astèzi am primit prin e-mail hârtiile oficiale și virtuale ale cèsètoriei, Pentru o clipè, amuzându-mè, mi-am închipuit figură secretarei directorului dacè mi-ar fi parvenit pe fax aceste hârtii în cazul în care eu aș fi optat pentru trimiterea lor prin fax și aș fi dat numèrul de fax al Institutului! Dar Ilarie nu protesteazè, dimpotrivè, crede cè totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
Flagrant delict pe scara blocului Ispitindu-l, a intrat C-o vecină în păcat, Iar păcatul a condus Să-l și bată...cel de sus! Cămin modern Soața, încheind ocara, Cică i-ar fi zis loială: „Vezi ce faci cu secretara, Că de la un timp te-nșeală!” Unui basarabean căsătorit cu o rusoaică N-am deloc pe dânsul pizmă, Greu a dus-o de năuc: Rusul l-a ținut sub cizmă, Iar nevasta sub papuc! Cadou De ziua lui, a șefului
IOAN FREN?ESCU by IOAN FREN?ESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83933_a_85258]