283 matches
-
lumea, religiile noi distrug templele celor vechi. Poate că Diavolul nu este decât o șansă dată nevoii de echilibru. Cultura poate fi o fereastră spre sacru. Dumnezeu legiferează și observă. Dar nu se implică în latura executivă a vieții noastre. Desacralizarea înseamnă o cantonare în banal și vulgaritate. La Sărbătorile de Crăciun simt cum Pământul devine Cer. În pustiu, Dumnezeu apare mai cristalin în ochii minții credincioșilor. Iov credea în sensul suferinței. Noi i-am descoperit absurditatea. Nu ne mai ocupăm
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
și-a băgat puțin coada și opoziția. Important e ca în fiecare suflet să pâlpâie o candelă. Îngrijește-ți sufletul! Oricând poate deveni casă de oaspeți pentru Dumnezeu. Se pare că după merite vom trăi doar după Judecata de Apoi. Desacralizarea ne îndepărtează de misterul condiției umane. Hedoniștii îl acceptă pe Dumnezeu doar ca generator de plăceri. Dumnezeu s-a ascuns întotdeauna. Dar în epoca modernă o face din ce în ce mai bine. Indiferent în ce domeniu se consacră, marile minți derapează și spre
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
din ce în ce mai bine. Indiferent în ce domeniu se consacră, marile minți derapează și spre filozofie ori religie. Nu mai vorbiți de frica de Dumnezeu! Nu vedeți ce prietenos e Diavolul? În religie, se decimează de milenii armatele aceluiași Comandant Suprem. Teoria desacralizării e în vogă. E mai ușor de manipulat un om fără Dumnezeu. Căința l-a salvat până și pe Iuda, cel sedus de arginți. Altfel rămânea un vânzător de duzină. . Biserica nu trebuie subordonată decât lui Dumnezeu. Omul contemporan nu
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
-i ridica la nivelul său, sau să îi propulseze mai departe, spre atingerea unor realizări mai înalte, superioare. Degenerarea artei este semnalată de unii gânditori precum Max Nordau, începând sfârșitul secolului al XIXlea, perioadă care coincide în mare parte cu desacralizarea artei, a societății, ruperea legăturilor cu divinitatea, situație concentrată în cuvintele filosofului german Friedrich Wilhelm Nietzsche, care chiar dacă exclamă Dumnezeu a murit!<footnote Friedrich Nietzsche, Așa grăita Zarathustra, Ediția a II-a, Editura Humanitas, București, 1996, p. 68 footnote>, o
ARTĂ, DEGENERARE , KITSCH Arta holotropică, o reeducare a ”bunului simţ estetic'' by Edi APOSTU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/381_a_550]
-
din Scrisori neexpediate (1978), Opinii despre durere (1980; Premiul Uniunii Scriitorilor) și Inima ca un pumn de boxeur (1982), pentru că „mutarea mitologiei în cotidianul contemporan”, remarcată de Miron Radu Paraschivescu încă de la debut, este acum resimțită acut în forma unei desacralizări: „Nicăieri nu se-aprind focuri / pe comorile ascunse / și Făt-Frumos întârzie pe la fântâni / cu servitoarele Sfintei Vineri” (Povestea de-aseară); „Ave Maria / s-a deghizat în Mary Lou” (Metamorfoză); „Noe, iubitul meu Noe,/ tânărul meu amant arestat / la graniță de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287642_a_288971]
-
statul roman, indicat cu dispreț, era comparat cu cea de-a patra fiară din viziunea profetului Daniel, cu dinții de fier și ghearele de bronz, asemenea puterii rigide a Romei, și era o contrapoziție satanică față de Biserica lui Cristos. Contemporan desacralizării statului în sensul prezentat de Apoc. 13, se află și reluarea discursului paulin din Rom 13, 1-7, potrivit căruia puterea civilă ar fi îngăduită de Dumnezeu pentru binele oamenilor. Origene (185-254) invita credincioșii la supunerea față stat nu doar din
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
