3,994 matches
-
o părăsisem atâtea zile. Am stat câteva ore nemișcat, așteptând cu stiloul în mână. Ce să scriu?... Și gândul mi se întorcea înapoi cu forțe proaspete. Mă simțeam minunat pe scaunul meu, în fața peisajului de vis de afară. Am lăsat tocul jos înveselit de o amintire. "Ca să fii romancier, trebuie să ai oase tari, îmi spusese odată Miron Paraschivescu. Pe tine nu te dor oasele când stai la masă?" Nu, i-am spus, de ce să mă doară?" "Eu am oasele subțiri
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
vrut doar să mă sperie. Nu i-o fi tras cuiul. Mai aștept puțin și, dacă nu explodează grenada, mă dau jos și mă duc s-o caut pe Catinca. COOLTURISME Fetele se întorc la putere (cu soți, copii și tocuri) Mădălina COCEA Dedic acest articol tuturor domnișoarelor de vreo douăzeci și ceva de ani în ale căror dulapuri au rămas părăsiți tenișii cu talpă de 7 cm pe care scrie „Girl Power“. Ei da, nu mai este la modă să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
din Europa pătrundeau foarte greu. Girl Power și o tumbă Dar adevăratul motiv pentru care trupa a devenit un simbol atât de răspândit al anilor ’90 este acela că a adus pe buzele tuturor ideea de Girl Power. Cântat de pe tocuri și în chicote de fetițe aflate la o petrecere în pijama, proclamat din spatele unui balon de gumă sau al unei tumbe, Girl Power a fost mai mult decât un slogan de marketing. A creat o lume în care fetele se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
un lucru la care Henrietta se pricepea de minune. Practic, relația fusese deja consumată, cel puțin în mintea Henriettei. Tot ce trebuia să facă era să-i pună pe cei doi față-n față. Se îndreptă spre ieșire, țăcănind cu tocurile pe podeaua nouă, imitație de marmură, a Serviciului de Sănătate Publică. La ușă se opri, dându-și seama că uitase un amănunt important. Care e numele lui de botez? întrebă. Asistenta se strâmbă de parcă ar fi fost o informație strict
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
scump și făcut la comandă, nu reușea să ascundă originile de care încerca cu disperare să se lepede. Ar trebui să ai mai multă grijă cu el, să știi. Jack ridică privirea și o descoperi pe Miriam sprijinindu-se de tocul ușii. — Oh, zău acum, Miriam, Express a avut deja doi patroni de când sunt eu aici. Nelson n-o să reziste mult. O să găsească o investiție mai bună spre care să se orienteze. Nu-i pasă dacă produce ziare sau hârtie igienică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Carlo“. — Acasă, spuse Jack ferm, în pat. — O, ce bine, îi întinse Fran mâna, vii și tu? Opriră în fața casei lui Fran și Jack se aplecă să îi deschidă portiera. Se dădu jos, cu multă grijă, ca o morsă pe tocuri cui. — Mă descurc de-aici, declară, poți să te întorci la ceilalți. Aș prefera să mă asigur că ai intrat cu bine. O urmă discret de-a lungul aleii păstrând o oarecare distanță, iar Fran căută în geantă, dornică să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
o ignore. Ținuta pe care o alesese Henrietta pentru o simplă ieșire la cumpărături în Woodbury era alcătuită dintr-un costum Jasper Conran roz țipător, cu nasturi de aur, dresuri lycra de cea mai bună calitate și sandale aurii cu toc. — Prefer să arăt ca o călugăriță carmelită decât ca Ivana Trump. — Asta e o chestie de gust. În tot cazul, Henrietta se aplecă să-i spună la ureche, ca să n-o audă Sophie sau Lottie, sunt extrem de ușurată că ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
pe a lui Jack. — Mda. Coborî repede din mașină înainte să se schimbe culoarea semaforului. Ne vedem mâine. Mulțam că m-ai condus. Miriam porni în trombă, dădu colțul și puse o frână violentă. Își smulse cerceii și pantofii cu toc înalt pe care-i purtase pentru că îi subțiau picioarele și îi aruncă în spate. Naiba să-l ia pe Jack Allen! De ce nu se îndura să ia lucrul pentru care majoritatea bărbaților s-ar fi rugat în genunchi? Adevărul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
altul. Nimeni nu știe din ce motive. Stresul? Hormonii? În tot cazul, Laurence a fost cel careă Jack se opri în mijlocul propoziției. Miriam Wolsey tocmai intra în bar, cu buzele strălucitor de roșii, arborând din nou cerceii și pantofii cu toc. — Bună, Jack, văd că nu ești chiar atât de obosit pe cât credeai. Pot să vă ofer ceva de băut? Intrarea ei păru s-o trezească pe Fran la realitate. Avea senzația că Jack fusese pe punctul să-și deschidă sufletul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
