684 matches
-
lumii capitaliste. Discutând despre secolele XI-XIV, Le Goff enumeră 37 și enunță complexitatea schimburilor și activităților comerciale. Este perioada în care apare negustorul flamand itinerant; lombarzii sau cahorsinii împrumută sume de bani pe amanet; cămătarii practică împrumutul pe termen scurt. Cămătarii își practică meseria în spatele unei tejghele, fie a unei bănci (la propriu), fie în spatele unei mese, sau chiar în aer liber. În epocă agenții de schimb aveau îndeletnicirile tradiționale - schimbul de monede și comerțul cu metale prețioase, datorită cărora erau
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
faptul că lumea evreiască era constituită din indivizi sau mici comunități care prin natura și tradiția lor istorică erau obligate să trăiască în poziția de ,,comunități mici împrăștiate într-un univers ne-evreiesc"54. Legea permitea rolul evreilor de veritabili cămătari pentru neevrei 55. Și din această cauză ostilitatea față de evrei va fi mereu prezentă mai ales în Europa și mai puțin în nordul Africii, Spania și Orientul Apropiat. În Europa, Biserica se opunea prin toate mijloacele practicării împrumutului cu dobândă
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
care majoritatea sunt cuprinse sub denumirea de camătă. Prin camătă, Biserica înțelege toate pertractările implicând plata unei dobânzi. Prin aceasta, creditul - baza marelui comerț și a operațiunilor bancare - se afla sub interdicție. În virtutea acestei definiții orice negustor era practic un cămătar"57. Așa cum s-a întâmplat și în cazul Iudaismului, Biserica creștină a extins și a urmărit cu maximă atenție activitățile economice, astfel încât acestea să nu aducă atingere învățăturilor. De asemenea, preceptele erau extinse și la activități conexe, care nu se
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
484. 108 Ibidem, p. 486. 109 Ibidem, p. 487. 110 Ibidem, p. 489. 111 Ibidem, p. 489. 112 Mommsen citează o comedie de epocă în care se spune: Într-adevăr,, întru totul egali îi consider pe proxeneți și pe voi cămătarii // În timp ce primii stau la pândă tăinuiți, voi nu vă sfiiți în forul însuși // Cu cârciumi primii, cu dobânzi voi amândoi îi jecmăniți pe oameni // Destule legi a decretat poporul din cauza voastră // Voi, cum au apărut, le-ați încălcat; întotdeauna se
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
puse la dispoziție de cei care luau bani cu împrumut, darurile, informațiile utile - toate acestea erau numite ,,praful dobânzii", drept care erau interzise; regulile talmudice dovedesc eforturile uriașe, întreprinse de-a lungul anilor, pentru a bloca portițele de scăpare create de cămătarii șmecheri sau de cei disperați care erau bănuiți că luau bani cu împrumut". Paul Johnson, O istorie a evreilor, Editura Hasefer, București, 2012, p. 143. 53 Paul Johnson, O istorie a evreilor, Editura Hasefer, București, 2012, p. 143. 54 Ibidem
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
2001, p. 59. 34 Aristotel, Politica, Editura IRI, București, 2001, p. 59. Cu atât mai mult Aristotel se pronunță împotriva cămătăriei: ,,Este foarte firească repulsia față de cămătărie deoarece posesia ei constă în banul însuși, care nu a fost descoperit în vederea cămătarului ci pentru schimb în vreme ce dobânda lui îl sporește. De aici și-a luat numele dobândă, căci copiii semănau celor ce i-au dobândit, iar dobânda produce bani din bani, astfel încât aceasta este cea mai nenaturală dintre achizițiile de bunuri". Aristotel
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
