311 matches
-
toate detaliile vieții sale, toate concurau în a zugrăvi un tablou complet diferit de portretul tipic al studentului anilor '60. Mereu nemulțumit ba de una, ba de alta, cu umerii lui căzuți, veșnicul revoltat împotriva tuturor și a toate, adesea îmbufnat, mai mereu cu privirea îndreptată în jos, concentrat pe un câmp foarte îngust ca fasciculul unei lanterne, raza-privirii-spot-luminos, dar totodată atent să capteze toate opiniile din jur și mai ales, cu un apetit maladiv, pe cele potrivnice lui. Pe care
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
pași repezi, cu snobismul caracteristic anulat momentan de teamă. La Piebald Plover avea loc reuniunea lunară a filialei MENSA din Wincanton. Alan și Krishna umblau de colo-colo prin bar, trăgând cu urechea la conversațiile care frapau prin pretențiile autodidacte. Sorbeau îmbufnați din câte un scotch. — Credeam că învârți tu ceva prin Wincanton, spusese Alan într-un târziu. În stânga sa, o femeie micuță într-un costum de tweed povestea ceva despre picturile murale etrusce. — Locul ăsta e mort, mort, mort, continuă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
Căzu în nimicnicia nopții eterne, într-o înțelegere colosală a Materiei, pe care n-o putea împărtăși însă nimănui. Pe pământ, acest lucru se traduse într-o prăbușire maiestuoasă și zgomotoasă în fotoliul său de director, ce bufni, supărat și îmbufnat la culme. Pică de șase ori în cretinul său fotoliu, revenind de fiecare dată, atât de sus urcase, nehotărându-se cum să moară, deși mort deja. Deodată rămase acolo. Sexul i se deșurubă, stupid, înfigându-se în parchetul tembel. Nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
-i așa? — Aș fi înnebunită. Abia aștept, poți fi sigură. Pun pariu că așa e. — Da, ar fi o adevărată veselie. — Aș fi atât de excitată. — Ce anume te-ar excita? am întrebat-o eu încruntat. She-She rămase incredibil de îmbufnată. — Vreau să spun că arăți superb, am spus eu, dar... — Nu eu. Doamne! Noua ta Prințesă! — O ea. O vreme am discutat foarte serios cu She-She despre viitoarea prințesă de Wales. Viitoarea Prințesă de Wales e într-adevăr trăsnet pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
vorbesc, dacă l-am cunoscut abia aseară? - Și tu ai încredere în apariția la colțul străzii a oricărui tânăr care își oferă așa, netam-nesam serviciile? - Mai întâi că pe Marcel nu l-am cunoscut la colțul străzii, replică ea aparent îmbufnată, și apoi... Dacă l-ai vedea, ți-ai da seama că e un gentleman. Nu, nu vreau să-l vezi, am o vagă bănuială, că ai putea să mi-l răpești, glumi ea, tu ești mai stilată și mai ai
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
și țară! Și când se gândea că numai ei băieții fuseseră cu ideea, de aceea erau țapii ispășitori iar fetelor nevinovate le-a scăzut totuși puțin nota la purtare, dar nu le-a coafat! Când l-a văzut tatăl acasă îmbufnat, luminând sufrageria mai ceva ca un bec de 500 de wați a întrebat nedumerit: - Ce s-a întâmplat cu Laur? Mama i-a răspuns: - A chiulit de la anatomie și a urlat directorul la noi. Dacă nu îl tundeam zero, îl
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
meu Dantec... - Nu cred că va fi necesar deocamdată... Fersen capitula, nu avea În posesia lui destule elemente pentru a răspunde unei mustrări a procurorului. În timp ce se Întorceau la mașina de teren, Lucas aruncă o privire piezișă spre Marie. Era Îmbufnată. Îi stătea bine: sub fruntea bombată ochii i se Întunecaseră, o strîmbătură de enervare Îi făcea o gropiță În colțul gurii, bărbia contractată Îi ieșea un pic În afară. I se părea În mod categoric mai frumoasă cînd era mînioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
bucuria de a afla că Erwan e În viață... chiar dacă se numește acum Patrick Ryan, declară Marie sarcastică, fără să-l slăbească din ochi. Hohotul de rîs al lui PM ricoșă În copacii din parc. Se opri brusc văzînd mutra Îmbufnată a lui Armelle. - Stați un pic... Vorbiți serios? Dar asta ar Însemna... că sînt fratele unui ucigaș? - Și poate complicele lui, zise Lucas. Pierre-Marie se Întunecă. - Hai, spuse el apucînd-o pe Armelle de cot, tata detestă să ia cina tîrziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