totdeauna, mă îndreptam spre ascunzișul cunoscut. Pe bălțile întinse stăpânea pacea, numai din când în când trecea pe sus un freamăt de aripi sau un țipăt scurt, singuratic. Chiva mă aștepta, în rochia-i de stambă, în ghetele-i cu tocuri nalte, pieptănată strâns cu cosițele în cunună, cu ochii lucind. Cum mă alăturam de dânsa, zâmbetul îi lumina toată fața, și întindea spre mine amândouă mânile cu palmele întoarse, ca spre apărare. Nimeni nu bănuia nimic. Locurile bătute de pasul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
anul nou, privea pe gânduri fără să vadă și fără căldură în suflet la mișcarea din ulița îngustă. Toate fețele erau vesele; straiele murdare dispăruseră; copiii vioi, cu pălării adevărate în cap, făceau zarvă și se jucau cu nuci în tocurile scobite la marginea șanțurilor; daruri de turtă dulce treceau de la prietin la prietin. O tinereță bucuroasă izvora, furnica în toate părțile pe uliți. Până acum flăcăuașii aceștia palizi lânceziseră în odăi umede și murdare, plecați asupra acului, bătând încordați cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
colțurile hărtănite, și pregătindu-se pentru o treabă probabil foarte importantă, căci obrazul îi radia de fericire. Și-a suflecat mânecile, s-a descheiat la cămașă, lăsând să i se vadă părul galben-roșcat de pe piept, a luat de pe masă un toc, i-a examinat cu atenție penița, a încercat-o, i s-a părut că nu era de ajuns de ascuțită și a schimbat-o cu alta. În sfârșit, când toate preparativele au fost îndeplinite, își fixă mai bine ochelarii pe
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
amintirile celor care soseau să locuiască acolo, ca să se poată face, eventual, mai târziu o comparație. V-aș fi recunoscător, prin urmare, dacă mi-ați povesti și dumneavoastră, scumpe domnule Daniel, mă îmbie curtenitor, deschizîndu-se din nou la cămașă, luând tocul cu penița verificată și deschizând dosarul la pagina unde făcuse mai devreme ștersătura. ― Acum? Chiar acum? ― De ce nu, scumpe domnule Daniel? zise Arhivarul. Mai târziu vă luați cu treburile, nu mai aveți vreme de mine... Apropo, ați văzut Stâncile de
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
țintă, răsare ca din pă- mânt un alt pisc. Nu poți renunța. Și tot așa, până ce ajungi să atingi cerul cu mâna. Dincolo de nori. Dar, așa ce-va se întâmplă numai alpiniștilor, căci înălțimile nu se cuceresc în pantofi cu tocuri înalte. Aceia sunt buni numai la inundații. Chiar mă și uit la grupul nostru, care este și eterogen și temerar. Trag concluzia că unii, mai ales unele, nu au pus niciodată piciorul pe un munte. Măcar pe un deal. Dar
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
și căruia i-am atras atenția să nu tragă, el strigănd: ,, Nu ne împușcați, tovarășe locotenent major.’’ Auzind vocea mamei sale și zgomotul armei, a răspuns:,, Mă predau!’’ Atunci i-am ordonat să scoată mâinile pe geam printre drugii din tocul ferestrei, iar lucrătorilor care erau în misiune la geam, să-l prindă de mâini. Ceilalți au forțat ușa care era încuiată și asigurată, am pătruns în interior, l-am imobilizat și i-am pus cătușile, după care l-am percheziționat
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
cerut subofițerului din tură să îl dezlege pentru câteva minute deoarece îl jenează tare la mână, ceea ce a și obținut. Când a venit schimbul, a uitat să-i transmită că ucigașul este dezlegat. Subofițerul intrat în serviciul ți-a scos tocul în care era pistolul și l-Așaruncat pe patul liber din salon. A ieșit apoi pe culoar și în acest timp criminalul a luat pistolul, l-Așascuns la piept sub corset și se leagă cu cătușele de pat. La întoarcerea subofițerului, criminalul
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
