463 matches
-
un animal plăpând. Deci era adevărat. Am fost în pădure. Am ajuns la centrală. Ventilatorul uriaș, chipul trist al tânărului paznic, colecția lui de instrumente. Capul îmi vâjâia în continuare. Auzeam un sunet distinct, ireal. De parcă mi s-ar fi împlântat acolo. Un zgomot plat, neîntrerupt. Nu mă durea capul. Mă simțeam chiar foarte bine, numai că mi se părea anormal ceea ce mi se întâmpla. Am privit în jurul meu, întins în pat. Nu mi se părea nimic schimbat. Tavanul și pereții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
o invazie cutremurătoare în fiecare zi, în toate săptămânile, în toate anotimpurile... și mame care cereau ajutoare, și bărbați la cerșit, și căsătorii de refăcut, și fii de sistematizat, și scandaluri de aplanat, și ruinări de salvat... și instituții de împlântat și de susținut. Ultima dată construia o casă pentru a putea primi copiii celor evacuați... în casa lui a primit totdeauna vreun abandonat și... în fine, a făcut mai mult decât îi permiteau posibilitățile sale. Don Rosa a fost un
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
să-și găsească de lucru. Masa de imigranți a depășit marginile centrului locuit. În periferii s-au înmulțit căsuțele, barăcile, colibele. Înainte ca Administrația orășenească să intervină pentru a reglementa și urbaniza aceste aglomerate urbane, Comunitatea ecleziastică a încercat să împlânte un suflet civilizat și creștin în mijlocul acestora. La inițiativa cardinalului Schuster a apărut «Comitetul noilor biserici», care s-a îngrijit de construirea a 14 noi biserici în periferii. Prima din această serie a fost construită la marginile Parcului Lambro, la
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
și Nomadelfia Don Zeno Saltini e un nume celebru. Este fondatorul Nomadelfiei, un sat autonom și parohie, prezentă de-acum și pe hărțile geografice. Nu e departe de Grossetto, dar a apărut din nimic; don Zeno cu nomadelfienii lui a împlântat-o pe un teren mlăștinos și pustiu. Era 14 februarie 1948. Constituția noului popor a fost semnată pe altar. Numele, de rădăcină grecească, înseamnă: Fraternitatea e lege!». Zeno Saltini (1900-1981) s-a născut la Fossoli din Carpi (Modena). S-a
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
a lui Vodă Cuza, într-un timp pe când partizele politice, nefiind bine diferențiate, o întreagă confuziune domnea în spirite, pe când ideea liberală era taxată de subversivă, de anarhistă, iar ideea conservatoare de reacționară, separatistă, pe când principiul monarhic nu era bine împlântat în inima poporului. Prin urmare, spiritul public în continuă oscilațiune, întocmai ca și o mare rădicată în valuri, nu putea să se liniștească deodată și să reintre în echilibrul normal decât încet, încet. De aceea, s-a văzut la început
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
păr prin deochiul cel mare, Nu te face, nu te coace și înapoi te-ntoarce.” Descântecul „de deochi” folosește aceleași cuvinte ca la descântatul de beșică, numai că la descântatul de deochi se sting cărbuni în puțină apă și se împlântă apa cu un cuțit (se taie focul, arsura, temperatura) și se trece cuțitul prin apă. La descântatul „de speriat” este un scenariu care implică mai multe elemente: o mătură, un șervet, o cană cu apă. Cana cu apă o pui
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
trăznet. O babă a zis că ăla a fost semnul lui Dumnezeu pentru moș Zgârci, dar n-a luat-o nimeni în seamă... Turistul Galopul năucitor al norilor negri se desfășura netulburat pe deasupra crestelor agățate de cerul contorsionat. Tunetele se împlântau fără milă în versanții năpârliți, iar fulgere cu zeci de gheare ascuțite torturau retina, scrijelind prin dâre lungi de roșu întreg decorul care dădea senzația că se chircește înfricoșat în fața stihiilor. O răbufnire de orgoliu atmosferic, încă o dovadă evidentă
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
Chiar în ziua aceea, după ce țâșnise spre gâtul băiatului, se gândise să vină și să se uite de aproape. Era ora prânzului și biserica era pustie. Urcase treptele schelelor de lemn și se uitase de-aproape: pe haina pictată era împlântat inelul, pe jumătate zidit, și era chiar inelul la care se gândise, unul pătrățos, cu cinci pietricele mici de safir, pe care îl știa bine și la care se gândise adeseori, acel inel care-l tulburase într-o noapte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
că sap o fântână. - O fântână, tresări fără nici un motiv aparent Mihu. - Da o fântână, care în mod ciudat nu se adâncea niciodată. Dincolo de peretele de lut galben se auzea apa susurând ca o chemare, dădeam cu cazmaua care se împlânta ușor fără să simt nici cea mai mică urmă de oboseală. Și apa mă chema... Îi povesteam nevesti-mi iar ea o ținea una și bună: „Să nu te mai culci sub nuc.” Odată când a venit pe la poartă o țigancă
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
