30,395 matches
-
greu să includă numerele iraționale printre celelalte numere. Însă nu numerele iraționale l-au omorât pe Pitagora, ci fasolea. Așa cum legendele referitoare la omorârea lui Hippas sunt confuze, la fel sunt și cele referitoare la sfârșitul lui Pitagora. Oricum, toate sugerează că maestrul ar fi murit într-un mod straniu. Unele spun că Pitagora a flămânzit de bunăvoie, dar versiunile cele mai bine cunoscute povestesc că fasolea este cea care i-a pus capăt zilelor. Într o zi, susține o variantă
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
a spus soția. „Toate șase sunt aici.“ „Nu se poate,“ i-a răspuns Sierpinski, „le-am numărat de mai multe ori: zero, unu, doi, trei, patru, cinci.“ JOHN CONWAY și RICHARD GUY, THE BOOK OF NUMBERS Poate părea ciudat să sugerăm că Dionysius și Beda au greșit când au uitat să îl includă pe zero în calendarele lor. La urma urmei, copiii numără „unu, doi, trei“, nu „zero, unu, doi“. Cu excepția mayașilor, nimeni altcineva nu a mai avut un an zero
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
mic și vid. Cam pe vremea când se încheiau cruciadele, în secolul al XIII-lea, Sf. Toma d’Aquino declara că Dumnezeu nu putea să creeze ceva infinit, la fel cum nu putea să creeze nici un cal erudit. Dar asta sugera că Dumnezeu nu era atotputernic - un gând interzis în teologia creștină. În anul 1277, episcopul Parisului, Étienne Tempier, a adunat mai mulți învățați pentru a discuta despre aristotelianism sau, mai degrabă, pentru a l ataca. El a înlăturat multe dintre
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
putea însemna o condamnare la moarte în secolul al XVI-lea. Cel puțin asta s-a întâmplat cu nefericitul Giordano Bruno. În anii 1580, Bruno, un fost cleric dominican, a publicat lucrarea Despre infinit, univers și lumi, în care a sugerat, la fel ca Nicolaus din Cusa, că Pământul nu era centrul universului și că existau o infinitate de lumi asemănătoare cu a noastră. În anul 1600, el a fost ars pe rug. În 1616, celebrul Galileo Galilei, un alt copernican
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
afla câteva informații despre 0/0 dacă îl abordau cu foarte multă grijă. Zero nu mai era un dușman ce trebuia evitat; era o enigmă ce trebuia studiată. Curând după moartea lui l’Hôpital, în 1704, Bernoulli a început să sugereze că acesta i-ar fi furat lucrările. La acea vreme, comunitatea matematică i-a respins acuzațiile; nu numai că l’Hôpital se dovedise un matematician abil, dar Johann Bernoulli avea reputația știrbită. Mai încercase să pretindă că era autorul unei
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
Așa stăteau lucrurile pe la jumătatea secolului al XIX-lea și ele păreau să fie în deplină concordanță cu legile mecanicii statistice. Mecanica statistică ne vorbește despre modul în care oscilează moleculele din care este constituită materia; teoria ondulatorie a luminii sugera că oscilațiile moleculare duc la generarea, într-un fel sau altul, a unor radiații - a undelor electromagnetice. Mai mult decât atât, spunea că, pe măsură ce un obiect este mai fierbinte, moleculele sale se mișcă mai repede; în același timp, cu cât
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
putea distruge universul. Nu este nici o îndoială că vidul posedă energie; forța Casimir este martoră. Dar o fi ea chiar cea mai scăzută energie posibilă? Dacă nu, pericolul nu poate pândi din vacuum. În 1983, doi oameni de știință au sugerat în Nature că, jucându-ne aiurea cu energia vidului, am putea provoca autodistrugerea universului. Argumentul din articol era că vidul nostru poate fi un vid „fals“, într-o stare energetică nenaturală - ca o minge aflată în echilibru precar pe coasta
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
și particulele sunt, într-adevăr, de forma unor stringuri. Aceasta este obiecția principală adusă teoriei stringurilor. Deoarece știința se bazează pe observație și experiment, unii critici susțin că teoria stringurilor nu este știință, ci filozofie. (O serie recentă de teorii sugerează că unele dintre aceste forme buclate ar putea avea mărimea de 10-19 centimetri sau chiar mai mult, ceea ce le-ar introduce în domeniul experimentelor. Dar în prezent, aceste teorii sunt considerate fanteziste - idei interesante, dar exagerate.) Legile de mișcare și
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
fi corectă, dar este posibil ca noi să nu dispunem niciodată de mijloacele necesare pentru a face așa ceva. Zero nu a fost încă eliminat; cosmosul pare a fi, într adevăr, creația lui zero. Ora Zero: Big Bangul Observațiile lui Hubble sugerau că a existat un moment numit Big Bang, când universul era infinit de mic și infinit de dens. În aceste condiții, toate legile științei și, prin urmare, toată capacitatea de a preciza viitorul, nu funcționau. STEPHEN HAWKING, SCURTĂ ISTORIE A
