4,250 matches
-
lejere, 7,3% depresii moderate și 1,3% depresii severe. În ansamblu, adolescenții de vârstă mică (11-13 ani) au mai puțin frecvent manifestări depresive ca cei de vârstă mai mare (17-18 ani). Autorii apropie cei 8,6% adolescenți cu o simptomatologie depresivă moderată sau severă de prevalența tulburărilor depresive notabile constatată în mod obișnuit la adult. Kaplan și colab. (1984) nu constată diferențe legate de sex, contrar celor existente la adult și celor constatate de alți autori. Kashami și colab. (1987
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
41%. Quemada și colab. (1985) evaluează frecvența manifestărilor depresive într-o populație de adolescenți și tineri adulți studenți care au venit la consultație într-un centru medico-psihologic universitar. Din 504 subiecți cu vârste între 17-29 de ani, 55% prezintă o simptomatologie depresivă, indiferent de etiologia lor. Dacă luăm în considerație motivul consultației, procentul este și mai ridicat. 62% dintre pacienți au acuzat înainte probleme de natură depresivă. Totuși, pacienții numiți „deprimați” nu par a fi fost selectați pornind de la criterii diagnostice
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
asemenea, frecvența manifestărilor simptomatice (tulburări de comportament alimentar, hipersomnie diurnă) asociate cu depresia. Într-o populație de 279 adolescenți cu vârste între 12-20 de ani (Fahs, 1994) recrutați în cadrul unei consultații specializate pe „psihopatologia adolescentului”, 102 (36,5%) prezintă o simptomatologie depresivă, cu predominanță feminină. Vârsta medie a băieților grav deprimați este în mod semnificativ mai scăzută (15,6 ani) decât cea a fetelor. Aceste 102 cazuri cu probleme depresive se repartizează în 29 cazuri de episod depresiv major (10,4
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
la pericol a propriului lor corp: vagabondaj, delincvență, activitate sexuală neadaptată vârstei, automutilări, tentative de suicid. Dar aceste antecedente nu par a fi corelate cu gravitatea depresiei așa cum arată studiul lui Brand și colab. (1996), în care a fost comparată simptomatologia depresivă a adolescenților deprimați cu antecedente de abuzuri sexuale cu cea a adolescenților care nu prezentau aceste antecedente. După Brand și colab., prima categorie prezintă o stimă de sine mai scăzută și, mai ales, simptome de stres post-traumatic (cu atât
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
Adesea sau totdeauna Calme 68% 32% Tensionate 45% 55% Foarte tensionate 24% 76% CONTEXT FAMILIAL: ABORDĂRI PSIHOPATOLOGICE ȘI INTERACȚIUNI FAMILIALE După aceste precizări epidemiologice, să revenim la o analiză clinică. Din punct de vedere psihodinamic, este important să distingem diferitele simptomatologii clinice. În situația existenței unei „stări depresive”, părinții trebuie mai ales să respecte travaliul psihic normal al adolescentului, fără să-i blocheze aspectul evolutiv printr-o „criză parentală” care ar interfera și ar amplifica starea de proastă dispoziție, de plictiseală
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
rară situația în care cererea de consultație survine după o perioadă de 6 până la 18 luni după instalarea acesteia. JULIEN - IGNORAREA DEPRESIEI Julien, 14 ani și jumătate, are dificultăți care au apărut cu 17 luni în urmă. El prezintă o simptomatologie tipică depresiei, cu o stare de tristețe importantă, dificultăți de adormire, treziri nocturne frecvente, senzație de oboseală frecventă, iritabilitate neobișnuită, sentiment de devalorizare, dificultăți de concentrare și de atenție. Rezultatele sale școlare s-au înrăutățit în mod clar, dar cum
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
această situație justifică supravegherea ambulatorie regulată timp de unu până la doi ani după un episod depresiv major al adolescentului. Aceste recidive amplifică efectul depresiei asupra vieții sociale a acestor adolescenți. Kandel și colab., în studiul lor din 1986 privind impactul simptomatologiei depresive manifestate în adolescență asupra tinerilor adulți, constată tulburări de dispoziție și de comportament și distorsiuni în organizarea capacităților de relaționare. Pentru aceștia, depresia acționează ca un impact traumatic, distrugând armonia dezvoltării psiho-cognitive ce se va traduce ulterior prin disfuncții
