383 matches
-
e altă poveste. E bine totuși că se rezumă la glume inofensive. Încă se simte asupra lor influența benefică a autorității, deși odată cu vremea se vor înrăi. E nevoie de încărunțire în post ca să-ți dai seama de răutatea ce colcăie în ei. Cel puțin cu atâta înțelepciune să mă aleg de pe urma situației mele mizerabile, unde Bălăceanu m-a aruncat cu scârbă - sunt sigur -, pentru că l-am picat pe fi-su la algebră. Aveam o carieră frumoasă, dacă o pot numi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
putea imagina lucrurile pe care le vedea pe atunci Tessie În visele ei. Dar eu pot. Tessie visa un vis de familie. O versiune a coșmarurilor pe care le avusese Desdemona după ce ascultase predicile lui Fard. Vise cu microbii copiilor colcăind, Înmulțindu-se. Cu ființe hidoase crescând din spumă albă. Tessie nu-și Îngăduia să se gândească la asemenea lucruri În timpul zilei, așa că i se arătau noaptea. Era vina ei? Ar fi trebuit să-i reziste lui Milton când bărbatul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
e teamă că am suferit și o schimbare de energie. Când doi oameni sunt uniți pentru prima dată prin dragoste, legătura dintre ei e extrem de puternică, energia lor devine una, iar spiritele lor se contopesc. Creierele noastre, care de obicei colcăie de conversații neuronale de genul spectacolelor de pe Broadway, țes Împreună un strat nou, ca un așternut de zăpadă neatins ce așteaptă primii pași. Fiecare nouă bucurie și dezamăgire va lăsa urme În această zăpadă, mai Întâi doar o atingere, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
În New York? — În Upper East Side. — Deci nu prea ai văzut oameni care stau În rulote mizerabile, nu? — Nu, recunoscu Kitty. — Nici cartierele mărginașe? insistă el grav. — Nu prea, răspunse ea cuprinsă de remușcări. În afară de câteva cartiere din Manhattan, care colcăie de șobolani, precum Chinatown, unde din motive care-mi scapă oamenii plătesc chirii exorbitante pentru a fi la modă, nu prea am avut de-a face cu cartierele mărginașe. — N-ai pierdut nimic, zise el, spre ușurarea lui Kitty. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Vine, vine primăvara/ Se dărâmă clubul Steaua/ Iordănescu prin copaci/ Joacă fotbal cu gândaci“, m-am găsit să mă duc în oborul din Ghencea, printre dobitoacele care pășteau pe-acolo și dădeau cu copita în minge. Deși în sângele meu colcăiau microbi alb-roșii (bine asortați cu leucocitele și hematiile), am intrat de bună voie și nesilit de nimeni în mediul puturos de la capătul tramvaiului 41, un loc învecinat cu atâtea cimitire, năpădit de terenuri de antrenament cu iarbă și zgură, infestat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
cu sunete la marginea auzului. Am început să țipăm și noi, cu mâinile în cap, fiindcă știam că liliecii se agață în păr și nu-i mai poți desprinde. Ne treceau pe lângă urechi largile lor aripi de piele, în curând colcăiau prin aerul clasei, ticsit de ei. Noi alergam dintr-un colț în altul, înnebunite. Profilați pe lună, veneau cîrduri-cîrduri, le vedeam bine siluetele diabolice, cu aripi dințate și urechi de șobolani. Deodată Garoafa avu o idee care ne salvă: să
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
atârnă cam peste tot. De la bara din autobuz la ghidoanele tonelor de biciclete salvatoare de poluare, la băncile din zecile de parcuri și grădini mental suspendate, de cărți, laptop-uri, cafele și țigări cu imaginație. Ce chestie. Orașul vechi (Oldenburg) colcăie de studențime, puștime, kindărime. Îmi cam place din prima. Cu ghirlandele de flori roz atârnând pe toate gardurile, cu casele transparente și cu magazinele modeste. Pace. Locul ăsta n-are nimic măreț, nimic dramatic, nimic special. În sfârșit, un loc
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
țesăturile groase din care se confecționau sumane, ițari de iarnă, șube, ilice și obiele. Specific acestui loc de scăldat destul de adânc, cam de trei metri, era săpătura apei sub malul înalt al dealului Runc, profundă de doi metri, în care colcăiau clenii, scobarii și păstrăvii cei mari de peste 1 kg, care nu puteau fi prinși acolo decât cu mâna, de experți. Un specialist în domeniu era colegul meu de clasă Doru Frunză, fiul președintelui Asociației sportive „Bradul” Vama, inimosul și dragul
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
Swift și, în mod special, în cea a lui Gogol (Nasul) și Kafka (Metamorfoza). Însă problema nu stă atât în faptul că volumul mă trimite la tot soiul de cărți citite, eroi livrești sau mai știu ce filme SF care colcăie în capul meu de-a valma, cât mai ales în faptul că „sânul literar“ face o stranie conexiune cu „sânii reali“ care stau „la grămadă“ aranjați de-a lungul plajei. Plaja este spațiul cu cei mai mulți sâni pe metru pătrat și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