să stoarcă „porcoi de mahmudele” de la negustori prinși cu „ocaua mică” sau pungi de galbeni de la zarafi în care bagă spaima (Vodă Caragea, Mavrogheni), oameni-legendă (haiducii Tunsu și Jianu, Teodoros, ajuns „negus” al Abisiniei) și oameni-povestire (căpitanul Laurent, Gheorghe Șeriful), cămătari ca Băltărețu, satrapi locali (Clucerul Alecu Gheorghescu), figuri ale boemei bucureștene (A. Pann, N. Filimon), Dascăli greci și dascăli români, „nebuni” ca Manea, Sgabercea și „prințul” Zamfir, cu gâlceava lor bufonă (și ironică), „cuconași” iuți la mânie, „arțăgoși și tulburători
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285580_a_286909]
-
mai numeroase. Clasele sociale cărora le aparțin personajele sunt la fel de diversificate: regi, prinți, prințese, miniștri de stat, cavaleri, scutieri, stareți, starețe, călugări, călugărițe, preoți, soldați, medici, oameni ai legii, filosofi, studenți, pictori, bancheri, negustori de vinuri, hangii, morari, brutari, dogari, cămătari, trubaduri, menestreli, țărani, servitori, pelerini, jucători, pungași, pirați, poeți, casnice și îndrăgostiți de orice soi.46 Dintr-un total de 338 de personaje, 255 sunt bărbați și doar 83 femei. Clasa de mijloc predomină, cu 140 de personaje. De altfel
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
tonalitatea rămâne permanent destinsă, jovială. 527 G. Boccaccio, Decameronul, vol. I, p. 50. 143 A treia povestire din prima zi a Decameronului vine să completeze oarecum cele sugerate anterior. Este vorba de istorisirea cu cele trei inele pe care un cămătar evreu bogat, dar și înțelept, Melchisedec, i-o destăinuie lui Saladin al Babiloniei, pentru a ieși din încurcătura la care acesta îl provocase - să îi dovedească care religie este cea adevărată: iudaismul, creștinismul sau mahomedanismul. Un tată avea trei fii
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
maniheenii „nu dau pîine cerșetorilor” se referă, cu siguranță, la aleși, nu la auditori 130. La fel, etica maniheistă a muncii nu e probabil atît de revoluționară cum pare să implice același Augustin, afirmînd că e mai bine să fii cămătar decît agricultor, Întrucît „cel care dă bani cu Împrumut nu aduce suferințe Crucii de Lumină”. În realitate, după cum a remarcat P. Alfaric, deși e mai bună decît agricultura, cămătăria este socotită un fel de furt, contravenind În mod absolut „Peceții
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
erau de multe ori doar formale. Aproape orice opinie putea fi considerată erezie: "Erezia putea fi interpretată în mii de feluri. Adulterul era erezie, fiindcă era oprit de Sfânta Scriptură. Cămătăria era o erezie, fiindcă Iisus i-a condamnat pe cămătari. O erezie era să discuți cel mai mic cuvânt sau declarație a unui preot sau vreo doctrină și interpretare a bisericii. Libertatea de gândire era suprimată și considerată ca o erezie. O erezie era să citești Noul sau Vechiul Testament, rezervate
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
la Fălticeni, unde a rămas. Locuia la un grec, Miltiade Kydacos, căsătorit cu o fată din neamul Morțun cu care mă înru desc prin actorul Teodor Teodorini, văr primar cu tata. Mama lu i era din familia Morțunilor. Era un cămătar foarte z gârcit. Lățescu a reușit să împrumute o sumă importantă de la Milt iade, după care a dispărut din Fălticeni. Grecul l-a afurisit cu toate blestemele și apoi s-a dus în cimitir și s a împușca t. Nu
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
