29,334 matches
-
meci nici până la sfârșitul primei reprize. După puțin timp ajungem acasă, amândoi fiind foarte obosiți. Parcă nici nu-l mai recunosc pe Nică. Cât de poznaș și energic a fost în timpul zilei și cât de nostalgic este acum! Îi era dor de casă! După cum spune și proverbul, nicăieri nu-i mai bine ca acasă! Pentru a-i alina durerea, îi arăt cartea ,,Amintiri din copilărie” ce îl are ca protagonist chiar pe el. Când începem să citim împreună, ca prin minune
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
de locul unde dorm păpușile ascunse sub pat. Acele păpuși ai celor 13 ani ai mei, ascunse luni în șir până când... până acum. Înșirate frumos ca niște mărgele colorate la gâtul copilăriei mele, ne privim sfioase în ochi. Doamne, ce dor mi-a fost de ele, tăcerea lor misterioasă cât de multe-mi spune... aud din nou parcă vocea mamei strigându-mă când mă jucam de-ascunselea în valea cu sălcii și trestii, învingându-mi frica copilărească. Astăzi, ce joc ar trebui
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
nu exisă dragoste, iar soarele ce ne încălzește e doar o candelă aprinsă în casa vreunui luntraș? Aș vrea să cred că soarele meu nu e altceva decât căldura sufletului bunicii mele, ridicat la Cer mult prea devreme. Doamne, ce dor îmi e de ea! Și cât vreau să-i spun că o iubesc! Abia acum învăț probabil ce preț are un ceas anume, un banal ceas la vieții mele. Abia acum, când ele nu mai sunt, aflu cât de dragi
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
și strigam: Sărut mâna, bunicule! Am venit! Bunicul apărea încet din casă, sprijinit pe bastonul său întâmpinându-mă cu fața luminoasă ca soarele: Bine ai venit, nepoate! Vai ce-ai mai crescut! Așa este, sunt mare acum. Mi-a fost dor de tine, bunicule! Și mie, nepoate. Mă bucur că ai venit să îmi alungi singurătatea. Banca pe care stătea bunicul de obicei pentru a-și depăna amintirile se afla în fața casei vechi. În partea stângă a casei se afla prispa
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
încercând să îmi găsesc camera, așa că nici măcar mama nu a mai apucat să mai spună ceva. Părea a fi o casă spațioasă, destul de frumoasă, însă acest lucru nu mă făcea să mă simt mai bine și nu suplinea cu nimic dorul meu de vechea casă, de copacul meu, și mai ales, lipsa prietenilor pe care îi simțeam mai departe ca oricând. Odată ajunsă în camera mea, am început să îmi aranjez fiecare lucru la locul lui și, pe măsură ce despachetam, într-o
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Thera (astăzi Santorini), Knossos (astăzi Heraklion, capitala Cretei) și Spinalonga sau Spinagonga (insula leproșilor), de fapt numele depinde de scrierea abordată, fiind corecte ambele denumiri - cretanii sunt foarte curioși în această privință! După câteva zile de plajă, ca să nu ducem dorul mării în timpul excursiilor planificate, a început o hulă cu valuri de 2 m, care se spărgeau spectaculos de malul stâncos! N-au intrat în apă decât vreo câțiva aventurieri ruși cu tendințe suicide, care-și mai luau și copii de
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
ursul de pluș Ted. Făt Cătălina-Elena, clasa a VIII-a Școala ”Iuliu Hațieganu” Cluj-Napoca Cluj profesor coordonator Gabor Elena Ploaia Frig - asta e tot ce simt. Totul în jurul meu e doar ceață și fum. Inima-mi sângerează de durere, de dor, de mânie... Nu văd, nu aud, nu simt nimic în jur, doar acea prăpastie cu trei trupuri deformate, împletite de dezastrul ce-a avut loc îmi captează atenția. Nu-mi pot da seama cine sunt, cu toate că știu că-i cunosc
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
lectură, fata a preferat să rămână în oraș, la bunica ei, pentru a putea participa la o conferință pe tema Daciei. Și-a convins părinții să-i satisfacă dorința de a nu-i însoți printr-o singură replică: Mi-e dor de serile liniștite petrecute la gura sobei, cu o carte în mână. Mi-e dor de mirosul îmbietor al plăcintelor bunicii Rosa, care mă cheamă în bucătărie. Mi-e dor dimineața, de sub plapumă, încălzită, să privesc prin geam zăpada de pe
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