râs sau de plâns,/ Nici nu contează:/ Important este hohotul". (Hohotul) Este surprinzătoare metafora zeului la Ana Blandiana, chiar știind-o preluată de la Nichita Stănescu, cu atât mai mult cu cât ea capătă o nuanță mai mult profană decât sacră. Desacralizarea sacrului sau descompunerea spiritualității este redată prin substantivul hohotul, care se regăsește încă din titlu, devenind simbol al poeziei, pus în legătură cu substantivul zeu, conduce, totodată, către o deconstrucție a canonului paradigmatic stănescian. Zeul lui Nichita Stănescu era Vasile Pârvan, omul
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
se conturează divorțul dintre cuvinte și lucruri, adică În preajma nașterii esteticii și a Criticii facultății de judecare a lui Kant, care afirmă libertatea și gratuitatea artei. Această concepție puristă, extinsă asupra literaturii, a dus la sacralizarea ei urmată, firesc, de desacralizarea și deconstrucția ei, la care asistăm astăzi, o dată cu impunerea unei concepții culturaliste a literaturii relativizată pînă la statutul de practică culturală egală cu ea gastronomică de pildă. Despre acest drum al literaturii, de la principala instanță culturală la o practică culturală
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
palimpseste stranii" etc. pentru a contura un tablou întunecat, în care speciile și regnurile fuzionează, la modul negativ însă, rezultatul fiind un amalgam generic obținut printr-o silnicie (sic!) a simțurilor dereglate, puse la bătaie pentru a înregistra tocmai siluirea, desacralizarea forțată a universului: "ardezia clipei închipuie triunghiuri/ cu pupila albastră/ les remparts du château/ dealurile siluiesc terase/ și stânci/ și cruci de ninsori/ vorbitorii ucenicesc la școala măreției/ îngerul încătușat în vitraliile înguste/ ale bisericii scufundate/ mi-a lunecat în
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
la capătul Soarelui roșu, și fiecare dintre aceste călătorii a însemnat o călătorie la capătul nopții. Începînd din 1971-1973, o serie de evenimente surprinzătoare va auto-demitiza Revoluția și Comunismul, antrenînd astfel prăbușirea Marxismului. Deja demitizată parțial încă din 1956-1957 prin desacralizarea lui Stalin, evenimentele din octombrie din Polonia și revoluția maghiară, URSS s-a înfățișat în sfîrșit către 1975 ca un sinistru lagăr de concentrare. Maoismul s-a autodistrus în avatarurile tragico-grotești ale afacerii Lin Biao* (1971), delfinul devenit trădător, reabilitarea
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
de Muguraș Constantinescu, ediție îngrijită și postfață de Sorin Alexandrescu, Iași, Ed. Polirom, 2004. Aici autorul scrie că imaginile sacre ar putea duce cu gândul la "o limitare regretabilă sau intolerabilă a libertății, ceea ce conduce la corelarea libertății omului cu desacralizarea, în favoarea unei conștiințe pur raționale. Criza societăților desacralizate contemporane ne avertizează totuși că nu este suficient să ne lipsim de aceste imagini religioase pentru a fi realmente liberi și pentru a accede la o autonomie fericită" (p. 354). ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- SOCIOANTROPOLOGIA FENOMENELOR
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
spațiu de afirmare a unor simboluri și de asumare a responsabilităților în vederea transmiterii încrederii și siguranței în valorile unei societăți? Deși în prezent este lesne de observat că funcțiile muzeului sînt destul de ambigue, că apar direcții care converg către ideea desacralizării spațiului muzeal și orientarea acestuia către divertisment, saturarea de semnificații și "goana omului modern" după nou, după "stimulări", ca omogenizare a societății contemporane, sau autosuficiența individului, sîntem încredințați că muzeul păstrează și promovează martorii civilizației culturale și materiale, recuperînd nevoia
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
