29,334 matches
-
șaisprezece La radioul pe care Zina îl recuperase de sub pat, îl curățase de păianjeni și îl reactivase ținându-l deschis nonstop, ascultând muzică în zilele libere până spre prânz când o trezea foamea, acum o melodie stil „manea“, Mi-e dor de tine dor de noi/ în fiecare noapte/visez să-mi fii aproape știiii, îmi inervează mădularul încă dinainte de a fi revenit cu totul din lumea întreruptă a somnului. Chiar au căzut bine pentru starea mea sufletească Hi-Q, doi băieți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
ne lumina toată curtea, pe care nu le-am văzut la oraș, niciodată! Acolo, la marginea hotarului dintre grădină și pârâu stăteam verile, la umbra salcâmilor sau la umbra nucilor și citeam. Doamne, ce repede a trecut timpul! Mi-e dor de copilărie, de tata, de prieteni, de oamenii de pe ulița mea...Lacrimile Îmi curg fără să vreau, este un sentiment de dor mai mult, nu de durere...Ce repede se scurge viața! Ne dăm seama că viața noastră este
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
la umbra salcâmilor sau la umbra nucilor și citeam. Doamne, ce repede a trecut timpul! Mi-e dor de copilărie, de tata, de prieteni, de oamenii de pe ulița mea...Lacrimile Îmi curg fără să vreau, este un sentiment de dor mai mult, nu de durere...Ce repede se scurge viața! Ne dăm seama că viața noastră este un tren În care călătorim de-a lungul ei schimbând doar vagoanele - care sunt tocmai anii noștri-. Când plecăm de pe pământ plecăm doar
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
devenise o formă de evadare, era exprimarea libertății care striga din noi. Uneori lua forme de protest, alte ori înlocuia o lacrimă, dar tot ca mugetul vitelor se auzea de pe trotuare. Cui să-i pese de pruncii altora și de dorurile lor? Eram departe de casă, departe de ceea ce reprezentasem la un moment dat și eram siliți să ne redefinim în fața celorlați și a noastră. Ție nu-ți lipsește nimic? mă întrebă cineva luându-mă pe nepregătite. Nimic după care să
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
o scroafă-n călduri, urlă o grasă în continuu la mine fără motiv și chiar nu văd ce-ar putea să fie mai rău de atât. Unde mai pui că mă dor toate osele și mă încearcă tot mai des dorul de casă. Vorbele ei mă implorau să o privesc. În lumina aceea obscură vedeam un copil ce voia cu tot dinadinsul să semene a femeie matură. Era fardată, conturul la ochi era trasat cu un creion dermatograf, puteam să ghicesc
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
ca să se audă pe sine. Prin toată hărmălaia din mașină îi ascultam povestea vieții de până azi. Fusese un elev destul de slab la învățătură, dar îi plăcea literatura. Citea mult dorind să afle din cărți cum poate să-și lecuiască dorul de o iubire neîmpărtășită și fiindcă nu aflase răspuns, hotărâse să lase tot și să plece de-acasă cât mai departe. Părinții o cocoloșiseră mult. Venise timpul să trăiască pe picioarele ei. N-avea de unde să știe că o să-i
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
o face? I-o fi greu fără ajutorul meu...? Speram că o să se descurce... O să mănânc cartofi curățați de mâna ei, așa ca un soț care vine acasă după o lungă zi de muncă... Oboseala mă făcuse să-i uit dorul. Cumva îmi era rușine de mine. Parcă o trădasem. Ne vedem la masă, prietene? mă întrebă Nicoleta. N-am putut s-o refuz. De fapt nu puteam refuza pe nimeni la acea vreme. Cine eram eu ca să pot ridica pretenții
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
expuși unei lumini puternice. Trebuie să știți că Sini avea cei mai fascinanți ochi din câți am cunoscut. Când erau verzi, mă scufundam în abisul lor odihnindu-mi sufletul și regăsindu-mi liniștea, când erau gri, știam că o macină dorul de-acasă sau ceva o supărase. Ea mă lăsa să o privesc și-mi zâmbea abia perceptibil, la fel ca în vis, ca o pisicuță ce se vrea mângâiată. Avea o voce curată și compunea melodii. Cântam deseori împreună cântecele
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
