912 matches
-
ŕ Braďla, coucher ma joue sur la tombe de ma mčre, écouter oncle Dimi me parler. Impossible. Défense d'entrer, pour moi."15 Umbra ei de dincolo de mormânt îi apare ca o persecuție, ca o schingiuire sufletească. Vizualizând chipul acestei "țărănci nemuritoare", el n-o poate separa de geografia locului. Ascultăm cuvintele rostite în franceză ca pe o maree continuă, peste secole: "Mon Danube...ma mčre..." Era convins că numai printr-o scriere literară ar fi putut fi recuperată definitiv imaginea
Panait Istrati, scriitor român, scriitor francez, scriitor grec? by Maria Cogălniceanu () [Corola-journal/Memoirs/7501_a_8826]
-
și ascultă. De la răsărit și apus nu se auzea nimic. Nu avea nici o scăpare." În viziunea expresionistă a lui Marin Bucur, urgia vremelniciei istorice capătă proporții stihiale, afectând până și cadrul de natură în care eroina își duce existența de țărancă nevoiașă, cu gesturi de o ritualitate ancestrală în actele ei gospodărești: „Pomii cei tineri erau smulși de la garduri, pentru că știau să stea în picioare. Pomii cei bătrâni sfârșeau aplecați unii peste alții. Era o moarte înceată, chinuitoare, o putreziciune treptată
Noi contribuții la bibliografia lui Dinu Pillat by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/6244_a_7569]
-
de oameni sunt șubrede din născare. N-avem pe ce le susține. În zadar facem ziduri înalte. Ele ne despart de drumuri, dar nu de hăul de sub noi și de deasupra noastră."* Cu o admirabilă demnitate în suferință, mult încercata țărancă închipuită de Marin Bucur sfârșește prin a exprima în monologul ei interior o filozofie a dăinuirii în fața oricăror vicisitudini ale destinului, sintetizând reacția spirituală a unui întreg popor: „Noi n-avem case de dus în spinare. Trebuie să rămânem lângă
Noi contribuții la bibliografia lui Dinu Pillat by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/6244_a_7569]
-
și pe magnații polonezi să o ajute cu bani pentru formarea unei noi oști de mercenari. Răzeșii șoimăreșteni iau în posesie vechea lor moșie, iar Tudor se stabilește în sat unde-și construiește o casă nouă. El se îndrăgostește de țăranca Anița, o fată simplă, dar cinstită. Liniștea nu ține mult, iar la începutul primăverii anului 1614 Simeon Bârnovă aduce vestea că boierii moldoveni s-au răsculat împotriva domnitorului și au pornit cu o oaste de strânsură asupra Iașilor. Căpitanul Tudor
Neamul Șoimăreștilor (roman) () [Corola-website/Science/328742_a_330071]
-
oșteanul viteaz și iubitor de dreptate Tudor Șoimaru, oșteanul cărturar Simion Bârnovă, înclinat spre meditație, hanul tătar Cantemir bei, cu o fire aprigă și neîmblânzită de nomad, boierul Stroe Orheianu, vanitos și lacom de pământ, ușuratica Magda cu caracter schimbător, țăranca Anița d o gingășie feciorelnică, sau Tomșa, domnitorul drept, dar cu manifestări crude. Imaginea trecutului este un amestec de realism și lirism, scriitorul alternând momente realiste puternice precum judecata divanului lui Tomșa cu scene de iubire impregnate de lirism. Opera
Neamul Șoimăreștilor (roman) () [Corola-website/Science/328742_a_330071]
-
39%). Pentru 2,15% din populație, apartenența etnică nu este cunoscută. Din punct de vedere confesional, majoritatea locuitorilor sunt ortodocși (92,72%), cu o minoritate de greco-catolici (4,79%). Pentru 2,18% din populație, nu este cunoscută apartenența confesională. "Muzeul Țărăncii Române" se află pe drumul principal. În muzeu se găsesc obiecte folosite de țăranca din Maramureș, cum ar fi: copacul cu oale, zestrea pe care o dădeau copiilor la căsătorie, costum popular, cuptor, obiecte de tors lână și multe altele
Dragomirești () [Corola-website/Science/301575_a_302904]
-
vedere confesional, majoritatea locuitorilor sunt ortodocși (92,72%), cu o minoritate de greco-catolici (4,79%). Pentru 2,18% din populație, nu este cunoscută apartenența confesională. "Muzeul Țărăncii Române" se află pe drumul principal. În muzeu se găsesc obiecte folosite de țăranca din Maramureș, cum ar fi: copacul cu oale, zestrea pe care o dădeau copiilor la căsătorie, costum popular, cuptor, obiecte de tors lână și multe altele.
