29,334 matches
-
zice Mihaela dacă m-aș arunca pe fereastră." Mi-am închipuit actul sub toate aspectele sale posibile. Auzeam țipătul ei de groază, îi urmăream fuga nebună pe scări, apoi o vedeam prăbușindu-se pe trupul meu zdrobit de cădere. " De ce, Dor? De ce ai făcut asta! Te iubeam atîta! De ce m-ai pedepsit așa?" O vedeam cum plmgea cu hohote și își smulgea părul. Lumea se strânsese în jurul ei, fiecare întreba în stânga și în dreapta ce s-a întîmplat? Atunci Mihaela, înnebunită de
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
în care te scalzi. Dacă am văzut însă că nu reacționezi în nici un fel, că puțin îți pasă de ruptură, am înțeles că nu mă iubești. Ce era atunci mai firesc decât să ne despărțim? Așa am judecat. ― Te rog. Dor, dacă nu vrei să mă superi, schimbă subiectul. N-am auzit ce ai spus: eram cu gândul în altă parte. Vreau să uit ceea ce s-a întîmplat și tu îmi aduci mereu aminte. Nu mă lăsam cu una cu două
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
o reparație, ca orice om de onoare. Am făcut eu una ca asta? Nu. Te iau de nevastă nu dintr-o obligație, ci numai pentru că te iubesc. Și atunci, dacă te iubesc, ce rațiune mă silea să rup legătura noastră? ― Dor, fii bun, nu mai stărui, mă ruga ea cu o voce duioasă, plângătoare. Te cred, cred tot ce-mi spui. Ce mai vrei? Îmi dau seama că mă iubești mult. Merg până acolo și-ți spun că nu există oameni
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
atât de adânc, încît am simțit aproape o durere fizică. Tot drumul până acasă n-am mai scos o vorbă. Mihaela, dîndu-și seama că-mi rănise amorul propriu, încercă să repare greșeala. Și luând un ton de glumă, rosti! ― Știu, Dor, că ai putea să ajungi profesor universitar... Dar nu vrei, băiatul mamei, asta-i! Izbucni în râs (o spusese atât de caraghios) și totul se mistui în uitare. Cu toate astea mi-a rămas crâncen înfiptă în creier exclamația ei
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
mai știut de noi. Ne trezeam uneori și forța aceea uluitoare a firii ne înlănțuia din nou, storcind trupurilor vlaga până la sleire. Mi-aduc aminte că într-un moment de relaxare Mihaela îmi șopti la ureche: ― Nu te-am înșelat, Dor... Dor... N-a fost decât o năpastă la mijloc... Tăceam. Încerca să se dezvinovățească, să-și justifice infidelitatea, tincturînd-o fără necesitate și cu puțin tragism. Trudă zadarnică! Mai convingătoare decât orice argument pleda pentru cauza ei chiar situația în care
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
știut de noi. Ne trezeam uneori și forța aceea uluitoare a firii ne înlănțuia din nou, storcind trupurilor vlaga până la sleire. Mi-aduc aminte că într-un moment de relaxare Mihaela îmi șopti la ureche: ― Nu te-am înșelat, Dor... Dor... N-a fost decât o năpastă la mijloc... Tăceam. Încerca să se dezvinovățească, să-și justifice infidelitatea, tincturînd-o fără necesitate și cu puțin tragism. Trudă zadarnică! Mai convingătoare decât orice argument pleda pentru cauza ei chiar situația în care ne
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Ai să mă întrebi: de ce voiam să mă răzbun? Fiindcă mă părăsisei tocmai atunci când credeam mai mult în dragostea ta? Dar ai revenit mai copt, mai subjugat de mine, și dovada cea mai bună e că-mi dădusei numele. Ah, Dorule! (Lasă-mă să-ți spun așa, e mult de când nu mi-a fost îngăduit să te chem astfel.) Ah, Dorule, e foarte firesc să judeci așa. Te iubeam prea mult! Și nu știu dacă o femeie îndrăgostită raționează vreodată cu
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Dar ai revenit mai copt, mai subjugat de mine, și dovada cea mai bună e că-mi dădusei numele. Ah, Dorule! (Lasă-mă să-ți spun așa, e mult de când nu mi-a fost îngăduit să te chem astfel.) Ah, Dorule, e foarte firesc să judeci așa. Te iubeam prea mult! Și nu știu dacă o femeie îndrăgostită raționează vreodată cu creierul. Nu, toate ne lăsăm duse de-o sensibilitate care nu cunoaște măsura. Pe oricare femeie, în condiții identice, dacă
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
