6,028 matches
-
Erau doar câteva rable rămase de la armata germană. Până să vină o mașină, am fost asaltați de un batalion de cerșetori. Care cu un picior de lemn, care fără un braț. Erau tineri, iar unii purtau decorații... Mais enfin! a exclamat "Oncle Bob". A quoi sert la police?... Police - s-a răstit un tânăr blond - du pain, să ne dea pâine! Pronunța corect franțuzește. Impresionat, "Oncle Bob" a început să distribuie ceva... A venit un vehicul arhaic. Și la noi (adică
File de istorie (II) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/10599_a_11924]
-
noi principiile. Ne uităm în jur și vedem lumea lui Caragiale într-o versiune încă mai urîtă; remarcăm peste tot comicul devenit grotesc; și rîsul, încă foarte vesel uneori al lui Caragiale, ne îngheață pe buze. „Ce lume, ce lume!”, exclamăm împreună cu Tipătescu. Mai e nevoie să găsim argumente pentru actualitatea autorului Scrisorii pierdute? Ea ne sare în ochi și nu se poate să nu ne mirăm de orbirea lui Pompiliu Eliade, de la articolul căruia, de acum o sută de ani
Caragiale și noi by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13152_a_14477]
-
ne întîlniserăm, din întîmplare, în piața Amzei, G.B. îmi spusese, fără să-l întreb, că se ducea să se tundă. Atunci, cerîndu-mi să-i spun ceva, de probă, îl întrebasem: G., tu te duci să te tunzi?... A, nu, nu, - exclamase oripilat - exclus!... Dar cum de făcusem eu, pînă atunci, de nu-și dăduse seama că nu îl tutuiam?... Asta îl mira. Și îi dădusem, la iuțeală, cîteva exemple de eschivare, de ocolire atît a pluralului cît și a singularului, - omițînd
Sprichwaswahrist by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16915_a_18240]
-
tot așa, mă atacase în altă ședință. Era și ea o activistă înfocată în epoca stalinistă, care plîngea cu hohote la moartea lui Stalin și despre care se spunea, pe vremea aia, că ar fi, scuzați, o futăcioasă. Chiar!... Unul exclamase într-o zi: "Ce-or fi avînd activistele astea urîte care se f. peste tot, ca nebunele?!" Timpul se contractă. Ce s-a petrecut la intervale de ani, se întîmplă într-un ceas, două... * Albești, monumentul lui Petöffi, lîngă Sighișoara
Sprichwaswahrist by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16915_a_18240]
-
unei chinuitoare concentrări în armată în august-septembrie 1906, note despre starea țărănimii în 1907, impresii dintr-o călătorie în Dobrogea și în Deltă, însemnări despre lumea bordeienilor, un jurnal al mobilizării în Bulgaria, în 1913 (,O tânără și nefericită Bulgarie!"- exclamă militarul, p. 100). Partea a doua cuprinde însemnări din anii 1919-1927. Subiectele cele mai fierbinți sunt înnoirea Basarabiei, în a cărei viața culturală Mihail Sadoveanu se implică, și cunoașterea Transilvaniei (în august 1926 face o vizită în sate din Bihor
Sertarele unui clasic by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11118_a_12443]
-
s-au ales cu un comentariu plin de elogii din partea lui Andi Moisescu. Romano ButiQ, care își descriu muzica ca fiind una pe care "poți să dai și din cap și din buric", l-au făcut pe Mihai Petre să exclame la final „Nebunie, nebunie, nebunie! Mi-a plăcut foarte mult!”. Nici Andi Moisescu nu a avut ce să reproșeze momentului prezentat de Romano ButiQ, ba chiar a avut un comentariu foarte apreciat de public: "Sunteți ca zeama de varză după
