4,702 matches
-
Someș. Așa cum am văzut, ambele rute au fost exploatate încă din neolitic de primele civilizații agricole care s-au înrădăcinat în spațiul românesc. În Antichitate, pe fiecare din aceste culoare, romanii au întemeiat, în Podișul Transilvaniei și la adăpostul Munților Apuseni, două castre. Nu întâmplător, în perioada medievală și modernă, așezările respective aveau să devină capitalele Transilvaniei: Apulum și Napoca. Urbanizarea indusă de cucerirea romană a avut un caracter defensiv, prin dezvoltarea ei în interiorul Depresiunii Transilvane 43. Principalele rute se dirijau
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
să-l răpună. Încorporarea Panoniei și cea a Sciției Minor la imperiu prinseseră de mult teritoriu dac în cleștele roman. Adăpostul Carpaților și protecția lui Zalmoxis nu mai erau argumente suficiente în fața realităților strategice. Axul Mureșului, care deschidea porțile Munților Apuseni, și cel al Oltului, care secționa Carpații Meridionali, fuseseră exploatate decisiv pentru a asigura succesul unor operațiuni de pe flancuri. Au permis susținerea unei ofensive directe asupra Sarmizegetusei, pornită de la Cazane și continuată prin defileul Jiului pentru a traversa apoi Carpații
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
urma drumul mai departe pentru a munci în Occident, cu precădere prin Italia și Spania, unde s-au acomodat rapid datorită apropierii lingvistice. Dacă va adera și Serbia la UE, va fi sporit efectul de barieră al unor masive precum Apuseni sau Godeanu Retezat. Difuziunea acestui efect se va propaga în unde concentrice spre est și sud, în direcția celorlalte lanțuri carpatice, a Dunării sau a Prutului. Deși aproape nesemnificativ ca debit, dar fiind un râu de graniță, Prutul exercită un
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
sfârșitul primului război mondial (vezi primul război mondial). autonomie - dreptul unui stat, al unei regiuni, a unei populații, de a se administra după legile proprii, dar nu și de a decide în politica externă. Avram Iancu (1824-1872) - român din munții Apuseni (moț), cu studii de Drept, militant pentru drepturile națiunii române din Transilvania, aflată sub stăpânirea Imperiului Habsburgic; a fost numit „craiul munților”, luptător pentru libertate, dreptate și unirea românilor într-o singură țară, organizator și participant la revoluția din 1848
Mic dicţionar de istoria românilor pentru ciclul primar by Carmen-Laura Pasat () [Corola-publishinghouse/Science/100978_a_102270]
-
din Transilvania, aflată sub stăpânirea Imperiului Habsburgic; a fost numit „craiul munților”, luptător pentru libertate, dreptate și unirea românilor într-o singură țară, organizator și participant la revoluția din 1848. I-a condus pe țăranii și pe minerii din Munții Apuseni, în rândul cărora s-a bucurat de o imensă popularitate. A fost unul dintre organizatorii adunărilor de pe Câmpia Libertății din Blaj. A fost înmormântat la Țebea. Badea Cârțan - Gheorghe Cârțan (1849-1911), țăran din Transilvania, care a militat împotriva stăpânirii austriece
Mic dicţionar de istoria românilor pentru ciclul primar by Carmen-Laura Pasat () [Corola-publishinghouse/Science/100978_a_102270]
-
întreg Imperiul. Limba latină vorbită de popor, adoptată și de daci, este fundamentul limbii române actuale. Limba română este o limbă neolatină la fel ca italiana, franceza, spaniola. Latina a fost considerată în Evul Mediu limba de cultură a Europei Apusene, după cum limba slavonă și limba greacă erau limbi de cultură a estului european. limba literară - aspectul cel mai corect al unei limbi naționale, rezultatul unui proces îndelungat, al activitații scriitorilor, publiciștilor, cercetătorilor în domeniu. limba slavonă - limbă vorbită de bulgari
Mic dicţionar de istoria românilor pentru ciclul primar by Carmen-Laura Pasat () [Corola-publishinghouse/Science/100978_a_102270]
-
