29,334 matches
-
labă - stau cu toatele îngrămădite într-un ungher, așteptând să iasă din viața mea. Știi de ce? E noul angajament față de mine însumi... Renunțatul la înjurături e de departe cel mai ușor. N-am avut nici o problemă cu el. Nu mi-e dor nici de bătăi sau de lovit femeile. Cât despre fumat, de fiecare dată când îmi aprind vreo țigară mă întreb: Chiar ai nevoie de ea? Până acum răspunsul a fost da, dar ăsta-i doar începutul. La fel de greu te lași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
ca să se încrunte la un defect de pe mâneca bluzei. Am profitat de ocazie pentru a revedea perspectiva oferită de picioarele ei și chiloții albi, umflați ca pânza unei corăbii la capătul culoarului. — Știi, e ciudat cât poate să-mi fie dor de tine. Se aplecă în față. Ochii ei îmi măsurară încet fața. Noaptea trecută m-am culcat cu cineva. N-o să-ți spun cu cine. Și m-a înnebunit. Știi tu, m-a luat pe la spate așa cum făceai tu. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Am umplut cada cu apă rece și am picat în ea complet îmbrăcat. Am băut un borcan de muștar franțuzesc în bucătărie. Practic mi-am omorât amigdalele cu degetul - fără nici un rezultat, absolut nici un rezultat. Am crezut că mă apucă dorul de moarte tot alergând de jur-împrejurul capului meu, încercând să-i descopăr deschiderea, pasajul de trecere spre exterior. Așa că am mers și am tot mers... Pe la mijlocul dimineții, în timp ce ziua își vedea liniștită de mersul ei, scurgându-se încet pe sub ferestrele mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
po tri vea câtuși de puțin cu imaginea doamnei de pe ecran. Mi s-a strâns inima la gândul că nu voi putea ajunge niciodată la înălțimea lumii în care trăia. După moartea mamei, survenită în aprilie 2005, dure rea și dorul de toți ai mei dispăruți de-a lungul vremii nu mi s-au alinat decât prin scoaterea la lumină a moște nirii spirituale lăsate de familia al cărei ultim descendent devenisem. Am început cu bunica mea, Marie Pillat-Brateș. După organizarea
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
matematică. Deși materia predată de ea mi se părea total mente inutilă, eram topită după profesoară. O aștep tam la intrarea în clasă, o așteptam la ieșire, mă gândeam la ea zi și noapte, restul lumii nu mai conta. De dorul ei am făcut eu primii pași spre poezie. Toată viața am fost amorezată de ceva, de cineva sau poate numai de dragoste, nu știu bine nici astăzi, mărturisi Ioana cu un zâmbet de nedescris. — Unde îți compuneai poemele? — Îmi era
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
era ca un pahar de apă turnat în ocean. — Nu mi-ai spus ce s-a întâmplat cu mama ta. — După ce am reușit s-o iau pe Suzanne, am început să fac demersuri s-o scot din țară pe mama. Dorul de ea mi-a dat putere să mă lupt doi ani de zile cu autoritățile. Pe vremea aceea locuiam în Italia. Nu-ți imaginezi cu ce emoție am regăsit-o, după patruzeci de ani, în gara de la Roma. Fizic era
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
atentă în fața vieții. Azi e o doamnă de o inteligență sclipitoare, de o profundă bunătate, cu un suflet cât un cozonac. Pe urmă te-am găsit pe tine, așa cum ești, cum trebuia să fii... Prin lumea largă Nu știu dacă dorul de ducă îl moștenim de la păsările migratoare ale căror stoluri pe cerul toamnei ne umplu privirea de nostalgie. Pe mine drumurile gândului mă purtau spre mătușa de poveste. În jocul de-a v-ați as cun selea cu timpul, ea
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
reflexe, lumină. Crist, Fecioara, sfinții nu-mi apar ca personaje, ci ca prezențe stilizate, ca razele filtrate prin vitralii. Nu le poți vedea în clar, căci privirea muri toare e mărginită, dar ți le poți imagina, dincolo de contur. Am pictat dorul de Dumnezeu. Jucării Se făcuse târziu. Auriul salonului în care ședeam de vorbă se ștergea pe încetul, înghițit de umbre. Cum Ioana nu aprinsese încă lămpile, camera își pierdea tot mai mult conturul, împingându-ne în vag. De la o clipă
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
aș fi scris romanele pe care visa să le pună pe hârtie, dar n-a mai avut timp... — Apropo, știi de ce mi-am dat viața pe mâinile tale în această carte? Nu, nu-mi pot explica. De dragul bunicii tale, de dorul lui Dinu și al lui Nelli am ajuns să-mi deschid sufletul încuiat cu trei lacăte. Iată că dintr-o joacă, la început, m-am pornit să depăn atâtea amintiri, ștergând anii care ne-au despărțit una de alta până