Românii au talent: Au fost ca zeama de varză după beție by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/64685_a_66010]
-
mici pe cap de locuitor din Europa. Și ceea ce reușesc să exporte 22 de milioane de români reprezintă echivalentul a ceea ce exportă doar 9 milioane de unguri sau ceea ce exportă doar 700 000 de olandezi." Am fi nedrepți dacă am exclama sarcastic "Bravos națiune!". Nu națiunea este de vină. în ceea ce numim generic "salariați occidentali" se includ și români stabiliți în Occident, care s-au adaptat condițiilor de acolo. Problema ține exclusiv de organizare, în sensul larg al cuvântului. Toți cei
România în cifre by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/15339_a_16664]
-
în Sudul Franței, l-a putut auzi pe faimosul stilistician Pierre Guiraud vorbind despre acea nuvelă, pe care i-o dădusem în 1968 (știa bine româna, fusese lector la Iași, iar când a văzut, la Bușteni, florile din nuvelă, a exclamat, făcând cu ochiul: «Ah, les capucines!»). Când s-a lansat volumul meu, la Gaudeamus 2002, i-am telefonat Ruxandrei Oteteleșanu (am investigat să-i aflu numărul, nu o văzusem de zeci de ani, știam doar că fusese căsătorită cu Edmond
O viață puțin cunoscută - Interviu cu Doamna Prof. univ. dr. doc. Tatiana Slama-Cazacu by Ilie Rad () [Corola-journal/Journalistic/5724_a_7049]
-
care, la anumite intervale, îl scoatem din sertare și-l fluturăm în fața istoriei. Nu sunt un adept al inflexibilității, dar prea ne-am încovoiat și prea ne-am orientat după cum bătea vântul. Nici măcar izbânzile individuale, care ne-au făcut să exclamăm încântați: "Omul sfințește locul!", n-au fost atât de numeroase încât să creeze emulație. Personal, aș prefera să aud că în țara mea "instituția sfințește locul" și să renunț la rarele și strălucitoarele izbânzi individuale, în favoarea unor mărunte, cenușii, dar
Arta de a admira literatura by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7216_a_8541]
-
ar fi dispărut de pe scena politică, dar, cum nu le punea în pericol stăpânirea, n-au făcut eforturi deosebite pentru a-l răsturna. Când în Polonia însă Solidaritatea părea că are câștig de cauză, Gromiko, membru al conducerii sovietice a exclamat: ,nu avem voie să pierdem Polonia", pledând pentru intervenția în forță. Să ne amintim că ,independentul" Ceaușescu a fost la fel de sever față de evenimentele din Polonia și a cerut măsuri radicale, deoarece a simțit că întregul sistem se clătina. De altminteri
Eterna și fascinanta revoluție by Gheorghe CeauȘescu () [Corola-journal/Journalistic/10937_a_12262]
-
compoziție, Constance Collier. Se găsea și Garbo printre oaspeți, m-am apropiat de ea și i-am spus: - Sunteți cea mai mare tragediana pe care a cunos-cut-o vreodată ecranul; aveți datoria să vă reluați carieră. Garbo a sărit de pe scaun exclamând: - Cameră asta e asfixianta! S-a repezit la fereastra, smulgând, din mers, totul de pe ea, ca și cum ar fi vrut să se arunce pe geam, si a rămas timp de câteva minute acolo cu spatele la noi. Bătrână actrița de compoziție s-a
Tennessee Williams - Memorii by Antoaneta Ralian () [Corola-journal/Journalistic/7113_a_8438]
-
dânsei și al lui Ponta și apoi luăm decizia că de la 1 ianuarie reducem CAS dacă este sustenabi", a conchis Traian Băsescu ironiile la premier și ministru. Jurnalista Dana Grecu, a cărei emisiune a început imediat după declarația președintelui a exclamat: "I-a ironizat! Și-a bătut joc de ei!".
