2,841 matches
-
înot, tenis și volei, dar dintre toate, înotul a fost preferatul meu . Eu iubesc animalele și visez ca atunci când voi fi mare să le pot ajuta mai mult decât acum, creând un centru pentru animalele străzii, iar dacă nu voi pute realiza asta, vreau măcar să devin veterinar. Cartea mea favorită este „Familia Puhoi”, deoarece este vorba despre o familie ciudată, cu multe persoane care fac tot felul de lucruri magice. Jocul meu favorit este pe internet și mă provoacă să îngrijesc
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
secundă În poziția briceag, apoi s-a scurs lent pe podea, Într-o baltă de alcool și de cioburi, stârnind un ușor cutremur În cartier. M-am Întors Încet către celălalt trimis al precambrianului, care, de spaimă, uitase să și pută. I-am făcut cu ochiul: — Vezi ce-nseamnă să nu-i citești pe clasici? M-am Îndreptat spre ușă, strigându-i lui Vasea: — Cândva am să-ți cumpăr o sticlă din aia. Pe astea două trece-le-n contul meu
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
și vie, se uita pe lîngă umărul celor cu care vorbea, țintindu-ne pe rînd, pe fiecare. Ochii femeii deveneau sclipitori cînd ne susțineau privirile. Scutură scrumul pe jos și declară: - Eu nu sînt c... de cinci lei. Vreau să put frumos și asta nu-mi vine decît de la Rexona. Deși, pentru băieți, dragostea cu ea era cam așa cum ai fi mers la cantină, feminitatea stranie a Madlenei mie îmi păru tulburătoare. Deveneai cu ea ori sfios ori de o exuberanță
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
la noi, în Broscărie, ce vezi? Asta-i viață?!... Ar mai fi iarna cum ar fi de n-ar spulbera în sobe viscolul. Atunci ne strîngem unul în altul și, în miros de usturoi, facem copii. Vara? Vara e nenorocire. Pute curtea, pute hulubăria și cotețul și lada de gunoi. Gardurile din bucăți de tablă ruginesc. Sub pilote zac plozii cu bătrînii, la un loc cu ploșnițele. Fundacurile putrezesc de zemuri în care se joacă purății cu gălețile sparte pe care
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
în Broscărie, ce vezi? Asta-i viață?!... Ar mai fi iarna cum ar fi de n-ar spulbera în sobe viscolul. Atunci ne strîngem unul în altul și, în miros de usturoi, facem copii. Vara? Vara e nenorocire. Pute curtea, pute hulubăria și cotețul și lada de gunoi. Gardurile din bucăți de tablă ruginesc. Sub pilote zac plozii cu bătrînii, la un loc cu ploșnițele. Fundacurile putrezesc de zemuri în care se joacă purății cu gălețile sparte pe care le scot
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
coate, se zgîiau, răsucindu-și privirile la mine. Am dictat rar cuvintele, pășind printre mîini și picioare pînă la poponetele care. absent, ședea în bancă cu coatele îndoite la spate: n-avea caiet, condei, caiet, nici cărți, nici traistă. Doar puțea, ceea ce nu mă miră în școala în care chiar directoarea mirosea a gaz. Eram hotărît să-l întreb pe Costică cum își justifică salariile, mai numeroase decît anii de studii. La școală venea doar pentru a i se raporta de către
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
ca unul care are două picioare și tot nu‑i bărbat. Să‑ți demonstrez acum? Cu plăcere. Oriunde, pe covorul de iută din fața patului sau chiar pe patul care a văzut deja mult chin și sânge menstrual, motiv pentru care pute strașnic. Nu poți să speli întruna, mai vrea omul să ia o pauză și să citească o carte bună. E tipic, în loc de mașină de spălat îți cumperi mașină de cusut. Am putea fi așa de curați! Și cum suntem? Jegoși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
imaterială ca bunul Dumnezeu; numai tata îți înjosește trupul, de aceea spun că acest trup nu există și chiar la posterele cu fete drăguțe decupez totul de la bărbie în jos, înainte de a le expune pe dulap. Carnea începe imediat să pută dacă o ucizi și o lași la loc deschis. Ah, băiatul ăsta! Iar acum șterge‑te bine, asta poți să faci și singur. Orga vuiește, iar Rainer se șterge cu prosopul; în timp ce faci asta n‑ai voie să te uiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
