6,372 matches
-
ele erau îndreptate și împotriva literaților junimiști: N. Gane era ironizat pentru mai puțin realizata nuvelă Două nebunii, satirele lui Iacob Negruzzi deveniseră un prilej de comentarii umoristice și de parodie, versurile Matildei Cugler-Poni erau interpretate echivoc, obținându-se efecte comice. După 1876 calitatea umorului din P. scade. R.Z.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288755_a_290084]
-
același: trei ani la armata terestră și CAPITOLUL II Note informative ale Miliției „populare” județene Vaslui (1949 - 1950) La începutul anului 1949, mai precis pe 23 ianuarie, vândutul bolșevic eohari propagandistic comunist au făcut parte și povestioarele tipărite sau scenetele „comice” scrise stângaci de vreun scrib cu patru clase primare și multiplicate în sute de mii de exemplare în care erau arătați cu degetul „burghejii” și moșierii (cu toate că nici nu se mai putea vorbi de această clasă după „reforma” agrară din
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
Maramureș, măștile Unchiașilor îi reprezintă pe bătrânii înțelepți ai obștei, reîntorși în sat să petreacă în noaptea de priveghi. Izolați de ritul inițial și incluși în jocurile țărănești cu măști de la Anul Nou, Moșnegii devin în epoca feudală reprezentanți ai comicului popular, echivalând cu măscăricii spectacolelor de burg. Diversificată, imaginea arhaică a unchiașului stă la baza creării a numeroase personaje: Moșnegii cu tigve din jocul Cucilor, Blojul din jocul Călușarilor, Moșul și Baba din jocul Caprei și al Ursului etc. Jocul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290104_a_291433]
-
și îl lasă apoi să-și spună păsul ori „convingerile”. Tipul de discurs al eroilor (scrisoare, cerere, petiție, raport, telegramă, cuvântare polemică), relevant pentru portretul lor, tinde să extragă de peste tot același amar adevăr moral. Cea mai generoasă sursă a comicului se află în limbajul personajelor, în acea locvacitate neistovită, înscenată spre a indica rupturi de nivel între gândire și expresie. B. face din cuvinte personaje pentru o comedie a limbajului, savuroasă chiar atunci când e îngroșată. Nu atât fonetismele - acest „material
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285614_a_286943]
-
O cronică la romanul Adela al lui G. Ibrăileanu și un microstudiu intitulat Comicul în „Dănilă Prepeleac”, scrise pe când T. era în clasa a șaptea liceală, arată un deosebit apetit pentru dificile lecturi fundamentale (de pildă, pentru teoria bergsoniană a comicului), pătrundere și subtilitate, calități ce vor fi potențate pe durata studiilor universitare. În condițiile acutizării confruntărilor politice dintre extremele dreaptă și stângă, tânărul gazetar va adera la cea din urmă, la ale cărei periodice va scrie. Poziția sa e marxizantă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290276_a_291605]
-
a descoperit încă secretul. Cartea este și un pasionant jurnal de călătorie, aducând înaintea cititorului nenumărate peripeții, ca și parfumul locurilor și o umanitate diversă, colorată. Portretele sunt bine desenate, pline de umor, la fel ca și întâmplările. Câteodată forțarea comicului răstoarnă perspectiva istorică: astfel războaiele homerice sunt niște „găinării locale, încăierări mărunte”. Educativă și incitantă, scrisă cu suficient talent narativ, Enigmatic, Pământul se adresează tuturor vârstelor și gusturilor. Activitatea de prozator a lui M. este totuși una secundară în raport cu aceea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288178_a_289507]
-
cea dintâi categorie, nuvelistul creionează cu ironie o serie de portrete: oameni de mahala, mici funcționari, avocați „fără pricine”. O lume pestriță, care își trăiește eșecul cu amărăciune. Din transcrierea oratoriei emfatice, incoerente, a veleitarilor politici, sunt scoase câteva efecte comice notabile. Nuvele ca Popa Timofte Bondoroagă și Chira mențin un bun echilibru între tabloul de gen și intriga foiletonistică. D. a scris însă multe alte nuvele năpădite de sentimentalism, de prolixe însăilări, de cugetări banale și acțiuni neverosimile, utilizând din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286724_a_288053]
-
probabil, atunci, un înțeles moral sau politic, traduceri (un fragment din Divina Comedie de Dante). Cele mai multe dintre aceste scrieri sunt însă republicate aici, după ce, cu mulți ani înainte, apăruseră în alte periodice ale lui Gh. Asachi. Ioan Ianov retipărește „cânticelul comic” Tânărul din Sărărie, iar Ecaterina Chinezu, diverse traduceri literare. În revistă sunt și tălmăciri nesemnate, mai toate din limba franceză, anecdote istorice și politice, articole de știință popularizată (unele scrise de Dimitrie Asachi) ș.a. R.Z.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287495_a_288824]
-