Traian Băsescu, ironii la Victor Ponta, Ioana Petrescu și proiectul vieții. Dana Grecu: "Și-a bătut joc de ei" by Roxana Covrig () [Corola-journal/Journalistic/28144_a_29469]
-
țării într-o populație de subdezvoltați mintal. Colac peste pupăză, ministresa Andronescu vine cu o decizie bărbătoasă rău: profesorii care n-au luat nota cinci la examenul de titularizare nu vor mai preda în învățământ. înțeleaptă decizie, curajoasă decizie - vor exclama pesedeii (aceiași care l-au aplaudat pe A. Năstase pentru nemaiauzitul curaj de-a interzice concertele pe litoral; nu de alta, dar idealul de secole al românului e liniștea atotstăpânitoare!) Pe cât de semeață, pe atât de ilegală și de absurdă
Cloșca în sevraj by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/14891_a_16216]
-
normele esteticii clasice: claritatea, concizia și precizia. Fiica scriitorului, Ecaterina Logadi, a reținut faptul că tatălui ei nu-i plăceau piesele de teatru în care comicul alternează cu duioșii sentimentale, prețuind în artă logica strânsă, armonia, simetria. Caragiale ar fi exclamat: „E păcat să-mi strici cheful după ce m-ai făcut să râd”. În tot scrisul său a urmărit claritatea exprimării și tot Ecaterina Logadi își amintește de vorbele marelui stilist: „[...] trebuie să vorbești pe limba timpului, dacă vrei că fii
Caragiale între Thalia și Euterpe by Vasile Lungu () [Corola-journal/Journalistic/4820_a_6145]
-
cu trimisa noastră specială la fața locului, care ne poate da și alte amănunte..." Se pare că au fost filmate chiar câteva prim-planuri, însă, de frica CNA-ului, focalizarea s-a făcut cu un obiectiv cu... capacul pus. -Noa, exclamă prietenul meu cu năduf, fir-ar a dracului de viață! Numa' asta ne mai lipsea!... Mai înainte Ciomu, acum ăsta... Apăi, domnule, dacă o ținem tot așa, vom avea probleme cu NATO, îți spun eu... Ostaș român-ostaș român, viteaz-viteaz, da
O factură și niște ghiveciuri by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/12317_a_13642]
-
Cristina Alexandrescu Un bărbat merge la vânătoare cu prietenul lui cel mai bun. Unul dintre ei ia pușca, fixează luneta și se uită în jur după animale. După câteva momente, exclamă mirat: - Bă, îți văd casa de aici... și nevastă-ta te înșeală cu unu’. Celălalt, nervos: - M-am săturat de ea și aventurile ei! Împușc-o pe ea în cap, iar pe el în ”ouă”. - Nicio problemă! Pot s-o
Bancul Zilei: Răzbunarea vânătorului înșelat de soție by Cristina Alexandrescu () [Corola-journal/Journalistic/63248_a_64573]
-
monologuri, dezvoltate în paralel și ducând la autism. Nu suntem atenți la ceea ce ne spune celălalt și, dacă suntem, intenția noastră este de a-l prinde cu garda jos pentru a lovi într-un punct sensibil. I-a zis-o!", exclamă publicul satisfăcut, atunci când un clănțău mai mic e înghițit, în direct, de un clănțău mai mare. În loc să construiască împreună o idee, o emoție, orice, ,partenerii" de conversație se nutresc, cel mai adesea, dintr-o reciprocă și totală contestație; sau dintr-
Felii de viață by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10944_a_12269]
-
cum se spune în limbaj popular, "cu carul" și îl folosește în deplină cunoștință de cauză (deși uneori îl mai și irosește, jucându-se cu cuvintele). an plus, este și neobișnuit de frumoasă ("că o creangă din livadă lui Alecsandri" - exclama, entuziasmat pe bună dreptate, Fănus Neagu, într-o prezentare publicată pe ultima coperta a volumului Săgetătorul). Poezie făcută din abstracții Spre deosebire de poeții din generația '80 și de propriii ei colegi de generație, care cultiva o concretețe fastuoasa, adeseori de inspirație
Debut remarcabil la 16 ani by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17622_a_18947]
-
2011, la cel de-al 31-lea Congres Mondial al Poeților din Kenosha, Wi., USA. Îi place mult Râmnicul, înregistrează pe pelicula ochiului său de poet fie care crâmpei din orașul de la poalele Capelei. De câteva ori l-am auzit exclamând: formidabil! Deodată, s-a oprit din loc. Ochii i au rămas pironiți pe un afiș. Am rămas surprins și eu când am citit ce scria pe acel mare afiș: Concert simfonic de excepție, luni, 30 sep tembrie: Întâlnire cu Richard
