403 matches
-
care semnifică destinderile instantanee ale încordării spiritului jocular. E mica recreație a funambulului ce se cuvine a fi hiperatent la fiecare pas: „Dacă ți-aș răspunde în maghiară (din care, prin Ildiko, mai prind cîte ceva), ar ieși un nostim calambur (nu fonic însă, ci vizual): Cea mai frumoasă parte a zilei este este, -care, pe ungurește, este seară... " Sau: „M-au mirat și-am admirat, mereu, abilitățile strict feminine. Cu-atît mai vrednice de admirația noastră, cu cît femeile-s, prin
Regulă și de-reglare (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6803_a_8128]
-
Karlovy-Very-Dry să-i zică?" Și, în fine, un toast in memoriam: "Adieu, champagne, liquer, café./ Les médicins m'ont mis ŕ l'eau./ La foi ne m'as jamais manqué/ Hélas! le foie me fait défaut." Franceza e preferată pentru calambur. Ori Păstorel n-are, în românește, curajul autoironiei? Poate. În orice caz, vinul jinduit și apa impusă nu fac casă, stînd între ele familii, înclusiv literare, mai învrăjbite decît orice dușmani. Vorba aceluiași, retras într-un rai plicticos, fără neam
Între pahare by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7632_a_8957]
-
Nietzsche contra Wagner (1895) au apărut într-un moment cînd Wagner plecase deja în lumea valkiriilor (1883), ceea ce i se poate reproșa retrospectiv este tocmai ușurința cu care lovea într-un simbol pe care îl prețuise. Cînd ajungi să faci calambururi frivole pe seama orașului compozitorului (Bayreuth, bereits bereut - "Bayreuth, de pe acum regrete"), cînd nu te sfiești să-l prinzi în carcasa celor mai defăimătoare epitete, spunînd că Wagner este "un bătrîn vrăjitor", "un șarpe cu clopoței", "un actor cabotin", "artistul decadenței
Șarpele cu clopoței by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6860_a_8185]
-
a doua. N-am înțeles exact unde ar trebui să-l plasăm pe Cornel Regman. Ambele postúri i se potrivesc la fel de bine. Paleologu le pune în succesiune: „Volumul de față cuprinde aforisme, observații de moralist, vorbe de spirit, șolticării și calambururi, rostite de Regman de-a lungul unei vieți, firește, nescutită de drame, de traume, de tristeți și dezamăgiri, dar pentru care râsul este expresia fatală, irezistibilă, imparabilă, a unei funciare alergii la prostie. La prostia în act, adică la prostia
Spirite. Critice by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4837_a_6162]
-
să facă unele observații subtile legate de scrisul lui Vladimir Nabokov: „...proza lui Nabokov ar putea fi expresia unui anumit autism lingvistic care respinge categoric lumea în dimensiunea ei tacită și, în acest sens, observația lui Kingsley Amis despre «stridența calamburului» («the din of the pun») în scrisul nabokovian este justificată. Cazul lui Nabokov mi se pare a fi într-o anumită măsură cel al unui autism al abundenței (dublat de un geniu al metaforei senzuale). La polul opus cel al
Lumea lui M by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13380_a_14705]
-
pricepere mai adîncă, mult mai înalt și mai apropiată de adevăr»3.(Decameron III concluzia 18). Pentru nuvela tinerei Alatiel au fost vărsate clasicele fluvii de cerneală. Cesare Segre i-a ilustrat «comicitatea structurală», asigurată de aluziile intertextuale și de calambururi, dar nu au lipsit cititori (Giancarlo Mazzacurati, de exemplu) care au perceput firele fine, tragice, subîntinse relatării aventurilor frumoasei sarazine. Or, direcția tragică, tocmai ea, este cea care ne împinge spre reflecțiile lui Panfilo din lungul preambul: o analiză realmente
Lucia Battaglia Ricci Pentru o nouă abordare a Decameronului by Doina Condrea Derer () [Corola-journal/Journalistic/3125_a_4450]
-