băiat, tradiția familiei Kersaint cere ca fiul mai mare să fie botezat Erwan. Cu coada ochiului Își văzu tatăl, susținut de Armelle, desprinzîndu-se ferm de brațul nurorii lui și părăsind Încăperea de unul singur. PM Își Încrucișă privirea cu aceea Îmbufnată a soției sale și se Încruntă. - Ei, acum ce mai e? Ce-am mai spus iarăși? Armelle preferă să nu-i răspundă. - Foarte bine, am să tac, mormăi PM. În minutele următoare, nu se mai auzi decît clinchetul cuțitelor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
înfiora la fiecare pală de nisip izbită de vânt în geamuri. În lumina slabă a dimineții de iarnă, mașina înainta, se legăna, târânduse cu chiu' cu vai, hodorogind din toate încheieturile. Janine își privi bărbatul. Marcel avea chipul unui păun îmbufnat: fruntea îngustă, năpădită de smocuri de păr încărunțit, nasul lat, gura ușor strâmbă. Când treceau peste vreo hârtoapă, îl simțea cum tresare lângă umărul ei. Apoi lăsa iar săi atârne moale trupul greoi și picioarele rășchirate, în ochi cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
își împlinise anul, îi datora încă șapte luni lui Laban. Înțelegerea era pecetluită. CAPITOLUL DOI Lunile care au urmat n-au fost ușoare. Rahela era ca un leu în cușcă, Lea suspina ca o vacă în durerile facerii, Zilpa stătea îmbufnată. Doar Bilha părea neatinsă de toată agitația, torcea și țesea, plivea în grădină și avea grijă de focul din cortul Adei, care acum stătea mereu aprins, pentru că oasele o dureau tot mai rău. Rahela petrecea cu Iacob atâta timp cât avea curaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
și atunci el stătu pe loc. - De ce plîngi? îl întrebă Nefert, dîndu-i câteva curmale. - M-a bătut învățătorul pentru că n-am știut numărul caselor, pisicilor, șoarecilor, spicelor și măsurilor de grâu. - De pe pămînt? îl întrebă Auta, râzând blajin. - Nu! mormăi îmbufnat copilul, mîncîndu-și curmalele. Spaima îi trecuse. Din întrebarea învățătorului. El ne-a spus așa... dar se opri și-i măsură din ochi pe cei trei. Văzîndu-le însă fețele zâmbitoare și blajine, se hotărî: Ne-a spuse așa: erau șapte case
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
niște piese. Că mereu ia natura de la ele și bagă de la ele, în burtă, la cîte-un țânc. N-ai văzut ce sunet de bidon gol scot, când te întorci de dimineață acasă și le găsești, tot pe ele, bocite și îmbufnate. Fără vreun chef să-ți încălzească cea mai mică bucățică de ciorbă. De trebuie să-ți încerci vastul pe ele și să le grăbești avântul cu vreo câțiva pumni?! Așa și cu fetele de împărați. S-ar fi căsătorit ele
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
venise gândul: — Grimus. E Grimus. Ah! exclamă O’Toole, neștiind ce să mai zică. — Țț, țț, spuse Vânătorul. Din nefericire, ai darul de a atinge anumite puncte sensibile. Noi nu vorbim prea mult despre... despre asta pe-aici. Fețele păreau îmbufnate. Dacă O’Toole ar fi recurs acum la violență, Vultur-în-Zbor n-ar mai fi avut nici o șansă. Cale-Bătută Peckenpaw a fost însă cel care, pe neașteptate, a trecut de partea lui „Piele-Roșie“. — La dracu’! spuse el. Trăiește și lasă-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
cu siguranță ați reuși. Râseră amândoi și bătură palma. - Sunteți simpatică, dar nu mai pot pierde nici o secundă. Mă grăbesc, de aceea și aveam viteză. - Mda, acum vrea să mă lase baltă după ce m-a accidentat. O făcu Karina pe îmbufnata. - Sigur sunteți bine? Văd că ați început iarăși să vorbiți singură. Vă descurcați? - Cred că mă descurc, dar să nu mai dărâmi și alte persoane în drumul tău! îi dădu de grijă Karina, ca o mămică protectoare. - Voi fi mai
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
cu stații de emisie-recepție emițând pârâituri Încearcă să-l convingă să plece, dar Joe stă nemișcat, Încăpățânat ca un catâr, pe una dintre băncile de oțel perforat de la recepție, cu o sacoșă albă de plastic aruncată la picioare. Cu demnitatea Îmbufnată a bețivului. Când mă zărește, Își descrucișează mâinile și mă arată cu degetul triumfător: — Ia uite! Ia uite-o pe Kathy. Ce v-am zis io?! —Mulțumesc, Gerald, mă grăbesc eu să-i spun omului de la pază. Tata nu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
