2,918 matches
-
Să mor dac-am mai văzut vreun loc ca ăsta, zise el. Uită-te și tu la alea trei. Apoi vorbi bucătarul: — Câți ani aveți, băieți? — Eu am nouășase și el șaijnouă, spuse Tommy. — Hă, hă, hă, râse curva grasă, cutremurându-se. Chiar c-avea o voce frumoasă. Celelalte curve nici nu zâmbiră măcar. — Of, nu puteți să vă purtați și voi ca oamenii? spuse bucătarul. V-am Întrebat doar din politețe. — Șapteșpe și nouășpe, Îi spusei eu. — Ce te-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
oamenii? spuse bucătarul. V-am Întrebat doar din politețe. — Șapteșpe și nouășpe, Îi spusei eu. — Ce te-a apucat? spuse Tommy Întorcându-se spre mine. — Stai liniștit. — Mie să-mi ziceți Alice, spuse curva cea grasă și Începu să se cutremure din nou. — Așa te cheamă pe bune? Întrebă Tommy. — Sigur, spuse ea. Nu mă cheamă Alice? Continuă, Întorcându-se spre tipul care stătea lângă bucătar. — Ba da, Alice. — Ți se potrivește, spuse bucătarul. — Păi, oricum, pe bune c-așa mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
nu vreți să fim prieteni? — Nu, spuse blonda oxigenată. Nu cu voi. — Scuipă foc, gagica, spuse bărbatul. Scorpie mică. Prima blondă se uită la cealaltă, clătinând din cap: — Ai dracu’ retarzi. Alice Începu din nou să râdă și să se cutremure. Nu-i nimic de râs, spuse bucătarul. Râdeți cu toții, da’ nu-i nimic de râs. Voi unde trebuie să ajungeți, băieți? — Da’ tu unde te duci? Întrebă Tom. — Tre’ să ajung În Cadillac. Ați fost vreodată? Surioara mea stă acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
l-ai cunoscut? — Nu, Îl știam dinainte. A fost singurul bărbat pe care l-am iubit. Toți aveam o atitudine foarte respectuoasă față de blonda oxigenată, care zicea toate lucrurile astea pe o voce Înaltă, dramatică, dar Alice Începu să se cutremure din nou. Simțeam asta pentru că stăteam lângă ea. Ar fi trebuit să te căsătorești cu el, spuse bucătarul. — Nu voiam să-i stric cariera, spuse blonda oxigenată. L-aș fi tras În jos. El n-avea nevoie de o soție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Era ca un zeu. Era așa de alb și de curat și de frumos și de bun și rapid ca un tigru sau ca un fulger. — L-am văzut În meciurile Înregistrate, spuse Tom. Eram cu toții foarte mișcați. Alice se cutremura cu totul și când m-am uitat la ea am văzut că plângea. Indienii ieșiseră pe peron. Însemna mai mult pentru mine decât orice soț, spuse Oxigenata. În ochii lui Dumnezeu eram deja căsătoriți și chiar și acum sunt a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
s-or fi smintit oasele” - gândea Toaibă îngrijorat. Marandă, ia uite-te aici la picior și spune-mi dacă rana s-o desfăcut. Cu ochii larg deschiși, femeia a privit locul arătat. Fiind neobișnuită cu astfel de răni s-a cutremurat: Nu știu ce să-ți spun, Toadere. Văd că o curs ceva și o pătat bandajul, da’ nu știu cum era înainte. Înainte de a pleca din spital rana era închisă. Nu curgea din ea. Ce i de făcut dacă rana s-o deschis? Trebuie
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
făcută de căpăstru pe bot aleargă... aleargă... Calcă pe bucata de lanț ce o târâie după el, se împiedecă gata să se dea peste 108 cap, dar nu se oprește... Galopează ca scăpat din ghearele unui monstru”... Toaibă s-a cutremurat și-a trecut dosul palmei plină de cenușă peste ochi, pentru a alunga vedenia... A răsuflat adânc. O întrebare l-a străfulgerat însă: „Unde s-a dus bietul animal? Oare s-a oprit undeva sau a alergat până a căzut
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
ulcica pe colțul mesei, a turnat doar câteva picături de rachiu și a gustat cu precauție. „Uăh! Da’ anapoda gust are!” Până la urmă, vrând-nevrând, a dat peste cap și restul de rachiu rămas pe fundul ulcelei. La sfârșit s-a cutremurat ca de friguri. Nu a mai simțit plăcerea de altădată... De fiecare dată când se așeza să mănânce, lua câte o înghițitură zdravănă din fiertură. Nici el nu-și dădea seama cum de a prins atâta drag de zeama din
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