comun al cărții, (nu mai mare de 10 cm pe 14), avînd deci dimensiunile unei mini-agende telefonice. Daniel Pișcu ar fi putut să o intituleze, tot atît de bine, Game (echivalentul englezesc al substantivului joc), la care cititorul amator de calambururi este tentat să se gîndească, înainte de a începe lectura. În realitate însă, poetul compune - ludic și manierizant, ce-i drept - niște game grațioase, care nu de puține ori surprind printr-o anume naturalețe, izvorîtă, paradoxal, din supralicitarea artificialului: "Recit: MIlioane
LECTURI LA ZI () [Corola-journal/Journalistic/15042_a_16367]
-
pisicologie, scornit de gustul și devoțiunea lui Șerban Foarță, merită, chiar în acest context, o specială atenție, întrucît avem a face cu o contribuție minuțioasă și totodată sclipitoare în meandrele alcătuirii sale compozit-unitare, cu un profil negreșit personal, sugerîndu-ne un calambur galic, între chat și chatoyment! Mișcîndu-se de-a lungul și de-a latul literaturilor, poetul s-a oprit la referințele pisicești cu o duioșie pe care umorul n-o diluează ci o conservă precum o "metodă" de ordin moral. Totul
În obiectiv, pisica by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6970_a_8295]
-
pe care au arătat-o reprezentanții acestui curent îndreptățește părerea că, în materie de filozofie, se cuvine trasă o graniță între gînditorii de idei și gînditorii de cuvinte, cu expedierea răspicată a fenomenologilor francezi în categoria a doua. Căci, pritocind calambururi și rumegînd etimologii și asonanțe, e anevoie de crezut că poți dobîndi vreodată vreo idee. În schimb, Ricoeur are bunul-simț să nu delireze lexical, mărginin-du-se la o prezentare concisă, plăcută estetic și competentă teoretic, a feluritelor laturi ale problemei răului
Tainele suferinței by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8136_a_9461]
-
finețe și rigoare. Din debutul volumului, Livius Ciocârlie fixează locul Caietelor și rolul lor (contrapunctic) în raport cu opera publicată și atât de bine cunoscută. Cărțile lui Cioran sunt "mult mai bogate și mai adevărate", ce e acolo idee devenind aici "aproape calambur". În jurnal, scriitorul se referă la "nefericirea lui trucată", pe când în cărți, la "nefericirea, reală, a tuturor". Deoarece marea literatură e de a doua instanță, nivelul maxim al Caietelor e atins atunci când personajul, mască a scriitorului, "modifică realitatea imediată și
"Apocalipticul" Cioran by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9564_a_10889]
-
de vise calme, e Discurs pentru un amurg: "E ca un semn pe retina multor ani/ Această despletire de gînduri în amurg;/ Cerul la gît purta mărgele de curcani/ Și patina ca un copil pe apele ce curg...". Gustul pentru calambururi, bătrînețe chemată-n tinerețe, pe care-l remarcă prefațatorul, întinde de asociații ca de-un elastic, scoțînd, uneori, efecte lin-frumoase: "Cerul mic în carul mare duce Domnului iubire" (Noapte). Visul nou, visul "leneș - de burghez", visul "înfipt ca un os
Vise rele by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7816_a_9141]
-
de dragoste. O rețetă: Puțină amețeală, puțină apă sărată, puțină gheață/ Și viața reintră în normal./ Întunericul e în același timp întuneric/ E în același timp lumină./ Dacă închizi ochii totul se transformă după cum îți este inima." Ranna (încă un calambur...) este această frumoasă fără trup, avînd contururi înșelătoare și greutăți presimțite. Ca aerul, ca decepția. Iată, de pildă, o declarație: "Ce frumoasă ești, Ranna!/ Trupul tău curge pe lîngă mine ca o apă,/ Vocea ta e o ventuză/ Care se
Vise rele by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7816_a_9141]
-
reali sau fictivi, oarecum în stilul lui Borges. Autorul afirmă, în prefața la Bibliografie generală, că își propune să compună o „panoramă exhaustivă a literaturii contemporane”, panoramă constituită din fișe caracterologice, organizate de cele mai multe ori într-un ansamblu ce folosește calamburul, observația satirică, insertul livresc sau reacția ironică. Tipul de proză pe care și-l anexează Mircea Horia Simionescu nu reflectă, în general, realitatea, conturând, mai degrabă, o atmosferă livrescă, în care fantezia, iluzia textuală, resorturile ficționalității se împletesc cu ecourile
