6,066 matches
-
cu miere, cu condimente, cu piper și cu uleiuri parfumate pentru a face astfel un fel de pateu. Evident, în cursul ceremoniilor în care sperma și sângele menstrual curg în valuri, dacă e să-l credem pe sfântul Epifanie, credincioșii gustă din acest preparat culinar ontologic. Pentru cel mai mare bine al ascezei lor, bineînțeles... 3 Gnosticismul intră într-un con de umbră. Odată ajuns împărat, Constantin îi cere lui Eusebiu din Cezareea, cărturar în serviciul monarhului prin excelență, să transcrie
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
nu fi atât un scop cât un mijloc - apropiat de cel al transei șamanice - capabil să reveleze o stază, eventual un extaz... Apoi, în funcție de treapta coborâtă în asceză, fiecare dintre begardele Spiritului Liber va urca cu cât mai tare au gustat ura de sine, cu atât va fi mai aproape de cunoașterea bucuriei de sine. Pentru că această pregătire ascetică transformă carnea în ceară pură pe care vor putea fi scrise desfătările posibile și imaginabile. Le-a fost foame, sete, frig? Libertatea de
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
de Biserică pentru a fabrica niște canoane aproape coerente, subzistă totuși niște contradicții. Exegeză, evident Bisericii nu-i plac asemenea speculații... Geneza precizează că supunerea față de preceptele credinței valorează de o mie de ori mai mult decât dorința de a gusta din fructul pomului cunoașterii. Ceea ce libertinii refuză, ei fiind hotărâți să afle și nu să se supună orbește prescripțiilor Bisericii. Spiritul Liber își trăiește ultimii ani ai săi în secolul al XVI-lea. Eloi le Couvreur îmeșter în acoperișurile de
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
oamenilor. Or, a ignora motivațiile lui Dumnezeu nu împiedică pe nimeni să-l iubească și să-l servească. Credința în Isus Hristos, practicarea umilinței și a carității par de departe preferabile voinței de a ști. Permanența creștină a interdicției de a gusta din fructul pomului cunoașterii, acest păcat de moarte care se află la originea îndepărtării de Dumnezeu și de oameni! 7. Un hedonism creștin... După lectura acestui scurt dialog, nu prea vedem cum am putea face din Lorenzo un epicurian, un
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Hristos. întărit de speranța unei voluptăți eterne dobândite prin strădania de a-l imita, creștinul se bucură de privilegiul unei vieți terestre, condiție pentru a o obține. Recursul la plăcerile vieții terestre presupune moderație. Odată îndepărtate voluptățile triviale, celelalte trebuie gustate cu măsură. Abuzul de plăceri, fie ele și licite, nu este recomandabil... Este și cazul sexualității: Erasmus nu consimte la ura față de trup, oficială la creștini, nici la condamnarea relațiilor sexuale practicate în afara procreației, dar consideră castitatea ca fiind de
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
nu neglijează nici plăcerile trupului nici cele ale spiritului, dar nu privilegiază niciuna din acestea două; mai mult, ei consideră că orice satisfacere pe această lume induce o plăcere în cealaltă. A degusta mâncăruri fine, a conversa cu prietenii, a gusta plăcerile unei plimbări în Grădină, cu condiția ca această bucurie să nu contravină principiilor evanghelice, înseamnă a te bucura de viață și deci a fi pe placul lui Dumnezeu care a făcut-o pentru ca tu să profiți de ea. Banchetul
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
o sărbătoare a trupului cu tot cu partea lui spirituală - și ne amintim acum și de intima legătură între cele două instanțe. Voluptatea se referă la toate cele cinci simțuri: a bea și a mânca, a vedea, a privi, a simți, a gusta, a pipăi lumea, a experimenta pe deplin totalitatea acestor posibilități - iată viața. Cum să renunți la plăcerea carnală? Oare Dumnezeu le-a dat bărbaților și femeilor trup, carne, organe sexuale, libido, pentru ca ei să renunțe la toate acestea? Și după
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Căutarea acestor false valori nu poate duce decât la decepție, deziluzie și regrete. Ficțiuni, praf în ochi, frivolități, fleacuri și vanități... în schimb, plăcerile bune, cele ale filosofului, întrețin o relație directă cu a fi. De altfel, numiții filosofi pot gusta aceleași plăceri ca și ceilalți - de exemplu, prostituatele trecute ale lui Aristene, dar și prăjiturile și mesele bune asociate uneori cu Diogene din Sinope - doar că altfel, într-o altă stare de spirit decât omul obișnuit. Celor care-i reproșează
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