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
factorilor predictivi ai afecțiunii bipolare la adolescență este susținută de mai multe considerente: - studiile epidemiologice (Loranger, 1978; Perris, 1966; Winokur și colab., 1969) indică faptul că 35% dintre adulții bipolari descriu episoade depresive din timpul adolescenței; - referirile asupra existenței unei simptomatologii depresive care precede o fază maniacală sunt prezente în mod frecvent în literatură; - debutul unei tulburări bipolare în prima adolescență constituie un factor defavorabil cu mare incidență suicidară, cu oscilații frecvente ale dispoziției cu efecte necontrolabile asupra dezvoltării afective și
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
deprimați) și de adolescenții fără depresie. Întâlnim în această situație constatări făcute deja la adultul deprimat (în raport cu subiectul non-deprimat). În schimb, adolescenții în „remisie” nu par a avea un „stil cognitiv” care să-i diferențieze net de adolescenții martori atunci când simptomatologia depresivă dispare. Această situație este diferită față de constatările efectuate la adult. Autorii găsesc totuși o corelație între scorurile obținute la CESD, superioare valorii prag dar fără criteriile EDM, și factorii cognitivi perturbați (cogniție negativă în special). Problema pe care o
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
în copilărie sau adolescență. În anii șaptezeci articole din ce în ce numeroase se referă la patologia timică gravă la copii și chiar la adolescenți, chiar dacă la congresul de la Stockholm din 1971 se mai discuta încă dacă este posibilă diferențierea simptomatologiei depresive a adolescenței de o adevărată depresie. Feinstein și Wolpert (1973), Carlson și Strober (1978) sunt printre primii autori care au descris cazuri clinice de copii și adolescenți suferind de o afecțiune maniaco-depresivă. Ei precizează în același timp raritatea unui
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
precizează în același timp raritatea unui astfel de diagnostic. Începând cu anii optzeci, articolele sunt din ce în ce mai numeroase. Cităm spre exemplificare: - Dugas și colab. (1985), care raportează trei cazuri de sindrom Cotard, delir de negare a organelor. Este vorba de o simptomatologie bogată, întâlnită frecvent în stările melancolice, stările mixte și postmelancolice. În două cazuri (băiat de 16 ani, fată de 14 ani) autorii consideră că este vorba despre o tulburare bipolară. Al treilea caz, un băiat de 15 ani, a murit
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
de iubire, focalizate asupra unui adolescent deosebit. Unele mecanisme halucinatorii cenestezice se regăsesc în acest context de exaltare sexuală. Dispoziția este de asemenea exaltată, euforică, fiind înlocuită uneori de o tematică depresivă. Debutul a fost brutal. Pe de altă parte, simptomatologia actuală a fost precedată, se pare, de o perioadă de aproximativ un an marcată de o disforie latentă, fără a se putea vorbi despre o stare depresivă clară. Episodul actual ar putea corespunde unei modificări a dispoziției în direcția unei
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
identifica următoarele elemente predictive ale afecțiunii maniaco-depresive: - debutul rapid al simptoamelor cu o lentoare psihomotorie clară și o dispoziție congruentă comportamentelor psihotice; - antecedentele familiale; - schimbarea dispoziției indusă prin tratament antidepresiv. În același mod, Halfon, Dugas și colab. (1986) analizează retrospectiv simptomatologia a 21 de adolescenți cu vârste între 13 și 19 ani diagnosticați cu „tulburare timică”, „schizofrenie” sau „psihoză schizo-afectivă”. Acești autori aduc următoarele argumente în favoarea tulburărilor timice: - antecedente familiale privind manifestarea tulburărilor timice la rude de gradul întâi; - delir și
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
