7,774 matches
-
1993; - Eugen Istodor, Metaforele toamnei, în România Literară, nr. 37, 1993; - Eugen Lungu, Jocul cu cele două umbre, în Basarabia, nr.7-8, 1994; - Pavel Șușară, Premiul pentru debut editorial, în 22, nr. 8 (211), februarie 1994; - Vasile Gârneț, Sub zodia mărturisirii, în Contrafort, decembrie, 1995; - Ionel Necula, Aura Christi sau fl agelările Sinelui, în Observator, nr. 170, februarie, 1996; - Gheorghe Grigurcu, Demonului, cu recunoștință, în România. - Literară, nr. 20, 22-28 mai, Anul XXIX, 1996; - Ioan Es. Pop, Aura poemului, în Cartea
Aura Christi () [Corola-website/Science/307701_a_309030]
-
pe domnul Pennifeather, plasând o serie de indicii care să conducă la acuzarea lui pentru săvârșirea crimei. De asemenea, el a reușit să găsească de unul singur cadavrul lui Shuttleworthy și, știind că eforturile sale nu vor fi eficiente în lipsa mărturisirii făcute de criminal, a falsificat scrisoarea trimisă de comercianții de vinuri și i-a trimis domnului Goodfellow „lada dublă de vin”. Vocea cadavrului a fost imitată chiar de către narator care și-a folosit abilitățile sale de ventriloc. Povestirea „Thou Art
„Tu ești ucigașul!” () [Corola-website/Science/334350_a_335679]
-
copiilor. Într-o biserică liturgică, se susține de obicei că botezul (copiilor) este un ritual de inițiere, ceea ce este și un botez al adulților. Botezul copiilor diferă de botezul adulților prin faptul că botezatul nu face pentru sine însuși o mărturisire de credință. Tradițiile liturgice transferă acest aspect al vieții creștine confirmării, în care cel deja botezat își asumă public responsabilitățile legământului său prin botez și își face propria mărturisire de credință (de obicei în cuvintele Crezului apostolic). Botezul adulților este
Botezul adulților () [Corola-website/Science/303662_a_304991]
-
adulților prin faptul că botezatul nu face pentru sine însuși o mărturisire de credință. Tradițiile liturgice transferă acest aspect al vieții creștine confirmării, în care cel deja botezat își asumă public responsabilitățile legământului său prin botez și își face propria mărturisire de credință (de obicei în cuvintele Crezului apostolic). Botezul adulților este considerat uneori ca neavând un efect salvific, fiind însă o exprimare publică a credinței, reprezentând simbolic experiența conștientă de convertire a botezatului. Credobaptiștii spun că harul mântuitor și membralitatea
Botezul adulților () [Corola-website/Science/303662_a_304991]
-
Biserică. Un împărat, spunea el, ar trebui să fie stâlp de susținere pentru supușii săi, apărător al dreptei credințe în Biserica lor și luptător pentru aceasta. În momentul încoronării și al ungerii cu sfântul mir, el trebuia să facă o mărturisire scrisă a credinței sale și să jure solemn că va susține orodoxia. Dar cine, întreba el, mai poate să te încoroneze sau să te miruiască, sau să-ță primească, acum, mărturisirea de credință? Avem un împărat fără coroană, unul al cărui
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
al ungerii cu sfântul mir, el trebuia să facă o mărturisire scrisă a credinței sale și să jure solemn că va susține orodoxia. Dar cine, întreba el, mai poate să te încoroneze sau să te miruiască, sau să-ță primească, acum, mărturisirea de credință? Avem un împărat fără coroană, unul al cărui cap se distinge numai datorită unui soi de pălărie (pilon) lipsită de semnificație; și avem o cârmuire care prețuiește corăbiile, banii și ajutorul din Apus mai mult decât puritatea credinței
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
