29,334 matches
-
Ioana alături, se desfășurau împrejurul nostru miracole, și, în același timp, simțeam palpitând în noi tot ce a fost, tot ce va fi. Dar uneori luam și pe Hacik, și atunci lăsam patefonul acasă. În inimă i se chinuiau toate dorurile, și de pe arcușul lui acceptam toate romanțele. Așa, la lumina lunii, misterios, părea o apariție fantomatică. În clipele acele orice aș fi crezut posibil. Într-o seară am plecat cu barca fără să avem lună. Alte impresii, alte tristeți, întunericul
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
creații ale imaginației mele, și mă tem că se va dărâma totul după plecarea mea. Am urcat cu Viky pe Ciracman. Ioana n-a venit cu noi, căci o obosește cel mai mic drum anevoios. Și poate că-i era dor să rămâie măcar două ore singură sau poate că eu îmi închipuiam că îi era ne-cesară această singurătate, căci mă atrăgea perspectiva din vârful Ciracmanului, sau posibilitatea de a face o plimbare numai cu Viky, fără nici o intenție de flirt
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
exact peste drum de Ioana, fereastră în fereastră, locuiau alții care puteau să vadă până în fundul camerei noastre, și multă vreme întîrziam să ne apropiem unul de celălalt - lungeam o discuție ce nu ne interesa, când de fapt ne era dor să ne strângem - numai din pricină că nici unul din noi nu avea curajul să tragă storul. Eu i l-am prezentat Ioanei. În ultimul timp scenele dintre noi deveniseră intolerabile. Urile, deznădejdile, patima se succedau neîntrerupt, fără nici o zi de liniște. Nu
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
ar sosi o corabie, oprită o clipă din voiajul ei la capătul lumii, și m-ar chema și pe mine, n-aș avea nici o ezitare să mă urc și aș fi mai vindecat la fiecare kilometru de distanță. Am un dor de ducă, o frenezie după orizontul îndepărtat, care îmi îmbolnăvește toate fibrele și mă face să mă simt nenorocit, orice s-ar întîmpla cu mine. Dar ajuns departe, de unde pot să știu întrucît m-aș calma? Orgoliul meu e mai
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
el cu un timp înainte de întîlnirea noastră, dacă este exact că-i cunoșteai toate cusururile! Dar ai trecut de la unul la celălalt". Ioana, iubita mea, m-a refăcut singură și, la urmă, imaginea mea a căpătat proporții fantastice, din pricina tuturor dorurilor, a prezenței mele veșnice în sufletul ei și, totuși, a absenței mele, care îmi dădea un chip de ființă supranaturală. - Am venit la Cavarna numai cu Viky anul trecut de vacanță. Tot timpul am citit numai din clasicii franicezi, mă
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
punct. Descriu această scenă cum fac întotdeauna când vreau să vorbesc de ceva din trecut, singur noaptea, în camera mea. Și după ce toată ziua am petrecut-o cu Ioana (întrerupți doar de venirile și plecările grațioasei Viky, căreia îi e dor de noi pentru o clipă și apoi se duce iar pe plajă, prin apă, impregnați de atmosfera miraculoasă ce ne împresoară, de marea în perpetue transformări), schimbând împreună, amestecat cu fericire sau desperare, momente din trecut și prezent sau presupuneri
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
fi auzit nimic înainte, două brațe calde ce se încolăcesc împrejurul gâtului. S-a întors Ioana! Cu mult înainte de a mă fi așteptat! A făcut ce-a putut ca să scape mai iute de vizită și a venit! l-a fost dor de mine! Poate că se gândea, deoarece mă văzuse îngîndurat: "Ce chinuit este sărmanul din pricina mea! Și singur pe lume! Trebuie cu orice chip să mă transform și să mă fac mai bună ca să nu-l mai irit! " N-are
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
care le avusesem în locul acela? Cu atât mai mult cu cât noi nu voiam să refacem vechea noastră existență, ci să încercăm o viață nouă. Sau poate că și ei și-au ales același loc? Și, în sfârșit, împreună. Ce dor îmi era de trupul ei! Ca și cum în lipsa ei nu s-ar mai fi întîmplat nimic cu mine. Aceeași impresie a avut și ea. Era emoționată, ca și cum m-ar fi așteptat tot timpul, fără să se apropie nimeni de dânsa. Dar
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
