7,087 matches
-
amploare dedicat vieții și operei marelui scriitor. Îmbinând cele mai importante elemente ale biografiei lui Voiculescu (cu excepția episodului arestării și condamnării sale de către autoritățile comuniste) cu etapele creșterii și împlinirii sale ca artist, cartea este o analiză minuțioasă a universului imaginar voiculescian, abordat atât din perspectiva creației lirice a scriitorului, cât și din aceea a operei sale în proză. Tradiționalismul lui Voiculescu, susține criticul, rezultă dintr-o sinteză complexă a sămănătorismului și poporanismului, înțelese însă la un mod superior, acela al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285404_a_286733]
-
retragă. Ai mai putea contracara prin crearea propriului tău Om Rău. Spune-le că ți-ar face mare plăcere să îi ajuți, dar că cei de la firma ta sunt obsedați de respectarea programului. Întotdeauna poți face ca Omul tău Rău imaginar să pară mult mai neînduplecat decât Omul Rău deja prezent la negociere. Ai putea să treci peste autoritatea lor și să te duci la șeful lor. De exemplu, dacă ai de-a face cu un vânzător și cu șeful lui
[Corola-publishinghouse/Science/2304_a_3629]
-
care mai scot personajul din sărăcia cumplită. Se plânge uneori cochet de stângăcia și nevrednicia personalului de serviciu, când acesta era redus la ea însăși. Înșiră cu pricepere feluri de mâncare pe care le orânduiește cu pricepere pe o masă imaginară, sau pe care le procură cu greu. - Ideea perfectă de mamă. Cât privește declarațiile de dragoste, acestea pot înmuia inima oricui, sunt coborâte parcă direct din forma platonică a Mamei, cu un maximum de participare la Formă. Adorație, iubire năvalnică
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
au ca obiect „lumea descoperită și cunoscută ca fundal unic al acțiunii umane”, făcând vizibilă „nu doar o temă, ci problema capitală a literaturii”. Căci peregrinarea în spațiu și timp este, în fond, o aventură a cunoașterii. Reală sau numai imaginară, orice călătorie se vrea a fi o cale de inițiere în tainele lumii, care transformă drumul într-un „text ce se lasă citit și interpretat”. SCRIERI: Orfeu: motivul permanenței în lirica Renașterii, Cluj-Napoca, 1978; Imagini ale lumii, Cluj-Napoca, 1987. Repere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286085_a_287414]
-
individ ne vorbește despre sine. Același lucru se poate afirma și despre personajul din viitor. Ceea ce o persoană reală dorește, aspiră să fie, să facă, să dobândească, se va proiecta, În virtutea unor tendințe ideale, Într-un orizont, de cele mai multe ori imaginar, care, chiar dacă pleacă de la niște structuri logice, va avea totuși și o importantă Încărcătură subiectiv-emoțională. Din acest motiv, individul, chiar dacă se va vedea În viitor curajos sau slab, șovăitor, Învins, va continua să vadă și să construiască proiecte de viitor
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
care acesta anulează compensator o realitate inacceptabilă. Fabulosul mitic Înlocuiește Întotdeauna banalitatea realului. Transcendența face posibil faptul ca persoana să poată avea permanent la dispoziție două planuri virtual posibile ale existenței sale: planul realității obiective, concrete și planul realității transobiective, imaginare, ale aspirațiilor unei deschideri nelimitate. În felul acesta, orice individ Își va desfășura existența Între limitat sau determinat și nelimitat sau nedeterminat, Între spațiul Închis al realității lumii și spațiul deschis al imaginarului nelimitat. Realitatea lumii obiective externe rămâne pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
timpului. În sensul acesta, menționăm următoarele: jocul, creația artistică, visul, rugăciunea, meditația, practica isihastă, tehnicile yoga etc. Alături de acestea mai pot fi enumerate și alte situații la care se apelează pentru ruperea legăturilor cu realitatea și refugiul Într-un univers imaginar: alcoolul, drogurile. În plan colectiv, iluzia eliberării de constrângeri o dă apartenența la grupurile marginale și identificarea cu ele etc. Din punct de vedere psihologic, situațiile Închise generează angoasa, neliniștea existențială, slăbesc echilibrul interior și ordinea sufletească. Persoana, profund tulburată
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
și natura lor: aă durerea spontană, de regulă acută, de scurtă durată și trecătoare, lipsită de pericol vital; bă durerea provocată, mai nuanțată, mai complexă și care poate fi o durere provocată de alții, sau o durere autoprovocată; că durerea imaginară, care este o durere psihică, cu caracter fantasmatic sau chiar net delirant, raportată la o suferință sau la o suită de suferințe imaginare, dar care au autenticitate pentru individul respectiv; cea mai tipică formă este cea Întâlnită În cursul stărilor
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
mai complexă și care poate fi o durere provocată de alții, sau o durere autoprovocată; că durerea imaginară, care este o durere psihică, cu caracter fantasmatic sau chiar net delirant, raportată la o suferință sau la o suită de suferințe imaginare, dar care au autenticitate pentru individul respectiv; cea mai tipică formă este cea Întâlnită În cursul stărilor ipohondrice, fiind Însoțită de o stare de regresiune psihică a personalității sau, uneori, și de o tentă depresiv-anxioasă. Dincolo de aspectele de mai sus