a fiului ei, Andronic al II-lea, și la fel, a mult respectatului său tată, Manuel al II-lea; și îl îndemna să le urmeze pilda și să fie un urmaș demn al primului Constantin , cel întocmai cu Apostolii, în mărturisirea și apărarea dreptei credințe, necontaminată de greșelile latinilor. Alții erau însă pregătiți să-l accepte pe Constantin ca împărat legiuit, datorită descendenței sale și, de asemenea, pentru că nu exista nici o alternativă evidentă; el îți avea sprijinitorii elocvenți, dintre care unii
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
a catehizat, i-a încuviințat convingerile sale și l-a determinat să adopte credința ortodoxă. Apoi l-a invitat pe Plataris să se adreseze synaxis-ului antiunioniștilor, în biserica de lângă Sfânta Sfofia, unde obișnuia să se întrunească. A făcut acolo o mărturisire publică a otodoxiei sale, condamnându-l pe papă, Conciliul de la Florența și toate ereziile latinilor. Ascultătorii au fost unși la inimă. Plataris a devenit un erou popular și un agent potrivit al propagandei antiunioniste. S-a întors la Praga în
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
șovăitori. Dar, după cum el însuși a recunoscut, era ca și cum ai fi încercat să stingi un foc dintr o pădure. Zgomotul tunurilor turcești trăgând dincolo de zidurile cetății era mai convingător decât tiradele lui Ghenadie. Proclamația sa era redactată sub forma unei mărturisiri personale, care să dovedească faptul că el, cel puțin, rămânea la adevărul credinței sale strămoșești, deși mulți alții îl trădau la ceas de nevoie. Documentul era mai degrabă plin de afectare. La sfârșitul lui noiembrie 1452, cardinalul Isidor a simțit
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
la regionala CFR), pentru a învăța meseria de pantofar, așa cum hotărâseră părinții. A rămas trei ani, nesimțindu-se atras de meserie, preferând alte munci și activități casnice. A avut primul contact cu "„gustul de otravă dulce al teatrului”", potrivit propriei mărturisiri. În schimbul comisioanelor ce le făcea, primea bilete la teatru, unde a fost fascinat de piesele "O scrisoare pierdută" și piesa lui Victor Eftimiu "Înșir'te, mărgărite". A lucrat timp de un an, ca ucenic la un atelier de pictat firme
Ștefan Ciubotărașu () [Corola-website/Science/305822_a_307151]
-
s-au format numeroși pictori iconari aparținând renumitei școli de pictură din Laz. Vechea biserică există în cimitirul parohial și era construită din lemn. La începutul secolului al XIX-lea clădirea lăcașului de închinare era într-o stare precară, după mărturisirea scrisă a Pr.Ioan Breazu (senior) această ,era foarte slabă și huluita, cât debe stă în loc fiind de toate părțile rezimată”. Nouă clădire a sfanțului lăcaș a fost ridicată în mijlocul satului între anii 1830-1836 din piatră și cărămidă, prin osteneală
Biserica Adormirea Maicii Domnului din Laz () [Corola-website/Science/326685_a_328014]
-
face parte acum din regiunea Moravia-Silezia a Republicii Cehe. Strămoșii săi au fost membri ai comunității Fraților Moravi și și-au păstrat în mod clandestin credința protestantă în cursul îndelungatei perioade de persecuție religioasă, aderând în cele din urmă la Mărturisirea de la Augsburg pe care au considerat-o ca apropiată de credința lor inițială. Tatăl lui Palacký a fost învățător și un om cult. Fiul său a fost trimis în 1812 la Liceul Evanghelic Luteran din orașul pe atunci maghiar Bratislava
František Palacký () [Corola-website/Science/336015_a_337344]
-
într-un mod similar. Persoanele de seamă au fost sistematic arestate pe motivele unei presupuse conspirații împotriva guvernului, și în casele lor s-au căutat arme și probe în acest sens. Aceștia au fost apoi torturați pentru a se obține mărturisiri, deportați spre destinații necunoscute, și apoi masacrați în împrejurimi. A fost publicată o notificare de deportare conform căreia întreaga populație (persoane nepotrivite pentru mobilizarea generală) trebuie să fie evacuată în deșerturile din Siria și Mesopotamia în convoaie de femei, copii