Editura Destine Literare by Alexandru Cetățeanu () [Corola-journal/Journalistic/100_a_125]
-
uneori cu arabescuri și manifestări distractive, între fii și mama lor, care acoperea mai toate domeniile: filosofic, moral, religios, social, familial etc. Aici își află izvoarele primare războiul împătimit al scriitorului de mai târziu împotriva "formelor" deformante. "Absurd dumnezeiesc! va exclama Gombrowicz peste ani. în această școală, am învățat uitarea eroică în nonsens, încrâncenarea sărbătorească în prostie, celebrarea pioasă a cretinității... o, formă! Idiotismele înfricoșătoare, care nu vor înceta nicicând să mă delecteze, capacitatea ei (a mamei) de a împleti prostiile
Centenar Witold Gombrowicz – "Un nebun răzvrătit" by Stan Velea () [Corola-journal/Journalistic/12363_a_13688]
-
E de ajuns să îi treci pragul ca să urăști și hotelul, și ceea ce el întruchipează. A doua reîntâlnire e cu Teatrul Alexandrinsk, unde mai fusesem în urmă cu trei ani. E restaurat de curând; văzându-l, nu poți decât să exclami, așa cum exclamaseră parizienii la deschiderea Palatului Garnier în anii 1870: "Ce de aur! Ce de aur!". Într-adevăr, din cale-afară de mult. Aurul noilor îmbogățiți, al "noilor ruși", urmașii celor care, la vremea lor, tot niște parveniți fuseseră și ei
George BANU - Sankt Petersburg, oraș de piatră by Ileana Littera () [Corola-journal/Journalistic/7650_a_8975]
-
ajuns să îi treci pragul ca să urăști și hotelul, și ceea ce el întruchipează. A doua reîntâlnire e cu Teatrul Alexandrinsk, unde mai fusesem în urmă cu trei ani. E restaurat de curând; văzându-l, nu poți decât să exclami, așa cum exclamaseră parizienii la deschiderea Palatului Garnier în anii 1870: "Ce de aur! Ce de aur!". Într-adevăr, din cale-afară de mult. Aurul noilor îmbogățiți, al "noilor ruși", urmașii celor care, la vremea lor, tot niște parveniți fuseseră și ei ... "noii nobili
George BANU - Sankt Petersburg, oraș de piatră by Ileana Littera () [Corola-journal/Journalistic/7650_a_8975]
-
zeii n-o mai pot lăsa/ nafara vieții lor, să îndrăznești/ să stai în fața lor o flacără/ din focul lor erupt - e singura/ proorocire demn cunoscătoare (6). La avertismentul Antigonei să se păzească de zeii aflați în preajma lor, tatăl ei exclamă mândru: Au venit!/ i-am vrut și au venit! Mă simt, tebani,/ ca rupt din cer! (6). Ajuns în proximitatea divinităților (cât de-aproape/ eram de zei, și cum vuia crescută/ preajma de duhul lor! - 7), Oedip e gata să
Orbire și cunoaștere by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/4670_a_5995]
-
sensul că prea tânăr fiind față de eroină, ceea ce aceasta uneori simte și se plânge... Rânzei nescăpând ocazia lui de autor mereu pe fază, notează sub cuvintele, atenție, replica eroinei... notează în sfârșit acestea, cu dialog și cu animație: - Așa, infidelul, exclamă ea transportată de jignire, tu nu mă iubești cu acea căldură ce așteptam de la un om pentru care făcui atâtea jertfe... Știi tu că fără tine, nu poci a mai trăi?... Oh, cât eram de liniștită până a nu mă
Mahalaua Scaunelor by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/5621_a_6946]
-
în fața marilor răspunderi care apăsau pe umerii mei, mă simțeam, cum am și declarat, așa cum se simțea acel mare învățat din epoca Talmudului, care, fiind pus la un loc de mare răspundere când n-avea decât vârsta de optsprezece ani exclamase: "Eu nu am decât optsprezece ani dar mă simt ca și cum aș avea de-acum șaptezeci..." Vorbeați despre gravitatea momentului istoric, care a fost un moment foarte dificil pentru România în general, și în special pentru evrei. Vorbesc despre România, pentru că
Alexandru Șafran, marele rabin al Genevei - "Memoria este un act etic, și etic înseamnă acțiune, înseamnă viitor" by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/16053_a_17378]