să ne fi scris întreaga poveste. Părcă ne mutasem într-o casă nouă, cu lucrurile nedespachetate, acoperite de folii de plastic. Marius arunca bulgări în Sini și ea râdea ferindu-se pe cât putea din calea proiectilelor albe. Era veselă. Uitase dorul de casă, de prietenul ei care cu siguranță că n-o mai aștepta, de frați, de muzica folk și de chitara ce suspina sub mângâierile lui Marian. În acele momente se născuse din nou doar pentru a lua parte la
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
certat cu fotograful, doar știi. Nu de o hârtie am eu nevoie acum... Vreau să mă pupi. Îți cer prea mult? Știu că nu mai ai o relație serioasă și mă gândeam că pot să profit... Uneori mi-e un dor nebun de clipele noastre Gonzales că-mi vine să urlu la cer... Cu ce greșim de nu ne ies lucrurile așa cum le-am vrea? Nu voiam să-i răspund fiindcă ar fi însemnat s-o rănesc, dar i am oprit
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
degetele ei de pianist. Mii de fiori mă treceau pe șira spinării și prin toți porii, alcoolul căuta să iasă, lăsând în urmă miros de stătut și de sudoare. Tu ai iubit până să vii aici la școală? Îți poartă dorul careva acasă? Te poartă cineva în vis? Nu știam cum să-i răspund fără să mint. Fusese Liliana, stătusem în același pat amândoi, o ținusem în brațe, dar nu avusesem curajul să o sărut. Poate că în felul meu o
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
fie împotriva a tot ce-mi doream. O să-mi iau lumea în cap, o să merg la altă stână sau poate că Sfântul o să mă mai țină o vreme până ce voi simți iar chemare să merg în lumea mea. Mi-era dor de Mătușa și de Baci dar s-au dus într-o zi de parcă nici n ar fi fost pe pământ. Baci a murit răpus fulgerător de o boală de plămâni, iar Mătușa l-a urmat după câteva luni murind din cauza
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
al umorului înăscutîncât povestea noastră s-a transformat pe nesimțite în povestea lor, iar eu nu-mi mai găseam locul alături de ei. Idila pe care o trăiau îmi făcea rău. Noroc că a trebuit să plec în Arad... Prea multe dor când mă întorc în trecut, poate de aceea îmi e mai ușor, decât vă e vouă, să fiu aici, departe de tot ce-am fost și de tot ce m-a legat cândva. Mi-am lăsat gândurile deoparte, mi-am
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
mai bine. Nu m-a sărutat așa cum făceau ceilalți părinți și nici nu m-a copleșit cu mângâieri. Era felul ei aparte prin care mă pregătea pentru viață. Cumva, dacă nu mă atașam de nimeni, nu aveam cum să duc dorul cu mine. Ce mai faci? Încerc să mă descurc, i-am răspuns la fel de scurt și în șoaptă. Pe scena din club era așezată o masă, unde un prezidiu creat ad-hoc din directorul școlii, pedagogă, dirigintele meu, al lui Petruș și
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
mi se părea mai mult decât ciudat comportamentul lui. Maria spunea că e absurd să-mi fac griji. Dar, desigur, ea nu știa Încă de ce voiam eu să ne vedem atât de mult. Credea că pur și simplu Îmi era dor de iubitul meu, așa cum ar fi fost normal. Au trecut mai multe zile. Eliza mi-a sugerat să-l sun eu, Însă cât de ridicol e să-ți suni iubitul să vă Întâlniți doar pentru a-i spune că nu
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Adi. Am Început să râd singură, ca o isterică, când mi au apărut pe ecran vreo treizeci de mesaje primite, toate de la un singur număr. Am deschis disperată cel mai recent mesaj și am citit fără să respir: Mi-e dor de tine. Acest enunț banal Îmi așternu pe față un zâmbet imens. Maria se vedea deci, În sfârșit, cu cineva. Stai deoparte, mi-a ordonat o voce mică. Nu te privește. Am ignorat-o În timp ce deschideam cel de al doilea
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
să te bagi În viața mea personală. Am dat ochii peste cap, lăsând să-mi scape un mic chicot. ― Exagerezi! ― Ok...ce trebuie să fac ca să te reanimez, Alisia? M-am strâmbat. Nu Înțelegeam ce voia să spună. ― Mi-e dor de sora mea enervantă care Îmi mânca zilele. Acum aproape că pari...deprimată. ― Te-a trimis mama să vorbești cu mine? ― Nu fi ridicolă! Da, eram deprimată. Maria era singura care Își dăduse seamă până la momentul acela. Încercam să nu