neîntrerupt de vizitatori care obturează vizibilitatea colecțiilor un grad de inconfortabilitate sporită și care "găsesc" soluția ieșirii din această situație prin importul de reproduceri tip carte poștală, pe care le vor studia cu siguranță, acasă, în liniște și iată "efectul desacralizării care operează la Beaubourg"22. Dacă ne întoarcem cu un secol în urmă, tot la Paris, descoperim un public al expozițiilor temporare despre care E. Zola nota că "nu va putea fi niciodată vindecat de spaimele sale. Publicul nici măcar n-
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
Zola reprezintă în această evoluție a noțiunii de personaj o dată importantă în istoria românului. Conchidem că homo dixneuviemis ca personaj literar, urmând cursul evenimentelor social-culturale, a suferit pe parcursul secolului o anumita transformare de tip descendent, parcurgând traseul de la erou la desacralizare. 1.2.1. Parizianism versus tipologia Parizienei Delimitarea identității feminine pariziene începe cu delimitarea identității feminine franceze, cu ceea ce are ea în particular și nu în comun cu alte femei. Sute de cărți sunt dedicate francezilor, mentalității și caracterului lor
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
conture triste și umbre au mai rămas./ în van mai caut lumea-mi în obositul crier, / Căci răgușit, tomnatic, vrăjește trist un grier; / Pe inima-mi pustie zadarnic mâna-mi țiu, / Ea bate ca și cariul încet într-un sicriu...” Desacralizarea lumii este temă majoră în poezia eminesciană, anunțată în „Melancolie”, dezvoltată în alte poeme și construită în chip de concluzie în cele patru „Satire” a căror replică este „Luceafărul”. Trebuie să ai, însă, ceea se cheamă „organ pentru poezie” - iar
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
medici de specialitate, care vorbesc de pedagogia embrionară. Este limpede că mama are influența cea mai mare în creșterea și educația copilului. Faptul acesta capătă o importanță deosebită în societatea noastră contemporană, care este confuză, indiferentă, nestatornică, în proces de desacralizare, fragmentată și invadată de concepții și curente negative, străine de viața creștină și mai ales de spiritualitatea românească. Totdeauna au existat crize, mai mari sau mai mici, în lume, dar se pare că printr-o criză ca aceea prin care
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
afla oricînd cu condiția să vrem că, în principiu, nu există forțe misterioase imprevizibile care să joace un rol important în viața noastră; dimpotrivă, toate lucrurile - în principiu - pot fi stăpînite prin calcul" (M.W.). Cel mai important efect este desacralizarea, dezvrăjirea lumii în care trăim. Noi nu mai avem nevoie să apelăm la mijloace magice pentru a domina spiritele sau a le implora, așa cum făcea sălbaticul pentru care aceste forțe existau. Acele mijloace au fost înlocuite de mijloace tehnice și
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
magice pentru a domina spiritele sau a le implora, așa cum făcea sălbaticul pentru care aceste forțe existau. Acele mijloace au fost înlocuite de mijloace tehnice și de calcule. Iată care este, înainte de toate, semnificația intelectualizării ca atare. Acest proces de desacralizare, desfășurat de milenii în cultura occidentală, și mai ales acest "progres" la care participă știința, atît ca verigă, cît și ca forță motrice, au oare un sens dincolo de cel practic și tehnic?" (M.W.). Pentru a răspunde la întrebarea ultimă
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
și chiar de „intimitatea religiei”. Indiferent de traseele urmate, intimitatea și-a păstrat mereu trăsăturile primare. Ca Într-o aluviune, nici unul dintre vechile sensuri nu se pierde, chiar dacă suferă unele prefaceri - de pildă, coborârea de pe verticala paradigmaticului pe orizontala sintagmaticului. Desacralizarea aceasta vizează Însă numai posibilitatea de a conferi noi sensuri unei structuri lingvistice care se revendică formulelor de comunicare esențiale. De pe la Începutul veacului al nouăsprezecelea, intimul și intimitatea au dobândit, În linii mari, toate sensurile pe care le cunoaștem astăzi