sperma sa. Sophie spune că poate s‑o facă, la urma urmei e fotoliul ei. Bine, atunci îți murdăresc fotoliul, gâfâie Hans cu regret și chiar i‑l murdărește. Curând în camera asta o să fie peste tot numai spermă care pute a pește, se gândește Sophie și‑l expediază repede pe Hans. # În mod excepțional, Hans acceptă să i se plătească salariul ce i se cuvine fără să‑și fi scos în prealabil salopeta de lucru de pe el. Sub braț ține
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
legătură am eu cu oamenii ăia, ce ne solidarizează? Călătorește cu ei la clasa a doua, de la Arad la Slobozia, și pune-ți apoi Întrebarea asta! Fiindcă ia gândește-te: ce folos că vorbești cu el românește dacă lui Îi pute gura? Așa că mai bine lipsește-te de o asemenea solidaritate! Și dacă-ți permiți, așa cum ne-am permis noi, să te retragi elegant, fă-o, nu mai aștepta! Iar dacă mizantropia ta nu-i fundamentală, solidarizează-te doar cu aproapele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
cirque de Mafate. Acesta din urmă fiind și mai sărac, dar și mai misterios prin tainele rocilor vulcanice și relieful foarte prăpăstios. Și denumirea depresiunii are povestea ei. Mafate este numele unui sclav șef de trib, care înseamnă Cel care pute. „Pute” nu echivalează cu mirosul trupului, ci cu cel al sulfului împrumutat de la vulcani. în prezent, în acest spațiu spectaculos și haotic trăiesc peste 750 de oameni. Limba oficială este, în Réunion, franceza. Localnicii se înțeleg între dânșii, însă, în
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92343]
-
de Mafate. Acesta din urmă fiind și mai sărac, dar și mai misterios prin tainele rocilor vulcanice și relieful foarte prăpăstios. Și denumirea depresiunii are povestea ei. Mafate este numele unui sclav șef de trib, care înseamnă Cel care pute. „Pute” nu echivalează cu mirosul trupului, ci cu cel al sulfului împrumutat de la vulcani. în prezent, în acest spațiu spectaculos și haotic trăiesc peste 750 de oameni. Limba oficială este, în Réunion, franceza. Localnicii se înțeleg între dânșii, însă, în creolă
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92343]
-
ia să vedem ce avem noi aici. Chiar așa, ce avem noi aici? Noi aici avem expusă una bucată tâmpenie Made in USA, de cea mai... beton calitate, cum numai demnii reprezentanți ai acestui acest popor, în general prost de pute, sunt în stare să comită. Este vorba de un imbecil cu inițiativă, care s-a cocoțat mai presus de ceilalți giboni din preajmă, ajungând pastor. Și așa cum în societatea americană, totul trebuie să poarte un nume, și pastorul acesta a
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
rece, fiindcă o greață imensă mă inundă în valuri, punând într-un real pericol tastatura aceasta care o am în față. Scârba aceasta atât de intensă, mi-a fost stârnită doar de amintirea unui cadavru, care pe măsura trecerii anilor pute din ce în ce mai rău. Dar nu asta-i durerea cea mare, ci faptul că pe măsură ce trece timpul îmi dau seama că budihacea respectivă era în putrefacție demult, chiar de pe timpul când noi îl vedeam ca pe ceva frumos și dătător de speranțe
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
de lut și noroi. Ei nu pot să trăiască fără un dram de păruială, cu state din acelea care se pretează la urecheală, fără să se riște prea mult și atunci scurmă așa de energic rahatul, până acesta începe să pută de la o poștă. Nu le era de ajuns, că au pornit un război drăgălaș cu avioane și bum, bum de rachete de croazieră prin Libia, parcă tot le mai trebuia ceva mai picant și, hop că ne trezim într-o
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
cerc în jurul meu vreo cinci țigănci bleojdite: - Hai, frumosule, mușchiulosule, cocostârcule, să-ț dau o fată a-ntâia! - Nu vreau nicio fată. - Cum nu vrei fată? Da’ ce vrei? - O vreau pe mătușă-mea. - Ptiu, ptiu! În sfârșit, din personalul puțind a târfă nespălată s-a ivit făptura rotofeie a mătușă-mii. Trage după ea un cărucior de butelii cu doi saci în el. Cum dracu’ l-o fi băgat în compartiment? Imediat ce mă vede, îmi arde una peste ceafă: iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
pantofii pe picorul gol și o zbughesc pe ușă strigând: „Deșteptarea, bă!“ Bat În uși și le trântesc de perete, forfota unei dimineți obișnuite dintr-un internat se aude crescând În urma lor. — Și tu, Radule, deschide fereastra, nu vezi că pute aici ca-n grajd? Radu, adică cel Îmbrăcat În pijama, se duce și deschide fereastra. Înainte de a ieși din cameră, cu mâinile În buzunare, Grințu mai Întreabă: — Și ăsta unde-i? — Care ăsta? zice Radu. — Meșteru, Popescu, spune pedagogul arătând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