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
acum aproximativ 15 miliarde de ani, și de atunci spațiul a continuat să se extindă. Speranța lui Einstein într-un univers constant, etern, murise. Mai rămânea totuși un licăr de speranță, o alternativă a Big Bangului: teoria stabilității. Unii astronomi sugerau că ar exista izvoare din care țâșnește materia și că galaxiile se îndepărtează de aceste izvoare, îmbătrânind și murind. Dar, deși fiecare galaxie se îndepărtează și moare, universul, ca întreg, nu se schimbă niciodată. Există mereu un echilibru, ce este
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
energie provenită din punctul de zero absolut. În condiții corespunzătoare, această energie este capabilă să împingă corpurile cerești; se poate ca ea să le fi distanțat în epoca timpurie a universului, imediat după Big Bang. În anii 1980, fizicienii au sugerat că, în epoca lui timpurie, energia din punctul de zero absolut era mai mare decât este astăzi. Acea energie suplimentară încerca să se extindă în toate direcțiile, împingând țesătura spațiului și timpului spre exterior, cu mare viteză. Ea a umflat
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
în istorie; un grec păcătos ca mine; sunt ambițios, n-am ce face!" Pe marginea altei succinte autocaracterizări ("Fost sufler, fost autor și director de teatru, a contractat din copilărie multe din apucăturile actorilor: e tipul cabotinului literar."), Al. Călinescu sugerează cu finețe perspectiva de spargere a codului: Fraza numește, sub un înveliș ironic, o calitate fundamentală a lui Caragiale: capacitatea mimetică, permanenta disponibilitate, arta de a utiliza diferite stiluri și registre ale discursului literar și nu numai literar". Domină în
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
94 lei." Sînt notate cu minuțiozitate numele doamnelor ale căror saloane le frecventa (Mme Poenaro, Em. Miclesco, Baicoyano, Emm. Slătineano, Irene Procopiu, Sabina Cantacuzene); de una dintre ele, Elisa Băicoianu, mărturisește că a fost sincer îndrăgostit; francizarea țanțoșă a numelor sugerează indicibilul farmec al prostiei fudule. Unul dintre monografiști mai consemnează, fără entuziasm: "Tînărul intrase și în grațiile soției lui Bogdan-Pitești, care se pare că ar fi vrut să-l facă beneficiarul jefuirii soțului ei, aflat o clipă în pericol de
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
Titircă Inimă-rea desfășoară o caracterizare concisă prin arhaismul jupan (stăpîn), acomodat la spiritual unei noi epoci (jupîn), prin prezența unui sufix (-ache) de proveniență grecească specializat în derivate cu sens diminutival, numele de familie sinonim cu substantivul titirez ceea ce ar sugera activismul cetățenesc, determinativul final ce indică faptul că într-o perioadă anterioară acțiunii a fost strîns la pungă; în comedia proiectată dar nerealizată își păstrează doar numele de familie. Nae Ipingescu sugerează atît prin prenume cît și prin numele de
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
de familie sinonim cu substantivul titirez ceea ce ar sugera activismul cetățenesc, determinativul final ce indică faptul că într-o perioadă anterioară acțiunii a fost strîns la pungă; în comedia proiectată dar nerealizată își păstrează doar numele de familie. Nae Ipingescu sugerează atît prin prenume cît și prin numele de familie extracția inferioară (eventual din mahalaua unde se practica croitoria ieftină și ciubotăria (ipingea, pingea) și statutul de amic, dincolo de postura oficială (vezi Nae, Nicu, în comparație cu Nicolae), Chiriac, prin raportare la etimonul
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
comedia proiectată va fi indicat cu numele Sotirescu (gr. sotir) adevărat vestitor al unei noi etape a capitalismului românesc; despre Spiridon este foarte important ce spune chiar autorul: băiat de procopseală în casa lui Titircă; această îndeterminare a originilor poate sugera un spirit malefic travestit, o postură de Hermes care era și zeul hoților și pungașilor domenii pentru care are certe aptitudini. Rică diminutiv de la Andrei, sfînt pe care personajul îl invocă atunci cînd se simte amenințat, poate sugera și viitoarea
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
originilor poate sugera un spirit malefic travestit, o postură de Hermes care era și zeul hoților și pungașilor domenii pentru care are certe aptitudini. Rică diminutiv de la Andrei, sfînt pe care personajul îl invocă atunci cînd se simte amenințat, poate sugera și viitoarea prosperitate dacă se acceptă o posibilă influență din franceză sau italiană; în proiectele autorului, personajul urma să devină Andr. Venturianu, avocat, publicist, deputat în opoziție, directorul publicației Alarma română; într-o altă comedie mai puțin reușită un personaj