gravă, peisajul fiind unul dintre cele mai valoroase resurse ale potențialului turistic. În acest caz, cele mai mari neajunsuri sunt provocate de construirea de drumuri forestiere, producându-se defrișări, defolierea copacilor, excavarea versanților, cazuri întâlnite în Munții Bucegi, în Munții Apuseni, Munții Cozia, Munții Rodnei; în rezervația Bâlea-Lac. Degradări serioase ale peisajului sunt produse de drumuri industriale și de șantiere de construcții hidroenergetice , sau de alte obiective prezente îndeosebi în unități montane cu peisaje pitorești. Degradări ale peisajului sunt provocate și
INFLUEN?A MEDIILOR POLUANTE ASUPRA FLUXULUI TURISTIC by Liuba IVANOF () [Corola-publishinghouse/Science/83098_a_84423]
-
nespecialist”, totuși coreologii l-au primit cu interes pentru caracterul lui incitant. Proza lui B. din Urme pe piatră (1974) și Șteampuri fără apă (1979) se situează în tradiția lui Ion Agârbiceanu atât ca manieră, cât și ca mediu (Munții Apuseni). În Efigii (1987), B. le conturează lui N. Iorga, D. Caracostea, C. Brăiloiu, Ion Chinezu, Lucian Blaga, Petru Caraman, I. Mușlea, I. Breazu, Anton Golopenția și Il. Cocișiu „portrete spirituale”, pline de observații substanțiale. Astăzi, când avem în față o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285647_a_286976]
-
în urma investigării terenului în contact nemijlocit cu problematica relevată de deplina stăpânire a bibliografiei de specialitate. De aceea, nimeni n-a studiat folclorul românesc mai bine decât a făcut-o acest atât de înzestrat fiu de țărani din Mogoșul Munților Apuseni. ION CUCEU SCRIERI: Snoave și ghicitori, București, 1957; Poveștile lui Creangă, București, 1967; Proverbe și zicători, București, 1967; Metoda de cercetare a folclorului, București, 1969; Tipologia folclorului din răspunsurile la chestionarele lui B. P. Hasdeu (în colaborare cu I. Mușlea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285647_a_286976]
-
pregătire sud-est europeană”, cu toate că pe toată întinderea discursului nu se dă nici un nume de scriitor din această zonă a continentului. Textul primei versiuni, apărută în „Viața românească” (1914), este plin de inutile referiri la prelați bizantini, la teologi răsăriteni și apuseni, la universitari germani și de menționarea unor autori occidentali ca Lope de Vega, Calderón, Grillparzer, Ibsen, în materie de exegeză contribuția rămânând modestă. O replică la studiul lui Ibrăileanu din 1916 se vrea Poetul Brătescu-Voinești (1921). Dimensiunea acestuia contrastează atât
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286086_a_287415]
-
slavii, cu ungurii, În timp de pace și În cazul unei revoluțiuni În Răsăritul Europei, prezentat Principelui Alexandru I. Cuza, la un an după alegerea sa, Alexandru Papiu Ilarian, ca un brav sfetnic al domnului, arăta că Înseși interesele Europei apusene reclamă crearea României Mari cu centrul În Transilvania. Constatarea că toate popoarele Europei luptă pentru libertate și unitate națională - privind „idealul italian”, pregătirile nemților pentru o Germanie mare, liberă și unită, tendințele vecinilor noștri slavii și ungurii (care „au luptat
Prelegeri academice by Alexandru Husar () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92344]
-
când rușii au cea mai mare Îngrijire pentru triburile cele mai neînsemnate chiar care se țin de marea familie slavă, pe când germanii stăruiesc prin autoritățile lor consulare pentru cele mai neînsemnate colonii ale lor din Orient și pe când fiecare popor apusean dezvoltă o deosebită Îngrijire pentru naționalii săi din aceste locuri - scria cu amărăciune poetul -, singuri noi ne zbuciumăm În lupte interne pentru cea mai bună formă posibilă a organizării omenești, neavând un ideal de cultură ci cel mult idealuri politice
Prelegeri academice by Alexandru Husar () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92344]
-