Dragomirești () [Corola-website/Science/301575_a_302904]
-
fiind sesizabile mai ales în simfoniile de culori pe care le crea. În corpul de bibliotecă de află diverse volume, de la cele despre antichitatea greacă și latină până la literatura franceză a secolelor XVI - XVIII. Portrete ale membrilor familiei, păstorași și țărănci, ca și peisajele grigoresciene cu care suntem obișnuiți tronează pe pereții acestei încăperi. Se pătrunde apoi în cea mai mare cameră a casei și cea mai importantă prin activitatea de creație care se desfășura aici: atelierul artistului. Este o încăpere
Casa memorială Nicolae Grigorescu de la Câmpina () [Corola-website/Science/308783_a_310112]
-
fiind primul proiect monumental al său. Policromia a constat din motive florale, geometrice și motive de heraldică. Ulterior va executa pentru această biserică și vitraliile. Acum va publica o serie de piese de teatru și în urma unei legături cu o țărancă Teodora Teofila Pytko apar primii urmași. Este demn de menționat faptul că Wyspiański a primit marele premiu al Academiei Poloneze de Arte pentru peisajul Kopiec Kościuszki. Ca pictor , designer de interior și poet, Wyspiański a colaborat cu Teatrul Turnul din
Stanisław Wyspiański () [Corola-website/Science/324582_a_325911]
-
a Mariei (născută Gheorghe), membri colectiviști din 1951, la GAC "Steaua Roșie" din comuna natală. avea patru frați și surori: Alexandru Gheorghe (sudor, angajat la ICIL București, membru de partid din 1958), Stanca Roler (țesătoare, membră de partid), Ioana Popa (țărancă), Teodora Dîrvăreanu (utemistă, încadrată în Miliție, la Serviciul evidența populației). Până la 17 ani a locuit și muncit la câmp, cot la cot cu părinții. Din 1946, s-a mutat în București, unde s-a angajat muncitoare necalificată la Imprimeria Chimicală
Lina Ciobanu () [Corola-website/Science/308340_a_309669]
-
Toma Caragiu (Iancu Urmatecu), Fory Etterle (boierul Barbu), Clody Bertola (prințesa Natalia), Ștefan Mihăilescu-Brăila (Ivanciu), Eugenia Bosânceanu (Mița), Octavian Cotescu (Ghenea Toncu), Sorin Gheorghiu (Bubi), Vasilica Tastaman (Jurubița), Cristina Deleanu (Amelica), Ileana Stana Ionescu (Păuna), Gheorghe Novac (Voicu), Virginia Stoicescu (țăranca bătrână), Dana Cosma (Sultănica), Traian Stănescu (Matei Sântu), Matei Gheorghiu (procurorul Hangiu), Dan Damian (ziaristul) ș.a. Echipa tehnică a fost formată din Constantin Botez (regia de studio), Mihai Roman (regia muzicală) și ing. George Buican (regia tehnică). Spectacolul a fost
Sfârșit de veac în București () [Corola-website/Science/333896_a_335225]
-
reluând astfel subiectele sale de succes. Tehnica folosită dă posibilitatea artistului de a pune în evidență pe pânză vibrațiile sentimentului. Lucrările mai cunoscute ale lui Grigorescu sunt: „Mocan”, „Vatra la Rucăr”, „Evreul cu Gâsca”, „Case la Vitré”, „Andreescu la Barbizon”, „Țărancă torcând”, „Întoarcerea de la târg” sau seria de autoportrete. Absolvent al Școlii de Belle-Arte din București, acesta predă timp de șapte ani la Buzău fără a prevede viitorul său ca pictor. În pictură debutează mai întâi cu subiecte modeste, naturi moarte
Arta românească în secolele XIX și XX () [Corola-website/Science/312040_a_313369]
-