plângea niciodată. Totuși, odată cu intrarea în ciclul școlar primar au apărut tulburări alimentare marcate alternativ de perioade de anorexie, dar mai ales de bulimie, ceea ce o expunea pe Christine glumelor răutăcioase ale celorlalți. Bulimia a devenit mai accentuată odată cu debutul simptomatologiei depresive. În antecedentele familiale, o mătușă din partea tatălui a prezentat un sindrom halucinatoriu la vârsta de 35 de ani, iar mama Christinei a fost tratată pentru o depresie provocată de gelozie. Datorită apariției tulburărilor psihopatologice la puțin timp după prescripția
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
la stările de lor de rău nedefinite. Nu sunt rare situațiile în care acest medicament să fie utilizat uneori pentru o tentativă de suicid după cum am prezentat deja. Totuși, dacă analizăm ceea ce s-a întâmplat, adolescentul prezintă în general o simptomatologie depresivă (cf. relația dintre sinucidere și depresie) cu o diminuare sensibilă sau chiar o prăbușire în planul rezultatelor școlare în special, o repliere asupra lui însuși, tulburări de somn sau o tendință spre accidente repetate. În sfârșit, interogarea directă într-
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
ultimele 6 luni (7,5%) cu cei care au avut deja o tentativă de suicid (3,3%), autorii constată că aceste două grupuri au profiluri distincte, în ceea ce privește comorbiditatea. În studiul lor, tentativele de suicid sunt în mod semnificativ asociate unei simptomatologii a angoasei de separare și mai ales consumului de substanțe, ceea ce nu este cazul pentru ideile suicidare. De asemenea, într-un studiu asupra unor adolescenți spitalizați la Montréal, Macotta (1999) îi separă pe cei care au avut idei suicidare (IS
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
efecte secundare: tulburări digestive la patru pacienți, cefalee și sedare la alți doi, dar aceste efecte nu sunt decât tranzitorii și n-au necesitat modificarea posologică. Tratamentul n-a trebuit să fie întrerupt decât la doi pacienți, datorită apariției unei simptomatologii hipomaniacale. Ambrosini și colab. (1999) evaluează eficiența și toleranța sertralinei în cadrul unui studiu deschis realizat ambulatoriu asupra a 53 de adolescenți care prezentau un episod depresiv major. După două săptămâni de tratament, scorurile obținute la diferite scări de evaluare arată
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
accentua această trăire a violenței pulsionale și întări prin contralovitură nevoia de interiorizare. GAÉTAN - O CREȘTERE A INHIBIȚIEI Gaétan, 16 ani, a fost consultat după o tentativă de suicid cu ajutorul medicamentelor realizată chiar cu antidepresivul care i-a fost prescris. Simptomatologia lui Gaétan conține o dezinvestiție relativă însoțită de pasivitate, indiferență și eșec școlar de asemenea relativ: tocmai a repetat anul școlar. Gaétan trăiește într-o familie unde există conflicte și o neînțelegere cronică în cadrul cuplului; tatăl este un om rigid
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
să doarmă pe partea cu hemidiafragmul relaxat. Paralizia bilaterală la adult poate fi relativ bine tolerată, cu dispnee și scăderea volumelor respiratorii în decubit dorsal; se pot observa uneori mișcările musculaturii respiratorii accesorii [41, 70]. Eventrațiile diafragmatice mari produc atât simptomatologie respiratorie (dureri toracice, dispnee de efort cu ortopnee, tuse) cât și digestivă (reflux gastroesofagian, pirozis, disfagie, grețuri, constipație, borborisme) [14, 56, 70]. DIAGNOSTIC PARACLINIC Eventrația diafragmatică parțială este descrisă radiologic ca o opacitate localizată supradia-fragmatic, bine delimitată, cu bază largă
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by LUCIAN ALECU () [Corola-publishinghouse/Science/92115_a_92610]
-
investigațiilor paraclinice. Traumatismele obstetricale se pot solda cu lezarea nervului frenic, dar și cu paralizie de corzi vocale sau leziuni ale plexului brahial; când aceste leziuni nu sunt însă asociate, diferențierea paraliziei de eventrația diafragmatică este dificilă [20]. La adulți simptomatologia este datorată de obicei unei paralizii mari diafragmatice, însă nu poate fi exclusă o eventrație diafragmatică ce a devenit manifestă odată cu scăderea rezervei funcționale respiratorii; mișcarea paradoxală a diafragmului la examenul radioscopic indică paralizie prin lezarea nervului frenic. Pneumoperitoneul diagnostic