tot ceea ce ar face n-ar avea sens. Doamne, ce nevrednică eram de iubirea ta! Mă simțeam așa de mică față de tine, mică și neînsemnată ca o gânganie, iar conștiința acestei micimi îmi strecura în suflet o suferință dizolvantă. Nu, Dor, n-ai să înțelegi niciodată ceea ce am trăit. Eram silită să stau alături de un bărbat pe care nu numai că nu-l iubeam, nu-l iubisem niciodată, dar ajunsesem să-l consider cauza nenorocirii mele, prin faptul că apăruse în
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
dintr-o dată curajul și m-am pomenit că-ți aranjez cravata. Tot era ceva. Stăteai așa de aproape, încît ți-am respirat aerul!... (Aveam, așadar, dreptate, când mi se păruse ca și cu Mihaela s-a petrecut același lucru.) O, Dorule, încă de la începutul legăturii noastre erai sigur că te iubesc. E adevărat, te-am iubit și atunci mult. Dar iubirea la care răspunzi nu e decât jumătate iubire. Chiar mai puțin decât atât. Dacă te sărutam o dată, îmi întorceai zece
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
mai mult decât nostalgie. Acest rău de dragoste mă măcina încetul cu încetul, îmi răvășea ființa, îmi lua mințile. Umblam pe străzi năucă, buimacă, ca să consum energia care mă apăsa, sau scriam frenetic ceasuri întregi, acoperind zeci de coaie, strigîndu-ți dorul meu mistuitor, setea mea de tine, așa cum făceai și tu la începutul dragostei noastre. Cit aș fi dorit să ai o nevoie ca să te pot ajuta cu ceva. Ce spun ― nevoie? Voiam să te îmbolnăvești grav de tot ca să te
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
-i nimic. Ai să mă uiți repede și după aceea îți vor rămâne de trăit încă ani mulți și fericiți. În plus îți las și partea mea de fericire de care destinul m-a lipsit. Încă o dată rămâi cu bine, Dor! Te sărut aievea, cum te sărutam odinioară de zeci de ori, încît îmi spuneai copleșit: "Nebuno lasă-mă, mă înăbuși.'" ― și eu tot mai mult voiam să te înăbuș. De ce nu te-am omorât atunci? De ce n-am murit împreună
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
o fotografie a lui Igor Gherasimovici, cum stă îmbrăcat drăguț la tribuna oficială a stației de lansare. Era tânăr, încă aproape un copil, cu amintirile Crăciunurilor și ale supelor de găină pline de mărgele aurii în spate. Chipul lui cu dor de ducă era perfecțiunea întruchipată, roșeai dacă te uitai la el. Da, așa trebuia să-ți dorești plecarea. Ca de pe băncile școlii, de la cafenea sau a mia oară din locuința vreunei femei, și cu un amestec de agerime și naivitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
Nu, așa ceva nu se poate! exclamă Magnolia, în speranța că l-a convins pe Spirit să renunțe. -O zână! Ori prea mult te doresc, ori am mintea rătăcită, dar știu că în veacuri spirit rătăcitor ce tu-mi dorești, de dorul tău eu am să mor. -Tu! Ești și vei fi pe vecie nemuritor, de aceea tu nu poți să te stingi. Acolo, unde stai de veghe, sigur din neamul tău îți vei găsi pereche. Tu ești din lumea umbrelor, eu
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
să treacă prin pădurea Verona, loc pe care-l trecea cu mare greutate din cauza unor peripeții și a renunțat a se mai duce la țintirim. Și cum se gândea așa Norocel, ce ar putea face, dintr-o dată l-a cuprins dorul de tatăl lui și a început să plângă amarnic. În acest răstimp mintea i-a șoptit că ar fi mai bine să se sfătuiască cu mama, pentru că stând așa nu va primi de la nimeni niciun sfat și pierde timpul ca
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
să pățim? Doar ți-am spus să mergem acasă. Dondică a ridicat ușor capul să nu și mai sperie fratele, știindu-l în ce stare este și l-a întrebat cu blândețe: -Vrei să mergem acasă? -Da, că mi-e dor de Clănțău, a răspuns Dondonel. -Bine, mergem acasă, dacă asta vrei, a răspuns Dondică. În timp ce se ridica de pe cioată l-a mai întrebat pe Dondonel: -Spune că nu ne aude nimeni; de ce ai dat foc la paie? -Cum de ce, a
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
diverse culori. Picioarele subțiri și mici erau încălțate în opinci meșteșugite din piele de pisică sălbatică. Când vorbea, cânta iar când mergea, dansa. -Ehei! dacă ai oleacă de răbdare, vin amuș! zise craiul, în timp ce trăgea înspre el poarta. Dar... ce dor te-a trimis aici? Aracan-di-mini șî di sărăcia me!, văicărindu-se întruna întrebă bătrânul, în timp ce își netezea câteva fire de păr alb, sub nas, în chip de mustață. -Până te-i gândi și-i grăi, poftim intră, își îndemna de