formă grecizată de la antroponimul trac Byzas (Bψζασ). Titulatura oficială a statului bizantin pînă la căderea lui a fost Imperiul romanilor (βασιλεια των Рωμαιν) sau România. După veacuri de relativă izolare, expedițiile cruciate au stabilit, pentru întîia oară de la prăbușirea jumătății apusene a Imperiului Roman sub loviturile populațiilor germanice (476), contacte strînse între Orientul bizantin și Occident. Sub înrîurirea cruciadelor, motive mai vechi, precum conflictul de doctrină dintre Imperiul bizantin și cel romano-german sau refacerea bisericii creștine sub obediența Romei, cunosc o
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
1589-1610) înțelege că renegarea calvinismului va duce la sfîrșitul ligii, deja pierdută în fața opiniei publice, datorită alianței cu Filip al II-lea, regele Spaniei. 62 Termenul "catolic" (gr. "katholikos" = universal) are accepțiunea de universalitate, însă el cuprinde doar creștinii din partea apuseană a Europei. Acest termen se folosește, de obicei, în opoziție cu cel de "ortodox" (gr. "orthos" = drept; "doxa" = opinie sau cale) care-i cuprinde pe creștinii din răsăritul Europei. 63 "Fronda" nume dat războiului civil ce a avut loc în
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
rol important în societate, prin aceasta romanii deosebindu-se de greci. Comunicarea culturală și lingvistică asigurată de Imperiul Roman (proclamat de Octavian Augustus în anul 27 î.Hr.) a fost serios zdruncinată o dată cu împărțirea lui în două, în anul 395. Zona apuseană (Imperiul Roman de Apus) nu și-a mai păstrat nici un secol după aceea unitatea, dezmembrîn du-se în anul 476, în vreme ce zona estică (Imperiul Roman de Răsărit) a rămas relativ unitară încă o mie de ani (pînă în 1453), cînd
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
germanică Spațiul european s-a remarcat în epoca antică și mai tîrziu nu numai prin greci și prin romani, ci și prin alte popoare, între care se disting prin importanță celții și germanicii. Triburile celților formau majoritatea populației din Euro-pa apuseană și centrală, în secolele V-III î.Hr., unii migrînd spre est și sud-est și ajungînd pînă în Asia Mică. Treptat însă teritoriul lor s-a restrîns prin extinderea altor popoare, rămî-nînd stabili și organizîndu-se în Galia, Spania, nordul Italiei și
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
unei limbi romanice, au fost lipsiți o lungă perioadă de această influență. În acest mod, atunci cînd s-au format limbile literare ale popoarelor europene, latina a fost model și sursă de îmbogățire pentru cele germanice și pentru cele romanice apusene, iar româna s-a raliat tîrziu, spre sfîrșitul secolului al XVIII-lea, la această sursă europeană. Cu toate acestea, într-un timp relativ scurt, pe parcursul secolului al XIX-lea, această limbă a integrat numeroase împrumuturi neologice, dintre care multe din
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
moderne a limbii, etapă în care reflecția lingvistică vizează înscrierea limbilor neolatine pe drumul lor spre afirmarea ca limbi ale culturii de erudiție. Autorii de gramatici și de retorici, dintre care unele au avut o mare circulație în teritoriile romanice apusene, au făcut cercetare lingvistică în spiritul tradiției formate de vechile limbi de cultură antice, greaca și latina. Importanța extraordinară a spațiului în care se vorbesc limbile romanice apusene pentru cultura europeană constă în ruperea de latinitate pentru a o putea
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
retorici, dintre care unele au avut o mare circulație în teritoriile romanice apusene, au făcut cercetare lingvistică în spiritul tradiției formate de vechile limbi de cultură antice, greaca și latina. Importanța extraordinară a spațiului în care se vorbesc limbile romanice apusene pentru cultura europeană constă în ruperea de latinitate pentru a o putea continua și transmite în forme moderne originale, asigurînd prin aceasta unitatea și continuitatea culturii europene în ansamblu, printr-o delimitare de lumea antică și, în același timp, o