În această Grădină și surîdea acelor amintiri fără mărturisiri către soție, Întrerupt Își ridică privirea spre noi și, adresîndu-se Anei și fiicei sale, rosti Înviorat: - Nu-i așa că-i măreț? - În adevăr, răspunse Ana, spre Încîntarea nereținută a domnului Pavel, cutremurat de un nostalgic patriotism local. Doamna Pavel, zîmbind, mai mult pentru a-și marca participarea, fiind atentă În realitate la mesele vecine, sperînd să Întîlnească vreo cunoștință oarecare, să fie văzută cum „petrece ea serile”, desigur „deseori” se gîndi aceasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
până într-acolo... Antonius își frecă obrajii cu ambele mâini, apoi se uită la Titus cu ochi strălucitori. — Și Otho ce face? exclamă furios. E pe câmpul de luptă? Se bate cu vitellienii, cot la cot cu soldații? Masa se cutremură sub pumnul său. — E aici, arătă Titus. Aici, pe malul drept al Padului, e un orășel... Brixellum, la răsărit de Cremona. Aici s-a retras Otho, fiindcă fratele său, Titianus, și credincioșii lui l-au sfătuit să nu se expună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
acelei scene incredibile. Cine era gladiatorul necunoscut care îl învinsese pe unul dintre cei mai pricepuți luptători? Impasibil, Valerius se îndepărtă cu un pas. Flamma se ridică cu greu, acoperit de sânge, sudoare și nisip. Aclamațiile făcură amfiteatrul să se cutremure. Ridică brațul drept într-un gest de mulțumire, apoi se întoarse spre Valerius. — Ești un nenorocit, zise printre dinți. Ticălosule... Nu-i adevărat că asta e prima ta luptă! — În genunchi! porunci Valerius. Nemișcat, așteptă ca învinsul să se pregătească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
uită în sus, spre generalul flavienilor, și-i spuse trufaș că peste puțină vreme Flavius Valens avea să vină din Umbria și-i va înfrânge cu siguranță. Antonius Primus îl vedea pe Alienus clătinându-se, ca și cum pământul s-ar fi cutremurat. Le porunci alor săi să-l ia în primire pe Caecina Alienus și să-l trimită cât mai repede în Africa, unde avea să-i fie predat lui Vespasianus. Privi în jurul său: orașul, armata lui, cadavrele îngrămădite unul peste altul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
le cumpăra animale ca să și țină familia, înzestra f etele sărace gata de măritat, înmormânta nevo iașii, întocmai cum s-a întâmplat și cu sine. De banul lui Lumânărică nu se atingea nimeni. Era banul lui Dumnezeu. Iar profitorii se cutremurau, ca de fulgerul lui Dumnezeu, când erau în preajma traistei cu bani a lui Lumânărică. Veșnic grăbit, mereu în lipsă de timp, numai ajut oarele le ducea pe ascuns... Trecuseră ani de la înmormântarea lui Lumânărică și pe la 1852, spune Calimah, în
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Sf. Ion, după ce în ajun participase la sărbătoarea Bobotezii, C. Hamangiu a plecat dintre noi ca un erou, pe care soarta nefastă l a răpus în drumul spre biruință. Vestea năprasnicei fapte sʹa răspândit ca ful geru l și a cutremurat o clipă mințile tuturor. Di ncolo de mijl ocul nopții, spre faptul zilei, o ființă omenească sʹa stins. În maiestatea nopții nimic nu sʹa clintit. Firea și-a continuat mai departe veșnica ei viață. Ci doar pentru acei cari au
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
a mai venit. Eu mi-am băut elixirul era tare și parfumat, o simt și cele din pământ, dacă mai sunt. Cine știe, poate au simțit că le-am așteptat chiar dacă s-au îndepărtat. * * * Afacerea HAARP! Am citit că provoacă, cutremure furtuni și uragane, secetă și moarte, de aceea a învățat omenirea atâta carte? Să facă rău și hotărârilor bunului Dumnezeu? Aseară un rus spunea că în cincisprezece minute distruge trei continente și o stea. Ce va fi la Corbu? bunicul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
să vedem dacă va veni Ilie să-L mîntuiască." 50. Isus a strigat iarăși cu glas tare, și și-a dat duhul. 51. Și îndată perdeaua dinlăuntrul Templului s-a rupt în două, de sus pînă jos, pămîntul s-a cutremurat, stîncile s-au despicat, 52. mormintele s-au deschis și multe trupuri ale sfinților care muriseră, au înviat. 53. Ei au ieșit din morminte, după învierea lui, au intrat în sfînta cetate și s-au arătat multora. 54. Sutașul, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
scumpit metrul cu tot cu cub. Cuvioșia Sa, Acachie, tocmai se ascunsese de câteva ore pentru un ceas de taină sub Măr când propriile sforături fură concurate de ceva străin, un fel de bâz exogen Lumii de Sus, necum ozenistic, necum necum. Cutremurat de viziunea apocaliptică și de urmările care puteau să urmEeze, Acachie scăpă smochina din gură. Urmă gestul, acțiunea care avea să fie în vecii vecilor evocată de apologeți. Citat: “Ca un Leu neînfricat, Cuviosul Acachie ridică palma sa binecuvântătoare și