început să geamă și să tremure. Șeful, care băuse mai puțin, a avut încă puterea să-și ridice spada asupra mea, dar Gundo i-a venit de hac cu jungherul ascuns în toiag. După care i-am terminat pe toți, împlântându-le în piept pumnalele. Încă se zbăteau între viață și moarte, când au apărut alți vizitatori. Era un mic grup de tineri, îmbrăcați ca niște țărani, înarmați cu arcuri cu săgeți deja gata de tras și îndreptate spre noi. - Volpe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
căzută căutând cu febrilitate orice înscris de pe ea, Odihnească-se în pace! Atât și nimic altceva, mă aplec iarăși la pământ și încep să curăț mormântul, îndepărtând cu multă grijă iarba crescută în neștire, mă străduiesc apoi din răsputeri să împlânt crucea în pământ la căpătâiul mortului și-mi imaginez că acolo jos zace fie o fată tânără răpusă de blestemul unei iubiri neconsumate, fie trupul de lumină al unui sfânt poate ce-a trăit cândva în peșteră, Stau și mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
venit cuvintele, ca apa jos la izvor, năvalnic, mi-a spus cum a furat din biserică crucea de argint, cum a omorât cu cuțitul un călugăr, cum l-a privit călugărul iertându-l, cum a fugit înspăimântat, lăsându-și cuțitul împlântat în pieptul călugărului ce-i mulțumise parcă pentru moartea ce i-a dat-o, ca pe un dar, vorbea greu, fără nici o gramatică, mai mult înțelegând din ochii lui decât din cuvinte, mi-a mai spus cum a fugit îngrozit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
veșmintele acestea n-au nici corp, nici mâini, nici cap. În fața altarului, niște straie sacerdotale țin liturghia. La momentul binecuvântării, rochia de mireasă se prăbușește la pământ, iar un costum negru înjunghie costumul de mire. Mânerul bogat al pumnalului rămâne împlântat în jiletca brodată. Toată povestirea este pe acest ton vesel și mistificator; parcă e un compromis între Cina armurilor de Théophile Gautier și Anul Nou în Marais de Alphonse Daudet. Și în poeziile sale sună uneori râsul luminos, iar când
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
puține ori agravat de utilizarea abuzivă a comparației - ca în mai vechile Restriști -, ornament exterior al unei discursivități abia mascate, ca în următoarea strofă din Concluziuni: Aici tresare vitrina ca un obraz Vorbe deplasez ca figuri de șah Să-mi împlânți privirile ca brazi Se leagănă sângele nostru ca un hamac... Atributul de „ostenitoare lirică”, dat de G. Călinescu, e justificat parțial în asemenea cazuri, căci expresia directă a unor stări nu de mare profunzime pare evitată cu orice preț, și
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
albe și reci ale meselor. „Privește”, zic eu, și scot din vesta mea rodia, îngăduindu-mi să mă joc cu stupoarea ei. În sacoșă regăsesc cuțitul cu mâner negru, îi încerc mai întâi lama pe degetul meu mare, apoi îl împlânt încet în rodie. Încordată, îmi urmărește din priviri fiece gest. O clipă ai putea crede c-o să dispară în fruct cuțitul - clipa e infinită, magazinul la fel. Mișc cuțitul, simțind rezistența sâmburilor tari. Împing apoi violent lama în jos; am
Inga Abele - Natură moartă cu rodie by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/2418_a_3743]
-
este somptuos și foșnitor, bogat în sunete, culori și arome, traversat de curenții vieții și ai morții. La excelentul versificator, ,lumea" poeziei apare ca artificială, aseptică, de nu inconsistentă, o aglomerare de cuvinte ,ce din coadă au să sune". Frenetic împlântat în carnația concretului", cum îl vede pe autor Gheorghe Grigurcu (altminteri, un remarcabil critic de poezie) pe coperta a IV-a a volumului? Nu-ți poți reprima zâmbetul: După acquis-ul/ comunitar,/ mai pot, io, rachiul/ imunitar/ (ăl de ne apără
Vă place Foarță? by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10903_a_12228]
-
gol al lui Pavel B. , căzut undeva lângă un gard. A chemat ambulanța, însă era prea târziu. Poliția, solicitată și ea, a apărut la locul incidentului. Inculpatul a întâmpinat autoritățile cu două cuțite în mâini, amenințând că și le va împlânta în inima. Până la urmă, el a fost imobilizat, dar tot a apucat să-și înfigă cuțitele în burtă, cauzându-și leziuni ce au necesitat pentru vindecare 30 de zile de îngrijiri medicale. l Corneliu B. și Gheorghe B. vor da
Agenda2005-51-05-politie () [Corola-journal/Journalistic/284519_a_285848]
-
probabil dintr-un exces de scrupul, că analiza lui George Geacăr poate fi taxată drept "unilaterală". De ce "unilaterală"? Din orice punct am porni o cercetare onestă a operei lui Marin Preda, chestiunea opțiunilor politice ale scriitorului e inevitabilă, deoarece se împlîntă în țesuturile creației, precum un pumnal pe care nu-l poți extrage fără a provoca o puternică hemoragie. n George Geacăr, Marin Preda și mitul omului nou, Ed. Cartea Românească, 2004, 96 pag., preț: 40.000 lei.