spre finișul cursei, depășește cu mult pe cel de pe unele stadioane ale lumii. Este un spectacol la care dorești să participi, ori de câte ori ajungi în metropola Hong Kong. ABERDEENUL CU MIROS DE TĂMÂIE ȘI SANTAL Fostul sătuc de pescari, Aberdeen, în care colcăiau pe vremuri contrabandiștii și pirații, astăzi, pentru turiștii din întreaga lume este un oraș-cartier al Hong Kong-ului, cu peste 60.000 de locuitori. Denumirea locală a Aberdeen-ului este și Heung Kong ("port parfumat") datorită copacilor de tămâie și de santal
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
Aceeași întrebare este valabilă și când e vorba de o emoție socială. Interesant cum imediat după Revoluție, după 1989, "situarea afectivă" a societății românești, Befindlichkeit-ul ei, s-a ridicat cu câteva grade, asemeni febrei măsurate de un termometru. Corpul social colcăia de afecte: de spaime, de speranțe, de ură, de iluzii risipite. În acest context de paroxism afectiv, de coborâre patetică până la stratul ultim al ființei noastre sociale, până la crusta groasă de minciună, ticăloșie și duplicitate, am scris rândurile intitulate Apel
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
la revoltă. Prima locuința: celulă nr. 8 17 martie 1952. Fortul nr. 13 Jilava. Prima locuința a soldatului Tăcu: celulă 8. „Ușa s-a deschis brusc și ochii mi-au rămas țintuiți pe podeaua Înecata În fecale. 400 de deținuți colcăiau pe platforma de beton-șerpăria. Noii veniți primeau locurile de lângă ușa. Prima lecție de istorie la Jilava mi-a predat-o Gheorghe Brătianu. Fostul premier al României făcuse deja carieră În șerpărie și mă Încuraja:,, « Lasă, ca și așa se duc
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
pe față. Asta durează doar o săptămână, până când un drac de băiat lovește calul cu o piatră, iar acesta îl azvârle din șa pe Pandit într-o baltă de noroi, un ochi de apă, în care mai mult ca sigur colcăie tot felul de microbi. După ce se spală ca la maraton, Pandit Razdan ia hotărârea să recurgă la alte măsuri, de genul băilor regulate cu muștar la picioare sau a gargarelor cu tonice care miros urât, compuse în cea mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
acelea de ani, și din nou același cuvânt, nimic, nu rămâne nimic. Pentru că în spatele fiecărui sentiment stă un altul care îl anulează, chiar și în spatele anulării se ridică opusul său și iată dragostea decăzând, ca un ou stricat în care colcăie muștele, iar atracția care uneori lucește ca scânteile unei amintiri încântătoare este înăbușită acum de repulsie când îl văd lungit între așternuturi, pe care nu mă lasă să le schimb, iar mila și compasiunea sunt contrazise de furie și resentimente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
femeilor înțelepte prin cumințenie și cea prezentă: a femeilor din jurul fiicei sale. Ne-cuminți. De capul lor. Dez-axate prin infidelitate față de maeștri, față de tabuuri culturale sau măcar prin asumarea proastei reputații pe care o au feministele într-o societate care colcăie de conservatorisme care se bat cap în cap sub egida reformei și schimbării. Cornelia G. este întruparea Sofiei. Surâde cald lumii care trece, zâmbește încurajator celei care vine. În acea Arcadie nu mi-a trecut o clipă prin cap să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
în el. Deschid tot ce am publicat între ’90 și ’92. La fel. Nici o clipă nu mi-am bătut capul că ignor total orice idee filosofică, morală sau politica femeiască, nici dacă există așa ceva pe lume. Ce frumos! Peste tot colcăia eminescianul: „Eu sunt un cuget, tu o problemă”. Se înțelege sexul protagoniștilor. Începusem să scriu cărți împreună cu Adrian Miroiu. Nici măcar nu mă deranja prea tare ideea că unii spuneau că el le concepe și eu le bat la mașină (oricum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
competenței și meritului. Liberalii reducționiști sunt mulțumiți cu această idee. Odată ce nu există nici o discriminare formală în privința egalității, atunci înseamnă că doar incapacitatea sau lipsa meritelor cuiva, eventual a unui grup întreg, îl face neeligibil pentru diferite poziții sociale. România colcăie de personaje care se declară liberale și democrate, dar care rămân oarbe la discriminările reale și văd în față doar egalitatea formală. Mă rog, ce vă împiedică să vă afirmați? Naționaliștii români spun asta despre maghiari, rasiștii din România spun