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
malefic și devin ceva magnific”. Mare păcat că și-l pierd, căci ce poate fi mai fastuos decît un anus funest, Într-un context magnific. Un context adecvat ar putea fi revista numită la Începutul paragrafului, unde Dan Ioan Mirescu, cutremurat de admirație, Își glorifică patronul „care-a cheltuit 15 milioane, banii lui, În scopuri caritabile”. Rău e să fii inteligent. Lucru confirmat și de Cristina Paț, la pagina 12, unde transcrie năduful unei vecine bosumflate pe motiv că Tatulici „descărca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de "mistic". De altfel, comentariul acestei în-tîmplări, așa cum îl găsesc într-un caiet rătăcit, este străbătut de la un capăt la altul de "experiența mistică". Eram ridicul.) Am întrebat-o, încă o dată, de ce nu putem fi, noi doi, uniți. S-a cutremurat. Ca s-o încerc, i-am cerut să recite de două ori acea mantra pe care a învățat-o Tagore, ca să se apere de primejdiile contra purității. Totuși, după ce le-a repetat, farmecul stăruia. Cu aceasta i-am dovedit, căci
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
fost teamă să nu ne audă cineva și-î dădui drumul. Fugi din brațele mele cu un suspin care mă umili, dar nu se ptă spre ușă, ci spre fereastră. Acolo, la lumina felinarului din stradă, o putui vedea. Mă cutremurai. Avea o căutătură stranie, desperată și plânsă, părul i se răvășise pe umeri, buzele și le mușcase. Mă privea ca pe un duh sau ca pe un nebun. Îmi arătă cu degetul locul unde o sărutasem, pe obraz. Nu putea
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
mele. Am crezut că e leșinată și m-am plecat palid, s-o ajut, dar ea îmi îmbrățișă picioarele, plângea și se ruga să nu o mai ating, mă implora în numele Dumnezeului meu, în numele mamei mele, în numele d-nei Sen. Mă cutremurai și tăcui. O lăsai să se ridice singură. Își șterse lacrimile în fugă, își potrivi părul, mă privi, fără s-o văd, căci eu eram în lumina palidă a felinarului, iar ea la întunerec, și plecă oftând. M-am întors
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
prelungesc și mai mult sărutarea, aproape sufocînd-o. ― De ce faci asta? vorbi ea. Sunt slabă, știi că nu mă pot împotrivi, dar nu simt nimic când mă săruți. Simt buzele ca și cum ar fi ale lui Chabù, ale unui copil. Nu mă cutremură! Nu te iubesc!... O lăsai din strânsoare și trecui în odaia mea. Plecai de-a dreptul la lucru, fără să mai aștept ceaiul, oarecum înseninat de mărturisirea Maitreyiei, deși gelos și înfuriat. Mi se părea că tot ce face fața
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Dar lor să nu le spui nimic. N-au să primească niciodată să fiu soția ta. Ei te iubesc pentru că vor să fii al lor. să fii copilul lor. Mă surprindea și mă bucura cele ce ascultam, dar Maitreyi se cutremura. ― Ei mi-au spus mie: "Maitreyi, o să ai de acum un frate, pe Allan. Cată să-l iubești, va fi fratele tău, și babà îl va înfia, și la ieșirea la pensie ne vom duce cu toții în țara lui; acolo
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
era păcat, în simțirea și judecata ei indiană. După datina lor, trebuia să fim uniți în pat, și din mângâierile noastre să răsară roade vii, pruncii... Căci altminteri, dragostea se pierde, bucuria ajunge stearpă, iar unirea noastră viciu... M-am cutremurat înțelegînd că nu senzualitatea și dragostea ei pentru mine o sileau să-mi ceară aceasta, ci o superstiție, o teamă de karma, de zei, de strămoși. În noaptea aceea mă gândeam unde se găsește adevărata sinceritate a simțurilor, adevărata inocență
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
atât de puțin plăcut, pe care îl fac maseurii, pentru plată. Khokha nu era însă un profesionist, era tânăr și o făcea să râdă, iar atingerea aceasta a trupului ei cu mâinile lui negre și pofticioase mă făcea să mă cutremur. O dată, pe seară, Maitreyei strigă din balconul interior pe Khokha, apucată fiind de junghiuri (căci plouase două zile de-a rîndul) și, pentru că el lipsea, îl chemă pe șofeur. Aceasta mă făcu să-mi pierd mințile, și eram ispitit să
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]