duhovnic fără har, Ce-ar fi pământul fără soare, Moldova, fără de Cotnar? * Și vița are toane muierești, De la harac și până la pahar: Când se ivește „Grasa de Cotnar” Pălește „Galbena de Odobești. * Când nu primea boieri, nici norodul, Șoptitu-ne-a Mitriță cămătarul, Măria sa, Dabija Voievodul Ședea cu Majestatea sa Cotnarul Poeților moldoveni Voi, robi Cotnarului și slovei Goliți hanapul nepristan Și beți, cât nu vă cuprinde somnul, Slăvind podgoria Moldovei Cotnarizată întru Domnul Sub semnul marelui Ștefan Află bând paharul Mic, dar
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
lui Goethe, a cărui lectură a provocat, precum se spune, o epidemie de sinucideri. Iar cazul, pe care îl povestește E. de Vogue despre un tânăr student rus, care, citind Crimă și pedeapsa, a imitat pe Raskolnikov ucigând un bătrân cămătar, nu privește romanul lui Dostoievski. Oricât ar fi crima de puternic descrisă, elevația morală prin ispășirea păcatului e atât de fascinantă încât această carte devine o apologie a ideii creștine. Nici romanul Doamnei Bovary, pentru care Flaubert a fost chemat
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
lui S. Miniaturi lirice în care se fixează spaima de trecerea timpului și de iminența morții, ele compun un jurnal de muribund și consemnează lupta cu așteptarea morții: „De câteva zile defilez prin propriu-mi trup,/ cu tot alaiul: pompieri, cămătari, perfuzii și rock-mani - / pereții sunt fie scorojiți, fie afumați/ iar tribuna a înmugurit./ Îmi oglindesc sângele în cana cu ceai amar/ așteptând căruța cu un câine/ pe coviltir...” (Drapel la indigo). Imaginea trupului (dinăuntru, cel cu organe bolnave, ori trupul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289476_a_290805]
-
și a stăpânirii care au avut-o ei de atâția ani, atunci prin giudecată vor avea dreptate a ceri banii răscumpărării de la cine giudecata va hotărîă” . Sărăcirea și ruinarea gospodăriei țără nești în perioada interbelică, când a fost roasă de cămătari și de „fonciere” (impozit pe proprietatea funciară), n-a mai putut fi salvată de reforma agrară din 1945, care a avut mai mult un caracter politic, propagandistic, decât unul economic. Desigur, sunt nostalgici interbelici care, interesați, idilici și mioritici, așa
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
de argint de 5 lei cu millessimul 1901 rebătute la monetăria din Hamburg ele au fost puse în circulație în condițiile arătate în M.O. nr. 81.990 din 1900 (Vocea Tutovei 5 iulie 1901). Până pe la 1859 zarafii și cămătarii au avut loc de așezare, specializare și speculă la hanurila Hanul Zlătari, unde era și biserica cu același nume, la Hanul Șerban Vodă și Hanul Colțea, deși „zărăfia era o activitate rezervată în deosebi străinilor, între care se distingeau grecii
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
duceai polițase aplica rata scontului și primeai banii". Că atunci, „negus¬torii veneau la Bancă cu sacul plin de polițe și plecau cu sacul plin de bani", impunându-se operațiu¬nile bancare mai perfecționate. Aici în lumea zarafilor și ai cămătarilor, a negustorilor străini, dar acum tot mai autohtoni, a apărut și și-a deschis drumul acum circa 140 de ani moneda românească - romanatul, despre care Dicționarul enciclopedic român nu suflă nici o vorbă, datorită lui și sprijinitorilor lui aveam să asistăm
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
un caz de camătă mai vechi, din 1699: în timpul lui Antioh Cantemir (1695-1700 și 17051707), la Iași, între alți zarafi s-a numărat și jidovul Lazarov care împrumutase pe Dumitrașcu Gherghel cu 394 lei, pentru care Gherghel a dat zălog cămătarului argintării, scule și vite. Între timp Gherghel moare iar jupâneasa, soția lui, fata lui Andrei Abaza vornicul, se jeluiește domniei că Lazarov o prea încarcă. În ajutorul ei sar Andrei Abaza, tatăl, și Ilie Abaza, fratele. Afacerea este rânduită a
