3,207 matches
-
epiderma să fie zgrunțuroasă. Cât despre femeia-leopard, ea și-a lipit și implantat puf negru în jurul petelor tatuate (lângă ochi, la glezne, pe spate, pe gât, pe burtă, pe coapse). Nu în ultimul rând, aceste făpturi umane doritoare a se preschimba în animale sălbatice și-au montat cozi animatronice (apte să se miște la comanda electronică a unui aparat minuscul camuflat în blana falsă), specifice animalului lor totemic: coada de tigru este cel mai dificil de redat și imitat, de pildă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
naștere cu un păr cârlionțat, negru ca pana corbului, Însă, spre deosebire de celelalte, Îi plăcea să-l poarte așa cum era. Din când În când, ochii ei verzi ca jadul, de obicei larg deschiși și debordând de o inteligență sclipitoare, se micșorau, preschimbându-se În două linii Înguste ce dădeau la iveală o indiferență totală, inerentă doar pentru trei categorii de oameni: naivii fără speranță, solitarii fără speranță și optimiștii fără speranță. Nefăcând parte din niciuna, această indiferență era greu de Înțeles, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
să vă Întreb dacă sunteți măritată, domnișoară? Cu coada ochiului, Zeliha observă că blonda durdulie din dreapta și femeia cu batic din stânga se foiau stânjenite. În timp ce privirile curioase ale tuturor celor din Încăpere o apăsau din ce În ce mai mult, grimasa Lui Zeliha se preschimbă Într-un zâmbet beatific. Nu că ar fi savurat acel moment chinuitor, Însă indiferența Îngropată adânc În sufletul ei Îi șoptise să nu ia În seamă părerile celorlalți, fiindcă oricum nu aveau să conteze până la urmă. Luase de curând hotărârea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
din apropiere. În câteva clipe acesteia i se alătură altă moschee, apoi alta și alta. Chipul Zelihăi se schimonosi de neplăcere. Nu-i plăcea faptul că o rugăciune ce fusese la origini destinată tonalităților pure ale vocii omenești era dezumanizată, preschimbată Într-un muget electronic ce se ridica deasupra orașului, răbufnind din microfoane și boxe. Curând larma deveni atât de asurzitoare, Încât ea Își Închipui că era ceva În neregulă ce sistemul de difuzoare al moscheilor din apropiere. Ori asta, ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Trebuie să fie o surpriză! — Cum ar putea ceva atât de previzibil să fie o surpriză? a mormăit Asya. Până atunci Învățase prea bine că faptul de a fi membră a familiei Kazanci Însemna, printre altele, să practici alchimia absurdului, preschimbând necontenit nonsensul Într-un fel de logică cu care ai fi putut convinge pe oricine și, cu puțin ajutor, chiar pe tine Însuți. — Eu sunt cea care trebuie să prezică și să prevestească În casa asta, nu tu, a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
oprit la mijlocul frazei și s-au refugiat Într-una sau alta din fotografiile cu drumuri atârnate pe pereți. Nu s-au grăbit, de parcă afară nu i-ar fi așteptat nimeni, de parcă nici nu exista afară, iar grimasele lor s-au preschimbat În zâmbete extatice de indiferență. Neavând nici energia, nici Însuflețirea și nici nevoia de a conversa În continuare, s-au scufundat și mai adânc În apele tulburi ale apatiei, Întrebându-se de ce naiba locul ăla se numea Café Kundera. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
harnici, Însă unul avea credință, iar celălalt era veșnic nemulțumit. Într-o zi, sultanul a venit În sat și le-a spus: „Am să vă umplu coșurile cu grâu și dacă aveți mare grijă de grâul ăsta, boabele se vor preschimba În galbeni de aur“. Primul Împletitor a acceptat bucuros oferta și și-a umplut coșurile. Al doilea Împletitor, care era la fel de cârcotaș ca tine, draga mea, a refuzat darul sultanului. Știi ce s-a Întâmplat În cele din urmă? — Sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
nu știi este cât rău fac aceste povești imaginației unui copil. Tocmai din cauza poveștii ăsteia ridicole mi-am petrecut anii de dinainte de a merge la școală dormind cu cu un spic de grâu sub pernă, sperând că avea să se preschimbe Într-un galben de aur În dimineața următoare. Și după aceea, ce să vezi? Încep să mă duc la școală. Într-o zi le spun celorlalți copii cum o să devin În curând bogată cu grâul meu care avea să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
