3,277 matches
-
exces de curiozitate și chiar simpatie, nimic altceva. Un somn cosmic, total, de parcă nimic suspect n-ar putea fi descoperit în budoarul lui Mata Hari. Și în jur, pe jos, cărți haine tacâmuri, de-a valma, cum le zvârlise cutremurul. Răsfoi câteva cărți de pe covor, deschise sertare, mape, albume, dulapuri, să descopere arma ofițerului deghizat sau legitimația secretă. Se tot întorcea, din prag, să se asigure că nudul se afla în aceeași poziție, anesteziat. Somn impudic, intangibil. Căută printre sutiene și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ce clocește la și care va fi dacă unde când, uite-așa! Faceti cu ochiul, nuiI asa, soriceilor? Seara târziu, la prietenul contabil cutare sau laavocatul cartofor sau la bețivul dascăl de muzică Șnaps sau la duduia Duduia, ascultând discuri, răsfoind albume almanahuri astrologii. Numărul de circ pedagogic, jucat în clasă, la lumina zilei, se diversifica și se contrazicea și se potența prin acrobațiile după-amiezelor lungite în noapte, până în zori. Rareori, însoțea vreo pițipoancă în curs de dezvoltare. Un paj chel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
clipă, în toxinele străzii. Se simțea, brusc, în stare să reîntâlnească vedenia, să vorbească doamnei Ianuli. O văzuse, cândva, întâmplător, într-o librărie. Intr-o salopetă de mătase verde ca la parada modei. Părul strâns într-o coadă pe spate. Răsfoia o carte. Se afla alături, aievea. O vedea fără s-o vadă. A ieșit repede, s-a îndepărtat în panică. Trecuse, apoi, un secol. Veniseră iarăși amurgul, langoarea. A aruncat hârtiile, a deschis fereastra, a coborât în stradă. Primăvara hipnotică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Dida și Marcu Vancea la proces. Casa Vancea, într-o sâmbătă seara, la masă. Fotografiile îl năuciseră,până aproape de leșin... smulsese, posedat, cu frenezia cleptomanului, carnețelul ascuns între imaginile trecutului. Îl strecurase, în transă, în geantă. Avusese timp să-l răsfoiască rapid, speriat, văzuse că se referea la cu totul altă perioadă, dar nu-i mai păsa, voia să-l aibă. Ajuns acasă, îl aruncase pe masă, nu-l mai privi. Era și acum în același loc, îl stânjenea, dar n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
negrăitul. Că mistica poeziei lui Mallarmé este o inițiere în inefabil, o dovedește suavul poem Sainte (Sfânta): La geam vechi santal tăinuind Ce-n ceas târziu se decolòră Din alăuta-i scânteind Cândva cu flaut sau mandoră, E Sfânta pală răsfoind Tom de demult ce se dișterne Dintr-un Magnificat curgând Cândva la fine de vecerne: La acest geam ca un potir Atins de-o harfă modulată De-un înger cu zbor de zefir Pentru falanga delicată Cu care ea,când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Muziciană a tăcerii. În fapt de seară, la fereastra care ascunde un santal, poetul evocă duetul de altă dată dintre violă și flaut, sau dintre violă și mandoră. Amintirea acestei muzici se reaprinde prin imaginea Sfintei Cecilia, patroana muzicienilor, care răsfoiește o carte de imnuri sacre, fluid imaterial "șiroind" în spațiul vibrant al poemului. Asimilarea eternului feminin muzicii înfăptuiește asocierea a două purități menite să ne înalțe, și a două mistere: al devenirii muzica și al creației principiul feminin, mistere care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
cei doi care se drăgosteau pe apa neagră. Andromanda i-a vegheat și le-a șoptit descântece. A chemat întruna norișorii care învăluiau gromovnicul ce-l ținea încuiat popa Băncilă în lada din turnul clopotniței și i-a pus să răsfoiască filele bătrânei cărți, în care se pecetluiseră semnele tunetului ceresc ce va să vină. Și pe răscolire de unde, în hârjoana celor doi înlănțuiți, norișorii i-au povestit șișcoaicei despre pruncuța care se va naște. Când Ghiolul Negru a început să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
încăperii de desubt, ating un dulap, apoi patul din colțul celălalt, se întind pe sub o ușă, cutreieră apartamentul, lipindu-se de pereți, de mobile, se încolăcesc pe clanțe, pe lampadare, dau de o bătrână care stă într-un fotoliu și răsfoiește un album cu fotografii, e doamna Veturia Mavrodini, la care-a sat în gazdă profesorul acela, Tomnea, i-au pus poza pe toate drumurile, s-a întors acuma, îl primește mâine prefectul, după ce-a nenorocit-o și pe doamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
