7,345 matches
-
și o tablă. Am deschis ușa și am văzut „ochiul” desenat pe tablă, da’ nu era nimeni, nici verișoru-meu. Am Închis ușa și În timpul ăsta m-a văzut un coleg din altă clasă și m-a raportat că eu am desenat ochiul, da’ În realitate nu l-am desenat eu. Acuma n-ar avea nici un rost să mă laud că l-am desenat eu. Dar bineînțeles că directorul m-o chemat și nu m-o pedepsit... În ’48, cum am spus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
văzut „ochiul” desenat pe tablă, da’ nu era nimeni, nici verișoru-meu. Am Închis ușa și În timpul ăsta m-a văzut un coleg din altă clasă și m-a raportat că eu am desenat ochiul, da’ În realitate nu l-am desenat eu. Acuma n-ar avea nici un rost să mă laud că l-am desenat eu. Dar bineînțeles că directorul m-o chemat și nu m-o pedepsit... În ’48, cum am spus, toți elevii din comună am dispărut, că nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
și În timpul ăsta m-a văzut un coleg din altă clasă și m-a raportat că eu am desenat ochiul, da’ În realitate nu l-am desenat eu. Acuma n-ar avea nici un rost să mă laud că l-am desenat eu. Dar bineînțeles că directorul m-o chemat și nu m-o pedepsit... În ’48, cum am spus, toți elevii din comună am dispărut, că nu știam pe care ne arestează... Și am stat vreo două-trei zile așa, și p-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
noaptea am spus: „Domnu’ căpitan, lăsați-mă În pace, lăsați-mă să dorm, și mâne vă spun unde Îi, numa’ lăsați-mă!”. Și domne, nu! „Acuma!” S-o dus, l-o chemat pe ălalalt anchetator și o trebuit să le desenez unde-i pus pistolul... Și dac-am recunoscut că am armă, rezultatul a fost că m-o trimis să dorm. Și partea rea a fost că n-am putut să mai adorm. Înspre dimineață parc-am moțăit ceva, În fine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
domne, mi-am făcut un plan de aeromodel... Așa mai trecea ziua, că mă sculam dimineața și stăteam și fixam un punct și făceam planul aeromodelului. Da’ la un moment dat, nu mai puteam răbda și-am luat săpunul și desenam pe pătură... Și cel cu care eram vecin, efectiv a crezut c-am Înnebunit. Caraliu’ se uita pe vizetă... Și-ntr-o zi, după o perioadă de vreo două săptămâni de liniște, sunt chemat la anchetă. Și mă Întreabă anchetatoru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
c-am Înnebunit. Caraliu’ se uita pe vizetă... Și-ntr-o zi, după o perioadă de vreo două săptămâni de liniște, sunt chemat la anchetă. Și mă Întreabă anchetatoru’: „Ce faci toată ziua?”. Zic: „Domne, stau și mă gândesc”. „Și desenezi?” „Da, mai desenez.” Ce știu eu ce credeau, că Îmi fac planuri de evadare sau ce Dumnezeu... Într-o zi, când am fost scos la plimbare, că ne scotea câte o dată În fiecare zi, pe pervazele ferestrei am văzut vreo zece
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Caraliu’ se uita pe vizetă... Și-ntr-o zi, după o perioadă de vreo două săptămâni de liniște, sunt chemat la anchetă. Și mă Întreabă anchetatoru’: „Ce faci toată ziua?”. Zic: „Domne, stau și mă gândesc”. „Și desenezi?” „Da, mai desenez.” Ce știu eu ce credeau, că Îmi fac planuri de evadare sau ce Dumnezeu... Într-o zi, când am fost scos la plimbare, că ne scotea câte o dată În fiecare zi, pe pervazele ferestrei am văzut vreo zece ace cu gămălie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ziua următoare la ora 8 m-au dus și m-au băgat Într-un birou. Dulapurile și biroul erau toate Întoarse Înspre perete, și eu la birou aveam hârtie... Nu-mi venea să-mi cred ochilor. Și-am Început să desenez, domne. La masă m-au dus afară, m-au adus Înapoi, seara iar m-au dus Înapoi să mănânc și după ora șapte nu m-o mai scos... Și trei zile am tot desenat și tot aranjat acolo. Când am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
cred ochilor. Și-am Început să desenez, domne. La masă m-au dus afară, m-au adus Înapoi, seara iar m-au dus Înapoi să mănânc și după ora șapte nu m-o mai scos... Și trei zile am tot desenat și tot aranjat acolo. Când am fost gata, zic: „Mai am o rugăminte. Dacă se poate, așa cum sunt, trimiteți-le cumva la mama acasă. Bine, bine”... Să vadă ce desenez eu... Vecinul de celulă mi-a spus dup-aia: „Domnule