pentru a-și crea propriii asupritori. Naționalismul nu era decât o substituire a asupritorilor. În loc să fii asuprit de cineva de altă etnie, sfârșeai prin a fi asuprit de cineva din aceeași etnie. — Fanatism! Chipul lui Kirkor Hagopian s-a schimonosit, preschimbându-se Într-o mască tristă. — Sosesc vești din numeroase orașe din Anatolia. Nu ai auzit de incidentele din Adana? Intră În casele armenilor sub pretextul de a căuta arme și le pradă. Nu Înțelegi? Toți armenii vor fi exilați. Noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
sublinieze importanța lucrurilor pe care avea să le spună. — Înțeleg perfect dilema asta. Totuși, Îți poți controla propriile cuvinte. Tu ești cel care le scrie. Tu ești poetul... Într-un efort disperat de a-și domoli sentimetul acela care se preschimba rapid În panică, Hovhannes Stamboulian a cercetat Încăperea până când a dat cu ochii de fiul lui cel mare, care stătea lângă ușă, privind Înăuntru. Când se strecurase afară din bucătărie? De când Îi urmărea? Obrajii băiatului erau Îmbujorați de intensitatea furiei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ca atare, fiecare, În afară de una: Martie. Martie e extrem de dezechilibrată În Istanbul, atât din punct de vedere psihologic, cât și fizic. Matrie poate hotărî că aparține primăverii calde și parfumate, ca a doua zi să se răzgândească și să se preschimbe În iarnă, suflând vânturi Înghețate și lapoviță În toate părțile. Astăzi, 19 martie, era o sâmbătă neobișnuit de Însorită, cu mult peste temperatura medie pentru această perioadă a anului. Asya și Armanoush și-au dat jos puloverele mergând pe drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
care a căzut În genunchi și a murit În timp ce traversa strada. Cred că trebuie să fi fost deocheată, a spus mătușa Feride cu un aer sincer Înspăimântat. — Mulțumesc că-mi ridici moralul, a spus Asya. Însă zâmbetul ei s-a preschimbat rapid În Încruntare când a observat la ce căsca acum gura mătușă-sa cea nebună: solnițele În formă de oameni de zăpadă, un băiat și o fată. Nu mai departe de ieri Asya le ascunsese Într-un dulap În speranța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
la Închisoare. Presupun că unele din caricaturile mele care-l Înfățișau pe prim-ministru În chip de pinguin nu au fost bine primite. Sunt condamnat la opt luni de Închisoare. Asya l-a privit cu o uimire care s-a preschimbat curând În panică. — Șșt, draga mea, a murmurat Caricaturistul Alcoolic pe un ton blând, punându-i un deget pe buze. Nu vrei să auzi vestea bună? Și atunci a Început să strălucească de mândrie. — Am hotărât că trebuie să rămân
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
se Întreabă unde le sunt gazdele, lăsându-și mortul singur. Așa a spus sora care jucase odată rolul de „mamă“ pentru mătușa Zelliha, cântându-i cântece de leagăn pe jumătate inventate, dându-i să mănânce prăjituri pe cutii de carton preschimbate În mese imaginare, spunându-i povești În care fata cea frumoasă se căsătorea Întotdeauna cu prințul la final, alintând-o și gâdilând-o, sora care o făcea să râdă ca nimeni alta. — Bine! a Încuviințat mătușa Zeliha. Să mergem, atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
cușeta sa. Harry sforăia mai tare ca oricând. Norman se Întinse pe spate, privind rezistențele roșii ale Încălzitorului din tavan. Îi veni o idee, se ridică și, deplasă laringofonul lui Harry de la baza gâtului Într-o parte. Imediat sforăitul se preschimbă Într-un șuierat ascuțit, dar suportabil. „Așa e mult mai bine“, Își zise. Se Întinse pe salteaua umedă și adormi aproape instantaneu. Pierduse noțiunea timpului când se trezi - avea impresia că trecuseră doar câteva secunde - dar se simțea Înviorat. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
obsedantă, sound-ul cel mai impetuos, limpede și logic. Este aproape o matematică rock sau, mai exact, o algebră. Cine ascultă Smoke on the Water este în chip tranșant prins înăuntrul unei construcții contrapunctice. E o fugă de Bach (măcar metaforic), preschimbată de hipioții-rockeri britanici într-un sound la fel de obsedant. Găselnița acestei melodii care a făcut carieră stă în chitara bas: multă vreme, în rock, aceasta a rămas în plan secundar, în fundalul de atmosferă, ca un paravan sau filtru, punând în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
o trupă de acrobați cantonezi cățărîndu-se pe scările lor comice și prefăcîndu-se că dispar În cer. Se transformau În păsări, Își desfăceau aripi de hîrtie motolită și dansau printre copiii care țipau, se urcau apoi unul În spatele celuilalt și se preschimbau Într-un cocoș mare, roșu. Jim Își pilotă aeroplanul din lemn de plută printre ușile verandei. În timp ce lumea adulților continua să existe deasupra capului său, dădu o raită prin sala de petrecere. Mulți dintre oaspeți se hotărîseră să apară necostumați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