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by LUCIAN ALECU () [Corola-publishinghouse/Science/92115_a_92610]
-
și copii mici corectarea chirurgicală este salvatoare și trebuie realizată imediat. Paralizia diafragmatică este tratată de obicei conservator; la adulți se indică reabilitarea [66], antrenamentul și îmbunătățirea condiției fizice, igiena respirației, reducerea excesului ponderal. Corecția chirurgicală este impusă doar de simptomatologia persistentă și numai după excluderea altor cauze de dispnee [20]. La copii paralizia diafragmatică este de obicei simptomatică și necesită corecție chirurgicală. Este recent publicat în literatură un caz de paralizie diafragmatică simptomatică neremisă în timp la un adult diabetic
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by LUCIAN ALECU () [Corola-publishinghouse/Science/92115_a_92610]
-
permite dezvoltarea cvasinormală a plămânului ipsilateral [22, 57]. La copii mari și adulți eventrația diafragmatică este de obicei pe partea dreaptă, formă localizată. Este asimptomatică, fiind o descoperire radiologică, iar corecția chirurgicală nu este necesară [70]. Eventrația completă poate produce simptomatologie respiratorie, cardiacă, digestivă. Au indicație chirurgicală pacienții în vârstă, care prezintă disfuncție ventilatorie obiectivată [70]. Pe partea stângă eventrația diafragmatică se poate însoți de un defect parțial pericardic, ducând la simptomatologie cardiacă. În acest caz este indicată corecția chirurgicală de îndată ce
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by LUCIAN ALECU () [Corola-publishinghouse/Science/92115_a_92610]
-
chirurgicală nu este necesară [70]. Eventrația completă poate produce simptomatologie respiratorie, cardiacă, digestivă. Au indicație chirurgicală pacienții în vârstă, care prezintă disfuncție ventilatorie obiectivată [70]. Pe partea stângă eventrația diafragmatică se poate însoți de un defect parțial pericardic, ducând la simptomatologie cardiacă. În acest caz este indicată corecția chirurgicală de îndată ce eventrația este diagnosticată, abordul recomandat fiind abdominal, similar herniei diafragmatice congenitale posterolaterale Bochdalek [58]. Paralizia diafragmatică La sugari și copii mici tratamentul inițial este ventilația mecanică, inclusiv PEEP (presiune pozitivă la
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by LUCIAN ALECU () [Corola-publishinghouse/Science/92115_a_92610]
-
paradoxale ale hemidiafragmului și balansul mediastinal, schimbul gazos devine eficient și copilul poate fi „desprins” de ventilator. La copii mari (de peste 2 ani) și adulți este recomandat tratamentul conservator al paraliziei de diafragm, corecția chirurgicală fiind indicată la pacienții cu simptomatologie persistentă [70, 86] , în special cu alterarea funcției ventilatorii. A fost practicată plicaturarea diafragmatică prin chirurgie toracică videoasistată pentru lezarea traumatică a nervului frenic diagnosticată imediat posttraumatism [83]. Procedee chirurgicale Abordul toracic Este cel uzual - toracotomie laterală sau posterolaterală (cu
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by LUCIAN ALECU () [Corola-publishinghouse/Science/92115_a_92610]
-
perioadei de ventilație mecanică și, deci, a riscului de infecții pulmonare) iar pe termen lung nu împiedică revenirea funcției diafragmatice [2, 72, 76]. Urmărirea postoperatorie a copiilor la care s-a practicat frenoplicatură a arătat dispariția sau ameliorarea semnificativă a simptomatologiei și radioscopic poziție normală a diafragmului, fără mișcări paradoxale [11, 81]. În reconstrucțiile de nerv frenic recuperarea funcției motorii a diafragmului se realizează în aproximativ 75% din cazuri [44]. La adulții simptomatici plicaturarea diafragmatică este o procedură sigură și eficientă
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by LUCIAN ALECU () [Corola-publishinghouse/Science/92115_a_92610]