Mircea Horia Simionescu – Dimensiuni ale prozei by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/5400_a_6725]
-
unor banalități stupefiante. Pe Walter Biemel l-am citit întrebîndu-mă dacă, în paginile cărții sale, observația lui Noica își găsește sau nu-și găsește confirmarea. Răspunsul este simplu: acolo unde există o idee pe care exegetul o poate separa de calambururile lui Heidegger, acolo Biemel îl poate povesti pe Heidegger. Așadar, monografia lui Biemel nu este o exegeză în care ritualul repetiției mimetice a jargonului heideggerian ar ține loc de o analiză propriu-zisă. Să dau cîteva exemple de terminologie heideggeriană al
Povestindu-l pe Heidegger by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9867_a_11192]
-
-i împlinea comportamentul. Se exprimă din nou Ovidiu Drimba: „Dacă, așa cum spuneam, Blaga nu era o fire volubil-expansivă, în schimb îi plăcea să facă glume. Nu să repete glume auzite, glume făcute de alții, ci să le inventeze el. Născocea calambururi - de care se amuza mai întîi el, rîzînd singur, cu poftă, cu gura închisă, cu un rîs înăbușit. Erau calambururi care emanau inteligență, vervă, fantezie. Chiar și în aforismele sale - recitiți Elanul insulei - se întîlnesc des astfel de suculente calambururi
Blaga în evocări by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5245_a_6570]
-
îi plăcea să facă glume. Nu să repete glume auzite, glume făcute de alții, ci să le inventeze el. Născocea calambururi - de care se amuza mai întîi el, rîzînd singur, cu poftă, cu gura închisă, cu un rîs înăbușit. Erau calambururi care emanau inteligență, vervă, fantezie. Chiar și în aforismele sale - recitiți Elanul insulei - se întîlnesc des astfel de suculente calambururi”. Suculente sunt și amintirile lui Toma George Maiorescu, care ne aduce la cunoștință că a fost ultimul student examinat de
Blaga în evocări by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5245_a_6570]
-
calambururi - de care se amuza mai întîi el, rîzînd singur, cu poftă, cu gura închisă, cu un rîs înăbușit. Erau calambururi care emanau inteligență, vervă, fantezie. Chiar și în aforismele sale - recitiți Elanul insulei - se întîlnesc des astfel de suculente calambururi”. Suculente sunt și amintirile lui Toma George Maiorescu, care ne aduce la cunoștință că a fost ultimul student examinat de Blaga în calitatea de profesor universitar a acestuia. La o ședință a cenaclului literar clujean, din 1947, la care citea
Blaga în evocări by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5245_a_6570]
-
transcrieri pasagere. O listă de autori, nu o fotografie de familie. Iată ce avem, în linii mari, aici. Foarte interesant pentru gradul de destindere discursivă la care ajunge prietenul deghizat în critic mi se pare capitolul numit Frumosul anotimp al calambururilor. Nu pentru că, în sine, aceste răstălmăciri lexicale s-ar număra printre reușitele genului, ci pentru că ele conțin, pe lângă miza primordial lingvistică, atât de exploatată analitic, și o anume detentă individuală. De la asemenea violentări în doi peri până la poemele tragice de
Obsedanții ani by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8229_a_9554]
-
Eliade însuși le menționează: "Pentru naționaliști Yoga era lipsită de interes pentru că nu se ocupa de Ťrealități româneștiť. Pentru gazetarii de stânga Yoga n-avea valoare pentru că o scrisesem eu, asistentul lui Nae Ionescu și colaboratorul Cuvîntului"26. Reproduc un calambur al lui Lascăr Sebastian având drept țintă ironizarea autorului Yogăi: "Se zice că dl Mircea Eliade ar fi scris una din lucrările sale INDIOTE, pe care a intitulat-o Yoga. Or, marele Cineva, voia să se intituleze YORGA."27 Plecând