identificat) fusese văzută luând masa cu detectivul la un restaurant din Scarborough în seara când se încercase spargerea casei: mai mult, conform unui avocat local, împuternicit de Tabitha Winshaw, domnul Onyx ar fi vizitat-o la ospiciul Hatchjaw-Bassett de cel puți trei ori la începutul lunii, probabil în interes de afaceri. Pe deasupra, articolul adăuga că el era căutat pentru a fi adus în fața a trei tribunale, fiind acuzat de atentat la bunele moravuri sub incidența articolului 13 al Legii Ofenselor Sexuale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
li s-a tăiat gâtul, cum o să sfârșească al treilea, adică eu? Dar nu știi că eu nu sunt împărat? Ei doi au fost, dar eu... Eu sunt doar guvernatorul Germaniei Inferior. Aici, la Colonia Agrippinensium, în orășelul ăsta care pute a grăsime și a bălegar. Împărat e Galba, moșul ăla avar și gutos... El e împăratul Romei, nu eu! Mânios, Vitellius înghiți încă un pumn de migdale. — Eu n-am spus nimic, șopti băiatul înspăimântat. Văzuse bărbați care comandau armate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
efecte străine de-ți vine să te dai cu capu de pereți. Și vă dați? Nu. Beau o votcă mare și-mi trece.Dumneavoastră ce beți? Țuică de prună de cazan: mirosiți. Curată! Sănătoasă! Simțiți? Mda. E tare și nu pute tare. Așa se și explică că n-aveți țânțari în mașină...Aveți numai... patru...șapte pasageri. Asta-i încărcătura, da nu toată, că mai am trei în portbagajul pe care vă rog să-l deschideți ca să luați o sticlă de
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
refuza să mai ducă gunoiul, și, În cele din urmă, au izbucnit, inițial temperat, ultragiile, un șofer, de exemplu, m-a scuipat din mașină, ai luat premiu, bă, nenorocitule, și tot un pîrlit ai rămas, uită-te la trenciu’ tău, pute-a tămîie, aici i-am dat dreptate Însă scuipatul a trebuit totuși să mi-l șterg deoarece treceau și alți oameni pe stradă care spuneau rușine și rîdeau. Vecinii, În schimb, nu mai rîdeau. S-au apucat să-mi deschidă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
una lui Orbete. — Mulțumesc, Îi spuse Orbete. Te descurci de minune. — Asta-i noaptea mea, spuse tînĂrul care juca. — Noaptea ta e noaptea mea, Îi răspunse Orbete, iar tînĂrul continuă să joace, dar nu-i mai ieșea nimic și Orbete puțea așa tare, cum stătea lîngă el, și arăta atît de rău, Încît În cele din urmă băiatul renunță să mai joace și veni la bar. Orbete Îl făcuse să plece, Însă el n-avea cum să-și dea seama de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
unde ai tras? Unde-am nimerit, la dracu’. SĂ ne luăm după dîra de sînge. Era mult sînge. DÎra de pe copaci, frunze și viță strălucea la Înălțimea capului lui David, și mai era una, mult mai joasă și Întunecată, care puțea din cauza măruntaielor din stomac. — În plămÎn și-n stomac, spuse taică-său. Îl găsim prăbușit sau prins pe undeva; la dracu’, măcar așa sper. Îl găsiră Împotmolit, cuprins de o suferință și o disperare așa de mari, că nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
de loc, ca cinci pogoani. Și fiindcă iaste păduri, să curăți... și să pui viță. Și sfintei mănăstiri să aibă a da cîti cinci lei pe an”. Dar nu numai atât. Îi mai dă voie să curățe: „cît ar mai pute îngrădi la vali... și să facă livadă ori fînață orice ar fi, să aibă a da dejmă după obicei a zăce”. Pe această stareță a mănăstirii Socola o vom întâlni în mai multe „afaceri” ale mănăstirii. Nu mai departe de
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
noi la Cetățuie, trei fălci de vie ce sîntu în țarina din deal... Domnu nostru, Duca vodă, ne-au dat alte trei fălci de vie în valea Ierimiei”. Măi, măi! Nici usturoi n-a mâncat vodă, nici gura nu-i pute! Uite că așa deodată le-a venit călugărilor de la Bârnova chef să facă schimb de vii cu vodă! Asta s-o creadă doar sfinția sa Misail egumenul. Tot slujitorii domnești știu adevărul... Apoi Duca vodă, dacă nu era mazilit în 1666
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]