3,994 matches
-
foarte bine să existe și păsări moarte, Însă cu siguranță nu exista blândețe sau disperare. Nu ar fi acceptat așa ceva. S-a Îndreptat de spate și și-a dat toată silința, deși era extrem de neplăcut, să meargă pe un singur toc. Nu peste mult timp, se grăbea prin mijlocul unei mulțimi Înarmate cu umbrele, etalându-și picioarele splendide, șchiopătând ca o notă falsă Într-un cântec. Era un fir de lavandă, o pată de culoare total nepotrivită, căzută pe o tapiserie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
de toate felurile. Agrafe de păr din cristal, broșe cu strasuri, cercei strălucitori, nasturi de sidef, eșarfe În dungi albe și negre ca niște piei de zebră, genți de satin, șaluri de șifon, pompoane de argint și pantofi, Întotdeauna cu tocuri Înalte. Nu trecuse În nici o zi pe lângă bazarul ăla fără să intre În cel puțin câteva magazine, să se târguiască cu vânzătorii și să sfârșească prin a plăti un preț cu mult mai mic decât cel inițial pentru niște lucruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
decât să pătrundă adânc În sufletele nevinovate ale Domnului și să le distrugă viețile. Douăzeci de minute mai târziu, când dădu buzna Într-un cabinet șic dintr-unul dintre cele mai Înstărite cartiere ale orașului, Zeliha ținea Într-o mână tocul rupt, iar În cealaltă un serviciu de ceai. După ce intră Își aminti dezamăgită că uitase pachețelul cu bețe de scorțișoară la Grand Bazaar. În sala de așteptare se aflau trei femei care aveau un păr groaznic și un bărbat aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ei? La urma urmei, Zeliha se considera o locuitoare get-beget a Istanbul-ului și, ca pentru a o mustra pe recepționeră pentru că nu fusese În stare să observe un lucru atât de evident, s-a răsucit pe călcâiul pantofului cu tocul rupt și s-a așezat pe scaunul de lângă femeia cu batic pe cap. Abia atunci l-a observat pe soțul acesteia care stătea nemișcat, aproape paralizat de stânjeneală. Nu părea să o judece pe Zeliha, ci mai curând să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
acum, domnișoară! a poftit-o recepționera, stând În ușă și pregătindu-se să se lupte cu un alt r, de data asta, unul destul de greu de evitat În profesia ei. Doctorul... vă așteaptă. Înșfăcând cutia cu serviciul de ceai și tocul rupt, Zeliha sări În picioare. Simți toate capetele din Încăpere Întorcându-se spre ea, Înregistrându-i fiecare mișcare. În mod normal, ar fi mers cât de repede ar fi putut. Însă În clipa aceea mișcările ei erau extrem de lente, aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
auzit mumurând, Însă, de Îndată ce cuvintele i-au ieșit din gură, a cerut Înspăimântată iertare ateei din ea. Iartă-mă, iartă-mă, iartă-mă. Îndepărtându-se pe sub curcubeu, Zeliha se Îndrepta șchiopătând spre casă, strângând În brațe serviciul de ceai și tocul rupt, simțindu-se totuși mai puțin descurajată decât se simțise de câteva săptămâni bune. Deci, În acea primă vineri din iulie, pe la opt seara Zeliha s-a Întors acasă, la bătrânul konak turcesc cu Încăperi Înalte, ce părea total deplasat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Să-ți fie rușine! Întotdeauna ai făcut familia asta de râs. Fața lui Gülsüm s-a schimonosit de furie. — Uită-te la piercing-ul din nasul tău... la machiajul ăla, la fustele alea revoltător de scurte și la, a, da, la tocurile alea Înalte! Asta se Întâmplă când te Îmbraci... ca o curvă. Ar trebui să-i mulțumești zi și noapte lui Allah; ar trebui să fii recunoscătoare că nu sunt bărbați În familia asta. Te-ar fi omorât cu siguranță. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
-i fie teamă că cineva a otrăvit tortul? Sigur că nu, nebună inofensivă ce ești! Toate capetele din Încăpere s-au Întors spre ușa În cadrul căreia stătea mătușa Zeliha cu o jachetă de catifea reiată aruncată pe umeri, pantofi cu tocuri Înalte și o expresie Întrebătoare pe chip care o făcea să pară sfâșietor de frumoasă. Probabil se strecurase În cameră și rămăsese tăcută, ascultând discuția dintre ele, dacă nu cumva Își dezvoltase talentul de a se materializa atunci când voia. Spre deosebire de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
