843 matches
-
moral al d-lui Gladstone este destul de cunoscut și de stimat pentru ca să-și poată cineva permite o așa insinuare. Voim numai să arătăm că, oricât de cutezătoare ar părea, inițiativa luată de acest bărbat de stat nu este așa de compromițătoare și că ideile pe cari el pare a le pune în lucrare cu atâta energie ca o sistemă raționată cu îngrijire și coaptă îndelung s-ar putea prea lesne să nu fie în fond decât o concepție foarte ușoară. Discursurile
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
se arată vreo dificultate politică, sânt siliți a apela la câte un om străin de partid, de care uzează și abuzează, pentru a-l arunca apoi deoparte, dacă n-a știut a-i prinde cu ceva la mână, cu acte compromițătoare sau cu greșeli comise, pe cari să amenințe a le destăinui. În zădar vom căuta o rațiune suficientă stărei acesteia. Singura e incapacitatea fundamentală a roșilor. Într-adevăr, nu se va găsi țară în lume în care niște bieți creștini
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
de conducători militari a voievozilor noștri, românii au reușit să câștige bătăliile decisive. Dar cum disproporția ca rang, și disproporția ca mărime, dintre părțile beligerante, făceau ca înfrângerile suferite de poloni, de unguri sau de turci să pară rușinoase și compromițătoare în fața Europei medievale, așa s-a născut legenda trădării, atunci când a fost vorba de Posada (1330), de Rovine (1395), de Ghindăoani (1395) și de Baia (1467). Până la urmă chiar și cronicarii străini au trebuit să recunoască faptul că nu a
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
primite de creștinism dinspre filosofie, știință și artă, vinovăția fiind împărțită deopotrivă și de teologia apuseană (îndeobște). Eminescu a înțeles printre cei dintâi cât de amenințat e creștinismul chiar din interiorul său, teologia speculativă fiind, practic, metamorfozată într-o ideologie compromițătoare încă din vremea Inchiziției, fapt ce a dus la ruptura dintre catolici și protestanți" (ibid., pag. 245). Eminescu a remarcat primul că filozoful e uneori mai aproape de spiritul eclesial decât preotul, îngrijorându-se de ireligiozitatea ce bântuia secolul său, sau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
dat zic: „Mamă, eu nu-s amator de futbol, da’ mă duc la un meci de futbol”. Ei, Între timp, s-au apucat și au ars tot ce-am avut noi: acte, hârtii, inclusiv certificatele de refugiat... tot ce părea compromițător. No, și pe urmă, domne, a urmat inevitabilu’. Seara, la ora nouă, cioc-cioc-cioc, numa’ doișpe inși au intrat... „În numele legii, sunteți arestați!” Mai țineți minte data arestării? Cum să nu? Am fost arestat de două ori. Prima dată a fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
bun. Și am mulțumit pentru acest sfat, că n-am vorbit, așa cum m-a sfătuit el. N-am vorbit mult, și la Pitești și dupe-aia la Gherla nu prea s-a știut despre mine lucrurile mai serioase, mă rog, mai compromițătoare. Asta pot să vă spun despre el, ca un om mai deosebit. Procesul când a avut loc? Aproape după un an. La Cluj... după trei luni de detenție am fost transportat de la Securitate În penitenciarul Tribunalului. Acolo am stat zece
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
făcea că cercetează prețurile altor produse. Se simțea ca un detectiv. În cursul serii, pe întuneric, o să-l urmărească pe popă pîn-o să se dea de gol. O să-i facă de-a poze, apoi o să le selecteze pe alea mai compromițătoare. Îi lipsea o pălărie din alea care ascund jumătate din față, dar poate face rost de la vreun coleg măcar de-o șapcă. Sau o să cumpere de la un magazin de suveniruri ceva potrivit. Cînd va fi mare, va deveni detectiv. Faină
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
după ce a tras cîteva săgeți în ținta din gînd. Alin tocmai terminase de vorbit la telefon cu părinții. Și-au spus noapte bună. Nu putea fără să vorbească cu ei. Poate nu s-a scăpat și le-a spus ceva compromițător. Marcu îi educase pe ai lui să nu-l sune decît în caz de urgență. Marcu a trebuit să aștepte pînă ce Alin a terminat un sendviș și niște dulciuri. Îi era foame și spunea că nu s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
Însușit metodele folosite de legionari În pogromul de la București. Criteriile pentru arestare nu erau legate de suspiciuni imaginare de colaborare cu inamicul. Un intelectual evreu a definit astfel căutarea „probelor” și a armamentului: „Percheziția, sinonim cu jaful... Se caută acte compromițătoare: inele, ceasuri, brățări șde aurț, bani etc. șDupă aceeaț suntem bătuți, scuipați, Înjurați În drum șspre Chesturăț”37. Mulți dintre cetățenii români ai Iașiului au luat parte la arestări, la năvălirea În locuințe, depistări și denunțuri, la Îndrumarea patrulelor către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