fac meseria. Am făcut-o! exclamă el cu încântare. Am făcut-o pentru tine. —Ce? Când mă apropii văd că are în mână ultima ediție din Time Out. Nu, spune-mi că nu e adevărat! Ba da! Privește! Arată nemaipomenit! Răsfoiește paginile până la cea însemnată cu un bilețel autocolant și îmi arată un anunț scris cu litere îngroșate: „Vă e dor de fostul iubit/ă? Sunteți depășiți de situație? Lăsați un mesaj la Rebecca - exesanonymous@hotmail.com pentru a participa la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
în care ar încăpea viața mea. Dosarul va fi presat între altele care-l înghesuie, până când filele se vor lipi și în cele din urmă se vor contopi într-o masă de mărimea A4 pe care nu o mai poți răsfoi. E o felie compactă de viață, cu scrisul pe care nimeni n-ar mai putea să-l deslușească. Felia, scanată cu raze X, va expune pe ecranul computerului un vălmășag de vorbe și fapte ilizibile. Aceasta sunt eu, Autorule: un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Imaginile lor se diluau pe fundalul unui perete alb în care apăreau tridimensional ca într-un joc virtual, apoi ca niște desene animate sau statice. Îi era teamă ca nu cumva și Mitică să fie o iluzie și, ajungând acasă, răsfoi albumul în care poza lui era la loc de cinste. Ce vise frumoase! Ceilalți nu cred că au asemenea vise. Pentru că nu au un Mitică. Și tot mergând prin ploaie, ajunse la cimitirul "Sfântul Constantin". Te-ai hotărât să pleci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
se făcea că era. Era pur și simplu. Intră cu sora ei în casă la familia Milan de pe bulevardul Karl Marx nr. 99. Doamna Milan, grasă ca o balenă în voaluri albastre și eșarfe bleu, își făcea vânt cu evantaiul răsfoind o partitură. După ce bău ultima gură de ceai, așeză paharul cu picior pe măsuță și deschise clapeta pianului. Câteva acorduri, degete trosnite în aer și Simfonia a V-a în Si Bemol Major de Franz Schubert, prinse viață. Știu despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
a volatilizat, lăsând din grabă pe vraful de hârtii o pată de soare. Am încercat să o acopăr cu tușul negru al pixului, dar parcă aș fi scris peste o pată de grăsime. Nu se vedea nimic. N-am mai răsfoit paginile scrise până atunci de-a lungul tinereții, ca nu cumva pata să fi trecut dilatată până la începutul primului capitol, în schimb, am găsit sub teancul de mii de pagini goale ultimele file scrise într-o limbă română cum nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Fără să-și șteargă tălpile de noroi, s-au debarasat de sacii de iută din care se vedeau ieșind gâturi de sticle goale și-un capăt de funie. Unul dintre ei scoase din sac o carte groasă. Pregătește-te zise! Răsfoi paginile zdrențuite și la litera N se opri târând degetul arătător de-a lungul paginilor. Nu-i! zise după trei ceasuri de căutare. Fir-ar să fie! Cum? înjură celălalt. Dă-mi să văd! Și după alte trei ceasuri la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
despre lege. Singurul lucru important este dacă familia ne poate da în judecată. Răspunsul este: da. Au motive să intenteze un proces și chiar asta fac. — Unde este corpul acum? întrebă Marty. — Îngropat. Cu opt zile în urmă. — Înțeleg. Marty răsfoi paginile. — Și ei cer ... — Pe lângă daune nespecificate, cer ca probele de țesut și sânge să fie supuse la o nouă testare, zise McCormick. Avem probe de sânge și țesut de la decedat? — Trebuie să verific, spuse Marty. Dar presupun că avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
dumneavoastră posibil, continuă Sindler, am schițat o cerere pentru ca tribunalul să ordone aceste teste ... Îi întinse un document lui Whitey. — ... și ne așteptăm ca judecătorul să fie de acord. Nu am mai auzit niciodată ceva de genul ăsta, spuse Whitey, răsfoind paginile. Testare genetică într-un caz de custodie ... Doamna Diehl era deja în culmea isteriei. — Nu! Nu! Nu voi face asta! E ideea lui, nu-i așa? Nemernicul! Cum îndrăznește! Ticălos parșiv! Whitey o privea pe clienta sa cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
coopereze. — În cazul acesta, îi vom testa pe fiu și pe cealaltă fiică, spuse Marilee. Dar îți dai seama că aceste teste pe țesuturi iau timp. Săptămâni. — Da, bineînțeles. Marilee deschise dosarul pacientului Weller, pe care era pusă ștampila „decedat“. Răsfoi paginile. — Între timp, nu pot să nu mă mir de autopsia ta originală. Capul lui Marty zvâcni în sus. — Ce e cu ea? Se spune aici că ai făcut un test toxicologic, care a dat rezultat negativ. Întotdeauna facem teste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