deduce realitățile invizibile ale atomului și vidului plecând de la realitățile vizibile? Cum am putea ajunge la teoria declivității - o referință inexistentă în corpusul epicurian descoperit, dar prezentă în corpusul lui Philodemos - făcând apel doar la ceea ce se poate vedea, mirosi, gusta, pipăi? Pornind de la retorică și ajungând să-și pună problema sensului semnelor, Philodemos pune bazele unei metode empirice. -10- Comuniunea cu cetatea. Epicurismul campanian se emancipează așadar de sub tutela doctrinei lui Epicur. în privința poeziei, a retoricii, a funcției culturii, a
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
acest cuvânt... - austeritatea celui care alege să moară înainte să-i vină ceasul morții, pentru a rezolva problema dispariției lui anunțate; Epicur, având alături animalul său emblematic, așteaptă ultimul ceas - și aici, iarăși un fel de a zice... - preferând să guste din bucuriile și plăcerile existenței. Dacă tot trebuie să moară, măcar să fie viu când va trebui să se ducă! Lucrețiu și-a ales tabăra, iar Cicero pe a sa. Despre natura lucrurilor ne îndeamnă clar să preferăm divina plăcere îII
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
portul Bahia de Caleo Trio, astăzi vestitul oraș Rio de Janeiro. Aici s-au întâlnit cu localnici războinici, dar i-au potolit cu mărgele din sticlă colorată. În schimb, indienii le-au adus carne, fructe și cartofi. Europenii nu mai gustaseră până atunci din cartofi. Naviagatorii lui Magellan au luat de la indienii din Brazilia și hamacul, folositor în spațiul restrâns al navelor. În luna ianuarie, navigatorii au ajuns la gura fluviului La Plata. Nici unul dintre nobilii spanioli nu a vrut să
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
visare a tinereții, socotindu-se întruchiparea tipului de amantă pe care îl râvnise atât de mult. De altfel, Emma încerca satisfacția răzbunării. Nu suferise destul?! Dar acuma triumfa, iar dragostea, atâta vreme înăbușită, izbucnea întreagă, cu clocote de veselie. Le gusta din plin, fără remușcări, fără îngrijorări, fără zbucium 199. Dacă acceptăm enunțul exclamativ, singurul fragment care apare indubitabil în discursul indirect liber (" Nu suferise destul?!"), vocea eroinei și a naratorului sunt atât de bine amestecate, încât cu greu se poate
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
îi urmează lumea epică sau narativă, cu aventurile, serbările, descrierile, plăcerile și răutățile ei. Viața contemplativă devine activă; lumea cealaltă dispare din literatură; omul nu mai trăiește în spirit, în afara lumii, ci se cufundă în ea, simte viața și o gustă. Cerescul și divinul sunt alungate din conștiință: în ea domină acum omenescul și naturalul. Baza vieții nu mai este ceea ce trebuie să fie, ci ceea ce este: Dante închide o lume; Boccaccio deschide o alta.”520 Deși este conștientă de corupția
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
să o mineze în vederea propriilor interese. Exemplele sunt numeroase și stârnesc de fiecare dată o undă de veselie. În povestirea a patra a zilei a treia, călugărul Don Felice (al cărui nume este sugestiv, anticipând „fericirea” pe care o va gusta alături de femeia dorită, profitând de naivitatea soțului ) nu are nimic din aspectul unui ascet: „frumos și tânăr foarte, cu minte ascuțită și carte 537 Ibidem, p. 356. 538 Ibidem, vol. I, p. 234. 539 Ibidem, p. 236. 147 tare multă
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
iar atunci când ea a negat, Fahlberg a realizat că gustul se datorează mâinilor sale murdare. „Neglijența asta poate să mă otrăvească” s a gândit cu ușoară teamă. A doua zi s-a întors în laborator și a început să își guste rezultatele muncii, până a descoperit produsul dulce. Astfel a apărut zaharina. Cauciucul vulcanizat a fost descoperit de Charles Goodyear în timp ce încerca să creeze un tip de cauciuc rezistent la frig și la căldură. Într-o zi, Goodyear a vărsat din
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
că, deseori, ele nu apar În ipostazele așteptate. Întocmai ca sinestezia, prin care anumiți oameni pot mirosi culori sau vedea sunete, și percepția energiei poate aluneca Într-unul din canalele senzoriale normale. Am cunoscut oameni care pot auzi, mirosi sau gusta anumite energii, altfel decît o pot face eu. Simțul meu gustativ s-a dezvoltat din ce În ce mai mult. Îmi pot da seama prin gust care din cele cinci elemente (elementele se află la baza esenței sistemelor energetice) reprezintă tema dominantă În problemele
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
avea un gust atît de rău. Am vorbit la un magazin local naturist ca să Îmi macine rădăcina și să o transforme În pudra pentru a o putea introduce În mici capsule ce puteau fi Înghițite fără a fi nevoie să gust pudra. Am Început să testez fiecare femeie pe care o cunoșteam și care avea dificultăți cu PMS-ul. Puneam rădăcina de tubercul În cîmpul ei energetic pentru a vedea dacă energiile ei arătau mai bine. Dacă răspunsul era pozitiv simptoamele