cazuri, și nu întotdeauna cu rezultate fericite, narcisismul poate fi înfrânt (doborât, strivit, anihilat) prin disciplina religioasă sau prin psihanaliză. George era un narcisist desăvârșit, un expert și devotat trăitor al vieții duble, într-un fel care nu era întotdeauna compromițător pentru el. Cu alte cuvinte, din unele puncte de vedere, nu era chiar atât de rău pe cât pretindea a fi sau pe cât credea într-adevăr că ar fi. Poate că practica instinctiv acel fel de camuflare protectivă care constă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
aceeași clipă își aduse aminte că-și lăsase pălăria și pardesiul pe jos, într-un colț din camera de zi. Își înfrână impulsul de a o lua la fugă. Acum nu mai putea evada. Poate că Diane observase și ascunsese compromițătoarea urmă, dar poate că nu. Își spuse: „O să fie mai rău pentru ea dacă George le descoperă și eu o să fiu plecat. Acum nu mai am încotro, trebuie să dau ochi cu George, trebuie să-l înfrunt și să încerc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în acel moment între liberalismul democratic în care credeau ferit antiprotocroniștii și comunismul dur cu rădăcini ilegaliste. Nu excelează la capitolul teorie sau ideologie Capitolul delicat al cărții este, fără îndoială, cel în care sunt tratate apropierile de acest curent compromițător și agresiv atribuite unor Noica sau Eliade. Constantin Noica păcătuia prin pasivitate, Eliade prin ambiguitatea relațiilor cu regimul. Alexandra Tomiță citează copios din Jurnalul Monicăi Lovinescu în care sunt descrise lungile certuri în care Noica se situa ferm de partea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
un „contraguvern“. Friedrich i-a alertat pe emisarii Aliați, iar noul ministru de externe maghiar, contele Jozsef Somssich, a pus la punct, la finele lui septembrie 1919, împreună cu generalul Bandholtz, un plan-capcană, pentru a obține de la Erdelyi o dovadă scrisă, compromițătoare, a pretențiilor sale. Planul însă a eșuat, Erdelyi dovedindu-se îndeajuns de prevăzător pentru a acționa doar prin diverși intermediari 71. • Este dificil de atribuit Consiliului Dirigent toate inițiativele lui Ioan Erdelyi; probabil că unele dintre acestea îi aparțineau în
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
lumină când, de fapt, iatacul acesteia este un fel de bordel semiclandestin. Mult mai lucidul Fred Vasilescu consacră acest adevăr: "Aci vii, dar după ce termini pui o monedă sub scrumieră, pe noptieră, și pleci cu grija să nu lași nimic compromițător la fața locului."196 Când don Quijote poruncește dresorilor să deschidă cușca leilor captivi pentru a-i înfrunta, întreaga asistență îl consideră nebun de-a binelea. Replica scutierului Sancho Panza dezvăluie o calitate ce ține de natura cavalerească: Nu e
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
opinie și personalitate să fie deconspirate: Nu putem iubi sau urî la nesfârșit, nu putem să fim plini de pasiune în fața oricărui lucru. Ironia dezvoltă în noi, mai întâi, un fel de prudență egoistă care ne face imuni față de exaltarea compromițătoare și împotriva extremismului sentimental..."347 În sfârșit, din aceeași perspectivă strict a cochetării cu "artele", interesul lui Fred pentru primenirea citadină bucureșteană nu este deloc întâmplătoare, ci voluntară oferă indicii pentru cititorul/privitorul avizat (v. fragmentul în care este descris
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
mod greșit restrânsă la „obsedantul deceniu”, este cea a informatorului recrutat prin șantaj. Diferența dintre șantajul practicat în anii de debut ai Securității și cel din epoca sa „profesionistă” este doar de natură scriptică: în primii ani, recrutarea „prin mijloace compromițătoare” era consemnată fără nici o reținere, ca mod de lucru perfect legitim, ceea ce nu s-a mai întâmplat ulterior, însă doar din motive birocratice. Nu jena i-a împiedicat pe ofițeri să consemneze explicit șantajul, ci faptul că un asemenea detaliu
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
viața privată, relația cu familia etc. Orice motiv era destul de bun ca mijloc de constrângere și era consemnat ca atare în documente și în evidențele centralizate. O simplă verificare în cartotecă sau o investigație pe teren scotea la iveală „materialul compromițător” care putea transforma relația omului obișnuit cu securistul într-o complicitate obligatorie, indiferent de potențialul ei. Se recrutau astfel și persoane „necorespunzătoare”, neînzestrate pentru munca operativă, dar care în plin război ideologic asigurau instituției un bilanț statistic mulțumitor. Un colaborator
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
