4,159 matches
-
primul capitalist vânzător de televizoare color. Alt simbol care merită urmărit: televizorul, carcasa lui înșurubată în capul nostru. Apare Dan Diaconescu, un peștișor straniu printre rechinii lumii vechi. Acvariul său în care pescuiește cu mult succes se numește OTV, televizorul inundat cu ape stătute. Istoria penală a României defilează la televizoarele-acvarii. Pești mari și mici: Vântu, Tender, Dan Ioan Popescu, Patriciu se zbat pe la ușile tribunalelor. Vă considerați vinovat? Vântu râde cinic. Până azi, niciunul n-a fost prins definitiv în
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
care Departementul de Poliție al Districtului Haymarket îl folosea să adăpostească mașinile pompierilor. Clădirea se afla alături de grajdurile din Strada Malaia Mașcianscaia, după colț de biroul de pe Aleea Stoliarni. Ușile duble erau larg deschise permițând luminii brutale a zilei să inunde mesele și conținutul lor. Pe prima masă erau întinse diferitele obiecte pe care Salitov le recuperase din Parcul Petrovski. Pe cealalată erau așezate două cadavre. La marginea hangarului se profilau formele masive ale echipamentului pompierilor, pompe de apă, furtune înfășurate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
nu lasă uniforma, le răspundea plin de seriozitate că nu poate, fiindcă în orice clipă el poate fi chemat înapoi, ceilalți îl așteaptă mereu acolo în câmpiile fără sfârșit, pline de praf și ciulini de dincolo de Don. Ieși în curtea inundată de o noapte neagră fără lună, nimeri din obișnuință portița care la deschidere protestă cu un scârțâit jalnic, parcă a pustiu și cu pas hotărât, aproape milităresc, porni spre gară stârnind praful drumului pe care-l simțea moale și pufos
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
secundă de omul mare și roșu care îi stătuse în față împroșcându-l cu gura largă de cuvinte și un fior de frig ți trecu pe șira spinării, dar de undeva din adânc o apă călduță îl învălui și îl inundă treptat, ridică încet cu luare aminte capul, îi văzu atunci pe ceilalți mici, îl văzu pe Lăscărică gesticulând, caraghios ca o paiață, cu glasul său când răgușit, când curat ca și cum în gâtlejul înăsprit de tutun s-ar fi înțepenit ceva
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
vecină și a spălat terasamentul luând piatra. Au rămas șinele suspendate încât nu mai poate trece nimic. Șoseaua este cam la vreun kilometru, pe la marginea satului vecin, dar de aici și până acolo este peste tot numai o apă, este inundat șesul de nu se vede decât parapetul podului. „Omul trebuie să aibă sufletul curat ca la facerea lumii, un fond în care să se reflecte realitatea în toată măreția sau decăderea ei”. Omul cel ciudat de pe scaun se trezise din
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
mai are importanță, toți mor, săraca femeie, și apele acestea sunt atât de reci, va spune mâine oamenilor s-o caute și s-o scoată la mal, sunt prea reci apele”. Auzi ceva, ascultă cu luare aminte și deodată fu inundată de o bucurie imensă. De undeva din dreptul satului se auziră învăluitoare glasuri de clopote, plutind victorioase pe deasupra volburii apelor, împrăștiind noaptea, spărgând-o în țăndări. Dealul fără nume A utobuzul mare și hodorogit, înotând în fum negru și gros
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
plumbuit în care cică se afla un mort, despre care omul acela cu privirea îndurerată spunea că ar fi fost bărbatul ei, dar ea nu putea spune nimic, numai un țipăt interior neterminat, îngrozitor de nelogic, neauzit decât de ea, o inunda încet, încet ca o apă neagră. Rămăsese cu cei cinci copii mici, neștiutori de ce li se întâmplase, care-l așteptau în continuare pe tăticul, pe acel nene bun care se juca ore întregi cu ei fără să-i certe niciodată
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
Lupău acum nu-l mai asculta, detunătura ceea de armă parcă i-ar fi dat un semnal, desfăcu dintr- o mișcare dopul damigenei și bău îndelung fără oprire. Muzica începuse iar să cânte iar chiuiturile și tropotitul picioarelor în bătătură inundară iar satul până departe sub geana pădurii. A băut până simți că-i plesnește stomacul, apoi puse cu mare atenție dopul și așeză damigeana lângă peretele hambarului. Vârtejul oamenilor din curte deveni din ce în ce mai amețitor, muzica deveni
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