nu știa. — Crezi că l-a otrăvit cineva? întrebă Marty. Ea ridică din umeri. — Reacțiile toxice includ șoc, hipotensiune și comă. Ar fi putut contribui la moartea lui. Nu știu cum ai putea determina asta. — Tu ai făcut autopsia, îi aminti ea, răsfoind prin dosar. — Da, așa e. Rănile lui Weller erau grave. Traumă zdrobită la față și piept, ruptură pericardică, fractură a șoldului și femurului. Nu i s-a deschis airbag-ul. — Mașina a fost verificată, nu? Marty oftă. — Întreabă-i pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Jur că asta a fost tot. — Nu ți-a spus nici o dată ce vârstă are? — Nu. — N-ai întrebat-o? — Nu. A spus că a absolvit liceul. — Nu-i adevărat. E în anul doi. — Of, băga-mi-aș! Tăcere. Avocatul răsfoia paginile dosarului din fața lui. — Deci dumneata susții că fata asta te-a sedus la meciul de fotbal, tu ai dus-o la o cameră de hotel, ea ți-a colectat sperma într-un prezervativ, te-a lăsat acolo, și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
stau puțin singur. Probabil că n-o să am semnal la mobil. O să-ți trimit o scrisoare, când voi ajunge acolo. Și o cutie cu niște chestii. În caz că vei avea nevoie de ele. — OK, tată, distracție plăcută. În timp ce vorbea cu el, răsfoise L.A. Times. Times lupta de ani de zile pentru dreptul de a avea acces și de a tipări toate documentele de la tribunal, indiferent dacă erau preliminare, confidențiale sau speculative. Judecătorii din California erau extrem de refractari în sigilarea chiar și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
sus. — Minunat, spuse Hagar. Bună treabă. Gorevici se lăsă în genunchi, în noroi, își puse gura peste buzele mari ale urangutanului și suflă aer în plămânii acestuia, încercând să-l resusciteze. Capitolul 52 Șase avocați stăteau la masa lungă, toți răsfoind prin hârtiile din fața lor. Făceau un zgomot ca de furtună. Rick Diehl aștepta agitat, mușcându-și buzele. În cele din urmă, Albert Rodriguez, avocatul lui principal, ridică privirea. — Iată care e situația, spuse Rodriguez. Ai motive bune, sau măcar suficiente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
mai puțin sau mai mult, după cum și arcușul unui artist impresionează lemnul viorilor altfel, după cum și lemnul de rezonanță nu este identic. Absolvent al Facultății de biologie, Cristina Hordilă Filip, fostă elevă a școlii Foști profesori În semn de prețuire Răsfoiesc monografia „Arc peste timp” din urmă cu 10 ani. Întâlnesc nume și chipuri ale unor oameni ai școlii care au marcat, prin vocație, destinul acestei instituții și care astăzi sunt pensionari: prof. Elena Filip, prof. Ioana Atanasiu, prof. Viorica Pricopie
ARC PESTE TIMP 40 ANI 1972 – 2012 by Loredana Ţară () [Corola-publishinghouse/Imaginative/288_a_583]
-
a îndreptat spre ușă, până la urmă a ieșit repede, eu îl așteptam neliniștită în cerc, în semnul ăla pe care îl făcuse. S-a întors cu un vraf de tratate, s-a așezat la masă și a început să citească, răsfoia, ofta, n-a ridicat deloc privirile spre mine, sublinia cu un pix, nici nu știu cât timp a trecut până și-a învățat el lecția. Într-un sfârșit, a vorbit. Trebuie cusut, niște copci, trei copci, probabil, ca să nu ne infectăm, luăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
să bea un pahar cu vin. Mama Îmi spunea Întruna că trebuie să fim cât putem de blânzi cu ea, pentru că mama ei a murit. Cu toții trebuia să fim foarte drăguți cu Kerry. Drept pentru care, a primit camera mea. Răsfoiesc și restul pozelor, Încercând să scap de nodul uriaș care mi s-a pus În gât. Îmi amintesc de locul ăsta. De parcul În care mergeam, cu leagăne și tobogane. Dar, pentru Kerry, era foarte plicticos, iar eu doream cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Kerry ! spune tata Încântat. Ești o minune de fată ! — Se spune că e o excursie destul de OK, spune Kerry cu un zâmbet condescendent. Cazare de cinci stele... bucătarul șef are trei stele Michelin... — Nu-mi vine să cred, zice mama. Răsfoiește surescitată broșura. Uite ce piscină ! Și ce grădini ! Felicitarea mea florală zace, uitată, pe hârtia de ambalaj. Și, brusc, simt că mai am un pic și-mi dau lacrimile. Știa. Știa. — Kerry, știai foarte bine ce am de gând, izbucnesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]