șefort pentru stabilirea adevărului. Depănarea firului a continuat cu verificareAșa peste 20 de camere, din care ar fi fost poșibilă căderea sau aruncarea victimei. Mai întâi sa șefectuat cercetarea criminalistică: căutarea amprentelor , a poșibilelor urme materiale, examinarea cu lupa a tocurilor ferestrelor spre a depista eventuale fibre textile sau microdșeformări, care s-ar fi putut 86 produce dacă victima ar fi opus rezistență unor eventuali agresori, etc. Concomitent s-a procedat la identificarea, verificarea cazierelor și chestionarea persoanelor cazate în hotel
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
îi dăduse atâta bătaie de cap. Profesorul urmărește cu atenție. “Ei, ce părere are clasa?” Câteva mâini se ridică din mulțime însă, aproape în același timp, un zgomot înfundat se aude dinspre ușă, apoi răsună, strident, țăcănitul metalizat al unor tocuri care se îndreaptă vertiginos înspre o altă direcție. Paul Alexandrescu, aflat undeva în vecinătatea rândului de la perete, merge către ușă și, cu o mână sigură, o deschide. După care spune tare, ca să fie absolut sigur că a fost auzit: “Doriți
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
că e vorba de ranchiună și invidie, mă rog, de orice, numai de colegialitate, de corectitudine, nu. Dar să așteptăm concluziile Inspectoratului.” Îi întinde mâna, îl bate prietenește pe umăr și, în poziția aceasta, se îndreaptă amândoi către ieșire. În tocul ușii, primul secretar îi strânge o dată mâna și, cu aceeași bătaie prietenească pe umăr, ține să adauge: „Și, dacă mai sunt probleme, vă rog să nu mă ocoliți. Respectele mele !” Ușa s-a închis. Toți cei aflați în antecameră au
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
foarte cald, sunt deja transpirată. Îmi scot fularul și geaca. Le pun cu grijă pe jos, mă așez pe ele și îmi scot și o cizmă. Fără să mă ridic, o apuc de partea înaltă și încep să lovesc cu tocul în față, cât mai jos, acolo unde bănuiesc că ar fi ușa etajului infe rior. Acum se aude un pocnet metalic. E bine. Continui așa, întărind pocnetele cu strigăte: — Alo, alo, mă aude cineva? Nimic. — Ajutor, alo, ajutor, sunt blocată
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
de burtă și pantalonii de trening îi foș nesc enervant. Pe cartonașe sunt de sene cu mân care, și-ncerc să recu nosc cât mai multe până nu trece de mine. Mă-ntreb la ce-i trebuie, de ce se uită toc mai la mâncare. Oare se-ngrașă privind? Mă ntreb ce e în mintea lui și cum mă vede. Vreau să intru în mintea lui, mă car pentru o clipă, șapte secunde, cât du rează un vis, măcar atât. Am tot
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
la mine că am botu negru de la vin și îs slab și am doi metri și arăt ca o chestie de care ei râd. Mă uit așa la ei de la stânga la dreapta, încercând să pun frână cu mâna de tocul ușii: unu e mic de tot, încât cu toți mușchii ăia pare pătrat, altu are urechile ca unu din piticii din Albă ca-Zăpada și altu are freza aia idioată care se ascute în mijlocul capului ca un fel de punk, da
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
tras ușor spre sufragerie. — Vreau să-l cunoști pe cel mai bun prieten al meu din facultate. Am intrat și l-am văzut. Am simțit cum, brusc, parcă lovite de o bâtă, picioarele mi se înmoaie. M-am rezemat de tocul ușii. Era el. Bărbatul care mă lovise și mă violase cu doar o oră în urmă. Bărbatul cu mâinile îngrijite. Bărbatul care își lipise cuțitul de gâtul meu. Bărbatul ăsta era acum la mine acasă, stătea pe canapeaua mea și
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
iau de la petrecere tocmai acum, doar și-a pregătit atâta toasturile alea scânteietoare, e seara lui. În fond, sunt doar cinci mi nute de mers pe jos. O, Doamne, nu și pentru mine, fiecare pas e uriaș pentru omenirea cu tocuri. Atâta zăpadă, parcă nu ar mai fi călcat nimeni pe aici niciodată. Și nu se mai oprește din nins. Doamne cât sună. 11.55. Apăs butonul fără să mă mai uit și turui: Michael, zău, sosesc acum. Alo, spune. Vocea
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
lăsa o prăjitură pe undeva, în așa fel încât să-i fie imposibil să n-o găsească, ori el îi punea în cine știe ce loc cu totul aiurea o floare, într-o farfurie, sau într-o oală imensă, sau atârnată de tocul ușii cu o sfoară, încât nu se putea să nu izbucnească în râs și să lase iarăși toate ușile larg deschise. I-a trebuit timp să se obișnuiască cu el. Dar într-o zi a simțit că nu i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]