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
publicației Alarma română; într-o altă comedie mai puțin reușită un personaj se numea Ventureanu; forma Venturiano ar putea urma un model italian dar poate fi și un derivat de la numele de origine grecească Ventura răspîndit în epocă. Conul Leonida sugerează o continuitate ciudată între mica boierime românească (conul, conașul) și mica burghezie iar contrastul dintre decrepitudinea pensionarului și numele eroului grec Leonida e pentru efect comic dar ilustrează și un fapt istoric împămîntenirea alogenilor; Coana Efimița este cea care îl
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
confuzii care anulează intenția de diferențiere și, practic, anonimizează personalitatea numită Costică sau Mitică, aceeași confuzie poate avea loc și pe terenul toponimiei producînd o adevărată odisee a căutării panicate între strada Pacienții și Sapienții (Căldură mare); uneori situarea toponimică sugerează un spațiu ireal, între oniric și absurd (Urbea Târgul de munte se află așezată pe malul stîng al Dâmbului Sec) iar acumularea de amănunte parazitează informația parcă desprinsă dintr-un film suprarealist: Marele Magazin de Coloniale, Delicatese, Comestibile et Colori
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
purtător al crucii, conform etimonului grecesc; ispititoarea eroină a nuvelei La hanul lui Mînjoală, cocoana Marghioala era frumoasă, voinică și ochioasă așa cum îi esențializează grațiile frumosul ei nume elenic; înstrăinarea omului într-o lume care nu-i mai aparține este sugerată magistral în Două loturi prin distanța semantică dintre toponim și antroponim: nenorocitele chivuțe își au bordeiul pe strada Emancipării iar Lefter Popescu își trăiește calvarul pe strada Pacienții! Personajele prozei mateine sunt așezate în marea lor majoritate sub pecetea tainei
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
atît de enigmatice al căror nume stă sub semnul aceleași litere: Pașadia, Pantazi, Pirgu, Pena, Pomponel, Păuna, Pulcheria, Papura Jilava... Pașadia pare a fi amintitor al Pașa din Vidin (Pașa Dii-ului) devenit legendar prin sîngeroase fapte de insubordonare, Pantazi sugeră accesul la o totalizare a existențele posibile, Pirgu e o mască grotescă a unui balcanic Chimiță, Pena poate fi un nume derivat de la cel al zeiței romane a săracilor și cerșetorilor Penia, Pomponel poate fi o replică decăzută în viciile
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
mândri de calitatea lor de cetățeni onorabili și plini de orgoliul de familiști." Este dincolo de orice îndoială că și-a ajutat cu sume importante de bani mama și sora dar față de propriile progenituri a manifestat atitudini care frizează absurdul așa cum sugerează și celebra replică pe care cei mici o auzeau destul de des: "Bag cuțitu-n voi! Știți că sunt nebun!" Mai mult, fabuloasa moștenire a Momuloiei (o moșie, cupoane și obligațiuni, bani lichizi) în valoare totală de trei milioane lei aur, obținută
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
care ai crescut se numește snobism"; dincolo de necesitate, atitudinea românească față de Occident a fost însă și de slugărnicie tardivă și tocmai de aceea ridicolă, pînă a se ajunge la convingerea că snobul veritabil trebuie să aibă stil pentru a se sugera cît mai bine noblețea ce îi lipsește. La porțile orientului se manifestă în plus și duhul balcanic (P. Constantinescu) care transformă nu de puține ori pe homo caragialiensis în măscărici, imitator grosier care termină prin a percepe cu ostilitate mediul
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
voind parcă a demonstra că "nenea Iancu și I. L. Caragiale erau una și aceeași ființă". În acest fel ajungem să nu mai înțelegem ale cui sunt meditații de felul "ca să capeți experiență, e bine să practici opinii opuse" și cine sugerează lui Caudella pentru muzica operei Hatmanul Baltag "o ușoară nuanță de trivialitate". Abordîndu-l în marginile psihanalizei, Pompiliu Constantinescu va remarca similitudini între autor și propriile personaje ("Sociabilitatea lui I. L. Caragiale este proverbială; și-a risipit viața în conversații uluitoare, în
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
copii, coane Fănică, să trăiți! nu mai puțin... Statul n-are idee de ce face omul acasă...". Organul masculin potent este numit cu gingășie hipocoristică ("Nu mă aștepta, prin urmare, și vino tu la cocoșelul tău.") iar actul în cauză este sugerat inclusiv prin mijloacele stilului oficial (Cațavencu, în bilețelul către Zoe: "Binevoiți dar a trece îndată pe la biroul nostru, spre a regula această afacere într-un chip mulțumitor pentru amîndouă părțile..."); cînd sugestia nu funcționează, se dau detalii privind dinamica și
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]