29,334 matches
-
zic,întrebător: ce-i? La care, ea, răspunde: nimic. Dar tremuri. De ce? De drag. De bine ce mă simt, așa,în strânsoarea ta. Nu. Nu mă slăbi. Nu te îndepărta. Strânge-mă, tot așa, tot mai tare, tot mai cu dor. Așa. Pentru că așa mă vindec. Așa, mângâemă, dezmiardă-mă. Încă. Și încă. Te simți bine, așa? Da. Tare bine mi-i așa. Mă vindec tot mai mult. De ce te vindeci? De simdrom. Ce fel de simdrom? De simdromul tandreții. Cum
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
câini cu covrigei în ele, piese de teatru, almanahe, juguri de pus pe gâtul popoarelor, succesuri desperecheate, șpăgi date pe sprânceană, gagici cu lipsă de poftă, sprijin politic, trambuline pentru sărit pârleazul, sărituri de cal demodate, averi ciordilite, plânsete după doruri de altă dată, păreri de rău mucegăite, strângeri în brațe brăcuite, sărituri întrerupte pe parcurs, nume și prenume nemuritoare, iluzii deșarte, bazaconii de duzină, tragedii închipuite, tatuaje de prost gust, glume nesărate, aduceri aminte cu tardivitate, bosumflări, rețete de înșelăciune
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
străine pentru a-și putea să-și aranjeze cumva viitorul, iar bătrânii rămân acasă cu nepoții, dintre care unii de abia învață să meargă, și ei stau sărmanii, cu ochii ațintiți spre zări depărtate, cu foamea-n gât și cu dorul în inimă. De aceea, nici nu este de mirare, că statistica arată negru pe alb că anual, de la 4,7 de morți la mia de locuitori până prin 2004 s-a ajuns în ultimii ani la 7,5 morți la mia
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
despărțea de el pentru mai mult timp, nu mai era ca la liceu, să se întâlnească în fiecare sâmbătă. Începuse și repetițiile la dansurile populare, instructorul anunțându-i că vor participa la un concurs raional. - Cred că o să mor de dorul tău! Nu știu ce am să mă fac fără tine! - Și mie o să-mi fie greu fără tine, dar îți voi scrie destul de des.O să ne întâlnim în vacanța de iarnă. În ultimul timp, se iubiseră foarte mult. El avea grijă să
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
duminică după amiază, citea. Își reluase obiceiul de a împrumuta cărți de la bibliotecă și îi făcea mare plăcere să citească mai ales romane de dragoste. După o săptămână primi o scrisoare de la George în care îi relata că îi este dor de ea și că o iubește, scrisoarea începand cu „iubirea mea”, copleșind-o pur și simplu. I-a scris că s-a cazat de data aceasta la căminul studențesc, nu a mai mers la mătușa lui la care a stat
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
pusă în săculeți de pânză care se răspândea în toată camera, dându-i acesteia un aer de curățenie. De fiecare dată, când primea scrisori de la George, le citea de mai multe ori și le săruta. Scria mai mult despre iubirea, dorul care-l măcina pentru ea, despre planurile de viitor și întâlnirile pe care și le dorea alături de ea, numai în dragoste și iubire. Concursul de dansuri populare a fost programat înainte de sărbătorile de iarnă, la începutul lui decembrie. Se obișnuise
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
și când a întrebat cine este, George a zis: - Primiți cu Moș Ajunul ? Frusina i-a recunoscut vocea, a lăsat totul baltă și s-a dus să-i deschidă ușa. Au sărit unul în brațele celuilalt de fericire și de dor, s-au sărutat cu foc, fără să țină cont că Gheorghe era de față. El îi privea cu încântare și bucurie sufletească. - Ce bine am nimerit! Văd că ați pregătit aproape totul pentru Crăciun. - Manânci cu noi? întrebă Frusina - Abia
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
o clipă, deși ai mei pregătiseră masa. I-am lăsat cam supărați că am plecat așa de repede și nu am stat cu ei la masă. Dar cu ei am stat de vorbă tot drumul de la gară, mie îmi era dor de tine să te văd cât mai repede. Până să fie pregătită masa, Gheorghe plecă să aducă vin din beci. - Tată, ia și un castron pentru murături! George abia așteptă să rămână cu Frusina. O îmbrățișă din nou, o mângâie
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