un ucigaș. Fără îndoială că am putea vorbi, în acest caz, despre o identificare a fiului cu fantoma răzbunătoare a tatălui. Oare nu-i roagă Oreste pe tatăl său și pământul în care acesta zace să-l ajute să se preschimbe în șarpe - acel șarpe din visul cumplit al Clitemnestrei, povestit la sfârșitul invocației rituale către Agamemnon? Oreste se identifică astfel cu monstrul din vis, tot așa cum se identifică și cu fantoma răzbunătoare, dar și cu eriniile ce se adapă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
trebuie să coboare și să se îngroape de vie din porunca lui Creon, reprezintă metafora acestei tragice situații. Închisă între pereții de piatră, Antigona ar putea fi asemănată cu Niobe, îndurerata mamă pe care Zeus, înduioșat de atâtea lacrimi, o preschimbase în stâncă. Statuia de piatră care plânge, iată una dintre posibilele figurări ale destinului eroului tragic, mort și totodată viu, locuitor deopotrivă pe tărâmul morții și pe cel al vieții. Antigona nu este singurul personaj ce posedă acest dublu statut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
Mult mai târziu, straniul dialog dintre Oreste și sclavul frigian venit să povestească moartea Elenei va relua aceeași temă: frigianului ce-și mărturisește teama în fața sabiei al cărei tăiș sclipește amenințător Oreste îi spune: „Ți-e frică să nu te preschimbi în piatră, ca la vederea Gorgonei?”. La care frigianul răspunde: „Nu, în cadavru, căci nu i-am văzut niciodată chipul”. Într-adevăr, numai eroul tragic poate cunoaște acest chip. Să-și măsoare puterile cu Gorgo este un privilegiu rezervat doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
în ceea ce are ea mai înspăimântător. În apelurile către zeitățile Infernului se jură pe o piatră. Gorgo îi transformă în stană de piatră pe cei ce o privesc. Statuia de piatră ce sugerează tăcerea, imobilitatea, neclintirea, statuia oarbă se poate preschimba în statuie care vorbește, se mișcă, privește, atunci când o animă puterile nevăzute ale zeilor ori ale morților. Prin săvârșirea ritualului magic, îi pot fi atribuite o privire, o voce, un gest. Invocarea sau evocarea o pot face să capete glas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
avea decât o mică bănuială, repede uitată, o rapidă și trecătoare intuiție a unui adevăr ce va rămâne secretul Alcestei, bine păzit de muțenia femeii. Cei ce califică piesa lui Euripide drept tragicomedie uită, fără îndoială, de această muțenie care preschimbă o femeie vie într-o statuie, o efigie, chiar dacă așa-zisa statuie închide în ea făgăduiala unor vorbe pe care le va rosti cândva și care vor fi adevăratul semn al întoarcerii sale la viață. Deznodământul va arăta că autenticul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
În teatrul no, refuzul de a accepta evidența doliului nu are, în general, ca efect învierea reală sau regăsirea după o dureroasă despărțire, ci doar întoarcerea fantomei sau trăirea unei cumplite experiențe: nebunia. În Tenko, suferința de nesuportat a tatălui, preschimbată în dorința vie, dar niciodată împlinită de a scăpa de amintiri, va face din bietul om o ființă ce poartă pretutindeni cu ea o fantomă. Cât de frumoasă este această imagine a unui tată care se întinde seara în pat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
și să alunge din preajmă-i toate animalele nefaste (animalele prezente în ritualurile vrăjitorești, animalele de care sunt însoțite și vrăjitoarele din Macbeth). Cu toate acestea, nu va cădea ea în capcana alterității sălbatice atunci când se va îndrăgosti de Bottom, preschimbat în măgar? Prin metamorfoza lui Bottom din timpul repetițiilor, farsă pusă la cale de zvăpăiatul Puck, „cel ce zboară noaptea prin văzduh”, noaptea din Visul... devine una în care teatralitatea asumată ca amăgire, ca aparență înșelătoare (nimeni nu moare de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
în fața cerbului rănit și din imaginea pe care el o are despre vânători, acești mesageri ai spaimei și ai morții. Mai mult decât atât, Jacques asociază pădurea cu unele metamorfoze bizare: „Dacă, din întâmplare, ar trece pe aici un om preschimbat în măgar...” (ca un ecou ciudat al vorbelor lui, ducele, plecat în căutarea lui Jacques, va spune și el: „Și-o fi luat înfățișarea unei lighioane”). Pentru Orlando, pădurea e „stranie”, căci poți da la tot pasul de o fiară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]