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
se-aprindea ca scânteia, M-am bâiguit și în somn, și de-aceea Stau singur uneori...și mă ascult; Dar s-a mai limpezit zboru-n cuvinte Și mai spre-nalturi țintește acum, S-a mai bătătorit și gândul de drum Și dorul mă cheamă-nainte; Câte-un cuvânt înflorește ca mărul Flori albe, suave zăpezi amintite, Alte cuvinte mă duc în ispite Și unele-mi aduc din trecut, adevărul; În jur, o astfel de lume mă-ngână, Lumea cuvintelor, de unde și vis
CUVINTE by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83767_a_85092]
-
Când visez în noapte, ascultând izvorul, Vine lângă mine, o nălucă, dorul, Speriat de jocul provocat de unde Și la mine-n suflet, iute, se ascunde; Răscolește totul, ca să-i fie bine Și-mi alungă gândul, rătăcit, spre tine... Îmi transformă-n clipe, grele, noaptea toată Amintindu-mi rece, de ce-a fost
DORUL by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83788_a_85113]
-
toată Amintindu-mi rece, de ce-a fost odată... Am retrăit fapte ce păreau uitate Și m-a scos o vreme din singurătate, Iar în zorii zilei, mă trezesc și sufăr Numărând în taină florile de nufăr... Mă gândesc că dorul ce-a venit la mine Chiar pentru o noapte, mi-a făcut un bine... Dar mă trec fiorii și te-ntreb pe tine Azi, în preambulul vremii care vine: Ce-o să fac iubito, când pe lună plină Am s-aștept
DORUL by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83788_a_85113]
-
și strada cu multitudinea ei de atracții. Nimic nu era în stare să înlocuiască orașul lor natal unde își aveau toate amintirile copilăriei și adolescenței. Străine într-un oraș străin, fetele au parcurs cei doi ani de școală mereu cu dorul de casă. Dacă n-ar fi fost programa încărcată a școlii sanitare, practica în clinici și spitale, cei doi ani ar fi putut fi asemuiți cu o plimbare nocturnă pe un bulevard plin de castani înfloriți. Timpul însă trecea, depănându
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
acasă. Sârmele ploii îi biciuiau fața, înmulțindu-i lacrimile ce izvorau fără contenire. Răceala apei însă îi făcea bine. Gândurile pline de o nebulozitate fără precedent își urmară nestingherite traiectoriile. Sub pașii ei, simțea dureros cum sunt strivite vise, dorințe, doruri... Mergea fără țintă într-o lume care nu mai era a ei. N-a știut nici atunci, nici mai târziu cum a ajuns în fața unui magazin cu rochii de mireasă, cu podoabe de nuntă, cu toate dichisurile și artificiile cu
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
orice casă cu mai mulți copii părinții doresc să-l facă preot pe cel cu voce mai frumoasă, mama Ileana nu se lasă și-l îndrumă pe Savel la Seminarul din Dorohoi. Distanța mărișoară de ai lui îl mântuie cu dorul de casă, de raiul lăsat în urmă, și când află că iapa i-a îmbogățit cu un mânz, nu mai contenește cu scrisorile să i-l aducă să-l mângâie și i l-au adus în căruță. Emoții dătătoare de
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
un așa fapt nici Creangă n-ar fi stat locului. Toamna, prin toate ale ei, stârnește stări contemplative, de duioșie, de nostalgie și, până la bucuria primilor fulgi, sensibilitatea copilului e mai înclinată spre îngândurare, spre o anume tristețe, doinire și dor. Savel și prin pereți auzea scârțâitul căruțelor și carelor venind cu poamele grădinilor la piața târgului moldovenesc, sporindu-i dorul de veșnicia satului și zburdălnicia libertății. Cum Seminarul din Dorohoi se desființează, părinții își mută copilul la renumitul liceu umanist
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
de nostalgie și, până la bucuria primilor fulgi, sensibilitatea copilului e mai înclinată spre îngândurare, spre o anume tristețe, doinire și dor. Savel și prin pereți auzea scârțâitul căruțelor și carelor venind cu poamele grădinilor la piața târgului moldovenesc, sporindu-i dorul de veșnicia satului și zburdălnicia libertății. Cum Seminarul din Dorohoi se desființează, părinții își mută copilul la renumitul liceu umanist “Laurean”, din Botoșani. Bucuria nu i-a fost mică. Era mai aproape de casă și săptămânal era între ai lui. Emoții