vin din beci. - Tată, ia și un castron pentru murături! George abia așteptă să rămână cu Frusina. O îmbrățișă din nou, o mângâie, o sărută. - Dacă ai ști cât te iubesc și te doresc! zise George. - Și mie îmi era dor de tine! Abia așteptam să te văd, dragul meu. Haide, să stăm cuminți, se aud pașii tatei. S-au așezat la masă. Ea aduse preparate din porcul sacrificat; cârnați, carne de porc prăjită, ca la pomana porcului, șorici. Îndată, făcu
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
în el fiincă îi demonstrase prin faptele pe care le făcuse, că o iubește cu adevărat, dar se întristă știind că a doua zi va pleca de lânga ea. A rămas să-și ducă grijile mai departe; sarcina cu probleme, dorul pentru iubitul ei, neîncrederea în părinții lui, teama că tatăl ei o să afle cât mai curând despre sarcină. Își vedea mai departe de serviciu. Vremea se răcise, se îmbrăca mai gros și chiar dacă împlinise 3 luni de sarcină, nu se
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
putem să le depășim! - Știu, toată lumea îmi spune același lucru dar încă nu sunt pregătită. Mă voi mai gândi la ce mi-ați spus, vă mulțumesc! Acasă, seara, stătea de vorbă cu George, cel din tabloul de la capătul patului: “Ce dor îmi este de tine, dragul meu! Cred că nu aș mai putea fi în stare să iubesc alt bărbat. Cu tine eram cea mai fericită femeie din lume!” Dormea cu el în gând. Nu l-a visat decât de două
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
neliniște, o nerăbdare, un freamăt în plus față de alții. Asta pentru că se trezesc cu un orizont nemărginit(vorba poetului) la picioare, încă de la începutul existenței lor. Faptul obligă fie la visare, fie la înțelepciune. Ceva îi macină în interior. Un dor de ducă, o nevoie de a ști, de a înțelege și a exprima, o dorință de a face< un sentiment al puterii de a privi și a vedea mult mai departe. E un privilegiu, dar și o corvoadă. Un fel
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
a răbufnit când nu era nimeni pe culoar, în jurul Gazetei literare de perete, a pus o poezie semnată Ascet. A scris-o intenționat cu cerneală roșie să îmbie colegii s-o citească. El era atât de ascet încât plângea de dorul unei fete care-i plăcea. Se pare că nu a fost pe gustul literaților, dar tot a rezistat o săptămână până a dispărut și a fost înlocuită cu alta, însă nu îl interesa să placă el emitea simboluri, ce știau
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
poet fără portofoliu și nu se încurca să scrie o epistolă. Țiganul lui a conceput într-o noapte o scrisoare minunată care a rămas model, un adevărat clișeu pentru multe altele, pe care Laur le trimitea fetelor, ,,ce suspinau de dorul lui,,. Avea în ea multă zăpadă, fulgi de nea ce zburau abundent, căldură sufletească și totul plutea într-o lumină care cădea blând și nu fractura mintea ce mai, romantică! La școală asistentul Popescu își începea orele făcând prezența: - Cutare
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
de pe stradă și ne-au dat din ziua aceea mâncare ca lumea. Trecuse o săptămână și vorbim cu șeful punctului de lucru, un inginer de treabă îi spunem că ne-am plictisit, să ne dea drumul acasă. Ca să ne taie dorul de ducă, după amiază ne aduce vreo 15 bascule de pământ vegetal. Trebuia împrăștiat pe taluz, și ne spune a doua zi zâmbind: - Dacă le terminați, nu aveți nicio problemă, plecați acasă! Bucurie mare pe noi; ne apucăm cu toții de
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
de tatonări pe care el obișnuia s-o sară, însă impresia favorabilă fusese deja formată. I-a spus că sunt oameni cărora nu le mai place răsăritul de soare. Se gândea la el, însă curând a început să-i fie dor măcar de un crepuscul. Se uita cu ochii mari, mirată că pot exista asemenea oameni însă nu comenta în niciun fel iar el se gândea la tristețile lui. Simțea că fetei i-ar plăcea să fie sărutată, să-și împletească
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
file albe care așteaptă să fie umplute de Helen. Când ajunge la mașină, Helen vorbește la telefon. Zice: — Nu, vreau acvamarinul cu tăietură tip smarald care i-a aparținut împăratului Zog. Mona se urcă în spate, zicând: — V-a fost dor de noi? Încă un descântec a ajuns în veceu. Și Stridie își strânge picioarele, zicând în telefon: — Spuneți-mi, erupția sângerează? Helen pocnește din degete spre mine, ca sa-i dau agenda. Zice la telefon: — Da, acvamarinul de două sute de carate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