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
piteșteană de „reeducare” care acum acționează în libertate, iar în altul se evocă și masacrul din Piața Tien An Men). În ipostaza postdecembristă și în cea occidentală, ea înseamnă dispariție a simțului axiologic și răsturnare diabolică a valorilor, dezeroizare și desacralizare, uniformizare și depersonalizare, somnul conștiinței și dictatura lui „Nimeni”. Iar în cazul distopiei prospective, echivalează cu existența în „postreligie”, „contrainițierea”, destine „necoagulate” și lipsite de orice „racord ontologic”, dictatură a minorităților și a „corectitudinii politice” și, nu în ultimul rând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289861_a_291190]
-
reprezentăm social porcul într-un registru pur culinar, perfect desacralizat. Porcul este valorizat exclusiv ca aliment cotidian. Mai rău, bietul animal devine și purtătorul maleficului virus AH1N1, cel care face cu putință apariția gripei porcine. Este, poate, ipostaza ultimă a desacralizării porcului, cea prin care moartea își face simțită prezența în lume. Un alt element substanțial desacralizat al sărbătorilor de iarnă este Crăciunul însuși. Patriarhul Daniel vorbea despre adevăratul Crăciun, cel prin care Tatăl Ceresc s-a milostivit dându-ne nouă
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
îndoială, mode intelectuale, culturale, spirituale mai mult sau mai puțin superficiale, în Europa, în Occident, de unde ele vin și la noi. După cum există și se dezvoltă în aceeași Europă și un foarte puternic spirit laic, de fapt dominant în Vest. Desacralizarea lumii moderne constituie, în Occident mai ales, o evidentă realitate. Nu vedem de ce și o astfel de integrare europeană ar fi la noi, dimpotrivă, culpabilizată, anatemizată. Europa bineînțeles înseamnă, în acest plan, libertatea absolută de conștiință. Iar credința de orice
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
referă în primul rând la Crăciun și la Paști, și mai apoi la sfinți sau zilele de nume. Cu toate că toți afirmă că merg la biserică, totuși apreciază că nu suficient de des. O parte din cei intervievați vorbesc de o desacralizare a sărbătorilor religioase, care nu mai sunt ceea ce ar trebui să fie, ci "au devenit un prilej de distracții cam nerușinate" (S13). Dintre ritualuri, spoveditul și rugăciunea sunt cel mai frecvent menționate. La majoritatea motivația spoveditului pare însă să fie
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
care guvernează piața, Înțelege numai limbajul numerelor. În domeniul său, toate fenomenele sunt reduse la nivelul valorilor comune: cost pe unitate, preț pe libră, dolari pe oră, salariu pe săptămână, chirie pe lună, profituri pe trimestru și interes compus semianual. Desacralizarea timpului Transformarea spațiului, dintr-un domeniu sacru Într-unul utilitar și din creația lui Dumnezeu Într-un rezervor de resurse, a fost acompaniată de o desacralizare similară a timpului. De-a-lungul a numai câteva secole, timpul a fost transformat pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
oră, salariu pe săptămână, chirie pe lună, profituri pe trimestru și interes compus semianual. Desacralizarea timpului Transformarea spațiului, dintr-un domeniu sacru Într-unul utilitar și din creația lui Dumnezeu Într-un rezervor de resurse, a fost acompaniată de o desacralizare similară a timpului. De-a-lungul a numai câteva secole, timpul a fost transformat pentru a se conforma acelorași criterii științifice folosite pentru a expropria spațiul. Sensul medieval al timpului, care punea accent pe ciclurile și anotimpurile schimbătoare ale naturii, ritmurile lente
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]