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
-lea al XVIII-lea-, au existat variante literare care apoi s-au unificat printr-o prevalare, sub unele aspecte, a elementelor din zona sudică a României. O particularitate a limbii române literare moderne este reprezentată de faptul că, spre deosebire de limbile literare apusene, ea nu a întrerupt contactul cu limba populară, fiindcă unul dintre stilurile ei funcționale, cel beletristic, receptează încă elemente de la nivelul popular. În general, istoria limbilor literare romanice cunoaște trei perioade distincte, manifestate în cazul fiecăreia dintre ele în intervale
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
pătruns din slavonă (sl. idolŭ), iar în slavonă din greacă (gr. ειδόλον), s-a putut ușor raporta la lat. idolum, cu aceeași origine grecească, atunci cînd româna literară a fost orientată spre lumea occidentală. 38 În anul 276 în zona apuseană și în anul 610 în cea răsăriteană. 39 Cuvîntul romanistică provine din germ. Romanistik. Germanii sînt, de altfel, cei care au fundamentat această știință și au realizat cele mai impor-tante lucrări în domeniu. 40 În multe limbi germanice nordice și
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
lui a fost, din păcate, foarte reală. În Bizanțul secolelor al XIII-lea și al XIV-lea s-a scris, parcă spre a oferi o lăuntrică echilibrare imperiului care începuse să se clatine, o literatură variată, deja atentă la modelele apusene și vizibil înclinată (în ciuda exagerărilor „puriste”, nu puține) către întrebuințarea unui veșmânt lingvistic accesibil, „democratic”. Existau, firește, genuri și specii predilecte, agreate, la fel cum erau altele - textele dramatice, de pildă - care nu stârneau nici un fel de curiozitate. Lirica religioasă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285753_a_287082]
-
și numeroasele texte populate de păsări, animale ori fructe, toate ascunzând sub învelișul parabolelor țeluri critice și combative. Și epica uzează mult de vers. Sunt la modă romanele și povestirile versificate („sedii” ale „materializărilor” ficționare), multe de inspirație și model apusene, chiar atunci când puneau în mișcare eroii din Antichitatea greacă. O Ahileiadă (e drept, din secolul al XV-lea) maschează fondul homeric sub haine croite de scriitorii franci. Urme france, la fel de vizibile, apar în romanul Lybistros și Rhodamna (un text de peste
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285753_a_287082]
-
În cadrul acesteia, a Academiei Române, a Societății Regale de Geografie etc. cât mai ales prin renumitele excursii de studii realizate pe diverse trasee montane din țară, În special prin cele trei excursii științifice, organizate În 1921, din Munții Retezat, cei Apuseni și ai Banatului. La aceste excursii practice de cercetare, informare și formare profesională au participat: geografi, geologi, botaniști, cadre didactice (de la universitățile din țară), profesori de geografie din Învățământul gimnazial, studenți, precum și tineri și cadre de specialitate din Franța. c
Turism în Carpaţii Meridionali: cunoaştere, dezvoltare şi valoroficare economică by Ion Talabă, Elena Monica Talabă, Raluca-Maria Apetrei () [Corola-publishinghouse/Science/91770_a_92400]
-
Răsărit, la fel cum prin Augustin, în cea de Apus. De asemenea, Sfântul Grigorie a fost cel care a indicat calea către Areopagit, deși, acesta din urmă, pentru o lungă perioadă l-a eclipsat de fapt, mai ales în teologia apuseană, lăsându-l realmente pradă uitării”<footnote F. Heiler, Die Ostkirchen, München-Basel, 1971, 281; cf. L. Thunberg, Microcosmos and Mediator. The Theological Anthropology of Maximos the Confessor (Lund: Gleerup, 1965), 433. footnote>. În lucrarea sa principală asupra apofatismului, De vita Moysis
Din comorile Teologiei Părinților Capadocieni by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/151_a_441]