direcția de scenă la unele spectacole. După înființarea Societății Dramatice, figurează între primii societari clasa I (1879). Aflat la început sub înrâurirea lui Matei Millo, L. își conturează treptat un mod propriu de interpretare, un stil burlesc, șarjat, din specia comicului naiv. A jucat în toate comediile și vodevilurile lui V. Alecsandri, fiind, printre altele, creatorul rolurilor Clevetici și Sandu Napoilă. A făcut, fără pic de înzestrare, multe traduceri (între care Avarul de Molière) și prelucrări de farse și vodeviluri din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287877_a_289206]
-
Comicul gravității, „Urzica”, 1989, 766; Cornel Moraru, Vocație satirică, VTRA, 1989, 4; Oliv Mircea, Patimile după Alfonz, TR, 1989, 22; Ioan Holban, Exerciții de intuiție, CRC, 1989, 29; Ion Mureșan, Romanul ca mozaic, TR, 1989, 37; Alexandru Țion, Registre ale comicului, AST, 1989, 9; Cristina Müller, Ficțiuni utile, AFT, 1989,10; Tanco, Dicț. lit. Bistrița, 298-299; Ion Moise, „Cartea lui Alfonzel conectat la Internel”, „Răsunetul”, 1999, 28 decembrie; Ion Moise, „Carte de rugăciunițe”, „Răsunetul”, 2000, 20 aprilie. L.T.G.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289145_a_290474]
-
decât cea superficială a zecilor de posturi de televiziune atrase de eveniment. Prin masivitatea sa, rândul mărturisește ; prin continuitate, rândul creează sens. Individul se pierde, se topește în mulțime și devine massă. Văzut de departe sau la televizor, rândul pare comic. Din interior, este dramatic. Un miracol omenesc, dar cât se poate de real, care confirmă dimensiunea supranaturală, sacrală a locului în sine. O intensifică și o reînnoiește. Nicio statistică nu poate da socoteală pentru acest lucru. Fără a mă lăsa
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
o înjurătură. La Poiana Brașov, unul din șefii hotelului teleferic, vorbind într-o germană stricată și folosind cuvinte ordinare, mi-a spus ce crede despre români. La Bistrița, unde am vizitat o familie cunoscută de medici, am întâlnit o persoană comică, un chel, care ne-a fost prezentat drept ofițerul de Securitate responsabil pentru medici. Beat turtă, a vrut să ne provoace vorbind despre Dracula și familia lui de vampiri și pomenind și numele lui Ceaușescu. Știind că eu sunt cehoslovacă
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
substanța narativă, cu efecte de diluare. Paginile care îl reprezintă cu adevărat se impun, în primul rând, printr-o amprentă stilistică specifică, de virtuozitate: reflectând cultura întemeiată pe Biblie, Viețile Sfinților ș.a., limbajul dobândește - transpus însă cu vervă în cheie comică, dar fără a avea nimic blasfematoriu, pastișând cu finețe și efecte pitorești - o haină perifrastică proprie, cu patină de arhaicitate și solemnitate, cu dese inserții de referințe religioase și citate bisericești. Pe lângă această calitate și pe lângă abilitatea dialogului, reține atenția
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289882_a_291211]
-
în culegerea de nuvele Oameni cu sticleți (1935) sau în romanele Pensionarii și Pe străzile capitalei (ambele apărute în 1935), aici scrisul lui S. pierzându-și orice farmec, iar spiritul de observație tocindu-se. Doar îndemânarea în transcrierea cu rezultate comice a vorbirii contaminate de civilizația urbană, atunci când e vorba despre mediul rural învecinat Bucureștiului, cunoscut întrucâtva autorului, mai stă drept vagă mărturie despre calitățile scriitorului, precum în romanul Luminile satului (1936). S. s-a încercat și în literatura destinată copiilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289882_a_291211]
-
transpare o oarecare amărăciune, tonul naratorului oscilând între amuzament și seriozitate. Pretențiile de seriozitate ale lui Zahar-Kalita și solicitarea lui de a primi o armă (a existat o lespede, care a fost furată, pentru că el nu are nici o putere) devin comice prin lipsa de sens a vieții sale pe câmpie. Neputând să înțeleagă rostul lui acolo, niște vizitatori îl suspectează pe supraveghetor că, în felul acesta, încearcă să se sustragă de la munca grea. Totuși, nu este tocmai comică pasiunea personajului de
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
nici o putere) devin comice prin lipsa de sens a vieții sale pe câmpie. Neputând să înțeleagă rostul lui acolo, niște vizitatori îl suspectează pe supraveghetor că, în felul acesta, încearcă să se sustragă de la munca grea. Totuși, nu este tocmai comică pasiunea personajului de a da mărturie despre slava istorică a armatei ruse. În comentariul din final, naratorul își trădează sentimentul de admirație pe care reușește să-l provoace Zahar-Kalita: Dintr-o dată, au dispărut toată batjocura față de el și condescendența noastră
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