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
nu m-o mai scos... Și trei zile am tot desenat și tot aranjat acolo. Când am fost gata, zic: „Mai am o rugăminte. Dacă se poate, așa cum sunt, trimiteți-le cumva la mama acasă. Bine, bine”... Să vadă ce desenez eu... Vecinul de celulă mi-a spus dup-aia: „Domnule, eu am crezut că ai Înnebunit. De dimineața până seara ai stat și fixai un punct și tot te gândeai”... Când a avut loc procesul? Pe data de 18 iunie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
genunchi cu băieții. În ce fel alerga pe teren! În ce fel dădea cu șutul în minge! Sigur corpul lor are o altă structură internă decît al băieților. De asta preferă să sară în urmărirea cretei prin pătrățelele din șotron desenate pe astfalt și coarda. Ceva în legătură cu o natură săltăreață, pe care nu și-o relevau oricui, mai ales lui Alin. Și mai era ceva: își vopsesc fața și unghiile, își prind fundițe sau floricele în părul de obicei lung, își
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
pentru cazul în care n-ar fi fost crezut. Atunci pe datorie, grasule. Cînd îți dă bătrînii bani pentru la școală, mi-i dai. Oricum prea multe nici nu te duce capu' să faci cu ei. Putem cu bani falși. Desenăm noi pe hîrtie sau îi folosim pe ăia de la un alt joc. Nu-i același lucru. Ce să faci cu banii falși?! Hai mai bine pe pedepse, a spus Marcu. E mai distractiv. Ce-o să mai rîdem! Da, da, a
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
peste umărul copiilor. Cînd vedea vreun purceluș, își înfigea gheara în foaie. Îi auzeai pașii în spate, dar cîteodată apărea ca din pămînt de după umărul tău. Marcu știa doar partea cu data, numele și clasa. După ce le-a scris, a desenat un unu pentru primul subiect, apoi s-a uitat la crengile copacului care aproape atingeau geamul. Se întreba, cum o făcuse de multe ori, dacă cele apropiate sînt destul de rezistente încît să-i suporte greutatea, iar el să urce pînă
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
s-o repete în sens invers. Dormea cu burta spre tavan, cu gura deschisă, un firișor transparent strecurîndu-i-se dintre buze, avînd ca țintă urechile și ceafa. Dac-ar fi fost altele împrejurările, ce mișto ar fi fost să-i fi desenat cu pastă de dinți pe față și Alin să se trezească cu pielea usturîndu-l! Dar nu era cazul. Avea nevoie de el. Dacă s-ar fi trezit și nu l-ar fi găsit în cameră, cu siguranță l-ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
timp am reușit să mă abțin (grație lecturii lui Italo Svevo!) de la „viciul nostru”, fumatul pipelor, contractat la Lucerna, în lungile noastre călătorii pe Rigi. N-am încetat să scriu, am zgâriat în fiecare zi pielea albă a hârtiei, am desenat cu spontaneitate suprarealistă pe cearșafuri îmbibate de sucul iubirilor noastre, totuși fumatul nu mă părăsește ușor! Parcă ar cere să se pună ceva nou în locul său. Ceva la fel de frumos ca și fumul, cu blana lui alb-azurie! Ieri am cumpărat o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
Eram rănită și mă vindecam prin contemplarea lumii, implicându-mă cât mai puțin. Citeam texte din filozofia indiană (Bhagavad-Gita, Samkhya-Karika, Tarka-Sangraha), în traducerea, bogată în note, a excepționalului Sergiu Al-George, carte apărută la Editura Științifică în 1971. Când nu citeam, desenam pe foi mari de ambalaje tot ce mi se dădea din subconștient. După exemplul desenelor halucinante ale lui Victor Brauner, văzute la traducătorul A.I. Deleanu, când îi luam un interviu despre arta traducerii sonetelor lui Shakespeare. Soția lui, Măriuca, mi-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
lui, Măriuca, mi-a dat în mână acele desene, să le văd de aproape și să văd interiorul substanței de vis din care se compuneau. Într-una din toridele zile ale verii bucureștene, în care mă perfecționam citind Gita și desenând sub hipnoza provocată de desenele lui Victor Brauner, m-a sunat traducătorul Ion Comșa, spunându-mi că un editor suedez a venit la Uniune și dorea să mă vadă și pe mine. Am fost uimită - nimeni nu mă invitase niciodată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