voise să fie cât mai exact franțuzoaică. Își luase acest accent poate fiindcă așa se transformase gustul ei de răsfăț de odinioară sau fiindcă aceasta o apropia mai mult de țară - mama ei era țărancă - către care o poartă uneori dorurile, dorind poate o viață mai simplă, dar mai curată. Multă vreme nici n-am recu-noscut-o căci nu mai făcea nici o aluzie la Dijon. Numai ochii ei, cu o strălucire ciudată, mi-au dat bănuieli. În fața mea apăruseră două ființe complect
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
cafenelei lui Mihali. Are obiceiul să-mi puie ca primă întrebare: "Ce mai face duduia Viky?" Azi, ca să mai variez programul, i-am vorbit eu mai întîi despre Viky: "Știi că Viky a întrebat de dumneata. Spune ca îi e dor să-i cînți." Toată povestea era inventată numai ca să-i fac o mică plăcere. Am fost rușinat de minciuna mea, așa i s-a luminat fața de bucurie, dar nu puteam să-mi mai schimb vorba. Pentru oamenii simpli orice
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
suferi în orice moment, nu atât din milă pentru mine - ai dreptate, în dragoste n-are ce căuta mila - cât din scârba că ți s-a putut ție întîmpla așa ceva. Ești umilă în orgoliul tău. Iubita mea orgolioasă, mi-e dor de buzele tale fierbinți (,fierbinte" nu este pentru tine, pasionată, un cuvânt convențional?) și de toate principiile înrădăcinate în tine, orice teorii ai susține. Și poate că fericită ai fi nu având la dispoziție biblioteca cea mai imensă, ci cu
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
pajii și Kanbei ieșiră intenționat, pentru a-i lăsa singuri. La început, Oyu nu putu decât să verse lacrimi și, mult timp, nu reuși să ridice privirea spre Hideyoshi. Pe tot parcursul absenței lui din timpul îndelungatei campanii, îi fusese dor să-l vadă, dar acum, când erau față în față, nu prea putea alerga la el. — Ai auzit că Hanbei a murit? — Da. — Trebuie să te resemnezi cu gândul. N-am putut face nimic. Inima lui Oyu se înmuie ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
chinezești erau desfășurate și luate în luptă, vitejii soldați se întorseseră cu ele. În acele vremuri, ei și orășenii răgușiseră strigând, din toată inima, victoria împărtășită de toți. Asemenea evenimente avuseseră loc pe vremea lui Shingen și, acum, cu toții duceau dorul acelor zile. Și cu toate că steagul care purta cuvintele lui Sun Tzu era unul și același, oamenii simțeau că, într-un fel, era diferit de cel pe care-l priviseră în trecut. Dar, când oamenii din Kai priveau enormul tezaur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
trecu călare, pentru a putea răspunde la entuziasta primire pe care i-o făcea oamenii săi. Pentru Hideyoshi, însă, mai rămânea un motiv foarte serios de neliniște, care crescu în intensitate după ce intră în Castelul Nagahama. Ardea de nerăbdare și dor, atât de tare, încât nu putea sta un moment locului. Oare mama și soția lui erau nevătămate? — Le-am căutat peste tot, dar încă n-a sosit nici un raport clar, spuneau generalii. Nu pe-aici nimeni care să știe unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
experiență. Dar n-am apucat s-o fac. În schimb i-am luat pe amândoi pentru tata asta a fost chiar în ultimul sau în penultimul său an de viață într-o ascensiune cu telecabina de la Sinaia la Vârful cu Dor. Mi-a fost teamă pentru mama, cu hipertensiunea ei arterială, mai sensibilă, credeam eu, la legănatul cabinei și la zgâlțâiturile acesteia atunci când se hurduca peste rolele din dreptul stâlpilor care susțineau cablul. Ca să nu mai vorbesc de răul de înălțime
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
grăbită, la depărtare destul de mare, puțin aplecată în față, strângând de frig la piept, cu ambele brațe, un caiet mare și gros. Da' știu că ține la caietul ăla ca la ochii din cap! Își păzește gemenii gazelei! Râdeau în dorul lelei, urmărind-o cu privirea. Antonia le făcea cu mâna un semn scurt și repezit, tuturor, c-un zâmbet ca de fiecare zi. Dragoș privea în urma ei în timp ce se îndepărta și se gândea că aveau înaintea lor toate zilele următoare
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
să-ți supui simțurile. Așa ți se trezește mintea. Așa se îmblânzesc patimile trupului. Așa îți vin gânduri blânde, înalte și subtile. Așa îți vin mișcări luminoase în minte. Așa îți vine sârguința spre lucrarea virtuții. Așa izvorăsc lacrimi de dor și ținerea de minte a morții. Așa se curăță și înțelepciunea, și se depărtează orice nălucire care ispitește mintea. Așa primește omul o vedere pătrunzătoare, chiar pentru lucruri depărtate. Așa primește el și înțelegerea cea mai adâncă a tainelor pe
