3,530 matches
-
vorbesc ca în evanghelii, umblam hai-hui prin curte și, jucându-mă la întâmplare - nici nu mai știu dacă voit sau nu -, am întors cheia în ușa povernei, unde mama mea intrase cu doi argați; era locul unde erau stivuite mari butoaie de țuică, așa-zisa țuică de Văleni. Sau, poate, am întors brusc cheia în ușă, speriat de cei câțiva oameni din curte care au început să țipe „Vin rușii!“ și au luat-o razna peste câmp. Și au apărut și
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
spart ușa cu piciorul și au intrat. Noroc că maică-mea și cei doi se ascunseseră în partea de lângă ușă și, când s-a deschis, ușa i-a ascuns în spatele ei. De altfel, rușii erau atât de magnetizați de marile butoaie de țuică, încât nu se uitau decât la ele; au tras în ele cu pistoalele, s-au pus în genunchi și au început să sugă. Atunci a ieșit repede afară mama mea și cei doi argați, care m-au luat
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
o absență atât de lungă, după un drum atât de lung, și nu mai găsește necesar să-i arunce nici măcar o privire... Iarăși clopoțelul de la intrare, iarăși pași pe scara de lemn, strigătul sacagiului, afară, imediat acoperit de zdrăngănitul roților butoiului pe piatra de râu cu care e pavată strada, tu, care odinioară luceai atât de vie, o voce de bătrân, uscată și plângăcioasă, aco perită imediat de flașnetă, o ușă deschizându-se, un plâns înăbușit, el, neavând ce face, schimbându
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
luat cu brio, o catedră universitară obținută pe merit, el se risipește în cozerie cu personaje politice de mâna a doua, frecventând lumea parcă numai cu scopul de a tezauriza de peste tot informații derizorii ? O tentativă la fel de vană ca umplerea butoiului Danaidelor și care, în sufletul magistrului, deșteaptă tot mai mult bănuiala ușurătății ? Și de ce oare sau, mai exact, de unde această mică-înviorătoare-bucurie care refreșisează fața suptă a Profesorului Mironescu, în timp ce enumeră în mintea sa defectele musafirului ? Două suflete am în pieptul
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
d un tren de marfă, cu vagoanele deschise, și-n el, să vezi ce era ! Numa lucruri scumpe, că uite așa am rămas, cu gurile căscate ! Numa canapele de pluș, și fotolii, și măsuțe, claie peste grămadă, ș-între ele butoaie de vin, și oglinzi, și cuști de păsări, și oale de bucătărie, și cutii de pălării, și covoare făcute sul, ce bogăție ! Ce de-a lucruri scumpe, puse cum dă Dumnezeu ! Ce de a bani aruncați pe gârlă ! Cine-o
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
joacă în aer liber, copiii nu lasă urmă de mîncare în farfurii. În cîteva după-amieze, Mihai repară acoperișul casei, apoi curăță soba din camera mai mică, amintindu-și cum făcea mama lui cînd era copil. În altă zi, păpurește două butoaie care stăteau de mulți ani cu doagele în lături; vor aduna în ele prunele, să facă țuică. Sora lui are grijă de mîncare. În fiecare zi, unul din feluri e pe bază de pește proaspăt. Cristina a primit în dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de la serviciu și se apuca de lucru. A tras lumină pe hol, a dat cu vinacet și a montat sub bec o oglindă mare, în trei părți, să se poată vedea în cele mai bune condiții. Apoi a pus un butoi cu varză și unul cu murături. Duminica l-a găsit sănătos tun fără dureri de inimă ori de cap, bucurîndu-se de prețuirea Anei și de odihna zilei a șaptea. S-au băut două sticle cu vodcă rusească și o sumedenie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
și hotărît să plece iar în sat. Dar sîmbătă după-amiază a primit un telefon. Te caută doctorul Manole Manoliu, de la spitalul de ortopedie de pe litoral, a venit Ana pe balcon să-i spună. Mihai tocmai repara lada în care stau butoiul cu murături și cutiile cu mere învelite în hîrtie. Auzul numelui l-a făcut lă rămînă perplex. Apoi și-a amintit brusc vorbele Lilianei: "Cunosc cazul unui bărbat care a plecat numai ca să-și aducă înapoi copilul..." Cum de nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de o serie de articole publicate În Los Angeles Daily News provoacă presiuni asupra Departamentului de Poliție din Los Angeles ca să redeschidă ancheta În cazul crimelor de la Nite Owl din 1953. Comandantul LAPD, William H. Parker, a numit controversa „un butoi de pulbere cu fitil ud. Totul este un șir de prostii fără noimă. Mărturia unui infractor degenerat și o crimă dublă, fără legătură cu cazul, nu constituie motive suficiente pentru redeschiderea unui caz rezolvat cu succes acum cinci ani. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