Yoga de Mircea Eliade și receptarea critică by Mircea Handoca () [Corola-journal/Journalistic/8101_a_9426]
-
2004). 2 Teza de doctorat a fost publicată de Constantin Popescu-Cadem în foiletonul Revistei de istorie și teorie literară, între anii 1983-1985 și în volum intitulat Psihologia meditației indiene (Ed. Jurnalul literar, 1992). Cu ocazia doctoratului lui Eliade circulă un calambur, consemnat și în... lexicografie. "Pornind de la ideea că membrii comisiei sunt ignoranți în materie de filozofie indiană (pe atunci nu prea cunoscută în Europa), Oscar Lemnaru a spus: "Mircea Eliade i-a hindus pe toți în eroare"; la care Cicoulescu
Yoga de Mircea Eliade și receptarea critică by Mircea Handoca () [Corola-journal/Journalistic/8101_a_9426]
-
ironii antisemite, care nu fac decât să le anticipeze pe cele sexiste (vezi eseul Radiografia unei calomnii. Marta Petreu împotriva lui Nae Ionescu), într-un cuvânt, termenul de political corectness e cu desăvârșire necunoscut autorului, care se pretează și la calambururi ieftine ("lefterie"!). Revolta cititorului de bună credință este însă înăbușită de amuzament, deoarece autorul pare urmărit de contradicții: îl critică pe Cristian Preda deoarece nu argumentează, în timp ce domnia-sa ne informează apoftegmatic că "Doina trebuie judecată contextual după estetica poeziei
"Dreptăciuni" pseudocritice by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/16840_a_18165]
-
și cu replica întotdeauna la îndemînă, era, în cafenelele selecte (cu deosebire la "Capșa"), un calamburgiu superior, prieten cu trei mari spirite: Ion Barbu, Camil Petrescu, Șerban Cioculescu. Acolo își încrucișa spada, totdeauna ascuțită brici, cu diverși interlocutori, reduși, prin calambur, la tăcere. Ion Iancovescu, marele actor, mereu lipsit de bani, s-a războit, odată, cu Lemnaru. Pus la punct și redus la tăcere, Iancovescu ar fi exclamat, mult iritat: "Te împușc". La care Lemnaru, alb, i-a replicat: "Dar ce
Insolitul Oscar Lemnaru by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/15645_a_16970]
-
Poldi, pictor în dulcele stil je m'en fiche, cu succes nebun la damele trecute, Anghelini, muzician-profesor cu mașină bună, și Penciulescu, tînăr inginer ,de viitor", oarecum logodit cu Mona. De la aceste cîteva detalii începe, în romanul lui Cristian Teodorescu, calamburul vîrstelor pierdute. E, pe de-o parte, lumea petrecăreților de nevoie care, într-un oraș cu gene orientale, cu rahagii și bragă rece, își țin și ei rangul cum pot, la reuniuni simandicoase cu iz de baluri răsuflate. Făcînd parte
Bătrîna-ntinerește by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11206_a_12531]
-
cu ochiul estetului, și unghiul acesta ridică tonul paginilor. Altminteri, conținutul cărții este fatal derizoriu. A descrie, de pildă, drumul hranei de-a lungul tractului digestiv (limbă, cerul gurii, gîtlej, stomac) presupune un exercițiu ironic presărat cu numeroase citate, de la calamburul lui Feuerbach („Man ist was man isst“ -„ești ceea ce mănînci“) pînă la detaliul amuzant că Wittgenstein gîndea cel mai inspirat atunci cînd se apuca să curețe cartofi. Luat în sine, demersul acesta ironic e facil, dar tonul e salvat de
Caleidoscop gustativ by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2576_a_3901]
-
j'en ai fait de l'or. Modernismul românesc, cel puțin prin doi dintre poeții săi mari, în feluri diferite, e anti-alchimic. Pe unul dintre acești exaltați ai sterilului încearcă, falsificînd, de dragul judecății de valoare care sună frumos, și-al calamburului, un mesaj care se dorea altul, să-l aducă pe calea cea bună Macedonski: "Poete scump, pe frunte porți mîndre flori de laur/ Căci singur, pînă astăzi, din Plumb făcut-ai aur." Al doilea, în schimb, a scăpat "modei". A
Prin anticariate by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10083_a_11408]