din tuburi portocalii. Pe drum spre casă, În mașină, Rich mi-a zis: —Franțuzoaicele se păstrează Într-o formă excelentă, nu ți se pare? A vorbit exact ca maică-sa. —Mathilde nu se duce la serviciu, i-am spus eu Îmbufnată. —Și ce legătură are cu asta? După vârsta de treizeci de ani, Întreținerea corpului e o slujbă cu normă Întreagă. Iar eu am deja una, În caz că nu ai remarcat. Își pune o clipă capul pe volan. —Nu Încercam să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
a comandat să i se aducă pe terasa prost amenajată, cu mese și scaune prevăzute cu Împletituri din răchită, două „fleici pe grătar” și o sticlă de „Corniță” Mânzule, tu ce dorești, ce să-ți ia tăticu’? -Nimica!, spuse copilul Îmbufnat și observând supărarea din ochii lui Victor, adăugă: Ce crezi și mata’! Tatăl comandă un pahar cu bragă „extra”, rugă fata să nu uite de mujdei și de mămăliguță, iar când toate au fost așezate pe o fața de masă
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
să vândă mai mult de trei cărucioare pe zi, Abdullah și-a dus chiflele către capitală. Ghazal nu știa că și turcul avea legătură cu Yazd, se oprise în fața patiseriei pentru frumusețea anunțului: fețișoare de pâine! Armin prefera niște „fețe“ îmbufnate, cu gura ca o paranteză închisă și cu ochii punctați cu fistic, cărora le zicea „gogomani“. Numai ce o auzea pe Ghazal dimineața vorbind din bucătărie: „Armin, să nu uiți să îți pui «gogomanii» în ghiozdan!“. Ce sunt gogomanii ăștia
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
A, e fata care a jucat-o pe Fuchsia 1. Am clipit, după care am înțeles despre ce vorbea. —Gormenghast 1? L-am văzut la televizor. A trecut ceva timp, nu? În tinerețe mă identificasem cu Fuchsia, eroina adolescentă cea îmbufnată, rebelă și pătimașă, de care fusese îndrăgostit Sting, o poveste pe care o știe toată lumea. Violet Tranter, cu ochii ei albaștri imenși și cu părul vâlvoi, o jucase, în schimb, ca pe o prințesă care își așteaptă prințul în turn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
pe un ton serios. În viața mea n-am mai văzut o asemenea manifestare crasă de gelozie și de simț al posesiunii. Și cum rămâne cu faza de ieri, când mi-ai smuls-o pe Violet din brațe? zise Hugo îmbufnat. Nu mai lipsea decât să te apuci să cânți: „Jolene, I’m begging of you please don’t take my man“1. Se sprijini de masa din bucătărie, adus de umeri, și-și scoase tabachera, din care extrase cu dexteritate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
opus, insistase să apar alături de Hugo în fotografie. Nu că m-aș fi temut că-l voi eclipsa; dimpotrivă, principala mea obiecție fusese faptul că eram sigură că el o să iasă mai bine decât mine. Nu-i corect, zisei eu, îmbufnată, să mă pui să port alb și apoi să-mi zici să stau lângă cineva care e de două ori mai înalt decât mine, ca să nu mai vorbim și că e mai slab. O să arăt ca o lumânare în biserică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
căutat peste tot. — Intră, spuse Matthew, deși nu era necesar. Se ridică și închise ușa în urma ei. Helen se trânti lângă Janey, cu un aer amenințător. Nu înțeleg de ce ați crezut de cuviință să mă lăsați pe afară, zise ea, îmbufnată. N-a fost cu intenție, dragă, zise Janey, luând-o pe după umeri, în semn de consolare. Doar că eram cu toții acolo după ce am dus-o pe Violet sus și ne-am gândit că ar fi bine să vorbim un pic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
acolo după ce am dus-o pe Violet sus și ne-am gândit că ar fi bine să vorbim un pic. Puteați să veniți după mine, zise Helen, puțin mai moale. —Știu. Scuze. Mă ierți? —OK. Helen nu mai era așa îmbufnată. Deci ce spuneați? Urmă o altă pauză. —Dumnezeule, zise Hugo, cu greu. Am evitat întotdeauna să joc Pinter 1 și acum știu de ce. —Eu ziceam că e încurcătura naibii, remarcă MM. Și toată lumea părea să fie de acord. În locul vostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
neapărat. —O, chiar așa? am zis eu cu răceală. — Ești supărată pe mine, nu-i așa? Vino pe la mine și lasă-mă să-mi cer scuze personal. O să mă umilesc, promit. De ce nu m-ai sunat aseară? am zis eu îmbufnată. —Uite ce e, hai să vorbim despre asta când pot și eu să-ți văd exact expresia feței. Vino la mine chiar acum. Era o duritate în vocea lui Hugo pe care nu o înțelegeam. Se potrivea cu faptul că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]