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
spiritul clar, luminos, rațional, cel care caută să dezlege misterul, pe când Mefistofel este spiritul tenebros, irațional, al Inconștientului pulsional. În aceeași serie se Înscrie și dubletul Don Quijote și Sancho Panza, În care vedem diferențierea și complementaritatea dintre spiritul aventurier, expansiv, imaginar și spiritul practic, imediat, limitat strict la realitate, rezervat și supus, lipsit de imaginație. Dubletele la care am făcut referire nu pot fi imaginate altfel decât au fost menționate și sunt cunoscute. Ele sunt funcționale și inteligibile doar prin complementaritatea
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
ideal care reunește, În cel mai Înalt grad de perfecțiune, caracterele esențiale ale unei anumite categorii de obiecte; bă este ansamblul de caractere distincte ale unei anumite categorii de obiecte la care ne referim; că desemnează individul, persoana, reală sau imaginară, constituind un exemplu particular al unui tip ideal sau real. În psihologia generală, tipul este considerat ca reprezentând „un stil de comportament particular, definit fie printr-un ansamblu de moduri de reacție particulare, fie prin structura specifică a personalității sale
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
patologie este, de regulă, consacrat medicinii. El asociază suferința cu o tulburare. Bolnavul suferă datorită unei tulburări, care poate fi de ordin anatomic-lezional sau de ordin fiziologic-funcțional. În psihiatrie, suferința bolnavului este raportată la tulburarea sau dezechilibrul funcțiilor psihice. Suferințele imaginare, boli sine materia, sunt incluse tot În sfera psihiatriei, atât timp cât bolnavul le raportează la presupuse tulburări somatice sau, uneori, chiar psihice. Ulterior, conceptul de patologie s-a extins. El a fost adoptat Întâi de cercetările privind tulburările de comportament, dificultățile
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
moarte sufletul persistă, putem vorbi despre o postexistență sau despre o experiență de dincolo de moarte. Dar aceasta nu este decât o simplă presupunere, care nu a fost confirmată. O dublă existență În trup și În afară de trup rămâne o simplă reprezentare imaginară. Refuză oare Eul moartea, pentru că este ancorat prin trup În viață, sau o acceptă, pentru că știe că dincolo de viață, de realitatea lumii acesteia, dincolo de trup, mai există o altfel de existență? Este oare aceasta o compensare a angoasei pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
epitet, comparație, metaforă etc.), dar oferă și un capitol de „câmpuri imagistice”, de constelații simbolice specifice în domeniul uman, al spațiului cosmic, al naturii terestre, al naturii anorganice, al artelor, al religiilor și mitologiilor, în funcție de care poate fi descris universul imaginar al poetului. Până în acel moment, nimeni nu încercase în stilistica românească reunirea tipurilor de demers ale lui Leo Spitzer cu sugestiile psihanalitice ale metaforelor obsedante ale lui Charles Mauron. I. adâncește până la ultimele nuanțe analiza limbajului eminescian, cuvânt cu cuvânt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287617_a_288946]
-
fenomene umane care modifică, voit sau nu, structurile oficiale, se suprapun peste ele, complicându-le și mai mult. După opinia lui Roger Mucchielli (1973, pp. 53-55), rezultatele cercetărilor întreprinse în vederea construirii și comparării organigramelor au două utilități: diagnosticarea anomaliilor (organigrame imaginare, pur teoretice, fără texte de organizare, cu posturi prost definite, cu zone obscure, cu atribuții nediferențiate, cu proasta decupare a unităților, cu regruparea lor discutabilă, cu existența unor căi paralele de conducere, comunicare și control etc.); elaborarea unor programe ameliorative
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
riguroasă, care nu exclude însă manevrele emoționalului. Semnificativă pentru descrierea modelului este performanța sa intelectuală, forța de a percuta o finalitate ideatică prin specularea, culminând cu o finalizare șoc, a unor premise conținând date prezente, trecute ori viitoare, reale sau imaginare, posibile sau improbabile. Cele două secțiuni ale cărții prezintă câteva diferențe relative la regula de compoziție. Scrierile din prima parte - Cassargoz și alte povestiri - presupun o realitate nu mult diferită de cea curentă. Lumea ficțională se naște prin distorsionarea rezonabilă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288927_a_290256]
-
obține efecte din îngemănarea insolitului cu banalitatea. De pe acum se manifestă refuzul unui realism plat în declinarea de către narator a competenței auctoriale, în renunțarea la cronologia lineară, în compoziția ce pare a fi regizată de hazard, în indecizia asupra caracterului imaginar sau „adevărat” al întâmplărilor, mergând până la sugestia că întregul univers al acestor proze ar fi inventat de narator. Asemenea procedee nu alterează cu nimic însușirile scriitorului, de pe acum frapante, de captare a realului în datele lui concrete. În această ultimă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285566_a_286895]