să fi simțit vreodată o mai mare liniște sufletească decât atunci. De abia când toate bărcuțele erau scufundate iar soarele se mai zărea puțin peste dealul Gârcenilor plecam și eu spre casă. De fiecare dată o mare bucurie parcă-mi inunda sufletul, o bucurie nelegată de nimic material. De fapt dacă m-ar fi întrebat cineva atunci de ce sunt bucuros, nu aș fi știut ce să-i răspund. Și cred că nici în ziua de azi nu știu răspunsul. Marota aceasta
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
tabără aș face eu parte, dați-mi voie ca să enunț o certitudine: precum ministrul, așa și învățământul. Sau, cum e turcu-i și pistolu’. Ideile MS Mircea I-ul de Murfatlar Chiu și vai prin România. Piciorul nostru de plai este inundat de pâraie nestăvilite de lacrimi. Curg la vale susurând, direct în haznaua pregătită din timp de onor Guvernul României, încă din primăvara anului trecut, când a fost votată noua Lege a educației, lege organică, transpusă în forma sugerată de președintele
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
se plimbau în Copou ori mergeau în centru să mănânce prăjituri. Într-o sâmbătă se opriră la cofetăria "Opera". Localul era aproape gol. În timp ce Luana își savura prăjitura se simți urmărită. Ridică privirea și doi ochi albaștri, ca marea, îi inundară sufletul. Un tânăr se uita fix la ea, ițindu-se din spatele muntelui de om care-i stătea la masă. Băiatul o tot fixă până când fetele, izbucnind în râs, se ridicară și ieșiră. În timp ce se îndreptau spre stația de tramvai, priviră în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
după tine. Într-o zi, te vei întoarce la mine, Luana. Ai jurat în fața Domnului. Nu te va lăsa să faci altfel. Ea coborî împovărată scările și o dată ajunsă în stradă izbucni în plâns. Lacrimi amare, puhoaie devastatoare gata să inunde pământul, arzându-i obrajii, pustiindu-i sufletul, perdea opacă și dureroasă prin care nu reușea să vadă drumul pe care trebuia să apuce. CAPITOLUL V Lumina ochilor mei Divorțul s-a pronunțat într-o zi de august. În momentul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
culmi ale satisfacției, purtată de un sentiment rămas fără cuvântul care să-l definească. Pe măsură ce copilul creștea, familia se minuna de "savantele" lui realizări. Azi stătea în funduleț, mâine se ridica singur, cu o gură căscată a zâmbet ce le inunda sufletele de iubire. Ceva mai târziu gângurea și se chinuia să comunice cu cei din jur, prin sunete ascuțite și ferme. Luana cumpăra rochițe și fundițe așteptând cu nerăbdare ziua când, mândră, nevoie mare, se va plimba de mânuță cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
pe celălalt drum, a hotărât, înțelegându-se din ochi cu Gundo. E-ntortocheat, dar mai înalt. S-a întors spre soldații care ne-nsoțeau. - Atenție mărită, s-ar putea să dăm nas în nas cu ceva tâlhari. Noul drum nu era inundat, dar la fel de noroios și de plin de gropi. A trebuit să mergem foarte încet, să coborâm de pe cal de nenumărate ori, astfel că pe la a noua oră nu ne aflam nici măcar la jumătatea călătoriei. S-a pornit din nou ploaia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Universitate și-și face doctoratul din opera lui Panait Istrati, de două săptămâni s-a mutat în gazdă la bunica Anei, eu tresar puternic când îl văd prima oară, e același străin cu care Ana a vorbit pe culoarele facultății inundate de soare, a vorbit cu el în franceză fără să mă vadă și ea nu știa că a vorbit despre mine, Se vorbește în franceză la ceai, eu neînțelegând nimic nu-mi pot dezlipi privirea de Ana, care se adresează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
franceză și-și face doctoratul din opera lui Panait Istrati, de două săptămâni s-a mutat în gazdă la bunica Anei, eu tresar puternic când îl văd prima oară, e același străin cu care Ana a vorbit pe culoarele facultății inundate de soare, a vorbit cu el în franceză fără să mă vadă și ea nu știa că a vorbit despre mine, Se vorbește în franceză la ceai, eu neînțelegând nimic nu-mi pot dezlipi privirea de Ana, care se adresează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