unui grănguroi, în mod imperativ: Treci acolo, doresc să stau lîngă soție!" (p. 340) Scena în care bătrînul și autoritarul profesor îl mîngîia pe chelie pe domnul ex-prim-ministru și reacția acestuia la asaltul surprinzător al bătrînului puteau rivaliza cu scenele comice mortale de prin filme. Șansa de a fi ambasador în Cuba mi-a oferit prilejul de a mă afla într-o lume bine educată și, ceea ce este grozav, într-o lume provenită din întreaga lume... Aveam un prilej nesperat să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ecran n-are nici o afinitate cu sola scriptura și justificarea prin credință. Interioritatea morală își are propriile exigențe ecologice. Redescoperim cu plăcere limbajul medieval al imaginilor și vechile arte ale cuvîntului, virtuțile rîsului, ale absurdului, ale digresiunii, această cultură populară comică și carnavalescă evocată de Bahtin cu referire la Rabelais. În noul spațiu public, retorii înlocuiesc scribii, în timp ce în prim-planul politic revin înlocuitorii doctrinari ai "modernismului reacționar", cultivat de tradiționaliștii noștri din perioada interbelică. În dorințele noastre, laserele, amplificatorii și
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
citesc un text științific, io nu mai pot de râs dacă îmi place cu adevărat ceea ce văd. Și la filmele de un realism crud, habotnic, râd de mă prăpădesc. Realismul devine halucinant, suprarealist. Realismul extrem se transformă în ceva profund comic. Lumea în fundul gol stârnește râsul. Autorul ăsta a descoperit ceva, îți zici. Anumite resorturi intime ale funcționării lumii ăsteia. Formidabil, așa e! De unde a știut tăntălăul? De fapt, e o groaznică greșeală să fii Autor. Cel mult martor. Fără vreun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Satana și să scuipe, dar cu milă, zicea, pentru ca precipitațiile, jetul salivar să nu-i terfelească imaginea domnului Cutare, care uite că se proptise în ușa bisericii. Și botezul a curs așa, în același ritm glumeț, ghiduș. O slujbă amuzantă, comică. Sau comercială. Apoi, părintele care avea chef de joacă a ochit în strană doi copilași de vreo 6-7 ani. Voi sunteți botezați, i-a întrebat? Ce dacă sunteți! Ia, dezbrăcarea, să vă mai botez o dată. Doamne și ce s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
câte trepte are scara interioară a Farmacistului. Era o simplă potriveală și, oricum, chestiile incriminate nu mi se păreau atât de grave, de natură să-l irite pe Farmacist. Iar că n-avea ouă în prăvălie, asta chiar că era comic. Până să mă întâlnesc cu Farmacistu, nu mi-a venit să cred că oamenii confundă literatura cu delațiunea. Scrisul e asemănător depozițiilor pe care le dai la Securitate despre un îmbuibat care deține în mod ilicit un alambic în magazia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
yahoo ai lui Swift, Struțocămila e de o prostie liniștită, ce provoacă “râsul cu hohot” al mulțimii, în timp ce alții “cu batgiocură în laude și cu mascara în pofală o lua”. „Vesela compătimire a prostiei” o mijlocește aici burlescul, formă a comicului născută dintr-un contrast izbitor între limbaj și persoană: trecerea de la mare (aspectul fizic grosolan al Struțocămilei) la mic produce o puternică impresie de ridicol și o reacție de surpriză amestecată cu plăcere, ambele având loc atât de brusc încât
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1384]
-
care transpare oroarea provocată simultan de portretul fizic respingător, ca și de abjecția morală a acestei jiganii. Mecanismul psihic de defulare, de eliberare de temeri și spaime, implicit într-o astfel de descriere, ar trebui să aibă ca efect catharsisul comic, adică eliberarea prin râs. Satiristul Cantemir dorește să-i inculce cititorului ideea că el se află într-o postură de superioritate ideală și că răutatea de jos nu-l poate atinge. Satiristul își “ucide” în mod obișnuit adversarul prin râs
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1384]
-
individul apare în spatele meu; nu mai admira cerul, acum avea treabă la chioșc. Traversez strada, individul după mine, atunci mă întorc brusc spre el, iar acesta schimbă ,,cap compas” urgent și se îndreaptă spre Breazu. Sună ca într-o piesă comică, dar nu este așa. Tot timpul mă întâlneam (mă întâlnesc) cu indivizi dubioși cam la 50-60 de ani, și atunci când mă opream la o cafea, automat ,,ateriza” și unul în spatele meu, deși localul era gol. De multe ori după aceea
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
competent...) * Nici Caragiale nu s-a implicat, în viață, în nici un fel, în sfera psihiatriei. Dar a făcut o "psihiatrie" interesantă, destul de veridică. (Cu oarecare echivoc, în Ion, dar cu siguranță clinică în descrierea lui Trahanache, personaj care este mai comic, dar și tragic, are o demență senilă asupra căreia nici un diagnostician nu poate avea dubii). * Salavin, eroul capodoperei lui Georges Duhamel este o altă ilustrare a înțelegerii până la nuanțe de mare finețe științifică a unui scriitor echilibrat, nemarcat în vreun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]