-
severă a expresiei” și „discreție”, fără ca acestea să „înghețe” fluidul liric. Este formula în care poezia lui B. se va menține pe tot parcursul ei, fie că va evoca figuri emblematice ale istoriei reale (Neagoe Basarab, Mateiu I. Caragiale) sau imaginare (Don Quijote), fie că va sonda arheologia eului sau va construi interioare-cochilii și spații de reverie ale unui temperament retractil: „Tărăgănare dulce prin / Moi sunete de clavecin / Stârnind pe răcoroase dale / Plutiri alene de petale”. Dominanta universului său rămâne aspirația lilială
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285741_a_287070]
-
individualismul metodologic. În ciu-da simpatiilor unor convenționaliști pentru Marx sau pentru Louis Dumont, holismul pare, o dată cu ei, definitiv înmormîntat. Avînd în vedere atît evoluția realității, cît și cea a teoriei, principiul lui Jeremy Bentham, potrivit căruia "Comunitatea este un corpus imaginar"46, pare bine fondat. Această lipsă de existență ontologică poate constitui și un dezavantaj metodologic. Dacă se au în vedere dificultățile pe care le probează individualismul metodologic și teoria alegerilor raționale în a face plauzibilă ideea că indivizii care au
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
de Skinner, nu numai în manieră romanescă. Romanul lui Skinner, intitulat Walden Two (1948), merită de asemenea să fie citit în paralel cu Science and Human Behavior (1953), pentru a se face o comparație între sistemul științific și aplicarea sa imaginară într-o utopie experimentală. Controlul social al implicațiilor etice ale propunerilor lui Skinner a constituit subiectul polemicii dintre el și Carl Rogers (Rogers și Skinner, 1956). Judecata celui din urmă a fost aspră și trebuie moderată. Skinner este controversat - dar
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
facilitarea retenției pe termen lung a comportamentului adecvat. În timpul expunerii la secvențe de stimuli, observatorii tind să codifice, să clasifice și să reorganizeze elementele în scheme mai familiare și mai ușor de reținut. Învățarea observațională implică două sisteme reprezentaționale - unul imaginar și unul verbal. După ce stimulii modelatori au fost codați în imagini sau cuvinte pentru reprezentarea memoriei, aceștia funcționează drept ghizi pentru refacerea și reproducerea răspunsurilor ulterioare. Formarea imaginativă se presupune că apare printr-un proces de condiționare senzorială. Aceasta constă
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
răspunsurile perpetue ale observatorilor, care devin ulterior asociate și integrate central pe baza alăturării. În condițiile în care evenimentele stimulatoare sunt strâns legate, ca atunci când un nume este asociat cu o persoană dată, este imposibil să auzi numele fără experiența imaginară a caracteristicilor fizice ale acelei persoane (Bandura îl dădea ca exemplu sugestiv pe președintele Richard Nixon!). Cercetările indică faptul că, în cursul observării, fenomenele perceptuale tranzitorii produc o îndurare relativă, imagini de recuperare de secvențe modelate de comportament. Mai târziu
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
fizice ale acelei persoane (Bandura îl dădea ca exemplu sugestiv pe președintele Richard Nixon!). Cercetările indică faptul că, în cursul observării, fenomenele perceptuale tranzitorii produc o îndurare relativă, imagini de recuperare de secvențe modelate de comportament. Mai târziu, reinvestirea mediatorilor imaginari servește drept ghid pentru reproducerea de răspunsuri potrivite. Al doilea sistem reprezentațional, care probabil pledează pentru viteza notabilă a învățării observaționale și retenția pe termen lung a conținuturilor modelate de oameni, presupune codarea verbală a evenimentelor observate. Majoritatea proceselor cognitive
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
activitatea din echipă are valențe diverse, care nu trebuie neglijate În procesul de formare și educare al elevilor. Activitatea În echipă se poate organiza În cadrul oricărei lecții sau activități didactice. Astfel, elevii pot primi sarcini de tipul: -Realizați un dialog imaginar despre ceea ce credeți că puteau discuta oamenii care făceau parte dintr-o “obște sătească” și populațiile migratoare care Îi atacau (fiecare elev din echipă este obligat să intervină În discuție de 2-3 ori); -Găsiți cel puțin 5 calități ale Împăratului
SIMPOZIONUL JUDEŢEAN REPERE ÎN ISTORIE by Ana Radu () [Corola-publishinghouse/Science/91758_a_93562]
-
Ordonând cronologic și tematic „fișele de lucru” din cele câteva faze / variante ale romanului, Ș. urmărește lungul drum de la documentul brut la absorbirea lui în ficțiune, în termenii înscriși de G. Călinescu pe coperta dosarului: de la „documentația materială” la „personajele imaginare”. Cercetarea va fi reluată în cartea G. Călinescu sau „Seriozitatea glumei estetice” (1996), unde sunt reunite, pe lângă studiul despre Scrinul negru, evocări ale profesorului și directorului de institut, precum și câteva sinteze monografice despre opera lui de romancier, critic și istoric
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289904_a_291233]