Genocidul Armean () [Corola-website/Science/311497_a_312826]
-
dată, când a fost cazul, biografismul n-a constituit decât punct de plecare, ori de colaborare, nu și de sosire, de rămânere independentă. Cazul Ion Caraion n-a fost singular în România din perioada 19401990. I s-au alăturat, prin mărturisire directă, după 1990, Al. Paleologu (fiul său, Tudor Paleologu a fost numit ambasador în Danemarca, iar în 2009, ministru al Culturii și Cultelor, sub președenția lui Traian Băsescu), șt. Aug. Doinaș, Sorin Antohi. Cu dezvăluirile despre Caraion, tot istoricul literar
Editura Destine Literare by Marian Barbu () [Corola-journal/Journalistic/95_a_370]
-
trupe germane aflate în retragere. Sediul gărzii se afla la școala primară fiind subordonată Comandamentului gărzilor naționale din Sibiu. În mod firesc, întreaga „suflare a satului” a subscris pentru unirea Transilvaniei și Banatului cu România, documentele „"Adeziunea la Unire"” și „"Mărturisirea de credință"” semnate de racoviceni au rămas încă nedescoperite în arhivele de documente ale Unirii, situație care de altfel nu este singulară. Se cunoaște însă componența delegației Racoviței care s-a deplasat la Alba Iulia pentru a susține Unirea în
Istoria comunei Racovița () [Corola-website/Science/309473_a_310802]
-
fosta URSS, a ajuns ministru În patru guverne ale Israelului și președinte al Institutului Andelson pentru Studii Strategice din Ierusalim. A fost medaliat de Ronald Reagan. footnote>]. Pentru noi Însă nu este nevoie să mergem prea departe pentru că avem atâtea mărturisiri despre cei prigoniți În Închisorile comuniste, intelectuali, preoți, legionari, sau simpli români, despre care Încă se vorbește prea puțin sau cu teamă. Fostul președinte al SUA, Thomas Jefferson (1801 1809) susținea: „Cine Își vinde libertatea În schimbul prosperității le va pierde
Editura Destine Literare by Marius Fincă () [Corola-journal/Journalistic/99_a_394]
-
ale mișcării lui Visarion Sarai. Printre corifeii lui Visarion, Olsavszky consemnează la loc de frunte, alături de vestitul popă Moise Măcinic din Sibiel și pe fostul popă unit din Racovița, Toma Dobra. Tot din această epocă tumultoasă a mai rămas și ""mărturisirea de credință"" a preotului racovicean Pavel: În 1750 urmează o nouă conscripție confesională comandată de vicarul Petru Pavel Aron care consemnează 821 credincioși de rit unit păstoriți de doi preoți, fără a menționa și locuitorii din "partea iobăgită" a satului
Religia în Racovița, Sibiu () [Corola-website/Science/310709_a_312038]
-
la Chladek, la Gheorghe Puiu din Olari, mai apoi la fratele acestuia Dragomir și mai apoi la Naie Pantelimonescu care era un pictor de biserici renumit. Cu timpul, Nicolae a rămas singurul susținător al familiei, elocventă în acest sens fiind mărturisirea lui din anul 1856 în care a spus că "... este împovărat de îngrijirea de existență a unei mame văduve și [a unei] sore mai mică decât mine". După o timpurie ucenicie (1848-1850), în atelierul pictorului ceh Anton Chladek, lucreaza icoane
Nicolae Grigorescu () [Corola-website/Science/297835_a_299164]
-
a construit un repertoriu remarcabil prin bogăție și diversitate. s-a născut la 2 aprilie 1915, în București. Tatăl lui, de meserie funcționar poștal, urmase studii superioare la Geneva (Elveția); mama își petrecuse tinerețea la Paris (Franța) și era, după mărturisirea de mai târziu a cântărețului, o bună cunoscătoare a pianului. Locuința familiei Petrescu se afla pe Calea Victoriei, la numărul 190, într-o clădire cu trei etaje. Mama l-a învățat de mic limba franceză și l-a inițiat în lumea