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
păsări, broaște evlavioase ridicau ochii spre cer, intonând inutil imnuri imploratoare. Le răspundeau, de peste șapte specii și trestii, pescărușii, îndepărtatelor lor rude care plecaseră în aer cu mult timp înainte și reveneau în apă numai după hrană. Pretutindeni se năștea, colcăia, îmbătrânea și dădea ortul popii viața. Cu excepția lui Covaliov care trăgea la rame de-i ieșeau ochii, toți se simțeau mișcați și în sufletul lor se năștea, firavă, senzația că barca ar putea să se răstoarne. într-un târziu ajunseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
nici la dușmanii noștri. Episodul 159 DRAMA SURORILOR ACETOSA — Când adolescența noastră, prăbușindu-se, a luat sfârșit - urmă Amada - am plecat de la Ursuline. Parcă ne văd și acum: ieșeam pe morocănoasa poartă a mănăstirii îmbujorate, tinere, cu acea tinerețe care colcăie de visuri în așteptarea unei realități tangente... — Tangibile se spune - o corectă Fibbia. — Mă rog, ce mi-e tangibil, ce mi-e tangent - zise Amada. Important era că se vestea o zi primăvăratecă; soarele ardea vesel, apa se scurgea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
afară, spuse Harry. Ce vedeai Înainte și acum nu mai vezi? — Rețeaua? — Îhm. Rețeaua și scafandrii. Activitate din belșug, electricitate - așijderea. Ceea ce cred că a speriat fauna obișnuită din zonă. Știi, aici e Pacificul de Sud; ar fi trebuit să colcăie de viață. — Și acum, pentru că scafandrii au plecat, vietățile s-au Întors? — Eu așa cred. Numai ăsta să fie motivul? spuse Norman Încruntându-se. — De ce mă-ntrebi pe mine? Întreab-o pe Beth. Ea o să-ți dea un răspuns complet. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
cuvântului ales. Ei au aflat o soluție pentru a uita de amenințarea răului: scriu, își creează un scut de apărare din propriile visuri transpuse în imagini verbale și ritmuri. Construiesc o meta realitate ce desfide orice lapsus existențial. Forțele malefice colcăind în subsolurile lumii rămân departe de spațiul ideal al poeticului, acolo unde miracolul devine posibil: recreata frăgezime a limbii conferă o nouă consistență trăitului. Acești inși sunt „nebunii” istoriei, individualități consemnate documentar acum două mii, două sute de ani, sau acum două-trei
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
cuvântului ales. Ei au aflat o soluție pentru a uita de amenințarea răului: scriu, își creează un scut de apărare din propriile visuri transpuse în imagini verbale și ritmuri. Construiesc o meta realitate ce desfide orice lapsus existențial. Forțele malefice colcăind în subsolurile lumii rămân departe de spațiul ideal al poeticului, acolo unde miracolul devine posibil: recreata frăgezime a limbii conferă o nouă consistență trăitului. Acești inși sunt „nebunii” istoriei, individualități consemnate documentar acum două mii, două sute de ani, sau acum două-trei
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
vor să facă dragoste. Ken se ridică și făcu cîțiva pași în lumina farurilor. Descoperi, la doar cîțiva metri de ariciul în fața căruia frînase brutal, alte cîteva ghemotoace sau sfere imobile, paralizate din cauza luminii. în schimb, ceva mai departe, șoseaua colcăia de alte zeci și zeci de arici perturbați care se mișcau în zig-zag cu repeziciune. Betty se apropie de Ken, îi puse o mînă pe umăr, îl mîngîie ușor pe ceafă. — o fi vreun party, spuse ea. Un party al
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
sentiment de altul:/ oamenii amestecați cu vitele/ trecuseră dintr-o parte în alta/ și îndărăt și în timpul trecerii/ fiecare lepădase în urma sa -/ drept mărturie c-a fost -/ o bucată de carne/ o bucată de os/ sau o bucată de piele/ colcăind de viermi și de tot felul de tatuaje“. O poezie a graniței, de cea mai bună calitate, scrie acum Nichita Danilov, o graniță a existenței, o vamă (un frumos poem despre păsările care își fac cuib în vamă se găsește
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
de nisip, acoperit de pini, în Prefectura Kyoto, și, ați ghicit, Matsushima, adăpostind zeci de insule încărcate de omniprezenții pini, nu departe de Sendai. În ziua festivalului (Toro Nagashi Hanabi Taikai, cum sună formula sa oficială în limba vernaculară), orășelul colcăie de trupuri aflate în căutarea disperată a unui spațiu liber, de unde să se poată vedea mai lesne atât lansarea propriu-zisă a miilor de lanterne aprinse în amurg, cât și fantasticele jerbe de artificii colorate, programate să brăzdeze cerul încălzit, într-
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]