la o conferință pe tema Daciei. Și-a convins părinții să-i satisfacă dorința de a nu-i însoți printr-o singură replică: Mi-e dor de serile liniștite petrecute la gura sobei, cu o carte în mână. Mi-e dor de mirosul îmbietor al plăcintelor bunicii Rosa, care mă cheamă în bucătărie. Mi-e dor dimineața, de sub plapumă, încălzită, să privesc prin geam zăpada de pe acoperișul casei familiei Bodiu și țurțurii amenințători care sigur se vor topi sub primele raze
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
a nu-i însoți printr-o singură replică: Mi-e dor de serile liniștite petrecute la gura sobei, cu o carte în mână. Mi-e dor de mirosul îmbietor al plăcintelor bunicii Rosa, care mă cheamă în bucătărie. Mi-e dor dimineața, de sub plapumă, încălzită, să privesc prin geam zăpada de pe acoperișul casei familiei Bodiu și țurțurii amenințători care sigur se vor topi sub primele raze ale unui soare palid, parcă bolnav de-atâta iarnă. Poate voi avea norocul, într-o
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
cerul întunecat, Violetta și-a pregătit echipamentul nefolosit niciodată, mâncare și câteva haine, după care, fără să aștepte dimineața, a plecat la drum, după ce a aruncat în grabă pe masa veche din bucătărie un scurt bilet: “Mi-e teamă și dor. Plec să-i caut. Te iubesc, bunica mea. Rămâi cu bine. Nu te îngrijora!” Sigur vă întrebați cum putea să ajungă o copilă de nici 17 ani, fără bani, pe Himalaya. Nu știu nici eu, dar în fantezia pe care
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
poți auzi râsetul infantil sau ale lui ecouri sparte în parcurile de copii. Eram eu... Nu știu câți ani au trecut de când n-am mai regăsit-o pe fetița cu fundițe. Dar, când retrăiesc acele clipe, un sentiment de teamă împletit cu dor mă ajută să aduc la viață ceea ce nu poate fi uitat: copilăria. M-am apropiat și mai tare de oglindă. Voiam să ating cu degetele fetița din oglindă, dar teama că ar dispărea m-a făcut să înlemnesc și cu
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
gândurile copilăriei uitate. În mâna copilei se cuibarea o stea neclintită furată din magia cerului. Când am înălțat o spre soare, am simțit că mirosul florilor de liliac era ca o ispită ce-și aștepta prada în casa părintească. Un dor imens mi-a încălzit trupul și o chemare dureroasă mă atrăgea spre oglindă. Aș fi vrut să pășesc și să fiu iarăși acolo unde copilăria mea trăia sub mângâierea caldă a mamei. Mi-am amintit de clipele când fetița cu
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
a făcut să cred că lumea e cuprinsă de valuri de lumină și dragoste. Acolo răul și urâtul nu-și vedeau locul, tristețea și necazurile mureau înainte de a se naște. Deschid ochii și privesc iarăși oglinda. Sentimentele de tristețe și doruri nestăpânite mă recotropesc și aștept ca fetița din oglindă să-mi bată la poarta inimii și eu să întreb: ,,Cine e?" Și un glas spart și uitat demult să răspundă spunând: „Copilăria”, și tot ea să mă întrebe: „Cât e
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
trece cu mâna peste părul cărunt, imaginea de pe sticlă rămâne aceeași: o fetiță cu fundițe cu alai de fluturi în păr,cu stele în palmă, cu baghete fermecate, cu zâne și povești, cu păduri și ape,cu ulițe prăfuite,cu doruri și împliniri. Este o oglindă magică pe care o aveam cu toții ascunsă într-un ungher de cameră. Nu e nevoie decât s-o privim și tot ce se află în spatele ei va da năvală peste sufletele noastre. Iovu Raluca, clasa
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
să taci! Doar ascultă cum sună apa... Cum ți se pare? Aș vrea să rămân aici pentru totdeauna. Nu mai plânge, cerule! Îndată vine nenea Soare și alungă norii ca să poți să vezi și tu pădurea! Știu că ți-e dor, atât de dor de ea! Vai, pădure nebună, cât am așteptat până să pot să te revăd. N-aș mai pleca dintre copacii tăi singuratici, care au cunoscut și vânt și ploi, și voci vesele și triste, și ierni și
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
ascultă cum sună apa... Cum ți se pare? Aș vrea să rămân aici pentru totdeauna. Nu mai plânge, cerule! Îndată vine nenea Soare și alungă norii ca să poți să vezi și tu pădurea! Știu că ți-e dor, atât de dor de ea! Vai, pădure nebună, cât am așteptat până să pot să te revăd. N-aș mai pleca dintre copacii tăi singuratici, care au cunoscut și vânt și ploi, și voci vesele și triste, și ierni și primăveri... Stelele distrate