Gică Petrescu () [Corola-website/Science/302638_a_303967]
-
începutul anului 1946) și destituit în 1947, ia decizia de a nu se mai întoarce în țară, nu înainte însă de a mai colabora cu "Scrisori din Franța. Esențe franceze" la revista Viața Românească (numărul 2, februarie, 1946). După propriile mărturisiri: „Fusesem rechemat și destituit într'un moment în care cei doi copii ai mei se aflau în țară, și, în condițiile de atunci, recuperarea lor nu era posibilă, lucru care mi-a fost dovedit imediat. Mai mult, situația lor de
Alexandru Ciorănescu () [Corola-website/Science/297632_a_298961]
-
13 octombrie, fără a avea vreo probă tangibilă și cu dosarul gol, generalul Mercier a cerut convocarea căpitanului Dreyfus pentru o inspecție generală, în „ținută burgheză”, adică în civil. Obiectivul statului major era de a dobândi dovada perfectă în dreptul francez: mărturisirea. Acesta urma să fie obținut prin efectul surprizei, punându-l pe presupusul vinovat să scrie o scrisoare inspirată din borderou după dictare. La 15 octombrie 1894 dimineața, căpitanului Dreyfus i s-a administrat acest test, dar nu a mărturisit nimic
Afacerea Dreyfus () [Corola-website/Science/316399_a_317728]
-
a ordonat să păstreze secretul arestatării soțului ei, spunându-i: „un cuvânt, un singur cuvânt și izbucnește războiul în Europa!” Complet ilegal, Dreyfus a fost închis în secret, iar Du Paty l-a interogat zi și noapte pentru a obține mărturisiri, ceea ce nu a reușit. Căpitanul a fost susținut moral de primul dreyfusard: maiorul Forzinetti, administrator al închisorilor militare din Paris. La 29 octombrie, afacerea a fost dezvăluită de ziarul antisemit al lui Édouard Drumont, "", într-un articol ce marchează începutul
Afacerea Dreyfus () [Corola-website/Science/316399_a_317728]
-
au consemnat demnitatea lui Dreyfus, care a continuat să-și susțină nevinovăția ridicând mâinile: „Nevinovat, nevinovat! Trăiască Franța! Trăiască Armata!”. Adjutantul a rupt sabia condamnatului pe genunchi apoi Dreyfus a trecut încet prin fața foștilor săi camarazi. Un eveniment, supranumit „legenda mărturisirilor”, a avut loc înainte de degradare. În trăsura care l-a adus la școala militară, și-ar fi mărturisit trădarea căpitanului . Se pare că în realitate căpitanul Gărzii Republicane doar s-a lăudat și că Dreyfus nu a făcut Din cauza naturii
Afacerea Dreyfus () [Corola-website/Science/316399_a_317728]
-
definitiv vinovăția lui Dreyfus, dar și să-i „frângă gâtul” lui Esterházy, pe care îl considera „un mitoman și un șantajist de prim rang”. El era absolut convins de vinovăția lui Dreyfus, convingere ce i-a fost întărită de legenda mărturisirii, în care credea după ce s-a întâlnit cu principanul martor în acest sens, căpitanul . Cavaignac avea însă și onestitatea unui doctrinar intransigent, dar nu știa absolut nimic din dedesubturile afacerii, informații pe care statul major s-a ferit să i
Afacerea Dreyfus () [Corola-website/Science/316399_a_317728]
-
august, Cavaignac s-a hotărât să-i ceară explicații colonelului Henry, în prezența lui de Boisdeffre și a lui Gonse. După o oră de interogatoriu ținut personal de ministru, Henry se afundă tot mai mult și ajunge să facă o mărturisire completă. A fost arestat, încarcerat la și s-a sinucis a doua zi tăindu-și gâtul cu o lamă de ras. Cererea depusă de Lucie Dreyfus nu mai putea fi respinsă. Cavaignac afirmă însă că o revizuire este „mai puțin
Afacerea Dreyfus () [Corola-website/Science/316399_a_317728]