PARKER DECLARĂ PRESEI: NITE OWL ESTE O PROBLEMĂ MOARTĂ ȘI ÎNGROPATĂ L.A. Daily News, 19 martie CETĂȚENII CER DREPTATE - MANIFESTAȚII ÎN FAȚA LAPD L.A. Herald-Express, 20 martie PARKER ȘI LOEW STAU PE O PLITĂ ÎNCINSĂ GUVERNATORUL KNIGHT: NITE OWL ESTE „UN BUTOI CU PULBERE“ L.A. Mirror-News, 20 martie RĂSPLATA MORȚII - FOTOGRAFII ÎN EXCLUSIVITATE DE LA CUIBUȘORUL IUBIRII DINTRE EXLEY ȘI SOTO L.A. Examiner, 20 martie CENTRALELE TELEFONICE ALE POLIȚIEI SÎNT INUNDATE: CETĂȚENII DAU GLAS OPINIILOR LOR LEGATE DE NITE OWL L.A. Times, 20
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
să fie ultimul sezon al serialului. Păcat că au pierdut contactul unul cu celălalt. Dar Marele V s-a purtat nebunește și a devenit un paria În branșă. White și Exley Își disputau ceva În camera Învecinată. Jack puse cep butoiului cu nostalgie. — Miller, nu-i așa că mori să-mi spui ceva? Nu știu, Jack. E o chestie de demult. Tot balamucul ăsta are rădăcini În vechime. Îl cunoști pe Patchett, nu-i așa? — De unde știi? — Deducție logică. Plus dosarul căpitanului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
propune. Dacă citesc de pildă Suplicantele lui Eschil interpretîndu-le ca întrupare a variantei proaste, negative, a devenirii întru devenire (refuzul feminității ca procreare, deci ca intrare în devenirea bună întru devenire), simbolizată prin reiterarea nesfârșită a gestului de umplere a butoaielor fără fund - propun o interpretare-înțelegere, care e doar o limitație care nu limitează. Freud vine în schimb și spune "asta (și numai asta) este". Lui Vasi Zamfirescu, care a tradus acest Freud fără să-i găsească nici o altă utilizare, fără
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
reușit, devenirea întru devenire bună a culturii, așa cum există o devenire întru devenire bună a speciei, de pildă aceea pe care, cu hybris-ul fecioriei, Danaidele au refuzat-o, fiind pedepsite să trăiască devenirea întru devenire proastă, simbolizată de umplerea butoaielor fără fund. Ceea ce voiam deci să vă spun, referindu-mă la Heidegger, este că în filozofie, dacă nu ajungi la situația lui Hegel, nu are sens să trăiești simultan în condiția creativității, deci a devenirii întru ființă pe plan spiritual
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
profitau de momentul cînd lucrătorul de la betonieră le umplea gălețile ca să dea fuga să bea cîteva Înghițituri de bere și uneori chiar să-și vîre capul murdar, de obicei acoperit cu un coif țuguiat din hîrtie de ziar, Într-un butoi uriaș umplut cu apă murdară. Pe urmă se Întorceau la gălețile lor și Își reluau drumul bălăbănindu-se, apropiindu-se uneori prea mult de marginea schelei, Julius Îi și vedea prăbușindu-se și făcîndu-se zob cu o Înjurătură pe buze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
are propria statură, importanță, operă deja constituită. Fiul știe că el nu va merge În aceeași direcție cu tatăl. Chiar de-ar fi dogar sau medic, cum era tatăl lui, el Își va Îngriji altfel bolnavii, Își va meșteri altfel butoaiele. Tatăl, fără să și-o mărturisească, ar vrea ca fiul să-i prelungească lucrarea. E o ispită. El se joacă cu ispita asta. Fiul ar vrea să-și depășească tatăl și, totodată, să prelungească lucrarea acestuia. E cu neputință. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
poate, el trebuie să se Întoarcă. Abia În clipa În care se crede eliberat de tată, fiul simte nevoia de tată În modul cel mai violent. Tatăl nu trebuie să fie absent În momentul acela“. I-am trimis tatei un „butoi“ făcut din alt lemn decît ale lui. Cu siguranță că bănuia că am nevoie de părerea lui, dar era absent Într-un moment pe care chiar el Îl definise ca fiind momentul În care părintele nu trebuie să lipsească. Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
lui cei care l-au condamnat vor petrece restul vieții dormind. În această lume coborând spre amurg, sătulă de ea însăși, singura apariție insolită este extravagantul Diogene, milogul, cinicul, fanfaronul, care își refuză orice confort și dă lecții oamenilor din butoiul ales ca domiciliu. Cu atitudinile sale mereu șocante, filosoful nu se lasă descifrat ușor, iar nevoia lui de independență absolută poate fi înțeleasă în chip diferit : A fost Diogene un „Socrate nebun”, cum zicea Platon, ori pur și simplu un