o făcea să pară sfâșietor de frumoasă. Probabil se strecurase În cameră și rămăsese tăcută, ascultând discuția dintre ele, dacă nu cumva Își dezvoltase talentul de a se materializa atunci când voia. Spre deosebire de majoritatea turcoaicelor cărora le plăcuseră fustele scurte și tocurile Înalte În tinerețe, Zeliha nici nu le lungise pe primele, nici nu le scurtase pe cele din urmă pe măsură ce Îmbătrânea. Stilul ei de a se Îmbrăca era la fel de excentric ca Întotdeauna. Anii doar Îi sporiseră frumusețea, În timp ce Își luaseră tributul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
alege pe cele mai modeste, ca să nu pară deplasată Într-un loc atât de conservator. De aceea fusese șocată să fie Întâmpinată la aeroportul din Istanbul de mătușa Zeliha care purta o fustă revoltător de scurtă și niște pantofi cu tocuri și mai revoltător de Înalte. Totuși, a fost și mai surpinsă să facă după aceea cunoștință cu mătușa Banu, care purta eșarfă pe cap și o rochie lungă, și să afle cât de pioasă era, cum se ruga de cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Rose era epuizată. Și-a mișcat cu grijă picioarele umflate, temându-se că nu aveau să-i mai intre În pantofi, deși purta Încălțăminte confortabilă, din piele portocalie, de la AKNY. S-a Întrebat cum naiba puteau stewardesele alea cățărate pe tocuri Înalte să stea În picioare o zi Întreagă de zbor. Lui Mustafa și lui Rose le-a luat jumătate de oră să-și vizeze pașapoartele, să treacă prin vamă, să-și găsească bagajele, să schimbe bani și să găsească o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Pentagonului, care sfătuiește guvernul În privința dotărilor cu armament. Întrebarea este cum a ajuns să conducă un asemenea proiect? Mă depășește, spuse Norman. Se așeză pe pat și-și scoase pantofii din picioare. Brusc Îl cuprinse oboseala. Beth se rezemă de tocul ușii. — Pari a fi În formă, remarcă Norman, gândindu-se că până și mâinile ei inspirau forță. — Așa s-ar zice. Am o mare Încredere În ce va veni. Dar tu ce crezi? Ai să te descurci? Eu? De ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Iarăși și-a făcut portretul de băiat de București, căsătorit în București, cu copii în București, cu prima slujbă și noroi autohton pe cizme. Tatoiu a intrat în joc, aici s-a îndrăgostit prima oară, aici și-a rupt un toc... Efectul conjugat a fost hilar. Cu tot efortul n-am reținut din programul lui Mircea Geoană decât că va face un ghișeu unic pentru toate dările. Nevoit să forțeze încontinuu, Geoană s-a trezit adesea în ofsaid. De pildă, a
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
clandestină/ din adâncul pământurilor sterpe -curajul și puterea (omenească)/ s-au topit ca aburul" alăturând-o, peste câteva versuri, unui citat din Coșbuc: "și-acum mă taie, dacă vrei/ și-aruncă-mă la câini." Ce-o fi ieșit? Cum scriu? Scriu cu tocul cu peniță muiat în călimară, pe o hârtie cu textură aspră, astfel încât tocul se mai împiedică și împroașcă cerneală. Tocul e fix acela cu care am scris în primii ani de școală. La fel și penițele. Până și eu sunt
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
aburul" alăturând-o, peste câteva versuri, unui citat din Coșbuc: "și-acum mă taie, dacă vrei/ și-aruncă-mă la câini." Ce-o fi ieșit? Cum scriu? Scriu cu tocul cu peniță muiat în călimară, pe o hârtie cu textură aspră, astfel încât tocul se mai împiedică și împroașcă cerneală. Tocul e fix acela cu care am scris în primii ani de școală. La fel și penițele. Până și eu sunt tot acela care a scris cu tocul și cu penița în clasele primare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
citat din Coșbuc: "și-acum mă taie, dacă vrei/ și-aruncă-mă la câini." Ce-o fi ieșit? Cum scriu? Scriu cu tocul cu peniță muiat în călimară, pe o hârtie cu textură aspră, astfel încât tocul se mai împiedică și împroașcă cerneală. Tocul e fix acela cu care am scris în primii ani de școală. La fel și penițele. Până și eu sunt tot acela care a scris cu tocul și cu penița în clasele primare. Ce-i poezia? Repet: nu știu. Când
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
o hârtie cu textură aspră, astfel încât tocul se mai împiedică și împroașcă cerneală. Tocul e fix acela cu care am scris în primii ani de școală. La fel și penițele. Până și eu sunt tot acela care a scris cu tocul și cu penița în clasele primare. Ce-i poezia? Repet: nu știu. Când o să aflu, probabil că ne vom lua rămas bun... Comentarii critice "(...) Lumea pentru Lucian Vasilescu nu există decât atunci când este scrisă. Metafora este realitate, elementele fac schimb
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