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
și reducerea la esențe, atunci o cale mai scurtă spre perfecțiune ar reprezenta-o inspirația directă din operele iluștrilor greco-latini și nu din natura propriu-zisă. Modernii însă, în frunte cu Perrault, se hotărăsc să părăsească "tabăra marilor morți pentru a gusta din plin bucuria de altfel facilă și insolentă de a simți în vine fluxul unei vieți tinere, fie ea și efemeră, preferând să parieze pe prezent decât pe etern."49 Revolta Modernilor poate fi asociată și unui sentiment de frustrare
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
urmare, un prim țel al poeziei este cel de delectare. Însă plăcerea în sine nu poate deveni singura finalitate a actului poetic. Dincolo de aceasta, Eliot sugerează că poezia trebuie să prezinte importanță pentru întreaga societate, inclusiv pentru cei care nu gustă acest gen literar, aceasta datorându-se și caracterului său aparte de a întrupa mult mai puternic decât proza specificul național al unui loc. "Nici o artă nu este mai tenace națională decât poezia" afirmă Eliot, vizând îndeosebi faptul că substanța lirică
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
îndeamnă să meargă "până la capăt". Cuplul se sărută, mâinile cuprind torsul. Se strâng mai tare ca niciodată unul într-altul, limba lui Serggio răscolind palatul amantei, iar aceasta plimbându-și-o pe-ai ei pe mucoasa partenerului. Se devorează astfel, gustă din farmecul trupurilor proaspăt cunoscute. Olga primește membrul scoțând de fiecare dată gemete. Iar acum, că se zbate mai tare, țipă mai cu putere. Bărbatul se bucură să vadă cum frumoasa se transformă sub el, iar metamorfoza aceasta o intensifică
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
Spangler a luat nehotărât paharul, prinzându-și buza de jos între degetul mare și arătător și uitându-se la Breeze, să vadă dacă acceptă băutura. Breeze m-a privit foarte serios, apoi a oftat. După aceea a ridicat paharul, a gustat și a oftat din nou. A dat din cap și a zâmbit ușor, ca un om căruia îi dai tocmai băutura de care are neapărată nevoie, și prima înghițitură i se pare ca o privire îndreptată spre o lume mai
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
în ospiciu. La țară, cultivatorii de pământ își procură hrana de la oraș. Pâinile găsite asupra celor ce le aduc, trecând Dunărea, sunt aruncate de milițieni în fluviu. În aceeași zonă dunăreană, acoperită pe suprafețe imense cu vie, nimeni nu poate gusta licit nici măcar o singură boabă de strugure, întreaga producție viticolă fiind destinată exportului. În octombrie se reeditează, totuși, an de an, misterele dionisiace. Totul, în roman, e ambiguu. Ceea ce se vede nu e decât camuflaj; real cu adevărat este ceea ce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285758_a_287087]
-
ca să pot fuma din nou, deși biliardul era hobby-ul meu, modul meu favorit de relaxare și distracție. Una dintre cele mai extraordinare bucurii ale mele ca nefumător este de a mă fi eliberat de sclavie, de a putea să gust viața în întregime, nu petrecându-mi jumătate din ea tânjind după o țigară pentru ca, o dată ce am aprins-o, să-mi doresc să n-o fi făcut. Fumătorii trebuie să fie conștienți că, în casele nefumătorilor sau doar în compania acestora
În sfărșit, nefumător by Allen Carr () [Corola-publishinghouse/Science/92303_a_92798]
-
încerce, din când în când, să fumeze o țigară. FUMĂTORUL OCAZIONAL. Există două categorii de bază de asemenea fumători: unul. Fumătorii care au căzut în capcană, dar nu-și dau seama. Nu invidia astfel de fumători. Nu fac decât să guste câte puțin nectar la doi pași de gura plantei carnivore și, foarte probabil, vor deveni în curând mari fumători. Reține: toți alcoolicii au început prin a fi băutori ocazionali - și la fel au fost la început toți fumătorii. doi. Fumătorii
În sfărșit, nefumător by Allen Carr () [Corola-publishinghouse/Science/92303_a_92798]
-
său; seva lui este esența perversității, rodul lui este moartea, iar sucul Îi este poftă ce Încolțește În Întuneric”125. Arborele Cunoașterii Binelui și Răului, dimpotrivă, este Inteligența (epinoia)-Lumină, și din acest motiv Demiurgul Îi interzice lui Adam să guste din fructele sale, În vreme ce un vultur trimis de Pleromă (În locul mai ambivalentului Șarpe) Îl va Îndemna să le guste. Aici, Șarpele este neîndoielnic rău; i se pune În seamă revelația concupiscenței și a nașterii, prin urmare se vădește a fi
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]