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
ceață groasă, imposibil de străpuns. Orele se scurseseră extrem de Încet. Ideea de a fi o simplă elevă cu mintea Îndeajuns de limpede pentru a rezolva o problemă de matematică parcă mă depășea acum, deși aveam note perfecte. ― Ne-a fost dor de tine, zise Bianca, prinzându-mă de braț pe culoarul aglomerat. Bianca devenise oarecum cea mai bună prietenă a mea de când aflasem de povestea cu Victor și Eliza. Era o tipă destul de timidă, dar drăguță și de Încredere. Eram colege
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
mea de când aflasem de povestea cu Victor și Eliza. Era o tipă destul de timidă, dar drăguță și de Încredere. Eram colege de clasă, dar până acum câteva săptămâni abia dacă comunicasem vreun pic. ― Bună, Bianca. Și mie mi-a fost dor. Bianca zâmbi larg la afirmația mea. Arăta ciudat În ziua aceea. Își pusese o rochie largă, hippy și o pereche de blugi evazați. Părul blond și lung Îi era dat pe spate și prins cu o bentiță, iar ochii căprui
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Nu numai că arăta bine și o iubea, dar avea și mașină. Era perfect! ― Bună, fetelor. Purta blugi negri, o cămașă imaculată și ochelari mari de soare. Părea cules din cea mai tare revistă de modă. ― Hei, mi-a fost dor de tine! Maria se aruncă la gâtul lui și Începură să se sărute fără nicio jenă. Din fericire, mă obișnuisem deja. ― Îmi pare bine să te văd, Îmi spuse Adi când Maria Îl lăsă să respire din nou. ― Și mie
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
văzduh lovind-o mereu cu ciocul și dusă a fost... Puii au rămas singuri. Piu, piu, piu! strigau ei răsucindu-și gâturile ca să privească cerul. Dar nu au mai văzut-o pe mama lor. Piu, piu, piu! plângeau ei cu dor de ea. S-au strâns la un loc cu toții și plângeau de ți se rupea sufletul auzindu-i: Piu, piu, piu! Piu, piu, piu! Au rămas dezorientați și înfometați până când a venit bunica de la câmp. Dintr-o privire ea a
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
s-o cheme pe mama lui, să-l ducă în pat. Acolo, mama l-a învelit și l-a sărutat ușor pe frunte, privindu-l plină de dragoste, înduioșată. Când s-a ridicat, Tudorel a șoptit: Mamă, ești aici? Ce dor îmi era de tine, mama mea dragă...! Deschise ochii încet s-o privească. Dar... era singur. Clipi nedumerit de mai multe ori, privi în jur și înțelese. Visul se terminase. Cu regret mare în suflet se ridică de pe bancă și
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
guralivul clopoțel devine salvatorul tuturor. E așteptat cu înfrigurare și primit cu urale de glasuri pline de veselie. Nu se neglijau orele ori temele de făcut, dar nu mai păreau interesante, deveniseră, ca din senin, plictisitoare. Plutea în aer un dor de libertate și pauzele erau prilej de a da drum liber viselor. În fiecare pauză, în curtea școlii se formau mici grupuri în care se vorbea cu entuziasm despre vacanță. La școala în care Andrei era cunoscut ca cel mai
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
băiat care să mă urmeze în aceeași meserie. Stroeve oftă puțin și rămase tăcut. Gândurile îi zăboveau printre imaginile a ceea ce ar fi putut să fie viața lui și siguranța acestui trai pe care-l refuzase îi umplea sufletul de dor. — Lumea e aspră și crudă. Suntem aici fără să știe vreunul dintre noi de ce, și mergem fără să știm încotro. Trebuie să fim foarte smeriți. Trebuie să vedem frumusețea liniștii. Trebuie să trecem atât de neobservați prin viață încât Soarta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
ce făcea era în plin prezent, direct și simplu, fără reticențe feminine. La cei 20 de ani ai ei avea, după cum am mai spus, un cimitir de iubiți. ― Monstrule, când ne mai vedem? Câteodată îmi lipsești mult. Știi, mi-e dor de un chef la cataramă... ― Uite, acum. Așa, pe nepusă masă. ― Acum nu pot. Mă așteaptă idiotul meu. ― Atunci, miine. Vino la mine, pe la cinci după-amiază. Până una alta, am renunțat la ideea de a face curte fetei proprietarului cu toate că
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]