Cărticică înspre… minte, trup şi suflet = mic tratat de bunăstare by Dan Alexandru Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/545_a_749]
-
se agațe de marginea biroului meu, s-a așezat apoi pe pat, încercând să-și șteargă fața cu un colț al plapumei, plângea în hohote, știam că nu plânge după bunicu’, după el nu putea să plângă așa, ci de dorul tatei care, de aproape doi ani, era la Canal, iar de foarte multă vreme nu mai aveam nici o veste de la el, și atunci era cât pe ce să m-apuce plânsul și pe mine, totuși nu tata mi-a venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
Bayard. Provocarea a fost acceptată și lupta ar fi început dacă n-ar fi fost vrăjile lui Malagigi,care tocmai se întorsese din regatul Angelicai, pus să facă totul pentru a-l aduce pe Rinaldo frumoasei prințese care murea de dorul lui. Malagigi l-a scos pe cavaler din mijlocul armatei sale luând înfățișarea lui Gradasso, și, după o scurtă luptă se prefăcu că fuge dinaintea lui, un vicleșug prin care Rinaldo a fost păcolit să-l urmeze într-o luntre
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
găsit cele de trebuință. Un cioban bătrân trăia în această căsuță și păzea o herghelie de iepe. Când a simțit că s-a odihnit îndeajuns, Angelica a luat o iapă din grămadă și, încălecând-o, simți renăscându-I în suflet dorul dea se vedea în țara sa iar pentru aceasta, cu bucurie ar fi acceptat protecția lui Roland sau a lui Sacripant, dealungul vastelor întinderi de pământ ce trebuia să străbată. Cu nădejdea de a întâlni pe vreunul din ei,ea
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
mai neted. Street nu are nici un ban, absolut nici un ban. Imaginează-ți. De multe ori n-a avut bani pentru un bilet de autobuz sau un ceai. A forat Și-a amanetat hainele. S-a futut pe bani. Banii au dor, ei împung. Corect, absolut corect să-i dau și ei niște bani. Întotdeauna a spus că bărbații se folosesc de bani ca să domine femeile. Dar e corect, absolut corect să-i dau ceva, bani... M-am furișat până la geamul dormitorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
fost suficient să-i arunc o singură privire ca să-mi spun - femeile, sărmanele femei. Ele o încasează întotdeauna. Recunosc că nu aveam nici un chef pentru această întâlnire, mai cu seamă că eram plin de temeri și de scotch-ul-amiezii și de dorul de casă. Acum eram cu mâna doamnei Davis pe brațul meu, în timp ce figura ei rugătoare spunea: — Și dumneavoastră sunteți mântuit, domnule? — Poftim? — Da, și el e mântuit, dragă, interveni Fielding, iar eu am spus: — Da. Și eu. — Mă bucur. Spunk
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
poziției sociale inferioare. Nu s-a putut acomoda. Mama mea a intrat, pur și simplu, într-o stare misterioasă de declin. Când veneam acasă de la școală, obișnuiam să mă culc alături de ea. O simțeam cum se prăbușește, cum se descompune. Dorul de America. Prea mult Barry Self. Fat Vince mai e și managerul asociat, popular și îndatoritor, al unei săli de biliard din Victoria. Are o bucătărioară unde își gătește haleala lui excelentă. Fat Paul se ocupă de securitate, face jocurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
îl pot pune între noi doi sunt banii. Așa ceva e în sânge, e chiar sângele. Când mă voi duce m California pentru renovarea mea finală, poate voi merge până la capăt și-mi voi însănătoși și sângele. * California, țara visurilor și dorurilor mele. M-ai văzut în New York și ai văzut de ce sunt în stare acolo, dar în LA, tăticule, află de la mine, sunt în stare de performanțe și mai mari - sunt tot numai clocot și energie, îi dau pe toți gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
tachinat în continuare. Eram prea amețit de băutură și de oboseala călătoriei ca să mai fiu sigur. Lorne turnase în mine o grămadă de whisky nonagenar. Spun asta pentru Lorne. La care se mai adaugă șampania băută în cinstea scenariului lui Dor. Restaurantul era plin cu stele de cinema, multe stele de cinema. De ce îmi pierd vremea cu stelele de cinema? Nici nu îmi plac stelele de cinema. Iisuse, nici transparența actorilor. Și totuși, profesioniștii sunt rareori periculoși. Ceea ce vrei să vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]