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
o plimbare până pe deal la Huci, unde te duci tu mereu. Nu, este o călătorie de durată, cu multe peripeții și destule neprevăzute. Dacă ești hotărât să înduri foamea, setea, să te lupți cu tot felul de jivine, să înduri dorul de locul unde te-ai născut sau să înduri tot felul de chinuri la care vei fi supus de către canibali sau ființe nevăzute. -Lasă glumele, prieteno, și să ne pregătim de drum, a zis într-un târziu Căiță după ce a
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
Nu puteam să mă laud decât cu faptul că Marea albastră am mângâiat-o dar plângeam că era și va rămâne tare departe. La trăirile mele din acele vremuri, ale sfintei copilării, m-am gândit și când am compus poeziile „Dorul,” „În noapte,” „Floare de nu te am uitat,” „Dialog în noapte,” „Strigăt târziu,” „Cătinel” și „Peste timp.” Pajiștile și pădurile din locul unde m-am născut și am crescut au fost și vor rămâne pentru totdeauna în inima mea. La
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
-l ascult: -Așteaptă și vei pleca, vei călători atât cât vei dori. Vei pleca atât de departe încât sufletu-ți va plânge amarnic după locul în care a fost orânduită zămislirea ta. Și suferința sufletului tău pe care o numim dor te va urmări toată viața ca o umbră a unui trecut minunat și a unui loc de poveste. Îți spun ție nepoate, că din tot neamul nostru tu vei fi acela care vei călători cu picioarele, nu doar cu mintea
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
i-am zis numai așa să n-o supăr. De fapt doream ceva și-mi plăcea altceva ... Mamei mele, cea mai scumpă ființă de pe lume, am compus și-i închin poeziile „Mama,” „Locul unde te ai născut,” „La taifas cu dorul,” „Crezul meu,” „De ziua ta,” „Lacrimi,” „Doar ea,” și „Fărâma gândului în amintirea tristă.” De mic copil mi-am dorit a călători, a vedea o altă lume, nu neapărat în alte țări, a vedea dacă meleagurile mele sunt asemenea altora
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
Spunea mama fie-i țărâna ușoară, că de copil răsturnam covata, în patru puncte mă sprijineam și plecam, îndeplinindu-mi dorința. Mai târziu am călătorit, slavă Domnului, așa s-a întâmplat cum mi-a zis unchiul meu îmi era tare dor de locurile natale. Cu nostalgie îmi aduc aminte cum într-o zi, elev fiind, printr-o șoaptă însoțită de un zâmbet care mi-a mângâiat sufletul prin felul în care mi s-a adresat doamna învățătoare, m-a întrebat: „Dar
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
înfrumusețau bălțile și câmpiile verzi. În continuă comunicare cu Înaltul cerului era pasărea măiastră Ciocârlia, căreia îi închin poeziile „Te las”, „Pe câmpie” și „Mă-nchin”. Ca viața nopții să-mi coloreze sângele care încă din preadolescență îmi fierbea de dor de ducă și curiozitate, într-o noapte de august am fost martor la Marele spectacol. M-am putut ferici la lumina lunii care mângâia fețele lucrătorilor din lanurile de grâu, martor ocular pe câmpia de la Tricova, ocazie cu care am
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
i se întunecă, iar inima îi zvâcnește cu putere, prinsă parcă de o gheară ascuțită și neîndurătoare. Avea impresia vagă că uitase ceva acasă dimineață - deși nu știa ce - și simțea inexplicabil fiori tot mai mari de amețeală și de dor față de aceasta. Avea un puternic tremur de emoție în stomac. „Ei, drăcie! Cred că m-am îmbolnăvit. Se vede că am gripă...”, gândi el. Venind înapoi acasă, el nu putu să găsească - ciudat lucru! - nicio farmacie deschisă și, astfel, renunță
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
și fix el însuși era unicul răspunzător pentru asta, încât deseori îi venea să-și taie mâna cu care spărsese oglinda! Iar astfel, în zbuciumul unor asemenea frământări, nu după mult timp, Anton muri, sfârșit de singurătate, pustiit fiind de dorul oglinzii... Și cititorul trebuie să știe acum că atât eroul povestirii, cât și faptele ce s-au țesut în jurul neobișnuitei sale persoane, mi-au parvenit întocmai în forma în care, după umilele mele puteri creatoare, luminate miraculos de o inspirație
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]