arte frumoase din București și Iași, apoi de la München și Paris. Camil Ressu este inspirat de lumea satului, realizând compoziții încărcate de pitoresc și sentimentalism. Picturile sale oferă prospețime și realism, înfățișând țăranul român și lumea lui („Cosaș odihnindu-se”, „Țărănci din Vlaici”). Studiind arta populară, acesta își îmbogățește paleta coloristică, renunțând la obișnuitele brunuri și griuri în favoarea unei cromatici pline de puritate. Pe lângă universul rural, Camil Ressu abordează și lumea citadină a intelectualilor și artiștilor, realizând portrete pline de lirism
Arta românească în secolele XIX și XX () [Corola-website/Science/312040_a_313369]
-
În anii cincizeci este vizitat din ce în ce mai des de pictori de peste ocean. Din această perioadă datează, printre alte opere, celebrul tablou intitulat "Culegătoarele de spice" (1857) (reprezentând un aspect al mottainai-ului). Critica reproșează artistului că a avut curaj să înfățișeze trei țărănci cărora li s-a permis să adune spicele rămase pe câmp după recoltă și este acuzat de un realism exagerat de radical. Alți critici apreciază în schimb meticulozitatea autorului în elaborarea temei, descoperind inițierea unei noi tendințe în artă. Millet
Jean-François Millet () [Corola-website/Science/304098_a_305427]
-
recoltă și este acuzat de un realism exagerat de radical. Alți critici apreciază în schimb meticulozitatea autorului în elaborarea temei, descoperind inițierea unei noi tendințe în artă. Millet a zugrăvit cu un talent incontestabil munca și oboseala fizică a acestor țărănci. În planul al doilea al tabloului se desfășoară secerișul, la care nu iau parte personajele principale din pictură, dovadă a nedreptății vieții țărănești. În 1867, cu ocazia Expoziției Universale, are loc și expoziția sa retrospectivă. În 1870, din cauza războiului, se
Jean-François Millet () [Corola-website/Science/304098_a_305427]
-
pentru vrednicia și buna conducere a țării în anii 1916-1919"". Regele Ferdinand a precizat ca primește emoționat "darul", care a fost purtat în trecut și de voievozii Țărilor Române. Pe acest buzdugan, în partea superioară, sunt reprezentate patru statuete de țărănci în costume naționale. Ele reprezintă România (regatul vechi), Transilvania, Basarabia și Bucovina. În vârful buzduganului se regăsește capul acvilei cruciate. Emblema Armatei Naționale a Republicii Moldova conține și un buzdugan, în gheara stângă a acvilei. Această armă militară, folosită în lupta
Buzdugan (armă) () [Corola-website/Science/320854_a_322183]
-
-Cudla (n. 1904, Mahala, Austro-Ungaria - d. 30 august 1986) a fost o țărancă română din Bucovina de Nord, cunoscută pentru că a lăsat una dintre cele mai importante mărturii scrise despre calvarul trăit în Gulagul sovietic. Ea a fost deportată împreună cu cei trei fii ai săi în Siberia, în timpul celui de-al Doilea Război
Anița Nandriș () [Corola-website/Science/330012_a_331341]
-
În 1967, când Che Guevara zăcea în școala din La Higuera, asasinat din ordinul generalilor bolivieni și al celor care-i comandau de la distanță, o femeie a povestit ce văzuse. Ea era una oarecare, o țărancă între numeroșii țărani ce au intrat în școală și au pășit, încet, în jurul mortului: - Treceam pe acolo <i>și el ne privea. Treceam pe dincolo și el ne privea. El ne privea tot timpul. Foarte simpatic era.</i><i></i
9 OCTOMBRIE. AM VĂZUT CĂ MĂ VEDEA. (FRAGMENT DIN „FIII ZILELOR” DE EDUARDO GALEANO) () [Corola-website/Science/296024_a_297353]
-