trupul și cu toată dorința nestăpânită mă-ntorc spre buzele ei, zâmbetul de taină vreau să i-l sărut, părul vreau să i-l răsfir, imaginea aceea a toamnei strălucitoare în culori aurii când a coborât spre mine pe strada inundată de lumina dulce de miere cu solie îndepărtată, acea imagine vreau s-o am întreagă sau s-o distrug o dată pentru totdeauna, la trupul ei vreau să ajung, înfometat și însetat, și ea se lasă în mâinile mele, mâini ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Când voia să-mi vorbească despre viața lui - de dinainte sau de după mine - Îl opream. Tot ceea ce e dincolo de prezent sunt amănunte nesemnificative, dureroase pentru mine, niște simple circumstanțe - Îi spuneam eu. Simpla lui prezență, numai gândul la el mă inundau cu o fericire infinită. El era o făptură magică de pe altă lume, care nimerise, nu se știe cum, În lumea de jos a oamenilor, iar eu eram fărĂ Îndoială cea mai norocoasă dintre pământence. Știam că, mai devreme sau mai
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
smulgea frunzele, astfel Încât abia mai știau ce anume Îi izbea peste fețe. Deodată, un trăsnet mai-mai că despică muntele În două. O clipă, cerul și pământul avură o singură culoare - alb-fumuriu În aversă. Când ploaia slăbi, cascade și torente noroioase inundau toate pantele și mlaștinile. Acolo e! răcni Tokichiro. Se Întoarse și arătă pe lângă soldații săi, care Își scuturau picăturile de apă de pe gene, spre tabăra clanului Imagawa. Corturile militare ale inamicului păreau nenumărate, toate leoarcă de ploaie. În fața lor, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
va veni de Îndată ce termină. — Cum? Hanbei gătește pentru mine? — Da, stăpâne. Hideyoshi luă o Îmbucătură de taro - era cald Încă - și ochii i se umplură iarăși de lacrimi. Gustul legumei părea să nu i se oprească pe limbă, ci-i inunda tot trupul. Simțea că era un gust aproape prea bun pentru un om ca el. Deși Hanbei Îi era vasal, Îl Învățase pe Hideyoshi toate principiile secrete ale străvechii arte chineze a războiului. Lucrurile pe care le Învățase Hideyoshi stând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și Kanbei de acord. Castelul Takamatsu se Înalță pe o câmpie Înconjurată, În mod convenabil, de munți. Nu numai atât, dar pe câmpie curg Ashimori și alte câteva râuri. N-ar trebui să fie dificil să deviem apele acestor râuri, inundând castelul. E un plan cutezător, la care majoritatea generalilor nici nu s-ar gândi măcar. Nu pot să nu admir repeziciunea cu care ați Înțeles situația, stăpâne. Dar de ce ezitați să-l puneți În aplicare? — Ei bine, Încă din vechime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
metri Înălțime. Astfel, Înălțimea de opt metri a stăvilarului se calcula de la o bază de patru metri. Socotiseră că, dacă nivelul apei creștea până la acea Înălțime, avea nu numai să scufunde zidurile exterioare din piatră ale castelului, ci și să inunde castelul propriu-zis sub aproape doi metri de apă. Numai rareori, Însă, se Întâmplă ca un proiect să se termine Înainte de termen. Iar problema care-l tulbura cel mai mult pe Hideyoshi era aceea a resurselor omenești. În cea mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Galopând Înainte și agitându-și, cu furie, mâinile În timp ce dădea instrucțiuni, Toshimitsu părea să-și fi pus chezășie În dimineața aceea glasul de războinic În schimbul vieții. A doua armată, condusă de Akechi Mitsutada, era și ea În mișcare. Acele forțe inundară cartierul din jurul Străzii a Treia, trecură ca fumul prin partea interioară și Încercară să o Încercuiască Templul Myokaku din Nijo. Se auzeau semnalele răsunătoare ale cornului și bubuituri de gonguri și de tobe. N-ar fi o exagerare să spunem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
prin arșița zilei era stindardul cu tigve aurii al lui Hideyoshi. Câtă vreme pe Tennozan Încă se mai auziseră ecouri de Împușcături, toate casele din sat păruseră goale. Dar, când forțele clanului Akechi se retraseră și noul val de armuri inundă străzile, În pragurile tuturor caselor apărură, dintr-o dată găleți cu apă, grămezi de pepeni și ibrice cu ceai de orz. În timp ce forțele lui Hideyoshi se Îmbulzeau pe ulițe, prin mulțimea sătenilor apăreau chiar și femei, cu urări de bine. N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Genba, dar se complăcea În satisfacția de a se umfla În pene, știind, În secret, că avantajele aveau să-i revină lui. După conferință, solemnitatea de comemorare a morții lui Nobunaga și festivitatea consacrării moștenitorului, cetatea Kiyosu Începu să fie inundată zilnic de ploi torențiale. Unii dintre seniori plecară spre provinciile lor a doua zi după festivitate. Alții, Însă, fură reținuți pe loc de apele În creștere ale Râului Kiso. Cei rămași așteptau ca vremea să se Însenineze, sperând că avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]