latină, franceză și germană -, publicistul intervine în dezbaterile filologice ale vremii în articolul Limba noastră, combătând purismul și etimologismul latinist și sugerând folosirea limbii populare și a celei cronicărești. În proza satirică, R. șarjează o serie de ciudățenii sau fapte compromițătoare, ridicole, din viața boierului sau a burghezului arivist. Apetența pentru portretul moral este evidentă, scriitorul izbutind câteva tipuri caracteristice. Schițele de moravuri, aceste „caractere” ale lui R., apar în „Propășirea” (1844). „Cânticelele comice”, „scenele naționale” pe care le-a scris
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289122_a_290451]
-
în definitiv un caracter cât se poate de laic. Arta nu înseamnă câtuși de puțin că s-ar putea seculariza prin niște precepte la îndemâna oricui. Într-un fel e, în adevăr, la îndemâna oricui, dar prin asumarea unor probe penibile, socialmente compromițătoare, deci extrem de dificile pentru ireductibila vanitate și cupiditate omenească. Sfidarea și scandalul ca moduri dinamitante de manifestare sau provocare a carității sunt, cum știe toată lumea, elementele cele mai caracteristic dostoievskiene. De aici, adică din așa-numitele „situații-limită” ale lumii dostoievskiene
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
devine pedagog, la vârsta maturității, pentru suratele ei în două ipostaze: fie atunci când a avut un destin exemplar, demn de a figura drept exemplu, de a fi o pildă pentru ceilalți, fie, surprinzător, atunci când a cunoscut toate aspectele vicioase și compromițătoare ale vieții, dar le recunoaște la bătrânețe inutilitatea sau deșertăciunea („Căci nu-i pândar mai bun într-o pădure/ Decât acela ce-a știut să fure/ și s-a lăsat de tâlhărit...”)132 Părinții devin responsabili de cursul firesc al
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
cu dispreț acele femei care comit adulter, mai ales dacă au o scuză, așa cum este, deseori, prezența unui soț gelos și posesiv, ci chiar le încurajează, apreciindu le istețimea cu care știu să iasă dintr-o situație mai mult decât compromițătoare. Uneori femeile uită poziția pe care o dețin și dau glas sentimentelor celor mai intime, răzbunându-se, cel puțin verbal, într-un limbaj viu, autentic, de o savoare indiscutabilă, pe cel care atentează la bunul renume al fiicelor lor, cum
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
ar fi avut loc chiar dacă soțul nu ar fi orbit fizic. Redobândind vederea pe neașteptate, Ianuarie își zărește consoarta în părul din grădină, în brațele lui Damian. Femeia nu se pierde nici măcar în fața acestei situații mai mult decât clare și compromițătoare, găsește un răspuns pe 893 E. Talbot Donaldson, op. cit., p. 53. (trad. n.) 894 Charles A. Owen, art. cit., p. 302. (trad. n.) 240 măsură, capabil a-l convinge pe naivul soț că se urcase acolo pentru a se lupta
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
cărora, datorită unei inteligențe sclipitoare, compune, ad-hoc, un descântec în versuri. Simțul umorului, dezinvoltura și viclenia fac din această donna demonicata o figură plăcută. Peronella, din a doua nuvelă a aceleiași zile, se salvează dintr-o situație mai mult decât compromițătoare, aceea de a fi surprinsă de către soțul ei cu un tânăr în casă, tot datorită unei inteligențe veritabile, deși femeia își mărturisește viața modestă și condiția socială, „eu, care-s o biată femeie și pot zice că n-am trecut
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
cu rotile, izolat în atmosfera grea, sufocantă, saturată de umezeală a unei sere cu orhidee. Îl chemase pe Marlowe să rezolve un caz aparent banal. Un oarecare Arthur Gwynn Geiger încerca să obțină cinci mii de dolari în schimbul unor fotografii compromițătoare ale fiicei lui Sternwood, Carmen. Era a doua încercare a lui Geiger de a stoarce o sumă consistentă de la milionarul ce-și făcuse averea din petrol. O afacere aproape banală, veți spune. Și totuși, lucrurile sunt mai complicate decât par
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
contrastul comic între pretenția de sobrietate, generată de statutul impozant al adversarului, și surprinderea lui în ipostaza declasantă a igienizării personale. Evident, câmpul semantic al cuvântului "pedicur" folosit și în alte texte antiiorghiste are conotații polemice, semnificând: lingușirea, servilismul, obediența compromițătoare, care-i caracterizează pe acoliții lui Iorga. Ironia debușează în parabola zeflemitoare ce exploatează, în continuare, aceeași contradicție, cu aportul oximoronului și al sugestiilor senzoriale: "Or fi ele îmbălsămite unghiile sacre de la picioarele apostolului, dar nu pentru mirosul tuturor. Și
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]