O revizuire convingătoare (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11722_a_13047]
-
Surpriza este de a vedea cât de numeroase sunt secvențele anti-, cât de puțin ortodox e comunismul poetului în raport cu cel transformat în politică de stat. Câteva mostre: , În vatra focului ardea fierul rușinii;/ Prin scorbura cămășii de tort/ Li se-mplânta în pieptul stâng/ Semnul înfierării;/ Vuiau foalele s-ațâțe focul/ În care se coceau ștampilele;// Cei din semințiile trădării/ Ridicau cumplitele sigilii, le trânteau/ În carnea de țăran; abur, sânge/ Miros de carne friptă/ Copleșea lumea:/ Ca boii, ca păsările
Roșu vertical by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11456_a_12781]
-
susținând, ferm, faptele noastre de azi. Organicismul viziunii, comparabil cu cel eminescian, dar întors în sine până la tautologie, face din Ion Gheorghe un neomodernist ieșit din rândul ,șaizecist", un poet al concretului apăsător (iar nu al volatilității luminoase) cu mâinile împlântate până la umeri în pământul și dramele lumii. Materia aceasta grea, purtând o veritabilă istorie a suferinței umane, românești, țărănești, e frământată și modelată cu tenacitate, la concentrația înaltă a obsesiei și în disprețul oricărei eufonii. E mai degrabă proză aici
Roșu vertical by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11456_a_12781]
-
ne bucurăm că măcar unul dintre noi trăiește ca un mare scriitor, sustrăgându-se birocrației existenței și ocupându-se, cu ardoare, numai și numai de literatură. Nu-l vom putea ajunge. Dar îl vedem, de jos, unde ne aflăm, cum împlântă steagul nostru, al nostru, al oamenilor scrisului, pe un vârf foarte înalt. Nu ar trebui să ne bucurăm? La urma urmelor putem considera un noroc chiar și faptul că suntem martorii unui asemenea eveniment.
Jos Mircea Cărtărescu! by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/16046_a_17371]
-
alcătuiesc enigmele cele mai legate de viața omenească, tot ele preocupă mai mult și pe scriitorul care încearcă să creeze viață". O analogie botanică întărește această "credință" derivată în produsul artei. Creația este "o verigă între trecut și viitor, își împlîntă adînc rădăcinile în pămînt ca să poată urca mai sus, spre cer. Se uită cu evlavie pioasă înapoi spre a putea privi mai sigur înainte". Nu sînt pierdute din ochi coordonatele majore, "liniile mari". Succint, realismul e caracterizat drept "viață eternizată
Rebreanu în oglindă by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6927_a_8252]
-
gheare,/ ce romantic am trecut pe cal/ printre mestecenii cu brațe de fum,/ către casa de grinzi cu perdelele albe" (Dintr-o vară). Sau din nou coincidența shakespeareană: ,Turnul vechi din noapte se ivește/ cu luna și pe culme se împlîntă./ E alb ca spectru regelui Hamlet./ Un zid îi dă ocol cu rigla-i frîntă" (Sighișoara). Dar nu în asemenea deghizamente rezidă profunzimea poeziei lui Vinea. Oricîtă dexteritate stilistică ar vădi, oricît ar contribui la funcționarea unui mecanism literar, ele
"Postmodernistul" Ion Vinea by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11405_a_12730]
-
nu trăiește niciun moment revenirea într-o lume securizată. Poate pentru că și tatăl ei a rămas până la capăt prizonierul unei iluzii greșite. România e un spațiu infernal, nevindecat nici prin ficțiune. Totuși, ea recunoaște „această limbă românească senzitivă ce-și împlântă cuvintele cu o simplitate imperativă de-a dreptul în inima lucrurilor”. Vorbește și scrie cum puțini au făcut-o despre Blecher, Maria Tănase, Oskar Pastior și Cioran. Sunt pasaje în care perplexitățile iau forma unor declarații de dragoste: „N-am
Melancolii radicale by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/4305_a_5630]
-
în fața morții, dar în același timp și un testament, pentru că femeia este pe deplin conștientă că, oricât ar scrie, scrisul nu-i poate prelungi viața. Astfel se naște Epoca de fier, un roman scurt, dar dureros ca tăișul unui pumnal împlântat fără milă în inima cititorului. Un roman-radiografie, care ne înfățișează în toată monstruozitatea lui, un alt tip de cancer, care ia amploare și devine metastază, cancerul urii rasiale în Africa de Sud. Epoca de fier este epoca durității, a pumnului strâns, ridicat
„Cronica unor vremuri neospitaliere“ by Florin Irimia () [Corola-journal/Journalistic/5627_a_6952]