critic nu par să deranjeze; preluarea și interpretarea după ureche duc la o devălmășie „post-modernă” cel puțin derutantă. Comunicarea „culturală” pe internet devine un exercițiu „la comun”, un „bun” în care participantul poate, când și cum vrea, să-și moaie tocul (mai precis, tastele!), sau doar să-și „bage picioarele”... La adăpostul anonimatului apar comentarii ale unor Adi, Gigi, Ovi, Sebi etc. („O semnăm, dar o dăm anonimă!” - Caragiale), ce exprimă, mai mult decât informare corectă și judecare la rece, refulări
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
critic nu par să deranjeze; preluarea și interpretarea după ureche duc la o devălmășie „post-modernă” cel puțin derutantă. Comunicarea „culturală” pe internet devine un exercițiu „la comun”, un „bun” în care participantul poate, când și cum vrea, să-și moaie tocul (mai precis, tastele!), sau doar să-și „bage picioarele”... La adăpostul anonimatului apar comentarii ale unor Adi, Gigi, Ovi, Sebi etc. („O semnăm, dar o dăm anonimă!” - Caragiale), ce exprimă, mai mult decât informare corectă și judecare la rece, refulări
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
-i scrieți, așezați-vă acolo. mîna sa tremurîndă îmi indică o mică masă lăcuită stil Ludovic al XV-lea, pe care se aflau : un teanc de foi albe, o călimară cu cerneală, un tampon cu sugativă și o colecție de tocuri cu peniță, cum nu mai folosisem din copilărie, de la orele de caligrafie. În definitiv de ce nu, mi-am spus, îi voi scrie cîteva cuvinte acestui domn Guy Courtois dispărut în mod destul de nepoliticos în natură. — Doriți cumva o cafea ? mă
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
ca o schijă. Și anume faptul că toate ceasurile din apartamentul doamnei Bordaz s-au blocat la ora 6 și 37 de minute. Pe trepte, între etajul trei și etajul doi, cîteva obiecte par mai degrabă abandonate decît pierdute : un toc de ochelari (să fie al domnului Kuntz, saxofonistul ?), o pălărie neagră din pîslă (fără îndoială pălăria domnului Bragovski de la etajul cinci) și o periuță de dinți căreia X nu-i poate identifica proprietarul. În pofida faptului că Vocea îl îndeamnă acum
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
ca să poată circula el însuși cu mașina personală pe străzi. alte șase luni. adună obiectele abandonate pe străzi, le sortează. tone de poșete, tone de genți de voiaj, tone de pălării, tone de papuci de casă, tone de pantofi cu toc (de damă), tone de ziare umede, sute de kilograme de ochelari, tone de eșarfe și mănuși... Un munte de biciclete, de landouri, de cărucioare pentru handicapați, de cîrje, de bastoane și de proteze. Lucrează ca un robot, cu îndîrjire, fără
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
amintind: panama moale cu bor flexibil, ochelari cu ramă de baga, mustață unduioasă și cănită, care nu izbutea să ascundă dubla buză subțire, guler palomita și cravată cu nod, costum alb cu nasturi de import, manșete cu butoni, ghete cu toc militar care Îi Înălțau statura poate mediocră, mâna dreaptă cu bastonul Împletit, stânga prelungită Într-o mănușă de culoare deschisă, unduind fără grabă, dar fără răgaz, sub briza Atlanticului. Conversația lui, plină de bonomie, aducea libații În cele mai diverse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
fidelii. Adevărul s-a impus concret. Între 1923 și 1931, Bradford, cavalerul de pe rambla, a umblat despuiat prin Necochea. Pălăria, ochelarii cu ramă de baga, mustața, gulerul, cravata, lanțul de ceas, costumul și nasturii, bastonul Împletit, mănușile, batista, gheata cu toc militar nu erau decât un desen aplicat tabula rasa pe epidermei sale. În clipe atât de amare, oportuna influență a unor prieteni situați strategic ar fi constituit un sprijin, dar a ieșit la lumină o circumstanță care l-a pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
frumușel, creț, cu ochi verzi și pielea închisă la culoare, pasiunea damelor. "Aaa, domnule Leonard, dă-mi voie să te prezint, domnul locotenent Georgescu de la Pirotehnie, un element eminent, ține toată chimia în buzunarul de la ceas." Locotenentul Georgescu își lovi tocul cizmelor cu o mișcare scurtă, se înclină exact cît trebuie, "îmi pare bine domnule", îl privi o clipă serios, apoi se uită la prinț, "vă rog să continuați, excelență, este un subiect adorabil". "Iar vorbește despre femei Pangratty", mormăi în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]