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
în greutate de 90 dramuri a 24 bani dramul; 32 lei - 10 linguri și o căldărușă de argint în greutate de 322 dramuri a 13 lei dramul; 7 lei - opt coți de mașa, pânză leșească. De unde se vede că Lazarov, cămătarul, pusese dobânda din 10-15, ceea ce a făcut ca neamurile să se ridice să scape de necaz pe jupâneasa lui Gherghel (vezi și „Opinia" din 13 august, 1910). Ce se întâmpla cu răufăcătorii care ajungeau la închisorile stăpânirii și despre cel
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
T. Coșovei, CL, 1998, 7; Dicț. analitic, I, 89-91; Dan Cristea, „Lumină de la frigider”, R, 1999, 4; Cărtărescu, Postmodernismul, 372-376; Iulia Alexa, Poeme de mahala, RL, 2000, 27; Iulia Popovici, Un poet despre poeți, RL, 2000, 29; Bucur Demetrian, Poetul „cămătar al timpurilor noi”, R, 2000, 11; Victor Sterom, „Bună dimineața, Vietnam”, TMS, 2000, 11; Cistelecan, Top ten, 138-140; Daniel Corbu, Generația poetică ’80, Iași, 2000, 44-48; Lefter, Scriit, rom.’80-’90, I, 166-168; Manolescu, Lista, I, 342-355; Pop, Viață, 176-181
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286439_a_287768]
-
acum am să frământ dantele potcovite cu mătase de carne/ vine pe urmele noastre Întunericul Libertății/adică rămășițele degetelor Oferta”. Proza publicată de M. - Eu, meseria de călău și melancolica regină (1997), Felipe și Margherita (2000), Casa Verdi (2001), Măcelul cămătarilor (2002) -, precar sangvinizată epic, poate fi descrisă ca un flux discursiv, fărâmițat, influențat de neaderența logică în regim suprarealist, cultivând bizareria și neevitând prolixitatea, chiar pe spații mici. SCRIERI: Starea de grație, București, 1971; Călătorie în natură, București, 1973; Pământ
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287967_a_289296]
-
1978; Floarea care merge, București, 1983; Îngerul coborât în stradă, București, 1997; Eu, meseria de călău și melancolica regină, București, 1997; Triumful dantelei, București, 1997; A doua Islandă, București, 1999; Felipe și Margherita, București, 2000; Casa Verdi, București, 2001; Măcelul cămătarilor, București, 2002. Repere bibliografice: Corneliu Popel, „Starea de grație”, CRC, 1971, 50; Mircea Iorgulescu, „Călătorie în natură”, LCF, 1973, 22; Barbu, O ist., 405-406; Raicu, Practica scrisului, 375-377; Horia Bădescu, „O piatră albă pe o piatră neagră”, ST, 1980, 8
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287967_a_289296]
-
A fost președintele sindicatului ziariștilor. Anton și Constantin C. Bacalbașa sunt frații săi. B. a debutat ca dramaturg cu piesa De focu birului (1895), jucată sub titlul Mort fără lumânare. Cârciumarul Gheorghe îl ucide, cu complicitatea Joiței, soția sa, pe cămătarul chir Dumitru. Remușcările sunt puternice și Gheorghe va recunoaște crima. Atmosfera și situațiile dramatice sunt asemănătoare cu acelea din Năpasta, drama lui I. L. Caragiale. Piesa a avut o frumoasă carieră scenică. Drama De la oaste (1904), jucată mai întâi la Iași
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285520_a_286849]
-
O spaimă este o comedie de salon, o farsă frivolă, în care doi soți își pun la încercare fidelitatea. În proză înclinația de moralist a lui V., interesat de caractere, se dă de îndată în vileag. Titlurile, chiar, sunt elocvente: Cămătarul (Un profil din trecut), Profiluri, Tipuri de acum 20 de ani. Sunt fiziologii (Schițe din viața contimporană) comprimate, surprinzând șarjat tipuri ale epocii, năravuri și patimi. Șarja nu este foarte intensă, dar incisivă și cu pregnanță. O siluetă grotescă, aceea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290484_a_291813]