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
voința mea de libertate absolută. Iar dacă urăsc ceva la mine, este neputința de a o avea (p. 129). Așa cum o înțelege filosoful din Sinope, libertatea echivalează cu singurătatea. Acuzat de vagabondaj, Diogene le arată slujbașilor veniți să-l aresteze butoiul în care și-a aflat mai mult decât un domiciliu, un univers unde poate fi singur cu sine (p. 139). Departe de a fi sensibili la acest argument, cei însărcinați cu ordinea publică îl batjocoresc pe gânditorul-rebel, ceea ce determină reacția
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
domiciliu, un univers unde poate fi singur cu sine (p. 139). Departe de a fi sensibili la acest argument, cei însărcinați cu ordinea publică îl batjocoresc pe gânditorul-rebel, ceea ce determină reacția virulentă a chitaristului în apărarea victimei. Confruntarea iscată în jurul butoiului se încheie cu moartea muzicianului, eveniment tragic care modifică radical viața lui Diogene, obligându-l să-și verifice validitatea ideilor în lumea reală. Deși neimplicat în vreun fel în sfârșitul tânărului adept înjunghiat cu cuțitul său, filosoful cu oroare de
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
folositori societății, de vreme ce de la el pot învăța tinerii binele, respectul adevărului, al spiritului omenesc, al libertății (p. 166). Revenit în stradă, gânditorul-vagabond respinge ideea de a se transforma în profetul renașterii ateniene, căci nu dorește decât să fie lăsat în butoiul lui în timp ce Pasiphon și-ar vedea singur de salvarea patriei (p. 166). Declarația lui Diogene că nu are nevoie de oameni îl scandalizează pe tânărul reformator care îl acuză de a fi un mincinos și un laș : E o minciună
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
privești, să-ți bați joc de toți și să nu faci nimic ! (p. 166). El își avertizează fostul mentor că nu poate rămâne la nesfârșit în lumea asta prea mică, căci la un moment dat se va sufoca în propriul butoi (p. 167). Intuiția lui Pasiphon se vede confirmată în curând. Respinsă cândva de Diogene din orgoliu și din încăpățânarea lui de a susține ideea libertății mai presus de orice, Hipparhia îl anunță că s-a măritat cu Crates. Rămas singur
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
lucru a fost o zi de vară dobrogeana, cu aerul uscat și cu o boare fierbinte ce venea de pe Bărăgan, așa că toată lumea simțea nevoia să bea apă. Din fericire, apa era din belșug pe șantier; din loc În loc erau amplasate butoaie mari pline cu apă rece și proaspătă, adusă cu cisternele de la Cernavoda; cui Îi era sete se repezea la butoi, bagă aceeași cană de tablă legată cu un lanț de vas, și-și astâmpăra setea pentru o bucată de vreme
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
așa că toată lumea simțea nevoia să bea apă. Din fericire, apa era din belșug pe șantier; din loc În loc erau amplasate butoaie mari pline cu apă rece și proaspătă, adusă cu cisternele de la Cernavoda; cui Îi era sete se repezea la butoi, bagă aceeași cană de tablă legată cu un lanț de vas, și-și astâmpăra setea pentru o bucată de vreme. Closetul era, ca și În lagăr, o groapă adâncă de vreo 2 metri, pe care erau așezați niște dulapi de
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
două niveluri. După ce ne-am găsit fiecare un loc pe priciuri, ni s-a permis să mâncăm rația de pâine de 250 grame și cele câteva cubulețe de marmelada de bostan și să bem apă cât de multă dintr-un butoi de lângă baraca. (Au mai trecut vreo 2-3 luni de zile până când a fost pusă În funcțiune rețeaua de alimentare cu apă potabilă a lagărului). Nu mult după ce ne-am potolit foamea și setea, la un semnal al normatorului, am luat
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
ceea ce fac alte profesoare în neghiobia lor. Își trage sufletul și grăiește cu voce tare: — Aici se află mărturiile puterii noastre. Deschide ușa. Cu Domitia de mână, pătrunde în cămară, urmate de tot alaiul. Fata vede dintr-o ocheadă două butoaie de lut, chiar în mijloc. Se eliberează și dă să fugă spre ele. Occia o reține. — Ce-i în ele? întreabă arătându-le cu degetul. Bătrâna o lasă în sfârșit să se ducă. — Unul e deschis și altul închis, anunță
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]