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
și sigur într-o dimineață voi începe să trăiesc visul nopților mele. Și mâine e o zi! Jula Diana, clasa a VIII-a Școala Gimnazială „Mihai Viteazul” Boldești-Scăeni - Prahova profesor coordonator Albu Elena Pentru tine, draga mea prietenă... Mi-e dor de tine, de veselia ta, de buna dispoziție pe care o ai indiferent de probleme. Îți mai aduci aminte cum ne-am cunoscut? Eram mici, dar zâmbetul tău m-a făcut să-mi doresc să fiu prietena ta pe veci
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
respecta nevoia de singurătate, oboseala morală, dar și fizică. Pentru el se dovedea a fi o anchetă dificilă, dar pentru Marie era vorba de toată viața ei care se făcea țăndări. CÎnd se regăsi Între cei patru pereți ai camerei, dorul de ea se manifestă Încă și mai tare; un duș cu apă ca gheața nu avu nici un efect. Cu bustul gol, cu un prosop Înfășurat În jurul taliei, Își Întorcea pe dos cu mare atenție toate buzunarele, scotocea toate colțișoarele pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
meu de iască. Lasă-ți trupul de nimfă Să se usuce la soare, Până moare. Șerpește șerpuiește, Și patima-mi oprește. Searbădă și veninoasă, Mistuitoare și rușinoasă. Și ascunde-o în fund de lume, Să urle și să sune, Ca dorul meu pervertit Să nu mai poată fi auzit. Sau, dacă nu, Cu limba ta șerpească, Ascuțită Și ipocrită, Aplică-mi sărutul mortal, Cu ochiul tău de smereală Dă-mi uitătura letală. Pleacă! Pleacă! Aspidă, Din sufletul meu ucis, Din trupul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ne naște. E ca un fel de memorie a sufletului, despre care amândoi credem că e nemuritor, pe care nu știm s-o descifrăm cu alfabetul pe care-l avem la îndemână, dar acel ceva îl simțim și-i ducem dorul și-am vrea să-l regăsim într-o formă sau alta. Sperăm că un alt timp, mitic sau nu, ne poate readuce acel ceva pierdut, fie și numai pentru o clipă, fie și dacă nu-l înțelegem ce este. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
drăgăstoasă îi consuma suflul vital. Mă privea cu ochii lui tot mai mari, pe fața descărnată, implorându-mă parcă să dispar. Mi-era greu să hotărăsc ce era mai bine pentru el, să moară devorat de istovirea iubirii sau de dorul meu. Pentru prima dată suferința umană mi-a devenit insuportabilă. Am încercat să-l îndrăgostesc de o țărancă ce spăla zilnic la râu, dar puterile mele nu funcționau asupra lui. Probabil că l-am iubit pe bietul meu pescar cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
întrebi? Dacă a părăsit pe cea mai pură între ființe fără să-i sufle o vorbă, eu, creatură ignobilă, lipsită de grație și virtuți, de unde aș putea să știu??? Dau din umeri și-mi apropii fruntea de botul uscat de dor al Licornului. De vină e numai Aspida. N-ai dori să mai asculți o poveste? Dacă ai s-o mai întâlnești vreodată, aș vrea să i-o spui și ei din partea mea. Am ținut această poveste pentru ziua în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
fața rotundă și plină de negi, bunica tânără, suita de vecine gălăgioase și amantele malițioase ale străbunicului. Cel mai proeminent, însă, se reliefa chipul străbunicului, din imensitatea albă de perne brodate cu "Păunașul codrilor / Spune-mi de cine mi-e dor". Avusese și el o variantă a aceleiași perne, mai modestă, brodată în negru și roșu, pe care-și odihnea capul în fiecare vacanță. Mai cu seamă somnul de prânz era patronat de prezența falnică a păuniței, pe care o privea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
zile, a dispărut ca și cum n-ar fi fost niciodată. Nu i-am resimțit imediat lipsa, căci încă mă aflam într-o stare de beatitudine și împlinire pe care nu le experimentasem până atunci. Pe măsură ce zilele treceau, starea mea cobora și dorul pentru ea începea să se instaleze. Mă gândeam adesea la cuvântul dor, așa cum îl pronunța ea, și la faptul că am cunoscut acest cuvânt într-o singură limbă. Mă întreb, dacă cu alte ocazii, într-o altă limbă, voi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]