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
rușii ajunseseră la Cernăuți, forțând înaintarea pe linia Suceava-Rădăuți-Botoșani. Pe miile de kilometri de front aveau loc încercuiri, contraatacuri germane, frontul siberian fiind tot mai greu de oprit. Deși, în țară fetele continuau să cânte: „La Crimeea peste mare / Măi dorule, / Te du c-o sărutare...”, iar vântul să ducă militarilor vestea că “lunca a înflorit” și că-i “așteptă toate fetele din sat...”, în mintea noastră ageră de ofițeri tineri iubitori de Dumnezeu, Neam și Țară, întrebările continuau cu nesatisfăcătoarele
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
din 22 Iunie 1941, precedat de harta României Întregite: “Azi noapte la Prut, războiul a’nceput, Românii trec dincolo iară Să ia înapoi prin armă și scut Moșia pierdută astă vară. Mergem în Câmpia Basarabilor Plină de grâne, plină de dor. Și’n Bucovina cu mănăstiri și brazi Mergem la luptă, dragi camarazi... Azi Prutul unește pe frații români Și Nistrul al nostru e iară, Jurăm că’napoi un pas nu vom da Din Tisa la Bug vrem hotare. Mergem în
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
Mergem la luptă, dragi camarazi... Azi Prutul unește pe frații români Și Nistrul al nostru e iară, Jurăm că’napoi un pas nu vom da Din Tisa la Bug vrem hotare. Mergem în Câmpia Basarabilor, Plină de grâne, plină de dor. Și’n Bucovina cu mănăstiri și brazi Mergem la luptă, dragi camarazi...” Desigur, am citit cu mare atenție și ediția a II-a și regretam că-n prezentarea cărții făcută în Palatul Culturii nu am reprodus mulțumirile pe care semnatara
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
că-n hainele roase duc niște oase. -6- Nu-mi dau seama cum văd ca prin fum un drum prin paragini fără margini, fără capăt: enigmă cu lacăt închis pe-o aripă de vis. -7- Zbor, născut din mări de dor, ca să luminezi în lume, pe biletul incolor drumu-i rupt, abrupt sub nume; aer acid, imaginea unui zid și pleoapele se-nchid ca o geană de pădure poticnită în secure. -8- Trezit din leșin în lumină, străin într-o lume străină
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
noi, cu inginerul Gheorghe Brahonschi, atâți camarazi de suferință adormiți întru Domnul. Lui și lor poemul: le dedic „Cu Radu Gyr și cu Ulysse” Noi năzuim spre-un paradis posibil pentru fiecare; ce mare este-această mare a dragostei de dor și vis! Plecați de multișor la drum, cuprinși de-aprinse idealuri, o lume se întreabă cum din valuri răsărim pe maluri... Ne-ajută sfinte călăuze pe marea, rareori albastră, noi, numai cântece pe buze, renaștem din cenușa noastră. În taina
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
și câte suflete durute, câte vreri senine s-au pierdut în tine, Jilavă, Jilavă. Câte tâmple ninse și nădejdi aprinse, tinereți curate, brațe încordate, lânceziră-n jale temnițele tale, Jilavă, Jilavă. Câți s-au stins, sărmanii, irosindu-și anii, cu dorul de soare, în frig și duhoare, cu dorul de-acasă în umbra ta deasă, Jilavă, Jilavă. Câtă ură, Doamne, gemete de foame, murmur și răscoală, vaiete de boală. Cât chin și obidă a putut să-nchidă ceața ta bolnavă, Jilavă
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
au pierdut în tine, Jilavă, Jilavă. Câte tâmple ninse și nădejdi aprinse, tinereți curate, brațe încordate, lânceziră-n jale temnițele tale, Jilavă, Jilavă. Câți s-au stins, sărmanii, irosindu-și anii, cu dorul de soare, în frig și duhoare, cu dorul de-acasă în umbra ta deasă, Jilavă, Jilavă. Câtă ură, Doamne, gemete de foame, murmur și răscoală, vaiete de boală. Cât chin și obidă a putut să-nchidă ceața ta bolnavă, Jilavă, Jilavă...” Ritmică ușor de memorat. Tristețe greu de
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
ce au lăsat peste paginile prăfuite de istorie pecetea credinței lor. Talentul și măiestria, migala și răbdarea artistului izvorâtă din belșugul de taină, pace și evlavie al sufletului, acestea m-au minunat la Mănăstirea Secu. Profunzimea credinței artiștilor de odinioară, dorul lor după frumusețea cea negrăită își găsesc reflexul și strălucirea în lucrul mâinilor lor, care săvârșeau totul cu sfințenie, cu pasiune, ca pentru veșnicie, ca pentru Dumnezeu, pe Care îl slăveau. Talantul lor s-a făcut roditor, mărturie, pildă și
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]