veneau prietenii săi, n-avea să se poată juca iarăși cu ei, își spuse el amărât. Iar când veniră în sfârșit, văzând că era pedepsit, fugiră. — Dezlegați-mă! le strigă el. De nu, vă zvânt în bătaie! Pelerinii vârstnici și țărăncile care urcau până la templu își râdeau de el: — Ia te uită, asta nu cumva e o maimuță? La un moment dat, fu îndeajuns de calm ca să bombănea în sinea lui: — V-arăt eu vouă. Trupul său mic, lipit de marea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
întruchipată a seriozității. Părea chiar puțin cam mohorât. Nene, însă, se bucura să-i vadă pentru întâia oară expresia aceea solemnă. — Mai întâi, ca soț, îți voi spune ce doresc de la tine ca soție. — Te rog. — Mama mea e o țărancă săracă și a refuzat să vină la nuntă. Dar ființa care s-a bucurat mai mult decât oricine că mi-am luat o soție, mai mult decât oricine pe lume, ea a fost. — Înțeleg. — într-o bună zi, mama mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
În anul acela avea să împlinească cincizeci de ani. Pentru moment, își vedea în liniște de bătrânețele sale, locuind împreună cu nora ei, Nene, în casa lor din cartierul samurailor al orașului Kiyosu. Dar, până în urmă cu doi, trei ani, fusese țărancă, iar încheieturile mâinilor ei încrustate cu pământ erau încă bătătorite. Născând patru copii, îi lipseau mulți dinți. Părul, însă, nu-i albise complet. O scrisoare pe care Hideyoshi i-o trimise din campanie semăna în mod tipic cu multe altele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
o invit pe mama mea la Sunomata. Mă întreb, însă, dacă nu i-ar fi incomod. Înainte, era preocupată ca prezența ei să nu mă împovăreze în slujba mea pentru Domnia Sa. De asemenea, spunea mereu că nu e decât o țărancă bătrână și că o viață ca asta ar fi mult peste poziția ei socială. Din acest motiv, sunt convins că va găsi o scuză ca să mă refuze, chiar dacă aș chema-o. „Ce să spun?” Nene n-avea idee. Se gândea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
avea lipsuri în slujba Domniei Sale. — Soțul meu înțelege asta foarte bine. Chiar dacă așa e, Hideyoshi va fi printre oameni invidioși pe succesele lui timpurii și îl vor numi în feluri ca „maimuța din Nakamura” sau „fiu de țărănoi”, dacă o țărancă jerpelită va cultiva o grădină de legume în curtea castelului. Până și propriii lui servitori vor râde de el. — Nu, Mamă. Îți faci griji degeaba pentru viitor. Așa ceva i s-ar putea întâmpla cuiva căruia-i stă în caracter să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
București, 1984; Velerim și Veler Doamne. Floare de oțel, îngr. Ion Neață, Timișoara, 1985. Traduceri: G.B. Shaw, Profesiunea d-nei Warren, București, [1926]; P.I. Jouve, Spitalul, București, f.a.; Rudyard Kipling, Marinarii fără teamă, București, f.a. Lev Tolstoi, Viața mea. Povestirea unei țărănci din Rusia, București, f.a.; Oscar Wilde, Crima lordului Arthur Saville, București, f.a. Repere bibliografice: Davidescu, Aspecte, 499-501; Lovinescu, Opere, IX, 225-226; Camil Petrescu, Victor Ion Popa, U, 1927, 275; Paul I. Prodan, Teatrul românesc contimporan, București, 1927, 221-224; Mircea Ștefănescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288917_a_290246]
-
nimic. Trebuie să prindem aceiași oameni la graniță, altfel n-o să putem pleca. Și, Într-adevăr, am prins aceiași oameni și am trecut granița. Ea s-a dat jos, nu i-au dat voie, iar copilul a rămas. Mergeau niște țărănci - atunci se da voie să-ți lucrezi pământul dintr-o parte În alta -, i-a dat unul o sapă și a trecut cu ei. A doua zi pădurarul acela a fost omorât. Ei, un dezertor l-a omorât. Dar putea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]