scurte, dar cu un desen simbolic, nu ajungeau toate la destinatar. Dosarul meu (pe care vreau să-l citesc într-o zi) trebuie să fie nu numai voluminos, dar și altfel decât altele, dat fiind obiceiul meu de atunci: a desena mai mult decât a scrie, a folosi primul alfabet al lumii pentru a face viața și mai amară persecutorilor mei. O singură frază-cod, un SOS, trebuia folosit în cazul cel mai dureros, fraza suna frumos: Bach se angajase bucuros la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
posedă frumusețea frescelor și statuilor antice, el este modelul ideal la care fiecare pictor și sculptor a visat vreodată”. Se spune că în acest balet (coregrafiat de însuși Nijinski) el a întruchipat chiar sexualitatea și a dansat cu erecție. Am desenat mișcările corpului faunului imaginat de Nijinski (după sculpturile lui Rodin), pentru a înțelege frumusețea și geniul dansului. Citind jurnalul lui Nijinski, descopăr acum adâncimea gândurilor și a sentimentelor care stau în spatele artei, al talentului său. Felul său ideal de a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
E încă o dată o probă strălucită a avantajului pe care-l are desenul asupra limbajului (dacă e bine făcut, aș adăuga). Ți-am scris chiar ieri despre dificultățile limbii, și dacă aș fi la fel de talentat la desen ca tine, aș desena și eu o frescă mitologică. Dar nu am talent la desen. Uneori mă întreb dacă sunt într-adevăr talentat pentru ceva, în afara lenei, bineînțeles. În același fel ca neînțelesul Jean-Jacques Rousseau „am uitat până și pe ce rațiuni îmi fondez
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
nu-i invită la masă pe prieteni, străduindu-se să umple vidul cu bunăvoință exersată care se transformă într-una autentică. Neputința lui și a altora de a înțelege că eu mă bucur să fiu lăsată în pace, citind, scriind, desenând sau ascultând muzică, chiar jubilând, domesticind astfel „animalul” din mine să țină cont de altă voce decât de răgetul sau lătratul lui însuși. Am fost educată așa: să fiu cu oamenii, dar și singură, cu pustiul din mine, în care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
deplasată în toate locurile din grădina noastră plină de gutui. Acest fapt a trezit gelozia tatălui nostru; care era ebenist și nu se gândise niciodată să ne facă din mâinile lui o asemenea trăsură-bancă pentru a citi liniștiți și a desena sub arbori. Îl numea „Broscarul”, făcând aluzie la obiceiul italian (și francez) de a mânca „delicatețe” italiană. Pentru prima oară am luat cunoștință de discriminarea făcută la adresa unui străin pe care-l consideram zeul nostru cel bun. Într-o seară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
de creație înseamnă pentru mine a mă entuziasma cât de cât, atât cât să intru într-un șuvoi emoțional. Asta poate muzica, sau privirea specială asupra unui desen făcut cu mâna liberă, bine exersată, care a uitat că știe să deseneze, lăsându-se în contact cu acel fluviu de nedescris din care vin toate formele. Cum și când mă voi elibera de acești așa-ziși prieteni a căror stare depresivă e contaminantă? Scuturându-te de ei cu o singură mișcare, spune
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
mă ajute el, apoi povestește că și-a cumpărat un vapor. Toate astea mă bucură, dar inima mea e pe cealaltă parte a vieții, într-o intensă postviață cu dragul meu René. Iunie Recit despre sufism cu încântare, după ce am desenat dansul „roților eterne”, inspirată de un documentar văzut ieri la TV. În copilărie aveam jocurile noastre în care ne roteam până când pierdeam noțiunea spațiului și a timpului, devenind fără timp, eterni. Mâinile ca spițele unei roți și fustele umflate ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
așteptând clipa eliberării din timp. Încerc să mă vindec de neliniștea venită din contactul zilnic cu tot felul de necunoscuți la centrul nostru de presă. Revenind la scrisul zilnic, în fața mesei de scris, îmi dau seama de asemănările dintre a desena și a scrie la o carte. Pentru mine este foarte important să nu pierd firul - să am o continuitate, să țin vie concentrarea cât mai mult, să mă pierd în ceva semănând cu netimpul. Apoi, apare necesitatea „citirii” imaginilor - la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]