ca ucigașul să mărturisească la proces. Vrem să-l vedem în imaginile din sala de judecată, înconjurat de semenii săi. Detectivul este un păstor, și vrem ca ucigașul să se întoarcă la turmă, în mijlocul nostru. Noi îl iubim. Ne este dor de el. Vrem să-l strângem în brațe. Poate că de-asta sunt atâtea femei care se mărită cu criminali aflați în închisoare. Ca să-i ajute să se vindece. De mine nu-i este dor nimănui, îi spun. Mona dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
Noi îl iubim. Ne este dor de el. Vrem să-l strângem în brațe. Poate că de-asta sunt atâtea femei care se mărită cu criminali aflați în închisoare. Ca să-i ajute să se vindece. De mine nu-i este dor nimănui, îi spun. Mona dă din cap și zice: — Tu și Helen semănați foarte mult cu părinții mei, să știți. Mona. Coacăză. Fiica mea. Și, trântindu-mă la loc pe pat, o întreb cum așa. Și, scoțându-mi un toc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
și pe mama lucrând în curte. Eram parcat mai încolo, pe stradă, sub un cireș înflorit... mașina mea, mașina lui Helen, acoperită de petale roz. Arătau bine, zic, și el, și mami. Îi spun că și mie mi-a fost dor de el. Și eu îl iubesc. Eu sunt bine, îi zic. Nu știu ce să fac, zic. Dar o să fie bine, zic. Apoi tac și ascult. Aștept să se oprească din plâns, ca să-i pot zice că-mi pare rău. Capitolul 37
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
așa, este și ea o iluzie. Depănând amintiri, trecutul devine aproape prezent iar viitorul ne așteaptă cu darurile lui; norii dispar de pe cer, soarele se scaldă în razele gândului și sufletului nostru care o clipă, două se descătușează. Rău cu dor și de dor, dar mai rău fără dor. Rătăcești fără rost în viață când ți-ai uitat copilăria cu toate amăgirile ei. Ferește-te s-aprinzi focul dacă n-ai cu ce să-l stingi la momentul potrivit. De vrei
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]
-
ea o iluzie. Depănând amintiri, trecutul devine aproape prezent iar viitorul ne așteaptă cu darurile lui; norii dispar de pe cer, soarele se scaldă în razele gândului și sufletului nostru care o clipă, două se descătușează. Rău cu dor și de dor, dar mai rău fără dor. Rătăcești fără rost în viață când ți-ai uitat copilăria cu toate amăgirile ei. Ferește-te s-aprinzi focul dacă n-ai cu ce să-l stingi la momentul potrivit. De vrei să trăiești bine
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]
-
trecutul devine aproape prezent iar viitorul ne așteaptă cu darurile lui; norii dispar de pe cer, soarele se scaldă în razele gândului și sufletului nostru care o clipă, două se descătușează. Rău cu dor și de dor, dar mai rău fără dor. Rătăcești fără rost în viață când ți-ai uitat copilăria cu toate amăgirile ei. Ferește-te s-aprinzi focul dacă n-ai cu ce să-l stingi la momentul potrivit. De vrei să trăiești bine muncește și pătimește. Nu tânji
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]
-
visa doar la cele mai năstrușnice călătorii, când te vei trezi din vis vei fi un om trist și îngrozitor de obosit... Înțelegând întru adevăr litera cărții, te vei putea numi un om aproape liber, dacă nu chiar deplin liber! Cu dorul nu-i prudent să te joci ori să-l iei în ușor! Mai bine ocolește-l! Sus cerul, jos pământul; sus albastrul, imaculatul, jos ciudatul, păcatul... Când păcatul e din iubire sunt semne de fericire! Când minciuna este rege, n-
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]
-
ori să-l iei în ușor! Mai bine ocolește-l! Sus cerul, jos pământul; sus albastrul, imaculatul, jos ciudatul, păcatul... Când păcatul e din iubire sunt semne de fericire! Când minciuna este rege, n-are cine s-o dezlege! Amorul, dorul, călătorul - „vine” deloc întâmplător. Când te amăgești vine că nu prea gândești! Întâi și-ntâi gândește ce și cât să dorești, după care înfăptuiește!. Nu te pierde în amănunte, fleacuri ori alte mărunțișuri, că pierzi esențialul și dai în rătăcire
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]